ΕΥΔΙΑΘΕΣΙΑ με ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ και ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ!

Για να αντέξουμε τη, λόγω αδυναμίας προσαρμογής των επιθετικών στις απρόβλεπτες κλιματικές αλλαγές (http://klimatika.blogspot.com), δύσκολη, έστω, εξημέρωση τους και το τέλος των πολέμων τους, και για να βοηθήσουμε τα παιδιά να ξαναφτιάξουν την ανθρωπότητα ειρηνικά !



Αγαπητοί φίλοι, αγαπητές φίλες
Όποιοι και όποιες θέλουν να συμβάλλουν με υλικό ή μπορούν να μεταφράζουν, κυρίως από τα αγγλικά, έστω περιληπτικά, κάποια άρθρα, μπορούν να το δηλώσουν στο afoviahappiness pap'aki yahoo tel'ia com (το φωνητικό χαλκιδικό αλφάβητο – το παραπλανητικά αποκαλούμενο "λατινικό" ή "αγγλικό" – δείχνει ήδη ότι βοηθά στη διάδοση ελληνικών-εμψυχωτικών προτάσεων, άρα σταδιακά μπορεί να επιταχύνει τον αλφαβητισμό μεγάλων πληθυσμών σκόπιμα εκφοβιζόμενων με περίπλοκες συμβολικές γραφές όχι μόνο σε Ασία και Αφρική, αλλά και τα ίδια τα μοναρχικά αγγλικά, όπου για να διαβάσεις πρέπει να έχεις αποστηθίσει την εκφώνηση της εικόνας τής λέξης, όπως στα ιερατειογλυφικά… Άλλωστε τα αρχαιοελληνικά αλφάβητα ήταν όλα φωνητικά, ακριβώς για να διαβάζουν και να επικοινωνούν όλοι καλύτερα για να αμύνονται αποτελεσματικότερα στις μυκηναϊκές και μεσανατολίτικες επιθέσεις – www.saharasia.org και στα ελληνικά).

Η παρούσα σελίδα είναι αφιερωμένη σε προσαρμοσμένες απλές οδηγίες για να βελτιώσουμε την αντοχή και τη διάθεσή μας, καθώς αυξάνονται συνεχώς οι εντάσεις στην αποσυντιθέμενη παγκόσμια Πομπηία τού κατευθυνόμενου αυτοκαταστροφικού εθισμού στην εξουθένωση, και για την προετοιμασία των νέων γενιών στην μεταπομπηιακή ανθρωπότητα.
Σας είμαστε ευγνώμονες και ευχόμαστε να συναντιόμαστε συχνά και μουσικοδιασκεδαστικά, γιατί η αναζωογόνηση της γειτονιάς είναι ο δοκιμασμένος πιο αποτελεσματικός τρόπος αλληλοβοήθειας και ευτυχίας !
Δωρεάν άσκηση σε παραδοσιακά τραγούδια, όργανα, χορούς, γλέντια !

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
1. ΙΕΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ - ΕΜΒΡΥΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΠΟΥΛΩΣΗ
2. ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΘΙΣΜΟ ΚΑΙ ΦΟΒΟ !
3. ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΑΦΟΒΙΑ
4. Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ, Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ
4α. ΠΟΣΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΠΟΛΕΜΟΙ ;
5. ΑΙΤΙΑ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗΣ ΕΓΩΜΑΝΙΑΣ
6. ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΟΙ ΛΑΟΙ
7. Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ !
8. ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑΣ ΛΙΣΤΑΣ
9. Η απλή τέχνη τής ευδιαθεσίας





http://www.youtube.com/watch?v=ZVby8T3yg8k
Οι στίχοι στο τέλος τής σελίδας

1. ΙΕΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ - ΕΜΒΡΥΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΠΟΥΛΩΣΗ
Με βάση το άρθρο, που επιβεβαιώνει τη φιλειρηνική παράδοση "να νιώθουν άνετα οι εγκυμονούσες", ώστε "να μεγαλώνουν τα παιδιά αφοβέρηγα " :
Η ζωή μέσα στη μήτρα: Η προγεννητική σχέση μητέρας - εμβρύου

Ο Πρώτος Μήνας
Στο τέλος του πρώτου μήνα το έμβρυο έχει μόλις το μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού. Ο νευρικός σωλήνας του, που γίνεται στη συνέχεια ο εγκέφαλος και η σπονδυλική του στήλη, αναπτύσσεται.
Α. Σύγχρονες Έρευνες
Οι επιθετικές ιδεολογίες διαδίδουν ότι τα έμβρυα δεν έχουν σημαντικές εμπειρίες μέσα στη μήτρα, αδιαφορούν λίγο-πολύ για το ήρεμο περιβάλλον τής εγκύου και επιμένουν ότι ο χαρακτήρας των ανθρώπων διαμορφώνεται μετά τη γέννηση. Αυτή η άποψη υποστηριζόταν και υποστηρίζεται από επιστήμονες του ιατρικού κόσμου οι οποίοι ορίζουν το έμβρυο ως μια οντότητα που είναι ανεπαρκής ακόμα να καταγράψει μνήμες, να νιώσει συναισθήματα, να μάθει και να βιώσει τραύματα. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες (Chamberlain) έχουν δείξει ότι οι αισθήσεις του εμβρύου αναπτύσσονται αρκετά νωρίς, με αποτέλεσμα η μήτρα να αποτελεί το πρώτο του σχολείο και η ζωή του μέσα σε αυτή να είναι ενεργή και γεμάτη με ανταλλαγές πληροφοριών σχετικά με το πώς είναι φτιαγμένος ο κόσμος "εκεί έξω". Σε αυτό το απόσπασμα, θα διαπιστώσουμε πως το έμβρυο επηρεάζεται από τα συναισθήματα και τις αντιλήψεις των γονιών του. Στη συνέχεια, θα δούμε πότε αρχίζει να κινείται μέσα στη μήτρα, πότε αναπτύσσονται οι αισθήσεις του και ποιες είναι οι ικανότητές του μάθησης και μνήμης.
Αρχικά, πολλοί γνωρίζουν ή φαντάζονται, λιγότερο ή περισσότερο, την επίδραση των χημικών υγρών της μητέρας στην ανάπτυξη του εμβρύου κατά τη διάρκεια της κύησης. Λίγοι είναι όμως αυτοί που συνειδητοποιούν ότι η μητέρα διοχετεύει στο έμβρυο πληροφορίες σχετικά με την κατάσταση που επικρατεί στο εξωτερικό περιβάλλον. Η κατάσταση αυτή εξαρτάται από το πώς η μητέρα αντιλαμβάνεται και διαχειρίζεται τη ζωή της. Αισθήματά της, όπως αγάπη, ελπίδα, φόβος, θυμός, μπορούν χημικά να αλλάξουν τη γενετική έκφραση του εμβρύου. Οι αντιλήψεις που έχουμε για το περιβάλλον και τα αισθήματα που απορρέουν από αυτές προκαλούν σωματικές αντιδράσεις με το να ελευθερώνουν μόρια - "σινιάλα" στο αίμα. Αυτά τα μόρια συνδέονται με αισθήματα και ενεργοποιούν συγκεκριμένους πρωτεϊνούχους δέκτες που βρίσκονται στην επιφάνεια κυττάρων των οργάνων και των ιστών. Οι παραπάνω δέκτες χρησιμεύουν ως μοριακοί διακόπτες που ρυθμίζουν τη μεταβολική συμπεριφορά του οργανισμού και τον βοηθούν να προσαρμόζεται στο περιβάλλον. Οι σωματικές αντιδράσεις στο περιβάλλον περιλαμβάνουν ρυθμίσεις του νευρικού συστήματος, των ενδοκρινολογικών οργάνων και του καρδιολογικού, αναπνευστικού, πεπτικού συστήματος (Lipton, 1996).
Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης - εμβρυοσύνης, λοιπόν, η αντίληψη της εγκύου και των γύρω της για τον κόσμο μεταδίδεται "χημικά" στο έμβρυο μέσω του πλακούντα. Παρά το γεγονός ότι το αναπτυσσόμενο παιδί δεν καταλαβαίνει τα γεγονότα που προκαλούν την αισθηματική αντίδραση της μητέρας, συνειδητοποιεί τις σωματικές αντιδράσεις και "εντυπώσεις" του συναισθήματος. Με αυτό τον τρόπο, το έμβρυο υιοθετεί "χημικά", από τη μήτρα ακόμα, τις γονεϊκές αντιλήψεις και η συμπεριφορά του προγραμματίζεται σύμφωνα με αυτές. Ένα μωρό που περικυκλώνεται από φόβο, θυμό και αγωνία θα δυσπροσαρμοστεί σε αυτό τον κόσμο και θα μεταφέρει αυτά τα αισθήματα και στη δική του ζωή αργότερα… Φαινομενικά, μπορεί το μωρό να είναι ασφαλές μέσα στη μήτρα, αλλά να νοιώθει την απόρριψη και το φόβο. Κατά συνέπεια, είναι πιθανόν να φτάνει στον κόσμο κουβαλώντας ένα υποσυνείδητο φορτίο αβεβαιότητας και άγχους σχετικά με την ταυτότητα και τις ρίζες του.
Από τα παραπάνω, συμπεραίνουμε ότι η μήτρα είναι ένα περιβάλλον που διεγείρει τόσο τις αισθήσεις όσο και τα συναισθήματα του εμβρύου. Η πρώτη κίνηση που συμβολίζει την ίδια τη ζωή είναι ο κτύπος της καρδιάς και πρωτοακούγεται γύρω στις τρεις εβδομάδες μετά τη σύλληψη. Η ρυθμική αυτή δραστηριότητα συνεχίζεται, ενώ βαλβίδες, αγγεία και άλλες ενώσεις και μέρη του σώματος αναπτύσσονται. Μεταξύ της 6ης και 10ης εβδομάδας, παρατηρούμε κινήσεις κυκλικές και τεντώματος του κεφαλιού, των χεριών και των ποδιών. Οι κινήσεις αναπνοής και σαγονιού έχουν αρχίσει και τα χέρια του εμβρύου είναι απασχολημένα με το υπόλοιπο σώμα του και τον ομφάλιο λώρο.
Όσον αφορά στην αφή, πειράματα έχουν δείξει ότι η ευαισθησία του δέρματος γενικεύεται στην περιοχή των γεννητικών οργάνων (στις 10 εβδομάδες), στις παλάμες (στις 11 εβδομάδες) και στις πατούσες (στις 12 εβδομάδες). Αυτά τα μέρη που ευαισθητοποιούνται πρώτα είναι αυτά που έχουν και τους περισσότερους και πολυποίκιλους αισθητήριους δέκτες στους ενήλικες. Γύρω στις 17 εβδομάδες, όλη η περιοχή της κοιλιάς και των γλουτών είναι ευαίσθητη στην αφή, και τέλος, στις 32 εβδομάδες, σχεδόν όλο το σώμα είναι ευαίσθητο στο ελαφρύ άγγιγμα μιας τρίχας.
Οι οργανικές δομές για τη γεύση είναι διαθέσιμες γύρω στις 14 εβδομάδες και οι ειδικοί πιστεύουν ότι αυτή η αίσθηση αρχίζει να αφυπνίζεται εκείνη την περίοδο. Τεστ έχουν δείξει ότι το έμβρυο καταπίνει περισσότερο, όταν λαμβάνει γλυκές γεύσεις, και λιγότερο, όταν λαμβάνει πικρές. Μέσα στο υγρό της μήτρας όπου πλέει, δέχεται μια ποικιλία από γεύσεις, όπως γαλακτικά οξέα, ούρα, αμινοξέα, κρεατινίνη, πρωτεΐνες, άλατα. Πειράματα που έχουν γίνει μετά τη γέννηση, έχουν δείξει ότι τα έμβρυα κάνουν γευστικές διακρίσεις και έχουν καθορισμένες προτιμήσεις.
Μέχρι πρόσφατα, δεν είχε δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στην οσμή, εφόσον οι ερευνητές πίστευαν ότι εξαρτάται από τον αέρα και την αναπνοή. Πάραυτα, τελευταίες έρευνες έχουν ανοίξει το δρόμο για νέες ανακαλύψεις. Η μύτη αναπτύσσεται μεταξύ των 11 και 15 εβδομάδων. Πολλά χημικά στοιχεία πλησιάζουν τον πλακούντα και αναμειγνύονται με το αμνιακό υγρό, προσφέροντας έτσι στο μωρό γεύσεις και οσμές. Το αμνιακό υγρό που περιβάλλει το έμβρυο καλύπτει τις στοματικές, ρινικές και φαρυγγικές κοιλότητες, και με αυτό τον τρόπο το μωρό το αναπνέει και το καταπίνει. Επίσης, τα προϊόντα που καταναλώνει η μητέρα προσεγγίζουν το μωρό μέσω του πλακούντα και του αίματος που ρέει στα τριχοειδή αγγεία της ρινικής βλέννας. Μέσω των δύο αυτών οδών, είναι πιθανόν να προετοιμάζεται αυτό το σύστημα για να ψάξει διάφορες οσμές ή κατηγορίες οσμών. Τα νεογνά έλκονται από τη μυρωδιά του γάλατος της μητέρας, αν και δεν έχουν έρθει ξανά σε επαφή με αυτό. Οι ερευνητές πιστεύουν ότι αυτό μπορεί να οφείλεται από στοιχεία που έχουν πάρει στην προγεννητική τους ζωή.
Όσον αφορά στην ακοή, έρευνες έχουν επιβεβαιώσει πια (Chamberlain) ότι οι φωνές φτάνουν στη μήτρα και δεν απομονώνονται από τον πλακούντα. Ο τόνος της φωνής, ο ρυθμός, όπως και η μουσική προσεγγίζουν το έμβρυο χωρίς σημαντικές αλλοιώσεις. Η φωνή της μητέρας είναι ιδιαίτερα πιο δυνατή από κάθε άλλο εξωτερικό ήχο, γιατί μεταφέρεται στη μήτρα κατευθείαν, μέσω του δικού της σώματος. Επίσης, ερευνητές στο Μπέλφαστ έχουν αποδείξει ότι η ενεργητική ακοή (δηλ. όταν το έμβρυο αντιδρά σε ήχους) ξεκινάει στις 16 εβδομάδες, που σημαίνει ότι ένα μεγάλο κανάλι επικοινωνίας είναι ανοικτό περίπου 24 εβδομάδες πριν τη γέννηση.
Σχετικά με την όραση, αν και ξέρουμε ότι εξελίσσεται σταθερά κατά τη διάρκεια της κύησης, είναι δύσκολο να μελετήσουμε τους τρόπους και το ρυθμό αυτής της εξέλιξης. Ωστόσο, τη στιγμή τής γέννησης, η όραση είναι τέλεια κεντραρισμένη από τα 20 ως τα 40 εκατοστά, δηλαδή όσο είναι η απόσταση του προσώπου τής μητέρας από το μωρό στο θηλασμό. Στη μήτρα, τα μάτια παραμένουν κλειστά μέχρι την 26η εβδομάδα. Εντούτοις, το έμβρυο είναι ευαίσθητο στο φως, εφόσον, όταν το ρίχνουμε πάνω στην κοιλιά της μητέρας, οι κτύποι της καρδιάς του αυξάνονται. Επίσης, αν και δεν εξηγείται εύκολα, έμβρυα με μάτια κλειστά φαίνεται ότι χρησιμοποιούν ένα είδος "όρασης" για να εντοπίσουν τη θέση της βελόνας, όταν γίνεται αμνιοκέντηση. Όταν η βελόνα εισέρχεται στη μήτρα, είτε μαζεύονται μακριά από αυτή, είτε της επιτίθενται με μπουνιά (Birnholz, Stephens, and Faria, 1978). Παρόμοια, περίπου 20 εβδομάδων δίδυμα μέσα στη μήτρα εντοπίζουν το ένα το άλλο και αγγίζουν τα πρόσωπά τους ή κρατάνε τα χέρια τους μαζί.
Οι αισθήσεις του εμβρύου δεν είναι απομονωμένες μεταξύ τους, αλλά συνδέονται και δουλεύουν συγχρόνως. Έρευνες με υπερήχους έχουν δείξει εμβρυακή στύση στις 16 πρώτες εβδομάδες, συχνά σε συνδυασμό με πιπίλισμα δάχτυλου, υποστηρίζοντας ότι η ευχάριστη αυτοδιέγερση είναι ενδεχομένως πιθανή. Όπως αναφέραμε και παραπάνω, τα έμβρυα έχουν δείξει να αντιδρούν στην αμνιοκέντηση. Γιατροί και μητέρες έχουν παρατηρήσει ότι μερικά μωρά μένουνε ακίνητα μετά την αμνιοκέντηση και ότι ο κανονικός ρυθμός της αναπνοής τους επανέρχεται μετά από αρκετές μέρες. Τέλος, ερευνητές έχουν ανακαλύψει ότι τα έμβρυα ονειρεύονται από τις πρώτες 23 εβδομάδες, όταν παρατηρείται για πρώτη φορά γρήγορη κίνηση του ματιού κατά τη διάρκεια του ύπνου (Birnholz, 1981). Έρευνες πρόωρων μωρών έχουν φανερώσει έντονη "ονειρική" δραστηριότητα που απασχολεί 100% της ώρας του ύπνου τους, όταν είναι 30 εβδομάδων. Το ποσοστό σταδιακά μειώνεται σε 50%, όταν φτάσουν στην 32η με 33η εβδομάδα. Κατά τη διάρκεια του ονείρου, συγχρονίζονται οι μύες του προσώπου και εκδηλώνουν ανάλογα ευχάριστες ή δυσάρεστες εκφράσεις. Αυτή η δραστηριότητα του ονείρου είναι, επίσης, ενδογενής -ούτε προκαλείται από κάτι, ούτε αντιδρά σε κάτι- και εκφράζει εσωτερικές νοητικές ή συναισθηματικές καταστάσεις. Ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα μωρά συμπεριφέρονται όπως οι ενήλικοι, όταν ονειρεύονται (Roffwarg, Muzio, and Dement, 1966).
Σύμφωνα με την παράδοση, η ψυχολογία τοποθετεί τις πρώτες μνήμες μας γύρω στα τρία μας χρόνια, γιατί λίγοι είναι οι άνθρωποι που συνειδητά θυμούνται γεγονότα πριν από αυτή την ηλικία. Ωστόσο, αυξανόμενη βιβλιογραφία δείχνει ότι η μνήμη αρχίζει από την προγεννητική περίοδο. Μερικά παιδιά θυμούνται γεγονότα της γέννησής τους, αλλά η έκφραση αυτής της μνήμης δεν είναι δυνατή μέχρι να μιλήσουν. Πριν χρησιμοποιήσουν λόγια, μπορούν να εκφράζουν το μνημονικό τους μη-λεκτικά με το να ζωγραφίζουν, με το να μιμούνται σκηνές παίζοντας παντομίμα, με το να δείχνουν μέρη του σώματος, και με το να μιμούνται ήχους από συσκευές που χρησιμοποιήθηκαν στον τοκετό. Αυτά τα παιδιά μας εφιστούν την προσοχή στο ότι η πρώιμη μνήμη και μάθηση είναι πιθανές και πραγματικές. Επιπλέον, η παρατήρηση μέσω υπερήχου μας έχουν δείξει ότι δίδυμα αναπτύσσουν κινήσεις και συνήθειες στις 20 εβδομάδες οι οποίες παραμένουν και στα μεταγεννητικά τους χρόνια. Σε μία περίπτωση, ο υπέρηχος είχε δείξει δύο δίδυμα να παίζουν κατά τη διάρκεια της κύησης, με τα μάγουλά τους κολλημένα από τις δύο πλευρές της διαχωριστικής μεμβράνης. Όταν ήταν ενός έτους, το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν να κάθονται από τις δύο πλευρές της κουρτίνας, να ακουμπάνε τα μάγουλά τους και να παίζουν. Επίσης, εφόσον η ακοή αναπτύσσεται από τις πρώτες 16 εβδομάδες, είναι πιθανόν τα έμβρυα να μαθαίνουν τη μητρική τους γλώσσα πριν τη γέννησή τους. Όπως ειπώθηκε ήδη, η φωνή της μητέρας φτάνει στη μήτρα με ελάχιστη αλλοίωση. Έχει διαπιστωθεί ότι γύρω στις 27 εβδομάδες, το κλάμα του μωρού περιέχει κάποια χαρακτηριστικά ομιλίας, ρυθμού και φωνητικά στοιχεία της μητέρας του. Οι αντιδράσεις των νεογέννητων στη γλώσσα βασίζονται στους ήχους που ακούνε στη μήτρα: δείχνουν περισσότερο ενδιαφέρον, όταν ακούνε έναν ενήλικα να μιλάει στη μητρική τους γλώσσα παρά σε κάποια άλλη. Γλωσσολογικές έρευνες δείχνουν ότι τα μωρά μέχρι τον πρώτο χρόνο της ζωής τους αντιλαμβάνονται τους φθόγγους καλύτερα και από τους ενήλικες (Chamberlain).
Τέλος, τα μωρά επηρεάζονται από τη συναισθηματική κατάσταση της μητέρας τους. Πειράματα στην Αυστραλία αποκάλυψαν ότι τα έμβρυα συμμετείχαν στη συναισθηματική αναστάτωση που είχαν οι μητέρες τους παρακολουθώντας ένα βίαιο εικοσάλεπτο απόσπασμα μιας ταινίας. Όταν τα μωρά έβλεπαν για λίγο το ίδιο απόσπασμα, τριών μηνών πια, έδειχναν ότι το αναγνώριζαν από την προηγούμενη εμπειρία τους. Έρευνες χιλίων μωρών που είχαν καταθλιπτικές μητέρες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, έδειξαν ότι και αυτά υπέφεραν από κατάθλιψη στη γέννησή τους, και σε αναλογία του ποσοστού που υπέφεραν οι μητέρες τους (Chamberlain).
Εν κατακλείδι, το σημαντικό μήνυμα που προκύπτει απ’ όλες αυτές τις έρευνες είναι ότι τα μωρά στη μήτρα είναι ενεργητικοί δέκτες, σε εγρήγορση σε ό,τι αφορά το εξωτερικό τους περιβάλλον. Η μήτρα αποτελεί το πρώτο σχολείο μάθησης, όπου αναπτύσσονται οι αισθήσεις τους, και η ζωή μέσα της μόνο βαρετή και παθητική δεν είναι. Με αυτό τον τρόπο, πρόωρα και νεογέννητα μωρά φτάνουν στον κόσμο, έχοντας ήδη λάβει και στείλει τα μηνύματά τους, πριν ακόμα μάθουν να σχετίζονται με την καθιερωμένη και επίσημη γλώσσα. Είναι μια ανακάλυψη που μας καθιστά πιο υπεύθυνους και, αν μη τι άλλο, πιο συνειδητοποιημένους και σκεπτικούς για το τι συναισθήματα, αντιλήψεις και συμπεριφορές μεταφέρουμε στο έμβρυο.
Β. Συμπεριφοροθεραπεία
Με την εφαρμογή αναπνευστικών και κινητικών ασκήσεων (όπου συμπεριλαμβάνονται χοροί, τραγούδια, θέατρο), οι οποίες σκοπό έχουν να ασκήσουν στην ήρεμη αναπνοή, την άφοβη ζωή, την επαρκή ξεκούραση, το χαμόγελο, την ανοιχτόκαρδη αγκαλιά, οι περισσότεροι αναφέρουν ότι έχουν μια πρωτογενή εμπειρία κάποιου είδους. Άλλοι αισθάνονται πολύ βαθιά συναισθήματα τα οποία δεν θα μπορούσαν καθαρά να προσδιορίσουν τη φύση τους αλλιώς, παρά ως "πρωτογενή" με βεβαιότητα. Άλλοι διαπιστώνουν ότι σε ακόλουθες συνεδρίες αποκάλυψαν περαιτέρω πληροφορίες σχετικά με τη ζωή τους στα αρχικά αυτά στάδια. Τέλος, άλλοι διασταύρωσαν στοιχεία της πρωτογενούς αυτής εμπειρίας με την επιβεβαίωσή τους από τους γονείς ή τους συγγενείς τους.
Εύκολα διαπιστώνει κανείς, από τις αντιδράσεις των θεραπευμένων, ότι η ενδομήτρια ζωή εξηγεί πολλά θέματα που προκύπτουν στην παιδική και ενήλικη ζωή. Πολλές παιδικές φοβίες μπορεί να αποτυπώνουν ίχνη των επιπτώσεων της σύνδεσης με τον ομφάλιο λώρο και το τραύμα της γέννησης, συμπεριλαμβανομένων του φόβου για το σκοτάδι, της εισόδου σε ασανσέρ ή σε τούνελ. Επιπλέον, ένα μεγάλο μέρος ψυχοσωματικών ασθενειών, πονοκέφαλοι, άσθμα και άλλα μπορούν απευθείας να συνδεθούν με αυτήν την περίοδο της ζωής, όπως και η αυτοκτονία, η εγκληματικότητα, η ψύχωση και η νευρική ανορεξία. Εξάλλου, πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι τα φοβικά – αυτο-καταστροφικά και τα αντικοινωνικά στοιχεία στην ίδια τη διαδικασία της πολιτιστικής διακύμανσης των ανθρώπων έχουν την καταγωγή τους και στα τραύματα της προγεννητικής και περιγεννητικής περιόδου (www.saharasia.org). Οι φιλειρηνικές συλλογικές αποφάσεις θεραπεύουν.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Αναγνωστοπούλου, Λ., (2003). Σημειώσεις Εκπαιδευτικής Ομάδας Βιοσύνθεσης, Ελληνικό Κέντρο Βιοσύνθεσης. http://www.biosynthesis.gr
Birnholz, J., Stephens, J. C. and Faria, M. (1978). Fetal Movement Patterns: A Possible Means o f Defining Neurologic Developmental Milestones in Utero. American J. Roentology 130: 537-540. Birnholz, Jason C. (1981). The Development of Human Fetal Eye Movement Patterns. Science 213: 679-681. Busnel, Marie-Claire, Granier-Deberre, C. and Lecanuet, J. P. (1992). Fetal Audition. Annals of the New York Academy of Sciences 662:118-134. Boadella, D. (1987). Lifestreams. Routledge & Kegan Paul. Candace, P. (1997). Molecules of Emotion. Pocket Books.
Chamberlain, D. B. Communication Before Language. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/comm.html. Πρόσβαση: Δεκέμβριος 2003.
Chamberlain, D. B. Prenatal Memory and Learning. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/earlymem.html. Πρόσβαση: Δεκέμβριος 2003.
Chamberlain, D. B. The Fetal Senses. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/fetalsense.html. Πρόσβαση: Δεκέμβριος 2003.
Chamberlain, D. B. What is Early Parenting. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/early.html. Πρόσβαση: Δεκέμβριος 2003.
Grof, S. (2000). Η Ψυχολογία του Μέλλοντος. Εκδόσεις Αρχέτυπο. Janus, L., (1997). The Enduring Effects of Prenatal Experience. New Jersey: Jason Aronson, Inc.
Κουγιουμουτζάκης, Γ. (1992). Πρόοδος στην Αναπτυξιακή Ψυχολογία των Πρώτων Χρόνων. Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης.
Lipton, B. H., (1996). Early and Very Early Parenting. Maternal Emotions and Human Development. http://www.birthpsychology.com/lifebefore/early8.html. Πρόσβαση το Δεκέμβριο 2003.
Roffwarg, Howard A., Muzio, Joseph N. and Dement, William C. (1966). Ontogenetic Development of the Human Sleep-Dream Cycle. Science 152: 604-619.
Stern, D., N. (1985). The interpersonal world of the infant. New York: Basic Books.


