Τι λέει για το περιβάλλον ο νομπελίστας μας Χρήστος Ζερεφός.
-Ερώτηση προς
τον κ. Χρήστο Ζερεφό καθηγητή της Φυσικής της Ατμόσφαιρας Πανεπιστημίου Αθηνών - Νόμπελ Ειρήνης 2007:
-Θα καταστραφεί ο πλανήτης, ή η κατάσταση είναι αναστρέψιμη;
Χρ. Ζερεφός:
-Είμαι απαισιόδοξος. Η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη.
Υπάρχει μεγάλη υποκρισία.
Όλοι στρέφονται να προστατέψουν το κλίμα κι άλλα πράττουν!
Η Ευρώπη αντί να διδάσκει και ν’ αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση, ενθαρρύνει άλλες χώρες του Τρίτου Κόσμου ν’ αγοράζουν αυτοκίνητα, τη στιγμή που όλοι στρεφόμαστε προς το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς στις πόλεις
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη διατροφή.
Στρέφουμε λαούς που κατά κύριο λόγο είναι φυτοφάγοι στην κατανάλωση κρέατος, τη στιγμή που γνωρίζουμε οτι αυτό θα λειτουργήσει αντίθετα ακόμη και με τους φυσικούς νόμους.
Το πρόβλημα είναι πώς θα επιζήσει ο πλανήτης με αυτόν τον βαθμό υπερεκμετάλλευσης!
Δεν έχουμε «Πλανητοηθική». Οι θρησκείες θεωρούν τους φυσικούς πόρους προστατευόμενους από το Θείο.
Ο μη σεβασμός όμως είναι διάχυτος παντού.
Τα πάντα, ακόμη κι η προστασία του περιβάλλοντος είναι θέμα παιδείας. Όταν το παιδί δεν έχει παιδεία, αποκόπτεται από τη φύση.
Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο εκπαίδευσης. Μια επανασύνδεση του Ανθρώπου με τη Τέχνη, με τη Φύση.
Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε. Εμείς το έχουμε ξεχάσει, άρα είναι δύσκολο να το διδάξουμε στην επόμενη γεννιά.
Ερώτηση:
-Μπορεί η αλματώδης τεχνολογία να γυρίσει μπούμερανγκ στον άνθρωπο?
Χρ. Ζερεφός:
Η τεχνολογία από τη φύση της δίνει γρήγορες απαντήσεις.
Το θέμα είναι οτι στη τεχνολογία παίρνεις τελικά ό,τι δίνεις…
Θα το πω απλά: Εάν βάλεις σκουπίδια, θα πάρεις σκουπίδια.
Η τεχνολογία ωστόσο, μπορεί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες να βοηθήσει.
Για παράδειγμα, ας δούμε τι γίνεται στη τέχνη.
Ημαζικοποίησή της, η εμποροποίησή της αναίρεσε και την ίδια τη ταυτότητά της. Η τέχνη είναι η εξωτερίκευση της ανθρώπινης ψυχής.
Στο μέλλον θα δημιουργήσουμε μια τέχνη δεσμώτη με αλυσίδες, τις οποίες θα τις σπάνε ελάχιστες εξαιρέσεις και σ’ αυτό θα έχει συμβάλλει και η τεχνολογία.
Ωστόσο, όπως είπα πριν, με τη τεχνολογία παίρνεις ό,τι δίνεις.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε αυτή τη παράμετρο…
Από το περιοδικό Άβατον Ιούλιος 2008
τον κ. Χρήστο Ζερεφό καθηγητή της Φυσικής της Ατμόσφαιρας Πανεπιστημίου Αθηνών - Νόμπελ Ειρήνης 2007:
-Θα καταστραφεί ο πλανήτης, ή η κατάσταση είναι αναστρέψιμη;
Χρ. Ζερεφός:
-Είμαι απαισιόδοξος. Η κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη.
Υπάρχει μεγάλη υποκρισία.
Όλοι στρέφονται να προστατέψουν το κλίμα κι άλλα πράττουν!
Η Ευρώπη αντί να διδάσκει και ν’ αποτελεί το παράδειγμα προς μίμηση, ενθαρρύνει άλλες χώρες του Τρίτου Κόσμου ν’ αγοράζουν αυτοκίνητα, τη στιγμή που όλοι στρεφόμαστε προς το ποδήλατο ως μέσο μεταφοράς στις πόλεις
Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη διατροφή.
