Ο λόφος του Φούρεσι. Ο λόφος που πληγώνουμε…

Πριν από αρκετά χρόνια ένας πολύ ωραίος λόφος κοντά στον Υμηττό, στα όρια της περιοχής Σταυρού, υπήρξε ο καταλληλότερος χώρος για το παιχνίδι καμιά τριανταριά… πενηνταριά παιδιών του τότε δημοτικού σχολείου της περιοχής.

Μιλάμε για τον λόφο του ΦΟΥΡΕΣΙ της τότε κοινότητας και νυν δήμου Γλυκών Νερών. Στην κορυφή αυτού του λόφου έστεκε επιβλητικό και φοβιστικό το «αντίπαλο» ιδιωτικό σχολείο των εκπαιδευτηρίων «ΠΛΑΤΩΝ». Θυμάμαι ότι με δέος αντικρίζαμε τη μάντρα του συγκεκριμένου οικοδομήματος και με φόβο τολμούσαμε να πλησιάσουμε για να «εξερευνήσουμε» τον χώρο.

Για λίγο όμως γιατί μας συνέπαιρνε το παιχνίδι ανάμεσα στα πεύκα, τα βράχια, τις ανηφοριές και τις τεχνητές λιμνούλες με τους γυρίνους που ανθρώπινο χέρι είχε δημιουργήσει στην προσπάθειά του να θεμελιώσει, ατελέσφορα τότε, ένα νέο κτίσμα.Η περιοχή τότε (μιλάμε για τα έτη λίγο πριν και λίγο μετά το 1980) ήταν βεβαίως εκτός σχεδίου. Το τότε δημοτικό σχολείο ήταν η πυλωτή σπιτιού, που σκοπίμως είχε κλειστεί με τζαμαρία, ενός από τους πρώτους κατοίκους της περιοχής. Το δικό μας σπίτι λίγο πιο κάτω, στις παρυφές του λόφου είχε παρέα τα λιγοστά χαμηλά σπιτάκια της περιοχής....
Η συνέχεια: Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ!