Aνθρωποι και ζώα
Το Κάλλιο ήταν ένα πολύ ωραίο χωριό το οποίο το 1974 πνίγηκε μέσα στα νερά της τεχνητής λίμνης του Μόρνου οι κάτοικοι η μετακινηθήκαν η μετακόμισαν σε ψηλότερα σημεία .Από εκεί και οι φωτογραφίες ,ντοκουμέντο της αγριότητας των ανθρώπων. ΚΑΤΑΓΓΕΙΛΤΕ ΤΟ ΠΑΝΤΟΥ
2008-01-03
2008-01-03
| | |
| Από εδώ. Ποιός είναι ο άνθρωπος και ποιά τα ζώα... Update Ανεβάζω ξανά το ποστ με τους λύκους. Επειδή το ζήτησε ο Καιρός και επειδή κάποιοι αμφισβήτησαν το λινκ. Το φόρουμ ανήκει εδώ. Θα την αφήσω για λίγες μέρες για να την δουν όλοι. Διαδώστε το. | |
Labels: ΟΧΙ ΣΤΟ ΚΥΝΗΓΙ
posted by ellinida at
January 17, 2008
10 Comments:
Σκέψου τί τράβηξαν τα καημένα πριν τα κρεμάσουν... πιστεύω πως τα βασάνισαν , αν κρίνεις από το δεξί που είναι καταχτυπημένο...
Εύχομαι πραγματικά να υπάρχει κάρμα. Τίποτα άλλο. Αίσχος.
Ο Θεός είναι σε διακοπές. Όταν γυρίσει, ας ξεκινήσει να καθαρίζει το σύμπαν από τέτοια εξαμβλώματα που κάνουν τέτοια εγκλήματα...
(Foxy, σε χαιρετώ! Χαθήκαμε...)
This comment has been removed by the author.
Η περιοχή είναι γεμάτη κυνηγούς νόμιμους και μη. Επίσης μαζεύονται και από Αθήνα πάρα πολλοί. Τη ζημιά όμως μπορεί να την έκαναν κτηνοτρόφοι. Πριν χρόνια σκότωσαν ένα ζευγάρι λίγκες.
Είδος σε αφθονία οι "μεγαλόψυχοι Άνδρες" που κυνηγούν με όλα τα όπλα που έχουν,τα απροστάτευτα ζώα.Είναι οι προστάτες της φύσης και των ανθρώπων,που κοπιάζουν πραγματικά για να σπείρουν τον πόνο τον φοβο και τον θάνατο!Φυλάτε γέρα παλικάρια,μη μας νικήσει ο εχθρός!
Τιμή και σέβας στους Ήρωες αυτούς!
Φρίκη είναι
Απότ η μικρή μου εμπειρία πιστεύω πως οι μεγαλύτεροι εχθροί της φύσης είναι οι γεωργοί και οι κτηνοτρόφοι. Οι πρώτοι φωτιά στα δάση και ένα μέτρο γης και οι δεύτεροι φαίρονται στα ζώα χωρίς έλεος, νομίζοντας πως τουα ανήκει η φύση. Τώρα που θα κοπούν οι επιχορηγήσεις τις ΕΕ με την κατάργηση του ΚΑΠ θα είμαι ένας από αυτούς που θα σύρουν το χορό του γλεντιού.
συγνώμη για τα λάθη: "οι πρώτοι βάζουν φωτιά στα δάση", "πως τους ανήκει"
To be a adroit lenient being is to from a make of openness to the in the seventh heaven, an cleverness to guardianship undeterminable things beyond your own manage, that can govern you to be shattered in unequivocally extreme circumstances pro which you were not to blame. That says something remarkably weighty about the prerequisite of the ethical autobiography: that it is based on a trustworthiness in the up in the air and on a willingness to be exposed; it's based on being more like a spy than like a treasure, something kind of feeble, but whose acutely item handsomeness is inseparable from that fragility.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home