To prevent self-destructive aggression addiction of roman duels-arenas. Για πρόληψη της αυτο-καταστροφικής εξάρτησης στην επιθετικότητα των ρωμαϊκών μονομαχιών-αρένων.




30.000 ξενύχτηδες κάηκαν μοιρολατρικά μέρα –μεσημέρι, ελάχιστοι είχαν φύγει πριν όταν άρχισαν οι σεισμοί από την ανερχόμενη λάβα, ΚΑΝΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΕΚΚΕΝΩΣΗΣ από αυτοκράτορα και ιερατείο… Μοιάζει με τις σημερινές αρένες τής παγκόσμιας Πομπηίας ;


2. ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΘΙΣΜΟ ΚΑΙ ΦΟΒΟ !
Με βάση το άρθρο των Dr. Paul C. Eck - Dr. Larry Wilson, ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΙ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ

Εισαγωγή – 'Η, όπως έλεγαν παλιά "να μεγαλώνουν τα παιδιά ΑΦΟΒ'ΕΡΗΓΑ!"
Τι είναι μια εθιστική ουσία ή συνήθεια; Οτιδήποτε προκαλεί μια ανθυγιεινή, εξαντλητική δηλ. καταστροφι-κή υπερδιέγερση, που ακολουθείται από μελαγχολία, τείνει να είναι εθιστικό. Καθώς η υπερδιέγερση φεύγει, τα άτομα που δεν έχουν ισχυρά βιώματα αλληλοβοήθειας, επιδιώκουν άλλη μια δόση εξαρτησιογόνας ουσίας ή φόβου να τους "σπρώξει", μόνο που θα είναι πάλι προσωρινά και πάλι καταστροφικά… Μια καταστροφική εθιστική ουσία ή συνήθεια αποδυναμώνει το σώμα ή το μυαλό, φέρνοντάς το σε εξουθενωτική διέγερση παρά τρέφοντάς το...

