...χάθηκε στη μετάφραση

Το αυθόρμητο ηλεκτρονικό κάλεσμα για τη σωτηρία της Πάρνηθας έχει διχάσει την κοινότητα των bloggers

Των ΚΩΣΤΑ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΥ, ΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑ

Τον δικό της δρόμο στην κοινωνία των πολιτών προσπαθεί να χαράξει η ελληνική κοινότητα των bloggers που αναδείχτηκε αμέσως μετά την καταστροφή της Πάρνηθας. Δεν πέρασαν λίγες ημέρες από ό,τι πιο αυθόρμητο έχει να επιδείξει η ελληνική εκδοχή του Ιντερνετ και ο καθένας μεταφράζει με το δικό του τρόπο το ηλεκτρονικό κάλεσμα για να σώσουμε τα δάση και εν τέλει την ίδια την ποιότητα της ζωής μας.

Η ηλεκτρονική συζήτηση συνεχίζεται. Το ζήτημα είναι πόσες από τις παρέες που «γεννιούνται» κάθε τόσο στην «μπλογκόσφαιρα» θα επιβιώσουν.

Κόντρες, ανταγωνισμοί, πικρίες, καπελώματα, προβληματισμοί. Και πάνω που πολλοί αναφώνησαν «κάτι καινούριο γεννιέται», να σου και ξαναγυρνάμε στην πατροπαράδοτη ελληνική συνταγή «εγώ θα παίζω τον αρχηγό».

Ενόχλησε το κάλεσμα

Την περασμένη Τρίτη τρεις νέοι άνθρωποι πέρασαν τις πύλες του Προεδρικού Μεγάρου, καλεσμένοι στην ετήσια δεξίωση του Κάρολου Παπούλια για την Αποκατάσταση της Δημοκρατίας.

Ο Πέτρος Πετράκης, ο Ιάσονας Φρυδάκης και ο Γιάννης Λιβανός εκλήθησαν εκεί ως εμπνευστές και αρχικοί διακινητές του μηνύματος sms το οποίο καλούσε τον κόσμο στο Σύνταγμα και στην συνέχεια πέρασε από τα κινητά στο Διαδίκτυο, για να αναπαραχθεί τελικά και από τα μέσα ενημέρωσης. Με αυτή την ιδιότητα τούς παρουσίασε η περιβαλλοντική οργάνωση WWF και την υιοθέτησαν τα μέσα ενημέρωσης που τους πήραν συνεντεύξεις.

Αυτό, ωστόσο, ενόχλησε κάποιους bloggers, κυρίως αυτούς που εμπλέκονται σε επιμέρους περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες με στόχο να συνεχιστεί ο αγώνας για την Πάρνηθα.

Ενας εξ αυτών, μάλιστα, μας εξηγούσε, προ ημερών με θυμό, ότι το sms είχε γεννηθεί τη νύχτα της μεγάλης πυρκαγιάς από μια άλλη παρέα ανθρώπων που ο ίδιος γνώριζε.

Από την αρχή έγινε σαφές ότι τουλάχιστον οι περισσότεροι bloggers προτιμούσαν να μην μάθουν ποιοι ήταν οι εμπνευστές της διαδήλωσης.

Το ίδιο, πιθανότατα, ένιωθαν και οι υπόλοιποι διαδηλωτές, γι' αυτό άλλωστε αγκαλιάστηκε τόσο θερμά η κινητοποίηση που δεν γινόταν στο όνομα κανενός «ηγέτη». Αλλωστε, είναι σαφές πως ό,τι συνέβη δεν ήταν επίτευγμα μόνο των bloggers αλλά απλώς τα blogs βοήθησαν πολύ να γίνουν κάποιες ζυμώσεις, να διακινηθούν ιδέες και να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των ΜΜΕ για την κινητοποίηση.

«Η συγκέντρωση στο Σύνταγμα ανήκει σε όλους τους πολίτες», επισημαίνουν οι bloggers.