Στρέφουμε λαούς που κατά κύριο λόγο είναι φυτοφάγοι στην κατανάλωση κρέατος, τη στιγμή που γνωρίζουμε οτι αυτό θα λειτουργήσει αντίθετα ακόμη και με τους φυσικούς νόμους.
Το πρόβλημα είναι πώς θα επιζήσει ο πλανήτης με αυτόν τον βαθμό υπερεκμετάλλευσης!
Δεν έχουμε «Πλανητοηθική». Οι θρησκείες θεωρούν τους φυσικούς πόρους προστατευόμενους από το Θείο.
Ο μη σεβασμός όμως είναι διάχυτος παντού.
Τα πάντα, ακόμη κι η προστασία του περιβάλλοντος είναι θέμα παιδείας. Όταν το παιδί δεν έχει παιδεία, αποκόπτεται από τη φύση.
Χρειαζόμαστε ένα νέο μοντέλο εκπαίδευσης. Μια επανασύνδεση του Ανθρώπου με τη Τέχνη, με τη Φύση.
Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε. Εμείς το έχουμε ξεχάσει, άρα είναι δύσκολο να το διδάξουμε στην επόμενη γεννιά.
Ερώτηση:
-Μπορεί η αλματώδης τεχνολογία να γυρίσει μπούμερανγκ στον άνθρωπο?
Χρ. Ζερεφός:
Η τεχνολογία από τη φύση της δίνει γρήγορες απαντήσεις.
Το θέμα είναι οτι στη τεχνολογία παίρνεις τελικά ό,τι δίνεις…
Θα το πω απλά: Εάν βάλεις σκουπίδια, θα πάρεις σκουπίδια.
Η τεχνολογία ωστόσο, μπορεί κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες να βοηθήσει.
Για παράδειγμα, ας δούμε τι γίνεται στη τέχνη.
Ημαζικοποίησή της, η εμποροποίησή της αναίρεσε και την ίδια τη ταυτότητά της. Η τέχνη είναι η εξωτερίκευση της ανθρώπινης ψυχής.
Στο μέλλον θα δημιουργήσουμε μια τέχνη δεσμώτη με αλυσίδες, τις οποίες θα τις σπάνε ελάχιστες εξαιρέσεις και σ’ αυτό θα έχει συμβάλλει και η τεχνολογία.
Ωστόσο, όπως είπα πριν, με τη τεχνολογία παίρνεις ό,τι δίνεις.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε αυτή τη παράμετρο…
Από το περιοδικό Άβατον Ιούλιος 2008
posted by Harmonic Ecology = MI VIA at
July 08, 2008
4 Comments:
Ο νομπελίστας σου που δικαιολόγησε το συνομπελίστα του ραδιενεργό γενοκτόνο Γκορ , δεν πιστεύει ότι η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, οπότε ποια είναι η προσφορά του εκτός από την εγκληματική μοιρολατρεία;
Είναι προφανές πως αδιαφορεί για το ότι οι ειρηνικοί λαοί άντεξαν όσο μπορούσαν τις οποιεσδήποτε αντιξοότητες με αλληλοβοήθεια, έλεγχο των γεννήσεων, αυτάρκεια.
Και επειδή έχει αναφερθεί στην επάρκεια του νερού ως μέγιστο πρόβλημα, δεν τον έχουμε ακούσει ποτέ να μιλάει για αναδασώσεις ούτε για κάποιο τρόπο διεθνούς συμφιλίωσης, εκτός από τα συνήθη ευχολόγια των διανοουμένων των καταρρεόντων ιερατείων.
ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΤΟΥ!
Κι όποιος φοβάται την κριτική, ας μην εκτίθεται!
Αν και όποιος δε συμμετέχει στη διάσωση των παιδιών, όπως έλεγαν παλιά "δεν είναι μόνο άχρηστος, αλλά και επικίνδυνος".
Βρε "άφοβε" δεν λες να καταλάβεις τι εννοούν οι "καταστροφολόγοι" όταν μιλάνε για μη αναστρέψιμη κατάσταση. ΕΦΟΣΟΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΔΡΑΣΤΙΚΑ ΚΑΤΙ, η παγκόσμια θερμοκρασία θα συνεχίσει να ανεβαίνει, οι τυφώνες θα γίνονται ισχυρότεροι, οι πυρκαγιές το ίδιο, η χλωρίδα και η πανίδα θα αλλάζει (μεταναστεύει απο τόπο σε τόπο και υψόμετρο σε υψόμετρο). Η καταστροφή των δασών και η εξαφάνιση των ειδών 10.000 ταχύτερα απο τον φυσικό ρυθμό δεν δείχνει σημάδια ανάκαμψης.