Εθισμός και επινεφρίδια

Ένας απλός μηχανισμός που εμπλέκεται στον εθισμό είναι ότι η κορτιζόνη και η κορτιζόλη που εκκρίνονται από τα επινεφρίδια παρέχουν ένα συναίσθημα ευφορίας. Ρωτήστε κάποιον που παίρνει κορτιζόνη σε μεγάλες δόσεις. Δεν αισθάνεται κανέναν πόνο. Όπως οι σημερινοί μονομάχοι στις αρένες των γηπέδων, όταν συγκρούονται με ταχύτητα και συχνά σηκώνονται πάνω πάλι χαμογελώντας. Αυτό δεν οφείλεται πάντα στις επιγονατίδες αλλά και στις ενέσεις κορτιζόνης που κάνουν πολλοί επαγγελματίες μονομάχοι ("αθλητές") για πόνους σε γόνατα, αγκώνες, κ.λπ.
Επίσης, η ένταση της ίδιας της μονομαχίας [παραπλανητικά ονομαζόμενης από των καιρό των ρωμαίων "παιχνιδιού", καθώς οι άτυχοι ανανούριστοι αλλά επικίνδυνοι άχοροι δεν έχουν μάθει, δυστυχώς να περνούν ευχάριστα και δύσκολα επιτρέπουν άλλους τρόπους –συζήτηση, γλέντι, μη ανταγωνιστικά παιχνίδια-"ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΟΥΝ ΑΦΟΒΕ-ΡΗΓΑ!"] πιέζει τα επινεφρίδιά τους προσωρινά και αισθάνονται λιγότερο πόνο.
Κορτιζόνη & κορτιζόλη ονομάζονται γλυκοκορτικοειδείς ορμόνες επειδή βελτιώνουν τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα. Προκαλούν τη μετατροπή των αμινοξέων και του γλυκογόνου σε γλυκόζη. Ένας, αλλά πιθανώς όχι ο μόνος λόγος για την ευφορία ως αποτέλεσμα της υπερέκκρισης αυτών των ορμονών, είναι η αύξηση σακχάρου στο αίμα από τη δράση τους.
Οποιαδήποτε ουσία ή συνήθεια που αποδυναμώνει τα επινεφρίδια (ναρκωτικά, ποτά, τζόγος, οθονοπληξία, ξενύχτι, επιθετικότητα, μοιρολατρεία), χαμηλώνει την κανονική παραγωγή κορτιζόνης και κορτιζόλης. Ένα πρόσωπο με αδύνατα επινεφρίδια αναζητά την υπερδιέγερση που θυμάται, αφού δεν έχει έντονη μνήμη μη εθιστικών ευχάριστων βιωμάτων…
Η επινεφρίδια δραστηριότητα συσχετίζεται με το επίπεδο καλίου και ειδικά νατρίου. Ουσίες που αυξάνουν το νάτριο μπορεί να εντείνουν την επινεφρίδια δραστηριότητα. Οι ουσίες που αυξάνουν το νάτριο περιλαμβάνουν τις βιταμίνες Β, C και Ε, το μαγγάνιο, το χρώμιο, το μολυβδαίνιο, ενώ το ίδιο κάνει και η μεγάλη κατανάλωση χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά πρωτεΐνης [όπως οι δίαιτες που επιβάλλονται στους απλούς ανθρώπους, κατά τα πρότυπα των φαραώ… Τελευταία όλο και πιο πολύ αφήνουν να ακούγονται και οι έρευνες που απέδειξαν ότι ο εγκέφαλός μας χρειάζεται επαρκείς ζωικές πρωτεΐνες, γιατί χρειάζονται κι αυτοί επειγόντως μερικούς υγιείς για να λύνουν προβλήματα…].
Στα τοξικά μέταλλα που ανεβάζουν τα επίπεδα νατρίου περιλαμβάνεται το κάδμιο, που βρίσκεται άφθονο στον πολυδιαφημισμένο καπνό των τσιγάρων.
Ένας άλλος τρόπος που αυξάνει την επινεφρίδια δραστηριότητα είναι η ελάττωση των στοιχείων που χαμηλώνουν τα επίπεδα νατρίου όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο. Παραδείγματος χάριν, το φωσφορικό οξύ στα ποτά τύπου "κόλας" κατεβάζει τα επίπεδα ασβεστίου και μαγνησίου. Ουσίες που βρίσκονται στα δημητριακά κατεβάζουν ασβέστιο, μαγνήσιο και ψευδάργυρο. Η κατανάλωση οινοπνεύματος χαμηλώνει τον ψευδάργυρο και το μαγνήσιο. Η κατανόηση πώς ουσίες, συνήθειες ακόμα και συγκινήσεις έχουν επιπτώσεις στα επινεφρίδια είναι κλειδί για την κατανόηση της εθιστικής δύναμής τους.



Η γενιά τής κόλας

Μεταξύ των σκουπιδο"τροφών" (junk-"food"), οι σόδες και οι κόλες εκπληρώνουν τα κριτήρια για τις εθιστικές ουσίες [μήπως ακριβώς γι΄ αυτό και για να μη διευκολύνουμε κι εμείς την παραπλάνηση, πρέπει να τις αποκαλούμε δηλητήρια;]: περιέχουν τουλάχιστον 10 κουταλάκια του γλυκού ζάχαρη. Ρίχνοντας τόση πολλή ζάχαρη μονομιάς στο αίμα πολλοί άνθρωποι παθαίνουν υπερδιέγερση, που ακολουθείται από μια πτώση σακχάρου...
Πολλά ποτά κόλας περιέχουν και καφεΐνη. Η καφεΐνη πιέζει τα επινεφρίδια να παράγουν περισσότερη αδρεναλίνη και κορτιζόνη. Αλλά οι αδένες γίνονται μετά πιο αδύναμοι, και οδηγούν σε κούραση και κατάθλιψη... Το FDA [η κρατική υπηρεσία τροφίμων των δολαριανών] προσπάθησε να απαγορεύσει το κόκα κόλα στη δεκαετία του '20 ακριβώς γι΄ αυτό το λόγο.
Οι διάφορες κόλες περιέχουν και φωσφορικό οξύ, που ελαττώνει την έντονη γλυκύτητα της ζάχαρης και παρέχει μια αψιά γεύση [tangy = ταγκίλας, στο πρωτότυπο]. Δεσμεύει επίσης το ασβέστιο και το μαγνήσιο και αποτρέπει την απορρόφησή τους από το έντερο. Η ανεπάρκεια μετάλλων προκαλεί προσωρινή αύξηση του μεταβολισμού. Μετά το σώμα επιστρέφει στον κανονικό μεταβολισμό, προκαλώντας συναίσθημα κατάθλιψης...

"Γλυκιά" κατάθλιψη

Οι γρήγορες άνοδοι και η ακολουθούσα πτώση τού σακχάρου στο αίμα που εμφανίζεται λόγω της κατανάλωσης ποτών κόλας και άλλων ζαχαρούχων αποδυναμώνουν τελικά τα επινεφρίδια και το σύστημα έκκρισης ινσουλίνης. Αυτό συμβαίνει μέσω της μείωσης των ζωτικής σημασίας ανόργανων αλάτων και των βιταμινών που εμπλέκονται στις κανονικές λειτουργίες αυτών των οργάνων και συστημάτων. Σχετική με αυτά θρεπτική ανεπάρκεια και δυσλειτουργία του νευρικού συστήματος οδηγεί αρχικά σε συμπτώματα που συνδέονται με υπογλυκαιμία ή χαμηλό σάκχαρο, όπως βουλιμία για γλυκά, αντιδράσεις μετά κατανάλωση ζάχαρης, οξυθυμία πριν από τα γεύματα και στις πιό ακραίες περιπτώσεις, σύγχυση, τρεμούλιασμα, βία ακόμα και ψυχώσεις που συνδέονται με την έλλειψη σακχάρου στον εγκέφαλο. Αργότερα στη ζωή, μπορεί να προκύψει υψηλό σάκχαρο ή διαβήτης. Και στο χαμηλό και στο υψηλό σάκχαρο, τα κύτταρα λιμοκτονούν για καύσιμα. Αυτό το σύνδρομο παράγει βουλιμία για οποιαδήποτε ουσία φαίνεται ότι θα ενισχύσει την επινεφρίδια δραστηριότητα να βοηθήσει την άνοδο του επίπεδου γλυκόζης. Καφές, κόλες, τσιγάρα και κοκαΐνη, όλα αυτά διαφημίζονται ότι είναι απαραίτητα… Το οινόπνευμα καίγεται όπως η ζάχαρη, έτσι κι αυτό διαφημίζεται ότι χρειάζεται για να ανέβει η γλυκόζη... Όλοι οι αλκοολικοί τείνουν να έχουν τα προβλήματα σακχάρου, που μερικές φορές λέγεται αντίσταση στους υδατάνθρακες. Έχετε ακούσει στις συνεδριάσεις των Ανώνυμων Αλκοολικών πόσος καφές καταναλώνεται, συχνά με ζάχαρη;

Συνοδά αποτελέσματα

Μια δυσαναλογία μετάλλων, που συνδυάζεται ειδικά με την κατανάλωση ζάχαρης, οδηγεί συχνά σε καταστάσεις όπως η χρόνια καντιντίαση, η τοξικά επικίνδυνη δηλαδή παρουσία τής μούχλας του μύκητα κάντιντα (candida) στο λεπτό έντερο ή και στο αίμα. Η ανεπάρκεια ψευδάργυρου και άλλων μετάλλων αποδυναμώνουν τις κανονικές αντιδράσεις του ανοσοποιητικού συστήματος. Αποδυναμωμένα επινεφρίδια κάνουν τον χαλκό, τον φυσικό εχθρό της μούχλας να μην είναι βιοδιαθέσιμος, δηλαδή να απορροφάται. Επίσης η κατανάλωση της ζάχαρης τρέφει τη μούχλα αυτή και οδηγεί στην αύξησή της... Η κάντιντα παράγει οινόπνευμα και ακεταλδεΰδη, δύο τοξικές ουσίες. Το οινόπνευμα αυτό μπορεί να γίνει από μόνο του εθιστικό, ακόμα κι αν ένα πρόσωπο δεν έχει αγγίξει ούτε μια γουλιά οινόπνευμα. Και οι δύο ουσίες αποδυναμώνουν πιο πολύ το σώμα, επηρεάζοντας τη θέληση και τη διαύγεια... Κατανάλωση αντιβιοτικών, πολλών υγρών, αντισυλληπτικά χάπια, και αγωγή με στεροειδή είναι πρόσθετοι παράγοντες εθισμού, καθώς συμβάλλουν στη αύξηση της – υδρόφιλης - μούχλας και αποδυναμώνουν τη χημεία του σώματος.
Είναι οι τεχνητές γλυκαντικές ουσίες η απάντηση; Το nutrasweet και η σακχαρίνη δεν είναι η απάντηση στο πρόβλημα του σακχάρου. Τα τεχνητά γλυκασμένα ποτά περιέχουν φωσφορικό οξύ, πολλές αμφισβητήσιμες χημικές ουσίες και συχνά καφεΐνη. Το nutrasweet έχει την τοξικότητά του για μερικούς ανθρώπους. Με την εξαπάτηση του δείκτη γλυκύτητας του σώματος, η χημεία συνεχίζει επηρεάζεται δυσμενώς. Η βουλιμία για γλυκά συνεχίζεται.
Επίσης, μελέτες αποκαλύπτουν ότι άνθρωποι που καταναλώνουν "διαιτητικά" ποτά τείνουν να υπερκαταναλώνουν άλλα ζαχαρούχα... Φαύλος κύκλος…

Εξαρτήσεις από την παιδική ηλικία

Σήμερα η κατανάλωση ζάχαρης και καφεΐνης [στην πολυβασανισμένη Ελλάδα οι καφεπότες καταναλώνουν το 1% της παγκόσμιας παραγωγής τοξικού-καβουρδισμένου καφέ!…] είναι τόσο μεγάλες και αρχίζουν συχνά τόσο νωρίς στη ζωή που η συνεχής (και επικίνδυνη, όπως είδαμε πριν) "τραμπάλα" του σακχάρου στο αίμα φαίνεται κανονική σε πολλά παιδιά... Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλά παιδιά από τη διεγερμένη με κόλες γενιά μπερδεύονται και στη συνέχεια εθίζονται σε ισχυρότερες ουσίες, τόσο συνταγογραφούμενες όσο και μαυραγορίτικες... Πρόσφατα, ένας έφηβος που συμβουλεύτηκε έναν από τους συγγραφείς, παραδέχτηκε ότι εθίστηκε στην κόκα κόλα. Είχε περάσει καιρό σε ένα τοπικό ψυχιατρικό [προτείνουμε τον όρο θεραπευτικό, όταν πρόκειται για θεραπεία και ισοπεδωτικό όταν πρόκειται για βασανισμό, όπως σε όλα τα καθεστώτα φόβου] ίδρυμα με βαριά κατάθλιψη. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του, είχε όση κόκα κόλα ήθελε. Κανένας δεν κατάλαβε γιατί σημείωσε μικρή πρόοδο. Όταν έκοψε το εξαρτησιογόνο αυτό, η κατάθλιψή του θεραπεύτηκε.

Το επιθετικό σύστημα απόρριψης
[αφού απορρίπτει, δεν είναι κοινωνία = κοινής φιλειρηνικής ζωής, παρά αντικοινωνικό σύστημα των καταστροφικών επιθετικών …]

Το 1979, το σχολικό σύστημα της Νέας Υόρκης άρχισε να αφαιρεί όλη τη ζάχαρη, τα συντηρητικά, τις πρόσθετες ουσίες και τα χρωστικά τροφίμων από το πρόγραμμα σχολικού μεσημεριανού γεύματος. Συμμετείχαν 800.000 παιδιά.
Τα αποτελέσματα των τεστ ανέβηκαν 15 ποσοστιαίες μονάδες, από κάτω από τον εθνικό μέσο όρο, πάνω από το μέσο όρο. Καμία άλλη αλλαγή δεν έγινε στο σχολικό σύστημα. Το όλο πείραμα ήταν προσεκτικά τεκμηριωμένο, ελεγχόμενο και αναφερόμενο στο διεθνές περιοδικό έρευνας International Journal of Biosocial Research (τόμος 8 (2): 196-203). Ακόμα και χωριστό κείμενο γράφτηκε που προσπάθησε αλλά δε βρήκε ούτε ένα ελάττωμα στο πείραμα.
Τα παιδιά πρέπει να καταλάβουν ότι οι τηλεοπτικές διαφημίσεις για σκουπιδο"τροφές" είναι εντελώς ψέματα. Η κατανάλωση κόλας δεν θα σας καταστήσει λεπτούς, όμορφους ή δημοφιλείς, ακόμα κι αν πίνετε γαλόνια καθημερινά. Ώσπου ν΄ αντιμετωπιστούν απλά ζητήματα όπως αυτά, πολύς χρόνος και χρήμα σπαταλιούνται για ανεπαρκείς στάσεις στην εκπαίδευση, τη χρήση ναρκωτικών, τις διανοητικές ασθένειες και ακόμα τους άστεγους. Αυτά τα πιεστικά προβλήματα θα λυθούν πολύ πιο εύκολα με μια επιστροφή στις υγιεινές συνήθειες διατροφής και διαβίωσης, άρα συλλογικών αποφάσεων για ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΖΩΗ, ΕΠΑΡΚΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ και ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ.

Αποδυναμώνοντας τη θέληση

Με την αποδυνάμωση των επινεφριδίων, αδυνατίζει επίσης και η αποφασιστικότητα ενός ανθρώπου. Τα επινεφρίδια λέγονται και αδένες πάλης-ή-φυγής. Η δυνατότητά μας να εκκρίνουμε τις επινεφρίδιες ορμόνες καθορίζει, σε μεγάλο βαθμό, την ικανότητά μας να αντιμετωπίζουμε τις πιέσεις. Αποδυναμωμένα επινεφρίδια από την κατανάλωση ζάχαρης ή συνεχή θυμό μπορεί να μειώσουν την ικανότητα ενός προσώπου να αντισταθεί στους πειρασμούς και άλλων επικίνδυνων ουσιών. Με άλλα λόγια, η δυνατότητά μας να αντιμετωπίζουμε την πραγματικότητα εξαρτάται και από μια εσωτερική χημική ισορροπία. Η χρήση οποιασδήποτε ουσίας ή συνήθειας που αποδυναμώνει τη χημεία του σώματος μειώνει τη δυνατότητα να αντιμετωπιστεί η πραγματικότητα. Ο πειρασμός για άρνησή της αυξάνεται και μαζί με αυτόν ο πειρασμός να χρησιμοποιηθούν ουσίες ή άλλες συνήθειες ώστε ο εθισμένος να αρνηθεί την πραγματικότητα.
Είναι δυνατό να υπερνικηθούν αυτές οι συνήθειες μέσω επαρκούς ξεκούρασης, συγκέντρωσης ή άλλου ισχυρού κινήτρου, όσο κι αν οι χημικές ανισορροπίες κάνουν τη διαδικασία αυτή δύσκολη. Γι΄ αυτό και η ανάγκη για ισχυρή κοινωνική αλληλεγγύη είναι επιτακτική.