*«Η συγκέντρωση ανήκει σε όλους τους πολίτες, σε όλη την Ελλάδα, σε όσους ενδιαφέρθηκαν για "το σπίτι τους", και όχι σε αυτούς που ασχολούνται με καπελώματα και "καθοδηγήσεις" εκ των υστέρων», συμπέρανε τις ημέρες τις κινητοποίησης ο Μάνος (http://manosnik.blogspot.com-«Αθήνα - οδηγός επιβίωσης»).

Αντιδράσεις και καχυποψία

*«Κάποιοι ίσως θελήσουν να καρπωθούν τις κατακτήσεις που μονάχα όλοι μαζί μπορούμε να κερδίσουμε. Αργά ή γρήγορα θα απομονωθούν. Γιατί στην εποχή της δημοκρατίας των σκλάβων, πραγματικά όλοι μας μπορούμε να είμαστε εξίσου Σπάρτακοι», προέβλεπε ο Νεφέλικας (http://nefelikas.wordpress.com/).

*Στην συνέχεια, με αφορμή τη δεξίωση, οι φόβοι φούντωσαν: «Βασικός όρος είναι η ανωνυμία μας. Αυτό αποφασίστηκε στην πρώτη συγκέντρωση στο Πεδίον του Αρεως, αυτό επιμένουμε και στη λίστα συζητήσεων, αυτό μάλλον θα είδαν και εκμεταλλεύτηκαν αυτοί που προβάλλονται και δεν έχουν καμμιά συμμετοχή στην κινητοποίηση», τόνισε για παράδειγμα η Ροδιά (http://rodiat7.blogspot.com).

*Αλλοι το τράβηξαν ακόμη πιο μακριά, υποβαθμίζοντας την αξία του ανώνυμου sms: «Πιστεύετε, κύριε πρόεδρε, ότι, για παράδειγμα, η Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσεως που ιδρύθηκε το 1951 είχε την ανάγκη ενός τυχάρπαστου SMS τριών τυχαίων νεαρών για να υπερασπιστεί τα δάση και να συμμετάσχει στην μαζική και αυθόρμητη διαδήλωση έξω από την Βουλή;», ανέφερε ο Νίκος Ν. (http://floraattica.blogspot.com) σε επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Κάρολο Παπούλια.

Διαπιστώνοντας ότι υπάρχουν τέτοιες αντιδράσεις και τόση καχυποψία, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί απέτυχαν ουσιαστικά οι απόπειρες συνεργασίας μεταξύ διαφορετικών ομάδων bloggers που δημιουργήθηκαν με αφορμή την Πάρνηθα και φιλοδοξούν να αναπτύξουν δίκτυα ενημέρωσης και δράσεων για το περιβάλλον.

*Η «Αναδάσωση» (http://anadasosi.blogspot.com/) είναι ένα από αυτά. Εχει περίπου 800 εγγεγραμμένους πολίτες, εκ των οποίων ελάχιστοι είναι bloggers και 15 εξ αυτών διαχειριστές του blog. Εχουν προαναγγείλει τη δημιουργία του portal «oikologio.gr», το οποίο προετοιμάζεται και πιθανότατα θα λειτουργήσει μετά το καλοκαίρι. Για την ώρα τα μέλη της «Αναδάσωσης» οργανώνουν επίσης διαμαρτυρία για την απαλλοτρίωση οικοπέδου στο κέντρο της Αθήνας (Σταδίου και Αιόλου) προκειμένου να γίνει χώρος Ελεύθερης Γνώμης του Πολίτη.

Οπως λέει ο Νεφέλικας, ένας εκ των διαχειριστών, «υπάρχει ανάγκη έκφρασης και διαμαρτυρίας αλλά είναι ένα μεγάλο στοίχημα το να μάθουμε να λειτουργούμε με οριζόντιες δομές, χωρίς ιεραρχία».