Άνθρωποι κύρους και επιστημονικής γνώσης όπως ο Ζερεφός έχουν υποχρέωση να μας θυμιζουν τις ΕΥΘΥΝΕΣ μας ακριβώς για τα παιδιά του μέλλοντος που τόσο κόπτεσαι. Με ΑΝΕΥΘΥΝΟΥΣ, δηλαδή "άφοβους" ανθρώπους δεν θα αλλάξει κάτι, ούτε μπορεί να υπάρξει κανενός είδους ΑΥΤΑΡΚΕΙΑ. Χρειάζεται μια δόση φόβου, μια ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ανησυχία για την ζημιά που κάνουμε στην φύση και στα παιδιά μας με τις καταναλωτικές επιλογές μας. Άλλωστε ο Ζερεφός αναφέρεται κυρίως σε όσους λαμβάνουν αποφάσεις και όχι στον "λαουτζίκο" που απλά καταναλώνει (π.χ. κρέας)
Τώρα ξέρω τι έχεις πάθει έχεις κολλήσει τόσο με την ζημιά που - πράγματι - κάνουν οι πλούσιοι - επιθετικοί - εξουσιαστές ώστε σου διαφεύγει αυτό που ΤΟΝΙΖΕΙ πολύ σωστά ο καθηγητής, ότι είναι θέμα κουλτούρας και παιδείας Γ Ι Α Ο Λ Ο Υ Σ, φτωχούς και πλούσιους! Σε αυτό συμφωνεί μαζί σου (ή καλύτερα εσυ συμφωνείς με αυτόν), ότι δηλαδή η αυτάρκεια των κοινωνιών και η ειρηνική συνύπαρξη είναι θέμα κουλτούρας, δηλαδή παιδείας, αλλά η εμμονή που έχεις εναντίον του κάθε δημόσιου προσώπου σου προκαλεί τέτοια θολούρα ώστε δεν βλέπεις ότι κάποιοι από αυτούς αγωνίζονται για τα ίδια ιδανικά με εσένα.
"Μεγάλε" καιρός είναι να αρχίσεις να δέχεσαι και εσυ κριτική γιατί μας έχεις φλομώσει με την δική σου ακατάσχετη ΣΥΝΟΜΩΣΙΟΛΟΓΙΑ ... δεν είναι ο κόσμος όλος εναντίον σου, μάλλον εσύ έχεις θέσει τον εαυτό σου εναντίον όλων...
Φόβος, λοιπόν, για να "ευτυχήσουμε"!...
Αφού βλέπεις ότι οι ζερεφοί κι οι γκόρηδες έχουν τα ίδια ιδανικά με τους λαουτζίκους, φάινεται ότι οι δόσεις φόβου που έχεις πάρει και διακινείς με τη συλλογική ενοχοποίηση, σε βάζουν σε ανώερη κατηγορία!...
Κι ως συνήθως βουβαίνεσαι για τον αρχιγκάνκστερ που βομβάρδισε με ραδιενεργά τα Βαλκάνια...
Αλλά, αυτά, βέβαια, είναι συνωμοσιολογίες, από εμάς που δεν προτείνουμε ιεραρχικές "λύσεις", ω, "εκλεκτοί"!...
Να μας τιμάτε πιο συχνά με τις γνώσεις σας για την αυτάρκεια!
Κι ας σας παρεξηγούμε!
afoviahappiness
Κάθε Άνοιξη, για πολλά χρόνια, έβαζα σκοπό να γράψω μια προσωπική έκθεση πίστης: ένα «Πιστεύω». Όταν ήμουν νέος, η έκθεση αυτή έπιανε πολλές σελίδες, στην προσπάθειά μου να καλύψω κάθε θέμα, χωρίς ασαφείς πτυχές. Έμοιαζε σαν απόφαση ανώτατου δικαστηρίου, σαν να μπορούσαν οι λέξεις να λύσουν όλες τις αντιθέσεις σχετικά με το νόημα της ύπαρξης.
Το πιστεύω έγινε συντομότερο τα τελευταία χρόνια – άλλοτε κυνικό, άλλοτε κωμικό, άλλοτε ήπιο –, συνέχισα όμως να δουλεύω πάνω σ’ αυτό. Πρόσφατα κάθισα να γράψω αυτές τις προσωπικές σκέψεις σε μια μόνο σελίδα, με απλά λόγια, έτσι που να μπορεί να γίνει εντελώς κατανοητός ο απλοϊκός ιδεαλισμός που υπονοούσαν.
