«ΤΑΜΕΙΟ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ»

Ζω σε έναν νομό που έχει ταλαιπωρηθεί πολλές φορές από τις πυρκαγιές, ευτυχώς όχι φέτος.
Βλέποντας στα ΜΜΕ τις τεράστιες καταστροφές, την ανησυχία του κόσμου για το «μετά» και την πληθώρα των φορέων που εμπλέκονται στην αποκατάσταση του περιβάλλοντος φυσικού και κοινωνικού, σκέφτηκα μια ιδέα που είχαμε συζητήσει παλιά σε μια «διεπιστημονική» συζήτηση στο χωριό μου, όταν αυτό είχε καταστραφεί:
Ότι θα ήταν αναγκαία η ύπαρξη ενός ταμείου με το κατάλληλο προσωπικό, το οποίο θα σχεδίαζε και θα συντόνιζε την ταχεία αποκατάσταση του περιβάλλοντος, γεωργικού, δασικού και αστικού μετά τη φωτιά.
Για παράδειγμα, ποιες περιοχές μπορούσαν να αφεθούν- προστατευόμενες βέβαια στη φυσική αναδάσωση. Σε ποιες περιοχές θα γινόταν τεχνητή αποκατάσταση με φύτεμα δέντρων ακόμα και διαφορετικών από αυτά που υπήρχαν, αν ευδοκιμούσαν πιο εύκολα, αφού το μέγιστο κακό της διάβρωσης και της συνακόλουθης ερημοποίησης είναι υπαρκτό. Που θα χαράσσονταν αγροτικοί και δασικοί δρόμοι, που θα γινόταν υδατοδεξαμενές συγκράτησης του νερού της βροχής. Πως θα κατανέμονταν οι αποζημιώσεις, αφού πολλοί επιτήδειοι προσπαθούν να κερδίσουν χρήματα από αυτές, χωρίς να έχουν ζημιωθεί ουσιαστικά...

Kαλύτερα να δώσεις 200 ευρώ σε έναν γεωργό που θα καθαρίσει, θα χτίσει πεζούλες και θα φυτέψει, σώζοντας το περιβάλλον από την ερημοποίση, παρά να δώσεις 100 σε έναν δήθεν αγρότη που θα τσεπώσει το παραδάκι και θα παρατήσει το καμένο μεν, αλλά ακαλλιέργητο λιοχώραφο του, έτσι όπως το άφησε η φωτιά.
Πυροπαθείς με μεγάλη ζημιά θα μπορούσαν να απασχοληθούν ως βοηθητικό προσωπικό αυτού του ταμείου, το οποίο πρέπει να ήταν οργανωμένο σε νομαρχιακό ή ακόμα και σε επαρχιακό επίπεδο.