Η παρέα του Στρέφη

*Ενα άλλο blog που πρωταγωνίστησε στην υπόθεση της Πάρνηθας ήταν το «Αθήνα - οδηγός επιβίωσης», που συντόνισε την καμπάνια επιστολοβομβαρδισμού των πολιτικών πριν απ' τη διαδήλωση στο Σύνταγμα. Το blog αυτό είχε δημιουργηθεί από μια παρέα φίλων που ζουν στον λόφο του Στρέφη και αναζητούν ιδέες για τη βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος.

Η εικόνα της φλεγόμενης Πάρνηθας γέννησε αυθόρμητα το δικό τους μικρό κίνημα, που στην πορεία υπολογίζεται ότι δέχτηκε περίπου 4.000 e-mails πολιτών και μόνο δύο απαντήσεις βουλευτών. Στον απόηχο της κινητοποίησης, ο διαχειριστής του, ο Μάνος, αποφάσισε να συστρατευτεί με «μία από τις μεγάλες οργανώσεις με διεθνές δίκτυο, σημαντική γνώση και εμπειρία», χωρίς να αποποιείται την «ατομική δονκιχωτική δράση, που ήδη έφερε αποτελέσματα». Οι διαχειριστές του blog έχουν προτείνει σειρά κι άλλων δράσεων όπως η καταμέτρηση-δημοσκόπηση των διαμαρτυρόμενων πολιτών.

Μεταξύ blogs σαν αυτά τα δύο και άλλων παρόμοιων, έγιναν απόπειρες στενότερης συνεργασίας -με ανταλλαγή παρεμβάσεων κ.λπ.

Το χάος συσπειρώνει!

Ωστόσο, δεν είχαν όλοι την ίδια διάθεση και καμία πρόταση δεν αποδείχτηκε ακόμη αρκετά ισχυρή ώστε να τους ξανασυσπειρώσει.

*Μια εξήγηση γι' αυτό, ίσως να αποτυπώνεται στη θέση του Old-boy (http://old-boy.blogspot.com) τις μέρες που διοργανωνόταν η κινητοποίηση για την Πάρνηθα:

«Η φύση του μέσου μάς δείχνει ότι δύναμή του δεν είναι η οργάνωση αλλά το χάος, δεν είναι η συγκέντρωση των φωνών αλλά η διασπορά τους». Γι' αυτό και ο ίδιος κατέληγε τότε στην προτροπή «να μην οργανωθούμε, ρε παιδιά».

Βέβαια, η σχετική συζήτηση συνεχίζεται. Το πόσες από τις παρέες ή τους πυρήνες που γεννιούνται κάθε τόσο στην «μπλογκόσφαιρα», θα επιβιώσουν και θα καταφέρουν να λειτουργήσουν αποτελεσματικά χωρίς να διασκορπιστούν στο χάος του ίδιου του μέσου που στεγάζει την συνύπαρξή τους, είναι ένα ζήτημα που θα κριθεί στον χρόνο.

Σημασία έχει ότι σε αντίθεση με την προηγούμενη κινητοποίηση που είχε γίνει στην μνήμη της Αμαλίας Καλυβίνου (http://fakellaki.blogspot.com), συντηρείται η αίσθηση ότι μπορεί να υπάρξει συνέχεια. Αρκεί να έχει κανείς κατά νου την ιδιαιτερότητα του μέσου.

Οπως λέει ο Νεφέλικας, που συμμετείχε τόσο στην διαμαρτυρία μετά τον θάνατο της Αμαλίας όσο και στην υπόθεση της Αναδάσωσης, οι bloggers που συμμετείχαν σε αυτές τις πρωτοβουλίες «ήταν ένα ετερόκλητο ασκέρι. Οι περισσότεροι δεν ασχολούμαστε με θέματα πολιτικής ή ακτιβισμού. Καλύπτουμε μια μεγάλη γκάμα ηλικιών, κοινωνικής κατάστασης, πολιτικής ιδεολογίας κ.λπ. Γι' αυτό δεν έχει νόημα να συμπεριφερόμαστε σαν πολιτική δύναμη. Δεν είμαστε κίνημα».

kkyr@enet.gr, boubouka@enet.gr

E-NET Kυριακάτικη Ελευθεροτυπία