Η έμπνευση της βραχυλογίας μου ήρθε σ’ ένα βενζινάδικο. Όταν γέμισα το ρεζερβουάρ ενός παλιού αυτοκινήτου με σούπερ βενζίνη, που έχει υψηλή περιεκτικότητα σε οκτάνια, το σαραβαλάκι μου δεν μπορούσε να τη χρησιμοποιήσει και άρχισε να δυσανασχετεί, να τσιρίζει στα σταυροδρόμια και να ρεύεται στις κατηφόρες. Κατάλαβα. Το μυαλό μου και το πνεύμα μου πάθαιναν το ίδιο πότε-πότε, εξαιτίας μιας υπέρ-περιεκτικής πληροφόρησης. Άρχισα να παθαίνω υπαρξιακές κρίσεις, να τσιρίζω στα σταυροδρόμια όπου έπρεπε να γίνουν επιλογές ζωής και να συνειδητοποιώ ότι γνώριζα άλλοτε περισσότερα και άλλοτε λιγότερα, απ’ όσα πραγματικά χρειάζονταν. Η φιλοσοφημένη ζωή δεν είναι πικνίκ.
Κατάλαβα τότε πως ήξερα ήδη περισσότερα απ’ όσα ήταν απαραίτητα για να ζήσω μια ζωή γεμάτη νόημα, ότι δεν ήταν όλα τόσο πολύπλοκα. Το ξέρω. Και το ήξερα εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Να το κάνεις όμως πράξη, ε, αυτό είναι μια άλλη ιστορία, έτσι δεν είναι; Ορίστε λοιπόν το «Πιστεύω» μου:
ΟΣΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΡΩ
για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο νηπιαγωγείο.
Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:
-Να μοιράζεσαι τα πάντα.
-Να παίζεις τίμια.
-Να μη χτυπάς τους άλλους.
-Να βάζεις τα πράγματα εκεί που τα βρήκες.
-Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.
-Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.
-Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.
-Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.
-Να κοκκινίζεις.
-Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.
-Να ζεις μία ισορροπημένη ζωή• να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.
-Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.
-Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.
-Να αντιλαμβάνεσαι τα θαύματα. Να θυμάσαι το μικρό σπόρο μέσα στο δοχείο από φελιζόλ. Οι ρίζες πάνε προς τα κάτω και το φυτό προς τα πάνω• κανείς πραγματικά δεν ξέρει πώς και γιατί, αλλά όλοι μας μοιάζουμε σ’ αυτό.
-Τα χρυσόψαρα, τα χάμστερς, τα άσπρα ποντίκια, ακόμη κι ο μικρός σπόρος μέσα στο πλαστικό δοχείο, όλα πεθαίνουν. Το ίδιο και εμείς.
Όλα όσα πρέπει να ξέρετε βρίσκονται κάπου εδώ μέσα. Ο χρυσός κανόνας, η αγάπη και οι βασικές αρχές υγιεινής• η οικολογία, η πολιτική, η ισότητα και η υγιεινή ζωή.
Πάρτε μία απ’ αυτές τις συμβουλές, εκφράστε τη με επιτηδευμένη ορολογία ενηλίκων και εφαρμόστε την στην οικογενειακή σας ζωή, στην εργασία σας, στην κυβέρνησή σας, στον κόσμο σας• θα παραμείνει αληθινή, ξεκάθαρη, σταθερή. Σκεφτείτε πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος, αν όλοι εμείς – όλοι οι άνθρωποι – τρώγαμε γάλα με κουλουράκια γύρω στις τρεις το απόγευμα και μετά ξαπλώναμε κάτω από τις κουβέρτες για έναν υπνάκο. Ή, αν όλες οι κυβερνήσεις είχαν ως βασική αρχή να βάζουν πάντα τα πράγματα εκεί που τα βρήκαν και να καθάριζαν τις τσαπατσουλιές τους.
Είναι ακόμη αλήθεια, ανεξάρτητα από την ηλικία σας, πως όταν βγαίνετε έξω στον κόσμο είναι καλύτερα να κρατιέστε από το χέρι και να μένετε μαζί με τους άλλους…
Από το ομώνυμο βιβλίο
του Robert Fulghum
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home