Συγκινήσεις και επινεφρίδια

Οι συγκινήσεις επίσης μπορούν να είναι έντονα εθιστικές: η παρακολούθηση βίαιων κινηματογραφικών ταινιών, φρίκης ή άλλων ακατάλληλων, η ακρόαση δυνατής μουσικής ή τρομακτικών τίτλων στις νυχτερινές ειδήσεις είναι άλλοι τρόποι να διεγερθούν τα επινεφρίδια. Επίσης οι καυγάδες με τον/τη σύντροφό σας, το μίσος, οι προκαταλήψεις και η συνεχής δυσφορία...
Πολλοί άνθρωποι έχουν μια φοβική (εθισμένη στο φόβο) προσωπικότητα. Ο φόβος τείνει να παραλύει, να προκαλεί συναισθήματα ανικανότητας και μιας νοοτροπίας θύματος, θυματικής. Παραλύουν τα επινεφρίδια που υπάρχουν για τη δράση (είτε παλεύοντας την πίεση είτε φεύγοντας μακριά της).
Για μερικούς ανθρώπους, η κατάληξη σε αυτή την αδυναμία είναι να γίνουν εσωστρεφείς και καταθλιπτικοί... Μια άλλη περίπτωση είναι να γίνουν μοχθηροί. Τέτοια αρνητικά συναισθήματα διεγείρουν τα επινεφρίδια. Το μίσος μπορεί να γίνει ναρκωτικό. Πολλοί άνθρωποι είναι συνέχεια κρυφά θυμωμένοι. Πρέπει συνεχώς να βρουν κάτι ή κάποιον με τον οποίο να μαλώσουν για να "αισθανθούν καλά". Για ό,τι δεν τους αρέσει φταίνε οι άλλοι, είναι συνέχεια ταραγμένοι. Αλλά "το γινάτι βγάζει μάτι". Τα εξίσου εθιστικά ξενύχτια (παιδιά μετά τις 9μμ, μεγ. μετά τις 10-11) εντείνουν τα προβλήματα, αλλά οι περισσότεροι φορείς …είναι ξενυχτισμένοι. Δεν είναι και τόσο περίεργο γιατί είναι δύσκολο να λύσουμε προβλήματα όπως η βία, η μοιρολατρία και οι άλλοι εθισμοί. Δε θα λυθούν όσο πολλοί τα χρησιμοποιούν θολωμένοι για να διεγείρουν τα, συχνά από άσχημη εμβρυακή ηλικία, εξαντλη-μένα επινεφρίδιά τους... Καιρός για εκεχειρία επιτέλους!

Συνερχόμενοι
Όπως μερικοί άνθρωποι έχουν ζήσει, συχνά πριν από την πραγματική θεραπεία μπορεί κάποιος να νιώσει να αισθανθεί πόνο ή εξουθένωση. Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί το λένε "να φτάσουν στον πάτο". Αν αυτό οδηγήσει σε μια αλλαγή συμπεριφοράς, το άτομο δεν επιδιώκει πλέον προσωρινή διέγερση, αλλά μάλλον ζητά την αλήθεια γι' αυτό που έπαθε, πώς έφτασε σε τέτοια κατάσταση. Αυτό ξεκουράζει τα επινεφρίδια.
Χωρίς ξεκούραση, δεν έχουμε θεραπεία.
Η βάση για τις παλαιές αρετές της συγχώρεσης, της αγάπης, της ανοχής, της αποδοχής και της αποφυγής κατάκρισης, της αποσιωπημένης σωστής νηστείας, με περιορισμό τής τροφής για λίγες μέρες, είναι ότι αυτές οι συμπεριφορές ξεκουράζουν το σώμα, επιτρέποντας μια αποκατάσταση της προσαρμοστικής ενέργειας. Όταν κάποιος εξουθενωμένος σταματά πάλη και φυγή, τότε μπορεί να συμβεί η αληθινή ανοικοδόμηση. Μαζί με μια ΑΛΛΑΓΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, ΕΠΑΡΚΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ, ΥΠΝΟ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ, ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ, οι εξαντλημένοι αδένες και η κατεστραμμένη χημεία του σώματος μπορούν να συνέλθουν με επιστημονική τροποποίηση της διατροφής. Άλλες αφάρμακες θεραπείες μπορεί επίσης να βοηθήσουν αυτές τις ευεργετικές αλλαγές. Μόλις οι συναισθηματικές και φυσικοχημικές πτυχές του εθισμού γίνουν κατανοητές, ανοίγει ο δρόμος για μια σταθερή βάση στην υγεία.

pdf: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.

3. ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΑΦΟΒΙΑ

«Εύδαιμον το ελεύθερον και ελεύθερον το εύψυχον» = Ευτυχισμένοι είναι οι άφοβοι - Περικλής
Με βάση το άρθρο «Αγάπη και φόβος», της Marnia Robinson, στην εφημερίδα Sun,


Οι άνθρωποι έχουν δύο θεμελιώδεις συγκινήσεις: το θάρρος, δηλαδή την αφοβία, και το φόβο. Όπως και άλλοι οργανισμοί, έχουν συνήθως μια από τις δύο ακόλουθες ορμονικές απαντήσεις στα ερεθίσματα: Τα απειλητικά ερεθίσματα προκαλούν μια αύξηση της αδρεναλίνης και της κορτιζόλης. Τα καθησυχαστικά ερεθίσματα προκαλούν μια αύξηση της ωκυτοκίνης.
Μια άμεση απειλή προκαλεί την απάντηση πάλη-ή-φυγή που συνδέεται με την αδρεναλίνη. Η αδρεναλίνη επιταχύνει τον καρδιακό ρυθμό, την αναπνοή, ενεργοποιεί τους μυς και προωθεί την υπερ-επαγρύπνηση. Η συνεχής πίεση (περισσότερο από 15 λεπτά) αυξάνει μια άλλη ορμόνη, την κορτιζόλη. Η κορτιζόλη, μας κάνει κι αυτή υπερ-άγρυπνους, αλλά οι λειτουργίες της είναι αρκετά διαφορετικές από την προσωρινή εκτίναξη της αδρεναλίνης με σκοπό να μας απομακρύνει από τον κίνδυνο, και συχνά δυσμενείς.
Σε τέτοιες καταστάσεις συνεχούς πίεσης η κορτιζόλη παραμένει σε υψηλά επίπεδα, προκαλεί εθισμό εξουθενώνοντας τα επινεφρίδια, και αρχίζει να αποσυνθέτει σταδιακά οστά και μυς για να θρέψει το επικοινωνιακό/νευρικό σύστημα και τα ζωτικής σημασίας εσωτερικά όργανα. Μια άλλη παρενέργεια είναι ότι μας κάνει πεινασμένους, αναγκάζοντάς μας να ψάχνουμε για πολυθερμιδικά τρόφιμα.
Σήμερα, 10.000 χρόνια μετά από την λόγω συνεχών εντάσεων εμφάνιση των πολέμων (Raymond Kelly, Απόλεμες κοινωνίες και η αρχή τού πολέμου, Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν / Warless societies and the origin of war, www.saharasia.org) οι μεγαλύτεροι παράγοντες διαρκούς άγχους της πλειονότητας των ανθρώπων είναι αντικοινωνικές πιέσεις από επιθετικά, ήδη εξαντλημένα άτομα. Αντιμετωπίζουμε τις απειλές υπό μορφή πιθανής απώλειας εργασίας, πίεσης να αντέξουμε στο κυκλοφοριακό, το θόρυβο, τα τρομολαγνικά ΜΜΕ, τις δυσαρμονικές σχέσεις κ.λπ. Ο οργανισμός μας έχει μόνο μια, αυτόματη απάντηση: περισσότερη κορτιζόλη. Η κορτιζόλη είναι πολύ «σκληρή» στους ανθρώπους, έτσι όλες αυτές οι απειλές γίνονται ακόμα πιο επικίνδυνες...
Ευτυχώς έχουμε έναν ενσωματωμένο μηχανισμό για τις πιέσεις, που αποτελεί τη βάση της εναλλακτικής απάντησής μας στα ερεθίσματα. Μιαν άλλη ορμόνη, την ωκυτοκίνη. Εκτός από τη λειτουργία της στη δημιουργία τρυφερών σχέσεων, τον τοκετό και τη γαλακτοπαραγωγή, η ωκυτοκίνη αντιμετωπίζει τις συνέπειες της κορτιζόλης. Αυτή η αντιαγχωτική επίδραση της ωκυτοκίνης είναι μια πρόσφατη ανακάλυψη, και πολύ συναρπαστική, επειδή δείχνει το δρόμο για καλύτερη υγεία με εξ ολοκλήρου φυσικά, ατοξικά μέσα.

Φόβος – Κορτιζόλη, προκαλούν εθισμό, αυτo-καταστροφή :
Επιθετικότητα
Διέγερση, ανησυχία, καταπίεση
Ενεργοποιεί τους εθισμούς
Καταστέλλει την ερωτική διάθεση
Συνδεμένη με την κατάθλιψη
Τοξική στα εγκεφαλικά κύτταρα
Αποσυνθέτει τους μυς, τα κόκαλα και τις αρθρώσεις
Αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα
Αυξάνει τον πόνο
Φράζει τις αρτηρίες, συμβάλλει στις καρδιακές παθήσεις και την υψηλή πίεση αίματος
Παχυσαρκία, διαβήτης, οστεοπόρωση


Αφοβία – Ωκυτοκίνη, φέρνουν ευτυχία, γενναιοδωρία:
Αντιαγχωτική ορμόνη
Φέρνει ηρεμία
Ελαττώνει τους εθισμούς & το σύνδρομο στέρησης
Αυξάνει την ερωτική δεκτικότητα
Αισιοδοξία
Διευκολύνει την εκμάθηση
Επισκευάζει, θεραπεύει και αποκαθιστά
Επιταχύνει τη θεραπεία των τραυμάτων
Ελαττώνει την αίσθηση του πόνου
Χαμηλώνει την πίεση του αίματος, προστατεύει από τις καρδιακές παθήσεις
Μας βοηθά πάντα να είμαστε θαρραλέοι


Όπως φαίνεται στο παρατιθέμενο διάγραμμα, σχεδόν όλα τα αρνητικά αποτελέσματα των πίεσεων στο σώμα και το μυαλό συσχετίζονται με τα ανυψωμένα επίπεδα κορτιζόλη. Αυτά περιλαμβάνουν: χρόνια ανησυχία και κατάθλιψη, συναισθηματική υπερ-αντίδραση, αρνητικότητα, αύξηση βάρους, καρδιακές παθήσεις, υψηλή πίεση αίματος και αποδυναμωμένο ανοσοποιητικό. Η ωκυτοκίνη, με την αντιμετώπιση κορτιζόλη, μπορεί να βελτιώσει όλους αυτούς όρος-τόσο καλά όπως μερικοί άλλοι (δείτε τον κατάλογο πρόσφατων ανακαλύψεων στο τέλος του άρθρου).
Πολυάριθμες δραστηριότητες παράγουν ωκυτοκίνη: άσκηση, περισυλλογή, μασάζ, η φροντίδα κατοικίδιων, η συνεργασία με μια ομάδα αλληλοβοήθειας κ.ο.κ. Ακόμα μια από τις σημαντικότερες λεωφόρους για τη μείωση των πιέσεων και την αύξηση των επίπεδων ωκυτοκίνης βρίσκεται στις ήρεμες στενές σχέσεις μας. Στο βιβλίο του «Αγάπη & Επιβίωση», ο δρ Dean Ornish επισημαίνει ότι η αγάπη και η φιλικότητα είναι τόσο ισχυροί παράγοντες της υγείας, ώστε αν παράγονταν με μορφή χαπιών, οι γιατροί που δεν θα τους συνιστούσαν στους ασθενείς θα ήταν ένοχοι κακής πρακτικής.
Μπορεί να αναρωτηθεί κανείς γιατί να μην μπορούμε να πάρουμε χάπια αυτής της χρήσιμης ορμόνης, της ωκυτοκίνης. Δυστυχώς, η ωκυτοκίνη δεν διασχίζει το φράγμα αίματος / εγκεφάλου. Πρέπει να την παράγουμε φυσικά στον εγκέφαλο για να βελτιώσουμε την προοπτική μας στη ζωή (ή να την εγχύσουμε το με τη μεγάλη ακρίβεια σε μια μικροσκοπική περιοχή του εγκεφάλου με ειδικό εξοπλισμό …πράγμα όχι ιδιαίτερα πρακτικό). Η ωκυτοκίνη θα μπορούσε να ονομαστεί «ορμόνη τής φιλίας» και «ορμόνη τής αγκαλιάς». Την παράγουμε φυσικά όταν αγαπάμε, αγαπιόμαστε, ανατρέφουμε, προσφέρουμε με αυταπάρνηση ή έχουμε στοργική επικοινωνία. Η ωκυτοκίνη δεν είναι σε καμία περίπτωση η νευροχημική ουσία πίσω από καμιά επιθετικότητα («μήνιν», μένος, μανία) ούτε τη σεξουαλική βία, που είναι αντίθετη προς την ερωτική ανταπόκριση.
Όταν επιλέγουμε να κάνουμε έρωτα αποφεύγοντας τις αγχωτικές εναλλαγές εντάσεων με το συνοδευτικό θυμό τους, τη δυσαρέσκεια και την αποθάρρυνση, και ερωτοτροπώντας ανιδιοτελώς, στοργικά και ισορροπημένα, μπορούμε να βελτιώσουμε πολύ την υγεία και την ευημερία μας. Αυτή η αλλαγή ίσως χρειαστεί χρόνο και τα αποτελέσματα έρχονται σταδιακά. Αλλά η αρμονική συνύπαρξη θα οδηγήσει σε μεγάλες βελτιώσεις σε εκπληκτικά σύντομο χρονικό διάστημα.
Δεν θα μπορούσαμε να αγαπάμε και να ερωτευόμαστε χωρίς ωκυτοκίνη. Δε θα φοβόμασταν χωρίς κορτιζόλη. Αυτές οι διαφορετικές ορμόνες παράγουν αυτές τις αντίθετες συγκινήσεις, ακριβώς όπως η αγάπη και ο φόβος προκαλούν την παραγωγή αυτών των αντίστοιχων ορμονών. Με άλλα λόγια, αυτές οι ορμόνες και η συμπεριφορά λειτουργούν κυκλικά. Αυτό σημαίνει ότι με γνώση, θέληση και επαρκή ξεκούραση μπορούμε συνειδητά να κατευθύνουμε τη συμπεριφορά μας για να παράγουμε τις ευεργετικές ορμόνες.
Η ωκυτοκίνη είναι μια μοναδική νευροχημική ουσία: όσο περισσότερη ωκυτοκίνη παράγουμε, τόσο περισσότερο το σώμα και το μυαλό μας ανταποκρίνονται σε αυτή. Τα νευρικά κύτταρα αυξάνουν τους υποδοχείς ωκυτοκίνης, καθιστώντας τους πιο ευαίσθητους στα αποτελέσματά της. Γίνεται όλο και ευκολότερο να είσαι στοργικός. Η ωκυτοκίνη είναι η νευροχημική βάση στην παροιμία «όσο περισσότερο δίνετε, τόσο περισσότερο παίρνετε». Η αφοβία, η αγάπη τείνει να αναπαράγει περισσότερη αφοβία και αγάπη, και ο φόβος τείνει να αναπαράγει περισσότερο φόβο. Εξαρτάται από μας και την αλληλοβοήθεια που δείχνουμε μεταξύ μας.
Πρόσφατα συμπεράσματα που καταδεικνύουν τη δύναμη της ωκυτοκίνης:
• Η ωκυτοκίνη μειώνει το φόβο. (Huber, 2005)
• Η ωκυτοκίνη επιταχύνει τη θεραπεία. Τα πληγωμένα χάμστερ θεραπεύονται δύο φορές πιο γρήγορα παρέα με ένα αδερφάκι, παρά στην απομόνωση (DeVries, 2004).
• Η ωκυτοκίνη σταματά τη βουλιμία για γλυκά. (Billings, 2006).
• Η ωκυτοκίνη μειώνει την αντικοινωνική συμπεριφορά. Η χορήγηση ωκυτοκίνης ομαλοποίησε την κοινωνική συμπεριφορά σε ζώα με συμπτώματα σχιζοφρένιας. (Lee, 2005)
• Η ωκυτοκίνη προωθεί την υγιή κοινωνική συμπεριφορά. Η χορήγηση ωκυτοκίνης μειώνει τα συμπτώματα του αυτισμού. (Hollander, 2003)
• Η ωκυτοκίνη μειώνει το στερητικό σύνδρομο των εθισμών. Όταν οι επιστήμονες τη χορήγησαν σε τρωκτικά εθισμένα στην κοκαΐνη, τη μορφίνη ή την ηρωίνη, οι αρουραίοι ελάττωναν τη δόση τους ή παρουσίαζαν λιγότερα συμπτώματα απόσυρσης. (Kovacs, 1998)
• Η ωκυτοκίνη ηρεμεί. (Agren, 2002)
• Η έλλειψη ωκυτοκίνης συνδέεται με την κατάθλιψη, ίσως επειδή τα υψηλά επίπεδα της ανταγωνίστριας κορτιζόλης είναι οι κύριοι ένοχοι στις διαταραχές κατάθλιψης και άγχους. (Uvnas-Moberg, 1999)
• Η ωκυτοκίνη αυξάνει τη σεξουαλική δεκτικότητα, και έτσι εξηγείται γιατί ο τρυφερός ερωτικός τρόπος παραμένει ευχάριστος. (Pedersen, C.A., 2002), (Arletti, 1997)
• Η ωκυτοκίνη μειώνει τα αποτελέσματα της κορτιζόλης. Τα αυξημένα επίπεδα ωκυτοκίνης στον εγκέφαλο μειώνουν τα επίπεδα κορτιζόλης στο αίμα. (Legros, 2003)
• Η ωκυτοκίνη αυξάνει τη μακροζωία. Η συντροφικότητα αυξάνει τη μακροζωία (Υoung, 2004).
Η ωκυτοκίνη μπορεί επίσης να εξηγήσει γιατί οι στοργικοί άνθρωποι ζουν σημαντικά περισσότερο.(Cal Tech, 1998)



4. Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ, Η ΕΞΑΠΛΩΣΗ (ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ) ΤΗΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
ΣΤΗ ΖΩΝΗ ΣΑΧΑΡΑΣ - Μ. ΑΝΑΤΟΛΗΣ - Κ. ΑΣΙΑΣ (ΣΑΧΑΡΑΣΙΑΣ) ΑΠΟ ΤΟ 4000 Π.Χ.




ΠΕΡΙΛΗΨΗ με αποσπάσματα από σχετικό άρθρο του dr J. Demeo (www.saharasia.org)
Η συστηματική επισκόπηση των ευρημάτων σε παγκόσμια κλίμακα (ΝτεΜέο 1985, Κεφάλαια 6 & 7 του 1986) αποκάλυψε ξεκάθαρα ότι ολόκληρες περιοχές μετασχηματίστηκαν από αφοβικές σε φοβικές μέσα στις ίδιες γενικότερες χρονικές περιόδους, και ότι η μετάβαση στον εθισμό στην επιθετικότητα παρέσυρε μεγάλα τμήματα μιας ηπείρου, από τη μια άκρη της ως την άλλη, μέσα σε μια περίοδο μερικών αιώνων.



Μεγάλης σημασίας ήταν το εύρημα ότι οι πιο πρώιμες πολιτισμικές μεταβάσεις αυτού του είδους συνέβησαν σε συγκεκριμένες περιοχές (ειδικά στη Βόρειο Αφρική, την Εγγύς Ανατολή, την Κεντρική Ασία και την Κ. Αμερική, κατά την περίοδο π.Χ.), σε συνδυασμό με μεγάλης κλίμακας περιβαλλοντικές αλλαγές στις περιοχές αυτές, από σχετικά υγρές καταστάσεις σε καταστάσεις ξηρασίας. Μεταγενέστεροι μετασχηματισμοί συνέβησαν γενικά εκτός των περιοχών των νεο-σχηματισμένων ερήμων, που συσχετίζονταν με την εγκατάλειψη των νέων ξηρών περιοχών και την επακόλουθη εισβολή σε πιο υγρές γειτονικές περιοχές. Η ύπαρξη αυτών των συντονισμένων περιβαλλοντικών και πολιτισμικών αλλαγών ήταν πολύ σημαντική, αν ληφθούν υπ' όψη και άλλα στοιχεία που υποστήριζαν ότι η έντονη ξηρασία και η ερημοποίηση είχαν το δυναμικό να διαταράξουν με τραυματικό τρόπο τους δεσμούς μητέρας-βρέφους και άντρα-γυναίκας, όπως ακριβώς κάνουν και όλοι οι σκληροί και επώδυνοι φοβικοί αντικοινωνικοί θεσμοί.




Λιθογραφίες από τη Βόρεια Αφρική (από πάνω προς τα κάτω στην εικόνα):
Υγρή Νεολιθική Περίοδος με Κυνηγούς και Συλλέκτες Τροφής π.7000 π. Χ.
Υγρή Νεολιθική Κτηνοτροφική Περίοδος π. 5000 π. Χ.
Άνυδρη Εποχή του Χαλκού, Περίοδος Πολέμων, Αλόγων, Αρμάτων, Καμηλών, π. π.Χ.
Κοινωνική Καταστροφή σε Περιοχές Ξηρασίας, Ερημοποίησης και Λιμού
Άλλα ευρήματα οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η έντονη και επαναλαμβανόμενη ξηρασία και ερημοποίηση, οι οποίες προκαλούν το λιμό, τη λιμοκτονία, και τις μαζικές μεταναστεύσεις σε πληθυσμούς με στοιχειώδες επίπεδο επιβίωσης θα πρέπει να αποτέλεσαν κρίσιμο παράγοντα ο οποίος βαθμιαία, ή ακόμα και απότομα, ώθησε τους προηγούμενα αφοβικούς πολιτισμούς προς την επιθετικότητα. Για παράδειγμα:
1) Πρόσφατες αναφορές αυτοπτών μαρτύρων των πολιτισμικών μεταβολών που συμβαίνουν κατά τη διάρκεια καταστάσεων λιμών και λιμοκτονιών δείχνουν την επακόλουθη κατάρρευση των κοινωνικών και οικογενειακών δεσμών. Η σπαραξικάρδια αναφορά του Turnbull (1972) για τους λαούς Ικ της Ανατολικής Αφρικής είναι πολύ ξεκάθαρη σε αυτό το σημείο, αλλά έχουν γίνει και άλλες παρόμοιες παρατηρήσεις (Cahill 1982, Garcia 1981, Garcia & Escudero 1982, Sorokin 1975). Στις πιο έντονες καταστάσεις λιμού, οι σύζυγοι συχνά εγκαταλείπουν τις συζύγους και τα παιδιά τους σε αναζήτηση τροφής• η επιστροφή τους είναι αμφίβολη. Τα παιδιά που λιμοκτονούν και τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειας ουσιαστικά εγκαταλείπονται να παλέψουν μόνα τους ή να πεθάνουν. Κάποιες φορές, παιδιά σχηματίζουν περιπλανώμενες ομάδες με σκοπό να κλέψουν τροφή και ο εναπομείνας κοινωνικός ιστός διαρρηγνύεται εντελώς. Ο δεσμός που φαίνεται να διαρκεί περισσότερο είναι εκείνος μητέρας-βρέφους, αλλά τελικά οι πεινασμένες μητέρες εγκαταλείπουν τα παιδιά τους.
2) Κλινικές μελέτες σχετικά με τα αποτελέσματα του σοβαρού υποσιτισμού από πρωτεΐνες-θερμίδες σε βρέφη και παιδιά δείχνουν ότι η λιμοκτονία είναι ένα από τα πιο σοβαρά τραύματα. Ένα παιδί που υποφέρει από μαρασμό θα εμφανίσει συμπτώματα έλλειψης επαφής με το περιβάλλον και ακινησίας, συνοδευμένα, στις πιο ακραίες περιπτώσεις, από παύση της ανάπτυξης του σώματος και του εγκεφάλου. Αν η λιμοκτονία διαρκέσει μεγάλο διάστημα, η ανάρρωση σε πλήρη λειτουργικότητα μπορεί να μην επιτευχθεί μετά την αποκατάσταση της παροχής τροφής και μπορεί να υπάρξει από ήπια ως σοβαρή φυσική και συναισθηματική καθυστέρηση. Έχουν σημειωθεί και άλλα αποτελέσματα του λιμού και της λιμοκτονίας στα παιδιά και τους ενήλικες, μεταξύ των οποίων είναι η ελάττωση στη γενικότερη συναισθηματική ζωντάνια, ορισμένα από τα οποία μπορεί να εξακολουθήσουν ακόμα και μετά την αποκατάσταση της παροχής τροφής. Είναι σημαντικό ότι το βρέφος συστέλλεται και αποσύρεται βιοφυσικά και συναισθηματικά σε συνθήκες λιμού και λιμοκτονίας με τρόπο σχεδόν ταυτόσημο με τα εξίσου τραυματικά αποτελέσματα της στέρησης και απομόνωσης από τη μητέρα. Και οι δύο ομάδες εμπειριών έχουν ξεκάθαρα αποτελέσματα που διαρκούν για ολόκληρη την ζωή τα οποία διαταράσσουν την ικανότητα των ενηλίκων να δεθούν και με τον/την σύντροφο και με τους απογόνους τους. (Aykroyd 1974, Garcia & Escudero 1982, Prescott, Read & Coursin 1975).
Σε ακραίες καταστάσεις ξηρασίας και λιμού, οι άνθρωποι που προσέχουν τα παιδιά θα ήταν λιγότερο προσεκτικοί, χωρίς επαφή και λιγότερο πρόθυμοι να σταματούν συνέχεια για να καθησυχάζουν ένα παιδί που πονάει από τις λωρίδες του λίκνου ράχης που παραμορφώνουν το κρανίο. Καθώς η ερημοποίηση προχωρούσε στην Κεντρική Ασία, η μετανάστευση από περιοχή σε περιοχή έγινε ένας σχετικά μόνιμος τρόπος ζωής. Τα αρχαιολογικά ευρήματα δείχνουν ότι οι κρανιακές παραμορφώσεις και το φάσκιωμα έγιναν ακολούθως θεσμοθετημένα τμήματα της ανατροφής των παιδιών σε εκείνες τις περιοχές (ΝτεΜέο 1986, σελ. 142-152, Dingwall 1931, Gorer & Rickman 1962). Πράγματι, οι επώδυνες κρανιακές παραμορφώσεις και το φάσκιωμα έγιναν σημεία αναφοράς και έθιμα αυτών των λαών, που διατηρήθηκαν ακόμα και αφού εγκατέλειψαν τη νομαδική ζωή, με εξάρτηση από τις σοδειές τής γεωργίας και το εθιστικό άμυλό της, το οποίο επιπλέον, εμποδίζει την απορρόφηση ασβεστίου, απαραίτητου για τη θαρραλέα αντιμετώπιση των αντιξοοτήτων...




Δια-φωτισμός των Κρανίων Φυσιολογικού (αριστερά), Υποσιτισμένου (κέντρο) και Μαρασματικού-Λιμοκτονούντος (δεξιά) βρέφους.
Το κρανίο φωτίζεται ανάλογα με την ποσότητα του χώρου που είναι γεμάτος με υγρό μεταξύ του εγκεφάλου και του κρανίου. Ένα καλά σιτισμένο βρέφος έχει έναν καλά ανεπτυγμένο εγκέφαλο με λίγο χώρο και υγρό μεταξύ του εγκεφάλου και του κρανίου. Δεν ισχύει το ίδιο με το υποσιτισμένο ή το λιμοκτονόν παιδί. (στο Prescott, κ.α. 1975)



Το βρέφος στα αριστερά είναι 5 μηνών υγιές. Το βρέφος στα δεξιά είναι 7 μηνών μαρασματικό. (στο Prescott, κ.α. 1975)

Είναι πια φανερό ότι οι πρώιμοι αφοβικοί κοινωνικοί δεσμοί πρέπει να καταστράφηκαν αρχικά στους λαούς με στοιχειώδες επίπεδο επιβίωσης οι οποίοι επέζησαν από τις σκληρές, επαναλαμβανόμενες ξηρασίες, την ερημοποίηση και τον παρατεταμένο λιμό. Με την προοδευτική εξάρθρωση των κοινωνικών δεσμών μεταξύ βρέφους-μητέρας και άντρα-γυναίκας, που επαναλαμβάνονταν από τη μια γενιά στην άλλη, λόγω της υπερβολικής ξηρασίας, του λιμού, της λιμοκτονίας, και των αναγκαστικών μεταναστεύσεων, θα πρέπει να προέκυψε μια επακόλουθη ανάπτυξη και ενίσχυση των φοβικών στάσεων, συμπεριφορών, και αντικοινωνικών θεσμών. Και αυτοί θα αντικατέστησαν σταδιακά τους παλαιότερους αφοβικούς. Η επιθετικότητα θα εγκαταστάθηκε στον χαρακτήρα όπως ακριβώς οι συνθήκες υπερβολικής ξηρασίας εγκαταστάθηκαν στο τοπίο. Και όταν πια εγκαταστάθηκε, η επιθετικότητα θα παρέμενε στους προσβεβλημένους λαούς, ανεξάρτητα από το κλίμα που επικράτησε στην συνέχεια ή τις προμήθειες σε τροφή, δεδομένου του χαρακτήρα των κοινωνικών (και των αντικοινωνικών) θεσμών οι οποίοι επηρεάζουν την συμπεριφορά και αυτοσυντηρούνται. Έτσι, στην συνέχεια η τρομοκρατία θα εμφανίστηκε στις περιοχές όπου υπήρχε αφθονία αγαθών μέσω των επιδρομών των μεταναστευτικών, πολεμομανών λαών από τις γειτονικές ερημικές περιοχές.



99,98% ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ !

4α. ΠΟΣΕΣ ΕΚΑΤΟΝΤΑΔΕΣ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΗΜΑΣΤΑΝ ΑΠΟΛΕΜΟΙ ;

ΑΦΟΠΛΙΣΤΙΚΟ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ
Σε αμέτρητα ευρήματα ανασκαφών, όπως και σε εκατοντάδες χιλιάδες φιγούρες σε βραχογραφίες ως τις σχετικά πολύ πρόσφατες, ΑΠΟΣΙΩΠΑΤΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΙΚΑ ΟΤΙ ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΣΤΟΙΧΕΙΑ / ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ !
Πολλοί εθισμένοι από άτυχη, ταραγμένη εμβρυοσύνη, στην επιθετικότητα, για να δικαιολογήσουν τη μανία ("μήνιν" = μανία, αιτία των πολέμων - Όμηρος, Α1) τους, επικαλούνται τους κυνηγούς προγόνους μας, αποσιωπώντας ότι καλύτεροι κυνηγοί είναι οι ήρεμοι και όχι οι σπασμωδικοί επιθετικοί...
O καθηγητής τού Μίσιγκαν Raymond Kelly μελετά επί δεκαετίες την εμφάνιση των πολέμων. Τα συστηματικά αποσιωπημένα από τους σημερινούς επιθετικούς αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι δεν πολεμούσαν μέχρι περίπου 14.000 χρόνια πριν, και μάλιστα η κλιμάκωση των πολέμων έγινε μόλις πριν από 6.000 χρόνια, μετά από την ερημοποίηση Σαχάρας – Μέσης Ανατολής – Κεντρικής Ασίας, ξαφνικό υπερπληθυσμό στις γειτονικές περιοχές και εκτεταμένο εθισμό στο φόβο και την επιθετικότητα... (www.saharasia.org και στα ελληνικά).
Ο Kelly έκανε μια συγκριτική μελέτη 25 κυνηγετικών και τροφοσυλλεκτικών κοινωνιών από ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα 186 κοινωνιών από όλη τη Γη. Παρουσιασμένο στο βιβλίο του "Απόλεμες κοινωνίες και η έναρξη του πολέμου" (Warless societies and the origin of war - 2000), το κρίσιμο χαρακτηριστικό γνώρισμα που χωρίζει τις απόλεμες κοινωνίες από τις πολεμομανείς ορδές, είναι ότι η ενδεχόμενη, σποραδική βία δεν οδηγεί τους φιλειρηνικούς τελικά σε πόλεμο, καθώς η ομάδα έχει πολλούς τρόπους ώστε να την εκτονώσει: παρέμβαση ψυχραιμότερων, αστεία, δώρα, γιορτές.
Παράδειγμα διαφορετικής συμπεριφοράς: έστω ότι η αδελφή κάποιου σκοτώνεται από ένα μέλος μιας γειτονικής ομάδας. Για μια απόλεμη φυλή, δεν υπάρχει κανένας λόγος να τιμωρηθεί η αδελφή λ.χ του παραβάτη, δεδομένου ότι δεν διαδραμάτισε κανέναν ρόλο στην ανθρωποκτονία. Αλλά σε μια πολεμομανή ορδή, ολόκληρη η άλλη ομάδα θεωρείται υπεύθυνη, ακόμα και αν ο φόνος ήταν ακούσιος, και επιτίθενται για να σκοτώσουν όποια μέλη της μπορέσουν (οφθαλμόν αντί οφθαλμού, ώσπου να τυφλωθούν όλοι...).
Στις κοινωνίες χωρίς εκτεταμένο εθισμό στην επιθετικότητα και το μίσος, κάποιος, όπως η αδελφή του δολοφόνου, μπορεί να χρησιμεύσει ως μεσολαβητής και να πάει στον καταυλισμό του θύματος χωρίς κίνδυνο να σκοτωθεί.
Στην ομιλία του με την ευκαιρία της αναγόρευσής του ως ακαδημαϊκού (http://www.unl.edu/rhames/courses/war/kelly.pdf), ο Kelly συνδύασε τα ανθρωπολογικά και αρχαιολογικά στοιχεία για να επισημάνει την εξέλιξη της βίας, και πρότεινε ότι οι διομαδικές συγκρούσεις, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι υπήρξαν στους άμεσους προγόνους μας, είχαν σταματήσει τουλάχιστον 1.000.000 χρόνια πριν (ένα από τα παρακάτω ευρήματα έχει βρεθεί σε ανασκαφές στην Ελλάδα). Να γιατί:
Ακόμα και αν οι πρώτες ομάδες ανθρωποειδών ενδέχεται να συμμετείχαν σε επεισόδια εδαφικών συγκρούσεων σαν τους σύγχρονους χιμπατζήδες (οι μπονόμπο, ωστόσο, είναι ειρηνικοί !), η εφεύρεση από τους όρθιους αρχανθρώπους της ρίψης ακοντίων και της ανάπτυξης της τακτικής κυνηγιού με ενέδρα, άλλαξε τη φύση αυτών των διαφωνιών. "Το μέγεθος ομάδας δεν θα μπορούσε πλέον να εγγυηθεί τη νίκη", λέει ο Kelly. "Η ισορροπία δυνάμεων εξαρτιόταν τώρα από το ποια ομάδα πρώτη την ανίχνευσε άλλη". Κατά συνέπεια, οι γειτονικές κοινότητες διαπίστωσαν ότι η αποφυγή συγκρούσεων και η συνεργασία ήταν προτιμότερες ! Αυτές οι στρατηγικές διευκόλυναν τη μετανάστευση ως τρόπο να αποφεύγεται ο ανταγωνισμός για την τροφή και προώθησαν τις θετικές και ειρηνικές κοινωνικές σχέσεις μεταξύ των γειτονικών ομάδων, όπως το κοινό κυνήγι, τις εμπορικές συναλλαγές και την ερωτοτροπία.


5. ΑΙΤΙΑ, ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗΣ ΕΓΩΜΑΝΙΑΣ

Εγωισμός, εγωπάθεια, εγωμανία, φιλαυτία, ατομισμός, υπεροψία, αλαζονεία: το να θεωρεί κάποιος τον εαυτό του "ανώτερο, "εκλεκτό", σημαντικότερο από το ταλαιπωρημένο από άλλους εγωιστές κοινωνικό σύνολο στο οποίο οφείλει την ύπαρξη, τη συντήρηση και την προστασία για να μπορεί να το περιφρονεί.

Αιτία συνηθέστερη αυτής της βαριάς αλλά όχι ανίατης εξουθενωτικής αρρώστιας, που ξεκινά από νεύρωση και καταλήγει κάποτε σε παρανοϊκή ψύχωση, είναι η ανεπαρκής στοργή κατά τη βρεφική ηλικία. Το βρέφος αισθάνεται εχθρικό τον κόσμο γύρω του και γενικεύει τις εχθρικές αντιδράσεις του προς όλους.
Άλλες αιτίες μπορεί να σταθούν οι αλλοιώσεις τού συντονιστικού (νευρικού) συστήματος από φάρμακα, άστατη διατροφή, εξαρτησιογόνα (π.χ. όλα τα είδη ζάχαρης, οινοπνευματώδη, τσιγάρο, καφεΐνη κλπ) και η φθορά του με την πάροδο του χρόνου.
Αυτό το ενεργοβόρο φαινόμενο έχει ενταθεί τις τελευταίες 10.000 χρόνια, όταν η ειρηνική ζωή των προϊστορικών ανθρώπων, στην οποία, όπως αποδείχνουν οι δεκάδων χιλιάδων ετών βραχογραφίες, απουσιάζουν παντελώς σκηνές πολέμου ή κανιβαλισμού, όπως και ανάλογα (με τα σημερινά…) ευρήματα και το καθεστώς ισοτιμίας και αλληλεγγύης που μπορούμε να αποκαλούμε πρωτοδημοκρατία, άρχισε να υπονομεύεται από τη μόνιμη εγκατάσταση και σμίκρυνση του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος, από το οποίο αντλεί στοργή ένα βρέφος. Αυτή η ατυχία οδήγησε ορισμένους άστοργα μεγαλωμένους, βίαιους αρχομανείς σε πολέμους και στην απαίτηση να αναγνωριστούν ως "ανώτεροι" τύραννοι με σκλάβους, με αποτέλεσμα σταδιακά και με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις να επικρατούν δυστυχώς καθεστώτα φόβου και υποταγής.
Τελικά έτσι φτάσαμε στη σημερινή άκρως επικίνδυνη για όλη την ανθρωπότητα και τον πλανήτη ακόμα κατάσταση του εξοντωτικού ανταγωνισμού, των πυρηνικών όπλων και αντιδραστήρων, του κατευθυνόμενου υπερπληθυσμού, των μεταλλαγμένων, του καταναλωτισμού, της μόλυνσης, των εξαρτησιογόνων, της εγκληματικότητας και της μοιρολατρείας… Κι από κοντά να παρουσιάζεται από τους διάφορους "εκλεκτούς" σα "φυσικό" φαινόμενο ο αδιέξοδος παραλογισμός τού "οφθαλμόν αντί οφθαλμού" και να αποσιωπούνται οι δοκιμασμένες συλλογικές λύσεις για την αρμονική συνύπαρξη και ευημερία που κατορθώνουν ανέκαθεν οι λαοί που έχουν προτεραιότητα την αλληλοβοήθεια (πραγματικά δημοκρατικές συλλογικές αποφάσεις – εκλογές με ενιαία λίστα, χωρίς προεκλογικές σπατάλες, διχόνοια και λαμόγια, και εξάμηνη/μονοετής θητεία για μη διαπλεκόμενα συντονιστικά, ταμιακά, πειθαρχικά όργανα σε συλλόγους, σχολεία, δήμους, υπηρεσίες - θεσμοί και γιορτές αλληλεγγύης).

Διάγνωση: ο εγωιστής / η εγωίστρια, είτε αρχομανής είτε δουλοπρεπής, έχει φανερή όψη και συμπεριφορά αλαζονική ή δουλική αντίστοιχα, αγωνιώδη και άγονη, χρησιμοποιεί συχνά το "εγώ" βγαίνοντας και από το θέμα τής συζήτησης περιαυτολογώντας και φλυαρώντας, προσκολλάται σπαταλώντας ενέργεια και χρόνο σε συνήθειες και αντικείμενα, θυμώνει όταν τον αποκαλούν με την αρρώστια του, θέλει να μιλά τελευταίος και δε ζητά ποτέ συγγνώμη. Γενικά, αν και καταλαβαίνει ότι έχει προβληματική συμπεριφορά, σπάνια προσπαθεί να τη βελτιώσει, αφού, από ανασφάλεια, δεν την αναγνωρίζει δημόσια…

Θεραπεία: είναι από τα πιο δύσκολα εγχειρήματα, γιατί απαιτεί από τους ανθρώπους που περιβάλλουν τον εγωιστή μια μακροχρόνια και σταθερά στοργική όσο και αυστηρή, όταν χρειάζεται, αντιμετώπιση και ακόμα να του δείχνουν συνεχώς τη διαφορά εγωισμού και ανθρωπιάς. Επίσης πρέπει να διορθωθούν σταδιακά τυχόν λάθη στη διατροφή (ταχυφαγία, λαιμαργία, εξαρτησιογόνα, φάρμακα…) για ευεργετική αποτοξίνωση, και να εμπλέκεται ο εγωιστής σε συλλογικές δημιουργίες (κατασκευές, ταξίδια, γλέντια κλπ), όπου θα βιώνει σιγά-σιγά την αλήθεια των εκφράσεων:

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ !

pdf1-Ξεκούραση-ευδιαθεσία, pdf2-Ενίσχυση ανοσοποιητικού, pdf3-Βελτίωση εμφάνισης.

6. ΣΗΜΕΡΙΝΟΙ ΦΙΛΕΙΡΗΝΙΚΟΙ ΛΑΟΙ


Ελπίζουμε να φανεί και να διαδοθεί η αποσιωπημένη αξεπέραστη αξία τού θάρρους και της αλληλοβοήθειας απέναντι στο φόβο και τον ανταγωνισμό που διαφημίζουν οι αυτο-καταστρεφόμενοι και καταστροφικοί ανανούριστοι επιθετικοί τις τελευταίες τραγικές χιλιάδες χρόνια…
Μαθαίνοντας για τη συλλογική αισιοδοξία οι μεν απαισιόδοξοι προβληματίζονται, οι δε αμφιταλαντευόμενοι στρέφονται προς την ενθάρρυνση!


"Οι πόλεμοι [δηλ. οι οργανωμένες επιθέσεις ορισμένων θολωμένων λόγω συσσώρευσης εντάσεων μετά την εμφάνιση του ανεξέλεγκτου υπερπληθυσμού, στμ] άρχισαν πριν από 10.000 χρόνια.
Το δήθεν "εφιαλτικό παρελθόν", όπου ο Χομπς θεωρούσε ότι οι άνθρωποι ζούσαν με συνεχή φόβο ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ. Οι αφοβικές, μη ιεραρχικές [αντιαυταρχικές] κοινωνίες δείχνουν μια έντονη τάση για επίλυση των συγκρούσεων.
"Δίνουν μεγάλη έμφαση στην εγκαθίδρυση συνεργατικής, κοινοτικής ηθικής, γενναιοδωρίας και καλής θέλησης. Γίνονται συνεχείς προσπάθειες για τη διατήρηση σχέσεων "θετικής" ειρήνης [όχι απλά μεσοδιαστημάτων σε εχθροπραξίες] με τις γειτονικές ομάδες και με συνδυασμό επαρκούς ξεκούρασης, γάμων και συγγενικών σχέσεων, υιοθεσιών, επισκέψεων, ανταλλαγής δώρων και γιορτινών συναντήσεων με τραγούδια και χορούς. Έτσι προκύπτουν ειρηνοποιοί θεσμοί. Η πρωταρχική προδιάθεση των ανθρώπων για ειρήνη προμηνύει το μέλλον μας".
Απόλεμες κοινωνίες και η αρχή τού πολέμου, Πανεπιστήμιο Μίτσιγκαν, Warless societies and the origin of war
Raymond Kelly, Prof. at the University of Michigan, http://www.press.umich.edu/titleDetailDesc.do?id=11589

(επιλογές σχολίων από το www.peacefulsocieties.org – όπου παραλείπονται οι απόλεμοι αμεσοδημοκρατικοί Ελβετοί και πολλοί ειρηνικοί ορεσίβιοι ή νησιώτες από τον Καύκασο και την Ελλάδα ως την Αυστραλία, ενώ περιλαμβάνονται ορισμένοι φιλειρηνικοί, όμως υπό περιβαλλοντική – κλιματική ή από εισβολείς - πίεση και όχι τελείως ειρηνικοί. Αυτό φαίνεται από τις απειλές που αντιμετωπίζουν – μια από αυτές είναι η μεγάλη εξάρτηση από τη σοδειά τής γεωργίας - και που τους δυσκολεύουν να ανατρέφουν τα παιδιά συνεχώς αφοβικά, καθώς τα απογαλακτίζουν πρόωρα-, όσο και από την παρεπόμενη συχνότερη εμφάνιση τριβών, φόβων, ανισότητας των φύλων, ιεραρχίας... Ας σημειωθεί επίσης ότι απουσιάζουν στην ιστοσελίδα γνωστές αναφορές σχετικά με την αντισύλληψη για τον έλεγχο του υπερπληθυσμού, άρα την και μέσω αυτής πρόληψη εντάσεων)


BATEK
Περίπου 700 έως 800 Batek, ζουν στα δάση της Μαλαισίας, ασχολούμενοι με την τροφοσυλλογή, το κυνήγι, περιστασιακές μικροκαλλιέργειες και εμπόριο δασικών προϊόντων. Δεν έχουν καμία έννοια ιδιοκτησίας τής γης -ιδέα παράλογη γι΄αυτούς - και οι φυσικοί πόροι στο δάσος δεν είναι ιδιόκτητοι. Η τροφή και τα δασικά προϊόντα είναι διαθέσιμα για καθένα που τα χρειάζεται για να επιβιώσει. Εκείνοι που ανακαλύπτουν πόρους στο δάσος, όπως ένα άγριο οπωροφόρο δέντρο, θα μοιραστούν τη γνώση με την κοινότητα χωρίς άλλα πρόσθετα δικαιώματα.
Πεποιθήσεις που ενθαρρύνουν την ηρεμία.
Οι Batek συμπεριφέρονται καλά μεταξύ τους, δεδομένου ότι τα θύματα θυμού έχουν την υποστήριξη της κοινότητας, ενώ οι θυμωμένοι, οι οποίοι προκαλούν το πρόβλημα, μπορεί να χάσουν την κοινωνική υποστήριξη και να εξοστρακιστούν.
Αποφυγή και επίλυση της σύγκρουσης.
Ενώ δεν επιλύουν τις συγκρούσεις κατά τρόπο επίσημο, διοργανώνουν συχνά δημόσιες συζητήσεις των διαφωνιών προσπαθώντας να κερδίσουν υποστηρικτές για τα επιχειρήματά τους. Όταν οι στρατηγικές επίλυσης συγκρούσεων αποτυγχάνουν, ένας από τους συμμετέχοντες σε μια διαφωνία θα αφήσει συχνά την κοινότητα για λίγο ώσπου ο θυμός να διαλυθεί.
Σχέσεις φύλων.
Οι άνδρες συνήθως κυνηγούν ενώ οι γυναίκες συλλέγουν λαχανικά, αλλά και των δύο τα τρόφιμα εκτιμούνται εξίσου, και τα δύο φύλα είναι μέρος του δικτύου τροφο-διανομής στους καταυλισμούς τους. Οι άνδρες συλλέγουν μερικές φορές λαχανικά, και οι γυναίκες μερικές φορές κυνηγούν - δεν έχουν κανέναν άκαμπτο κανόνα που να χωρίζει τους ρόλους των φύλων. Οι γάμοι είναι βασισμένοι στην ισότητα, τη συμβατότητα και την αγάπη. Τα ζευγάρια αποφασίζουν μαζί για τις δραστηριότητές τους. Έχουν κανονικά στενές συντροφικές σχέσεις όταν εργάζονται μαζί και απολαμβάνουν τον ελεύθερο χρόνο τους μαζί. Αν η ζεστασιά της σχέσης χαθεί, κάθε σύζυγος μπορεί να χωρίσει από τον άλλο και να βασιστεί στην υποστήριξη της κοινότητας που βοηθά στην ανατροφή των παιδιών και το μοίρασμα της τροφής.
Ανατροφή των παιδιών.
Οι γονείς ξοδεύουν πολύ χρόνο να αγκαλιάσουν, να κρατήσουν και να μιλήσουν με τα νήπια καθενός φύλου. Είναι αρκετά χαλαροί με την πειθαρχία: ένα δίχρονο παιδί χρησιμοποίησε ως σφυρί ένα φλάουτο από μπαμπού που ο πατέρας του μόλις είχε φτιάξει. Ο πατέρας δεν πειράχτηκε αφού μπορούσε εύκολα να κάνει άλλο. Οι γονείς σπάνια χτυπούν ή χρησιμοποιούν δύναμη κατά των παιδιών, δεδομένου ότι η λέξη τους sakel σημαίνει και να χτυπήσει και να σκοτώσει, μια αποτρόπαια έννοια σε αυτούς. Τα παιδιά παίζουν ζωηρά αλλά όχι επιθετικά, και δεν έχουν ανταγωνιστικά παιχνίδια.
Κοινωνικές πρακτικές. Οι καταυλισμοί τους αποτελούνται από αυτόνομες οικογένειες που μοιράζονται αρκετά ενδιαφέροντα που τους οδηγούν να συνεργάζονται. Σχεδιάζουν και συντονίζουν ανεπίσημα τις ομαδικές δραστηριότητες όπως η αλιεία. Συζητούν τα συλλογικά ζητήματα εκτενώς και στηρίζονται σε φυσικούς ηγέτες για την εμπειρία, την κρίση, και τις συμβουλές τους. Αυτοί οι ηγέτες μπορούν μόνο να είναι πειστικοί - δεν έχουν καμία εξουσία.
Μοίρασμα.
Οι Batek έχουν μια σταθερή προσδοκία ότι όλα τα τρόφιμα, συμπεριλαμβανομένου του κυνηγιού και των λαχανικών που μαζεύονται, θα μοιραστούν. Όταν οι διάφορες ομάδες επιστρέφουν στον καταυλισμό τους στο τέλος της μέρας, αφότου μοιράζονται προσεκτικά οι βολβοί και τα κομμάτια του κρέατος, οι οικογένειες μαγειρεύουν τα γεύματά τους και στέλνουν έπειτα τα παιδιά τους να πάνε φαγητό στους άλλους, παρά το γεγονός ότι όλοι έχουν ήδη αρκετά. Αυτό διδάσκει στους νεαρούς τη σημασία της ηθικής του μοιράσματος. Μοιράζονται επίσης άλλα αγαθά ελεύθερα, είτε δώρα ή αποκτημένα μέσω των εμπορικών συναλλαγών τους. Εκτός από τους ηλικιωμένους ή τους αρρώστους, κάθε πρόσωπο μπορεί να μοιραστεί χωρίς να προκαλεί πίεση και ο,τιδήποτε δίνεται θα επιστραφεί πιθανώς σε κάποιο βαθμό.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Οι Batek αντιτάσσονται συνολικά σε κάθε διαπροσωπική βία - απομακρύνονται από τους εχθρούς αντί να αμυνθούν. Ο ανθρωπολόγος Endicott (1988) μιά φορά ρώτησε έναν Batek για τις επιδρομές Μαλαισιανών για σκλάβους, που διάρκεσαν μέχρι τις αρχές του 20ού αιώνα: «γιατί οι πρόγονοί σου δεν πυροβόλησαν τους επιτιθεμένους;». «Επειδή θα τους σκότωναν», απάντησε εκείνος συγκλονισμένος. Η βία, ο εξαναγκασμός, η επιθετική συμπεριφορά, και η τιμωρία είναι τόσο συνολικά απαράδεκτοι στους Batek, ώστε θα εξοστράκιζαν όποιον έδειχνε επιθετική μανία. Οι γυναίκες Batek, όπως και οι άνδρες, είναι απαλλαγμένοι από την απειλή της βίας, λόγω αυτών των πεποιθήσεων.

BIRHOR
Μια δασόβια κοινωνία άνω των 8.000 ανθρώπων το 1991, οι οποίοι ζουν στην κεντρική και ανατολική Ινδία.
Πεποιθήσεις που ενθαρρύνουν την ειρήνη.
Πολλές πεποιθήσεις των Birhor είναι βασισμένες στις ανάγκες της κοινωνίας τους. Για παράδειγμα, σύμφωνα με έναν από τους μύθους τους ένας Birhor ανακάλυψε μιά φορά ένα μέρος πλούσιο σε αναρριχητικά φυτά, τέλεια για την παραγωγή σχοινιών για έναν ολόκληρο χρόνο, αλλά αντί να αποσιωπήσει το εύρημα, επέστρεψε γρήγορα στον καταυλισμό για να το πει σε όλους. Τέτοιες ιστορίες ενθαρρύνουν τους ανθρώπους για να μοιραστούν τους πόρους τους. Οι Birhor πιστεύουν επίσης στην εναρμόνιση των ζωών τους με τις φυσικές δυνάμεις – τους αρέσει να ζουν στο δάσος. Όταν αντιμετωπίζουν δηλητηριώδη φίδια κοντά στους καταυλισμούς τους, οι ενήλικοι προσπαθούν απλά να τα διώξουν μακριά, όπως τα κατοικίδια ζώα. Αντιδρούν με σεβασμό προς τα μεγαλύτερα ζώα, και κατηγορούν τους εαυτούς τους για τους φόβους τους αν δεχτούν επίθεση.
Αποφυγή και επίλυση της σύγκρουσης. Οι διαφωνίες μεταξύ των Birhor μπορούν να επιλυθούν από τις δημογεροντίες γειτονικών καταυλισμών.
Σχέσεις φύλων.
Η οικογένεια Birhor είναι μια συνεκτική, συνεργατική, οικονομική κοινωνική μονάδα. Η σύζυγος αναλαμβάνει το μαγείρεμα, την ανατροφή των παιδιών, και την πώληση στα κοντινά χωριά των σχοινιών που οι άνδρες κάνουν από τα αμπέλια τού δάσους. Ενώ στους Birhor διαζύγιο και δεύτερος γάμος επιτρέπονται, και τα δύο είναι σπάνια. Τα ζεύγη είναι αρκετά αγαπημένα και πιστά.
Ανατροφή των παιδιών.
Οι γονείς έχουν στοργικές σχέσεις με τα παιδιά τους και σπάνια θυμώνουν μαζί τους. Τα αγόρια και τα κορίτσια βοηθούν τους γονείς τους με τα αντίστοιχα καθήκοντά τους. Τα αδέρφια έχουν επίσης στενές σχέσεις, ίσως τις πιό στενές στην κοινωνία των Birhor. Τα μεγαλύτερα αδέρφια φροντίζουν τα νεώτερα όταν απουσιάζουν οι γονείς, ενώ τα μικρότερα αναζητούν από τα μεγαλύτερα την εμπειρία και τη φρόνησή τους. Αυτές οι ιδιαίτερα ισχυρές σχέσεις των αδερφών τείνουν να διαρκέσουν μετά από τους γάμους τους, δεδομένου ότι οι οικογένειες συνεχίζουν συχνά να ζουν και να κινούνται μαζί.
Κοινωνικές πεποιθήσεις.
Τα παραδοσιακά τραγούδια των Birhor τονίζουν τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων με τη φύση, τα πνεύματα, και τους άλλους ανθρώπους. Τα τραγούδια ζωντανεύουν την ομορφιά του δασικού περιβάλλοντός τους, τη χαλαρωμένη στάση τους απέναντι στο γάμο και το διαζύγιο, την αγάπη τους για τους συζύγους τους, την απόλαυση του κυνηγιού, και την εκτίμησή τους για τα λουλούδια, τους ποταμούς, τα βουνά και τα άγρια ελάφια. Ένα τραγούδι εξιστορεί μια θρυλική πάλη που οδήγησε σε πολλή αιματοχυσία, η αφήγηση της οποίας ανανεώνει την απέχθεια των Birhor για τη βία. Άλλα δίνουν έμφαση στη συνήθη φιλοξενία τους και την έγνοια τους για ποτάμια χωρίς ρύπανση.
Συνεργασία και ανταγωνισμός.
Όταν οι Birhor κυνηγούν στο δάσος, το κάνουν κατά τρόπο συνεργατικό, με μια μεγάλη ομάδα ανθρώπων να οδηγούν τα ζώα στα δίχτυα.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας. Οι Birhor περιφρονούνται από τους Ινδούς αγρότες υποτακτικής κάστας που ζουν γύρω τους. Δέχονται τη χαμηλότερη θέση τους και διαχειρίζονται τις εντυπώσεις των γειτόνων τους αποτελεσματικά, ενώ υιοθετούν μερικές ιδέες τους προκειμένου να κρατήσουν ευσταθείς τις σχέσεις. Καλλιεργούν τη φήμη τους μεταξύ των αγροτών ως έμπειροι σε μαγικά, η οποία είναι βασισμένος στη γνώση τους για τα δάση. Οι σχέσεις τους με τους εγκατεστημένους αγρότες είναι γενικά χωρίς βία επειδή οι Birhor ελέγχουν προσεκτικά τις σχέσεις, κρατούν μια κοινωνική απόσταση, και κατευθύνουν την βασισμένη στο δάσος οικονομία τους ώστε να μη παρεμποδίζει τις τροφοσυλλεκτικές δραστηριότητες των αγροτικών λαών. Λύνουν τις δύσκολες καταστάσεις με τους γείτονές τους μετακινούμενοι προς νέες θέσεις. Οι Birhor είναι τίμιοι, ειρηνικοί άνθρωποι που σπάνια μαλώνουν, αποφεύγουν τις συγκρούσεις με τους χωρικούς, και δεν εμπλέκονται «ποτέ σε οποιαδήποτε εγκλήματα» σύμφωνα με τον Bhattacharyya (1953).

BUID
Περίπου 4000 Buid ζουν στις ορεινές περιοχές του νησιού Mindoro στις Φιλιππίνες. Οι Buid συντηρούνται πρώτιστα καλλιεργώντας σε άλλο μέρος κάθε χρόνο, και με το εμπόριο με τον έξω κόσμο. Μεταξύ τους, αντιπαθούν τις οικονομικές συναλλαγές που μπορεί να οδηγήσουν ένα άτομο να χρωστά σε άλλο, ακόμα και προσωρινά. Βλέπουν τους υπολογισμούς για ισοδύναμης αξίας πράγματα και αμοιβαιότητα ως απολύτως ασυμβίβαστους με το εξισωτικό ήθος τους, έτσι αποφεύγουν τη μεμονωμένη ανταλλαγή. Δεν ανέχονται τις οικονομικές σχέσεις που κάνουν τους ανθρώπους ανταγωνιστικούς, στις οποίες ο ένας ή ο άλλος πρέπει να χάσει.
Πεποιθήσεις που ενθαρρύνουν την ειρήνη.
Οι ενθαρρυντικές σχέσεις κοινοκτημοσύνης στις κοινότητες των Buid, μέσα στο πλαίσιο της αρπακτικής επιθετικότητας από τους καμπίσιους, κάνει τους Buid να διατηρούν τις ειρηνικές, ήρεμες κοινότητές τους.
Αποφυγή και επίλυση της σύγκρουσης.
Η κοινωνική σύγκρουση επιλύεται μέσα από συλλογικές συζητήσεις, αποκαλούμενες tultulans, στις οποίες τα μέλη τής κοινότητας συγκεντρώνονται για να ακούσουν τις διαμαρτυρίες και να επιλύσουν τις συγκρούσεις. Ένας σύζυγος που είναι επιθετικός, ζηλότυπος ή κτητικός καταδικάζεται από την ομάδα, ενώ η απιστία όχι. Κατά συνέπεια οι συζητήσεις και διαδικασίες επανόρθωσης εκτρέπουν πιθανές συγκρούσεις σε συμβιβασμούς.
Ανατροφή των παιδιών.
Οι Buid δε διατάζουν τα παιδιά ούτε τα τιμωρούν. Τα ενθαρρύνουν να αποκτούν αυτοέλεγχο.
Συνεργασία και ανταγωνισμός.
Όταν προετοιμάζονται να συμμετάσχουν στα συνεταιριστικά γεωργικά έργα όπως στο κόψιμο και κάψιμο άγριων φυτών για να φυτέψουν, ή τη συγκομιδή, η κοινότητα θα συγκεντρωθεί, και κάθονται όλοι οκλαδόν κοιτάζοντας προς την ίδια κατεύθυνση, ίσως επικεντρωμένοι σε ένα απόμακρο βουνό. Καθένας θα απευθυνθεί στην ομάδα και θα δείξει την ανάγκη του/της για βοήθεια' αν γίνουν αντιληπτές συγκρούσεις, οι εμπλεκόμενοι θα τις εκφράσουν. Αλλά τα άτομα δεν απευθύνονται το ένα στο άλλο: αντ' αυτού, τα σχόλιά τους απευθύνονται στην ομάδα συνολικά. Δεδομένου ότι ο ομιλητής είναι πάντα άτομο και ο ακροατής μια ομάδα, οι σύγκρουση των επιθυμιών αποφεύγεται' η αποφυγή της κοινωνικής αλληλεπίδρασης μεταξύ ατόμων ελαχιστοποιεί τον ανταγωνισμό και ενδεχόμενες συγκρούσεις.
Μοίρασμα.
Το Μοίρασμα γίνεται σε ένα χωριό Buid όταν μια οικογένεια σφάζει ένα κοτόπουλο ή ένα γουρούνι, εξαιτίας μιας ασθένειας είτε ενός θανάτου στην οικογένεια. Η οικογένεια μοιράζεται προσεκτικά το κρέας εξίσου με κάθε άλλη οικογένεια στην κοινότητα. Αλλά ακόμα και τότε, η μεμονωμένη οικογένεια μοιράζεται με ολόκληρη την κοινότητα, όχι με μια άλλη συγκεκριμένη οικογένεια, έτσι καμία άμεση υποχρέωση δεν προκύπτει. Φυσικά κάθε οικογένεια λαμβάνει από άλλες στο χωριό, συχνά ανάλογες μερίδες κρέατος.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Για τους Buid, η σωματική βία το αποτέλεσμα καυχησιολογίας, διαπληκτισμού, έκφρασης συγκινήσεων, επηρμένης αυτοπροβολής, και επιθετικότητας, τα οποία έχουν ιδιαίτερα αρνητική αξία. Προτιμούν να αποφύγουν τη βία μέσω της απόσυρσης. Υπογραμμίζουν τη φυγή τους από τον κίνδυνο. Οι νέοι άνδρες Buid μαθαίνουν ποιήματα αγάπης για να φλερτάρουν τις γυναίκες. Έχουν συντηρήσει ένα αρχαίο χειρόγραφο που χρησιμοποιούν για να απομνημονεύουν ποιήματα, τα οποία γεμίζουν με ωραίες εικόνες.

CHEWONG
Μια μικρή κοινωνία μερικών εκατοντάδων ανθρώπων που ζουν στα πυκνά δασωμένα βουνά τής χερσονήσου της Μαλαισίας.
Αποφυγή και επίλυση της σύγκρουσης. Σχεδόν πάντα αποσύρονται από εχθρικές καταστάσεις, κινούμενοι προς διαφορετικές εγκαταστάσεις για να αποφύγουν ανθρώπους προς τους οποίους έχουν δυσάρεστα συναισθήματα.
Σχέσεις φύλων.
ΟΙ Chewong αναγνωρίζουν ότι οι άνδρες είναι φυσικά πιό ικανοί σε έργα που απαιτούν μεγαλύτερη δύναμη και ότι οι γυναίκες έχουν τη βιολογική στόχο της γέννησης παιδιών και του θηλασμού, αλλά δεν αποδίδουν καμία πρόσθετη θέση σε οποιονδήποτε από τους ανδρικούς ή γυναικείους ρόλους. Το κυνήγι δε δίνει περισσότερο γόητρο ή αξία από το μαγείρεμα, το φύτεμα, τη τροφοσυλλογή ή τη φροντίδα των παιδιών. Το ζευγάρι συνεργάζεται στενά στις δραστηριότητές του. Ενώ η σύζυγος μπορεί να έχει την κύρια ευθύνη για τα χωράφια, ο σύζυγος βοηθά συχνά. Αν δε μπορεί, ο άντρας θα κάνει τις όλες μικροδουλειές της. Επιπλέον, οι γυναίκες μπορούν να βοηθήσουν στο κυνήγι και ψαρεύουν κανονικά με τους συζύγους τους.
Ανατροφή των παιδιών.
Τα παιδιά έχουν λίγα παιχνίδια. Τα περισσότερα από αυτά είναι μιμήσεις δραστηριοτήτων των ενήλικων. Όταν γίνονται περίπου επτά χρονών, τα παιδιά αρχίζουν μια βαθμιαία μετατόπιση από τη σταθερή προσοχή και την προστασία από τους γονείς τους σε μια εφηβική ζωή με τους συνομήλικούς τους του ίδιου φύλου. Η εφηβεία είναι ένας χρόνος ενεργούς εκμάθησης, αν και κανένας δεν διδάσκει στους νέους τίποτα. Η κοινωνία ακριβώς υποθέτει ότι οι νεαροί άνδρες και γυναίκες θα μάθουν τις δεξιότητες των ενηλίκων ώσπου να μεγαλώσουν.
Κοινωνικές πρακτικές.
Η υγεία είναι βασισμένη στη διατήρηση της καθιερωμένης, ειρηνικής κοινωνικής τάξης, και η ασθένεια είναι ένα αποτέλεσμα της διάσπασής της.
Συνεργασία και ανταγωνισμός. Οι Chewong στερούνται εντελώς από κάθε διάθεση ανταγωνισμού και αντιπαλότητας. Ενώ τα έργα που εκτελούν μαζί είναι λίγα, και μερικοί άνθρωποι είναι φυσικά ικανότεροι να κάνουν τις εργασίες τους από άλλους, κανένας δεν θίγει το θέμα της μεγαλύτερης ικανότητας ενός ατόμου. Οι κυνηγοί δεν ανταγωνίζονται στην ποσότητα του κρέατος που μπορούν να φέρουν, και οι άνθρωποι δεν σχολιάζουν τις ικανότητες των άλλων. Τα παιδιά δεν έχουν οποιαδήποτε ανταγωνιστικότητα στα παιχνίδια τους. Όταν π.χ. περιστρέφουν τις σβούρες, αφήνουν έξω τον ανταγωνισμό που χαρακτηρίζει το της κυριότερο παιχνίδι στη Μαλαισία. Δεν έχουν αγώνες τρεξίματος.
Κοινωνικός έλεγχος.
Δεν έχουν καμία αντικοινωνική διαστρωμάτωση, κόμματα, ιεραρχία, αρχηγούς, ή σύστημα εξουσίας. Ούτε καμία επίσημη κύρωση, τιμωρία, ή φύλαρχο για να τους δικάζει. Αναγκάζονται να έχουν έναν εκπρόσωπο για συνεννοήσεις με την κυβέρνηση της Μαλαισίας, αλλά και αυτή θέση δεν είναι …περιζήτητη.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Η γλώσσα των Chewong δεν έχει λέξεις για την επιθετικότητα, τον πόλεμο, το έγκλημα, το διαπληκτισμό, την πάλη ή την τιμωρία. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με επιθετικότητα ή απειλές, φεύγουν αμέσως. Ένα άτομο με την οικογένειά του κατηγορήθηκε ψευδώς από έναν Κινέζο αγρότη, ο οποίος απείλησε να τον χτυπήσει. Η οικογένεια Chewong συσκεύασε αμέσως ό,τι μπόρεσε, έφυγε νύχτα και δεν επέστρεψε. Ένα άλλο άτομο απειλήθηκε από έναν στρατιώτη τής Μαλαισίας, έφυγε με την οικογένειά του σε ένα μακρινό βουνό, και μετά από 10 χρόνια δίσταζε ακόμα να επιστρέψει. Οι Chewong σαφώς δεν πιστεύουν στην επιθετικότητα. Δεν έχουν καμία βία στη μυθολογία τους και δεν μπορούν να καταλάβουν το φόνο.
Κατά τη διάρκεια σχεδόν δύο ετών διαβίωσης μαζί τους, η ανθρωπολόγος Signe Howell δεν είδε σχεδόν καμία φιλονικία ή θυμωμένο Chewong, εκτός από ξεσπάσματα παιδιών. Κατά τη διάρκεια μιας σπάνιας φιλονικίας, μια γυναίκα θύμωσε με το σύζυγό της, ο οποίος ήταν προφανώς αθώος των κατηγοριών της για μοιχεία. Αυτή έσπασε τo καλύτερo φυσοκάλαμό του στη μέση και το ποδοπάτησε. Αυτή η ιδιαίτερα αντικοινωνική πράξη τούς τάραξε όλους. Προσπάθησαν να αποφύγουν τη γυναίκα και μερικές οικογένειες απομακρύνθηκαν λόγω του γεγονότος. Η Howell δεν έμαθε για οποιουδήποτε έγκλημα βιαιότερο από αυτό. Ακόμη και οι ξένοι που δεν είναι μέρος του κοινωνικού κόσμου τους δεν μπορούν να βλαφθούν, ό,τι και κάνουν στους Chewong.

FIPA
Μια κοινωνία περίπου 100.000 ανθρώπων που ζουν μεταξύ της λίμνης Rukwa και της λίμνης Ταγκανίκα, στη νοτιοδυτική Τανζανία τής Ανατολικής Αφρικής. Η κύρια τροφή των Fipa είναι το κεχρί, αν και εκτρέφουν επίσης ζώα, κυνηγούν, στήνουν παγίδες και ψαρεύουν. Όταν μελέτησε ο ανθρωπολόγος Roy Willis την κοινωνία τους πριν 40 χρόνια, διαπίστωσε ότι οι καλλιέργειές τους βασίζονταν σε ένα αποδοτικό σύστημα λίπανσης που τους επέτρεπε να ζουν σε μόνιμα χωριά χωρίς να χρειάζεται να καίνε κάθε φορά νέο έδαφος, μετακινούμενοι όπως μερικοί άλλοι κοντινοί λαοί. Στην κοινωνία Fipa, οι άνδρες και οι γυναίκες είναι κοινωνικά ίσοι - τρώνε μαζί, μοιράζονται τα τρόφιμα συζητάνε και παίζουν παιχνίδια ίσοι μεταξύ τους, έθιμα που είναι ασυνήθιστα μεταξύ των αφρικανικών λαών. Οι Fipa δεν νομίζουν ότι είναι διαφορετικοί από τους άλλους και δεν έχουν την αντίληψη «εμείς» εναντίον των «άλλων». Η ίδια η λέξη «Fipa» φτιάχτηκε από Ευρωπαίους για το λαό που κατοικεί στο οροπέδιο Ufipa. Επιπλέον οι Fipa δεν έχουν έννοια για τον «εαυτό» σαν κάτι ξεχωριστό, όπως άλλοι.
Κοινωνικός έλεγχος. Επιβραβεύουν τους ευχάριστους τρόπους, τις αποτελεσματικές κοινωνικές δεξιότητες και την ευχάριστη ομιλία. Αντιτίθενται έντονα στο θυμό, τις δυσάρεστες συγκινήσεις και τη βία. Όταν ο Roy Willis έζησε για 19 μήνες μεταξύ τους, δεν είδε οποιαδήποτε διαμάχη, ακόμη και μεταξύ παιδιών.

G/WI γράφεται επίσης GUI
Μια κοινωνία περίπου 2.000 ανθρώπων San που ζουν στην έρημο Καλαχάρι της κεντρικής Μποτσουάνα, στη νότια Αφρική. Μέχρι τις πρόσφατες δεκαετίες ήταν πρώτιστα κυνηγοί και τροφοσυλλέκτες, που εξαρτιόνταν ιδιαίτερα από τα φυτά και τα ζώα τής ερήμου. Όταν μαθεύονταν ότι μια ομάδα είχε αφθονία τροφής και προμηθειών και ότι θα καλωσόριζε επισκέπτες, άλλες ομάδες έρχονταν να την επισκεφτούν. Οι επισκέπτες μοιράζονταν τους τοπικούς πόρους ακριβώς σαν μόνιμοι κάτοικοι, και τα μέλη των δύο ομάδων ανακατεύονταν σα στενοί φίλοι.
Δεδομένου ότι τα εδάφη μερικών ομάδων μπορεί να τα χτυπούσε ξηρασία οποιαδήποτε στιγμή, το μοίρασμα πόρων βοηθά να ενισχύσει την εξασφάλιση επιβίωσης όλων των ομάδων. Αυτές οι φιλικές επισκέψεις διευκόλυναν επίσης τις κοινωνικές διασυνδέσεις και τους δεσμούς γάμου. Επιπλέον, εμπόδιζαν τον ανταγωνισμό για τους λιγοστούς πόρους. Η λέξη τους για τον άνθρωπο, khwe, υπονοεί τη φιλική διάθεση, τη γενναιοδωρία, τη φρόνηση, την ηρεμία και το καλό χιούμορ. Ένα πρόσωπο χωρίς αυτές τις ιδιότητες, εξ ορισμού, είναι απάνθρωπο.
Αποφυγή και επίλυση της σύγκρουσης.
Οι συνομιλίες και το κουτσομπολιό επιτρέπουν συχνά στις εντάσεις να διαλύονται. Όταν κάποιες συγκρούσεις γίνονται αρκετά σοβαρές, οι εμπλεκόμενοι μπορούν να μιλήσουν για τη δυσκολία μπροστά σε ολόκληρη την ομάδα. Αν το πρόβλημα είναι μια σαφής παραβίαση των κοινωνικών τους κανόνων, ο παραβάτης ζητά συνήθως συγγνώμη. Μερικές φορές τα σύνθετα προβλήματα μπορεί να απαιτήσουν παρατεταμένες συζητήσεις. Αν τα άτομα δεν λάβουν υπόψη την κρίση της ομάδας, μπορούν να διευκολυνθούν, όχι ανταγωνιστικά, αλλά μέσω της παρακάτω διαδικασίας. Η ομάδα δε θα υποστηρίξει τις επιθυμίες των απροσάρμοστων ή θα προσποιηθεί ότι δεν τις άκουσε -στην πραγματικότητα τις απορρίπτει χωρίς να τους κάνει να αισθανθούν απορριμμένοι. Η διαδικασία κάνει τους παραβάτες να θέλουν να απομακρυνθούν από την ομάδα, αλλά χωρίς διάθεση για εκδίκηση.
Σχέσεις φύλων.
Οι σύζυγοι είναι ίσοι στην κοινωνία Gui, και στην ομάδα όταν συζητούνται τα ζητήματα. Το νέο παντρεμένο ζευγάρι θα ζήσει αρχικά με τους γονείς τής συζύγου, δεδομένου ότι ο άνδρας πρέπει να αποδείξει την ικανότητά του στο κυνήγι και η γυναίκα πρέπει να μάθει την τροφοσυλλογή και τα άλλα καθήκοντα από τους γονείς της. Μετά από τη γέννηση του πρώτου, ή μερικές φορές ακόμη και του δεύτερου παιδιού, μπορούν να ενωθούν με τη ομάδα του συζύγου αν θελήσουν. Διαζύγιο προκύπτει όταν δεν μπορούν να συμφιλιωθούν διαφορές, και οι διαζευγμένοι μπορούν ελεύθερα να παντρευτούν νέους συζύγους. Στους περισσότερους γάμους, εν τούτοις, τα ζεύγη ζουν μαζί σε σταθερές, συνεργατικές, στοργικές, ήρεμες σχέσεις.
Ανατροφή των παιδιών.
Τα μωρά των Gui θεωρούνται πλήρη, λογικά μέλη τής ομάδας από τη γέννησή τους. Αν αφήσουν οι γονείς με το μωρό τους την ομάδα, ακόμα και για μερικές ημέρες, το νήπιο θα καλωσοριστεί ξανά από κάθε μέλος, το οποίο θα συστηθεί πάλι στο παιδί.
Τα παιδιά διδάσκονται από ολόκληρη την ομάδα, που τους επιτρέπει να αναπτυχθούν με το ρυθμό τους. Όταν τα παιδιά συμπεριφέρονται απρεπώς, τους δείχνουν την αναστάτωση που προκάλεσε το φέρσιμό τους με μια κάποια μείωση ζεστασιάς από τους γύρω. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά παροτρύνονται να είναι συνεργατικά και ευγενικά, να αποφεύγουν τη λάθος συμπεριφορά, ενώ συχνά κάποιος τους συστήνει την αποδεκτή συμπεριφορά. Η μόνη, σπάνια τιμωρία είναι ένα ελαφρύ χτύπημα.
Κοινωνικές πρακτικές.
Όταν οι Gui συζητούν τα ζητήματα, είναι κανονικά αρκετά ήρεμοι, και δεδομένου ότι δεν κοινωνικοποιούνται ανταγωνιστικά, οποιαδήποτε ιδέα θα εξεταστεί. Αν τα πάθη κατά τη διάρκεια μιας συζήτησης γίνουν πάρα πολύ ισχυρά, οι Gui θα υπαναχωρήσουν από το θέμα για λίγο ώστε να επιτρέψουν στις συγκινήσεις να ηρεμήσουν. Ένα ωραία παρουσιασμένο επιχείρημα μπορεί να προβληθεί από έναν άνδρα που είναι ξαφνικά πολύ απασχολημένος με ένα αόρατο αγκάθι στο πόδι του, ή από μια γυναίκα που εκείνη τη στιγμή μαγειρεύει. Οι αποφάσεις επιτυγχάνονται μέσω της συναίνεσης, όταν δεν υπάρχει καμία σημαντική αντίθεση σε μια πρόταση.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Αν ο πληθυσμός στις ομάδες Gui γίνει πάρα πολύ μεγάλος για τους υπάρχοντες φυσικούς πόρους, πρέπει να μετακινούν τους καταυλισμούς τους όλο και πιο συχνά. Η μείωση στους πόρους μπορεί να οδηγήσει σε αύξηση συγκρούσεων, έτσι διαλύουν τις εντάσεις με το να επισκέπτονται τις γειτονικές ομάδες συχνότερα. Σύντομα, ολόκληρα τμήματα μιας ομάδας θα αποκοπούν για παρατεταμένες επισκέψεις σε άλλες ομάδες, χαλαρώνοντας έτσι περισσότερο τις εντάσεις, και τελικά ίσως διαμορφώσουν μια νέα ομάδα, η οποία κινείται σε μη κατειλημμένο έδαφος. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώνεται με θετικό τρόπο χωρίς εχθρότητες ή αρνητικές αντιδράσεις, με τους ανθρώπους να επιλέγουν τις ομάδες που επιθυμούν να είναι μέλη ανάλογα με τις σχέσεις τους με άλλα μέλη κάθε ομάδας.

IFALUK
Περίπου 400 άνθρωποι ζουν στο Ifaluk, μια κοραλλιογενή ατόλλη στα νησιά Caroline, το ωκεάνιο έθνος των συνενωμένων σε ομοσπονδία κρατών της Μικρονησίας. Οι Ifaluk δεν έχουν ένα σταθερό όριο μεταξύ του ατόμου και των άλλων, αφού θεωρούν ότι είναι φυσικό να επηρεάζεται καθένας από τις σκέψεις και τα συναισθήματα των άλλων. Χρησιμοποιούν το "εμείς" παρά το "εγώ": αντί να πουν: «θα ήθελα να κάνω το Χ με σας», λένε: «πρέπει να κάνουμε το Χ».
Είναι απρόθυμοι να παρουσιάζονται χωριστοί από τους άλλους ή να δείξουν μια επιθυμία να κάνουν κάτι που δεν περιλαμβάνει άλλους ανθρώπους.
Μοίρασμα.
Τα τρόφιμα και τα άλλα αγαθά οι Ifaluk τα μοιράζονται: αντιμετωπίζονται ως τρόφιμά «μας» και ούτω καθ'εξής. Οι Ifaluk θα μοιράσουν ένα ψάρι μεταξύ πολλών ανθρώπων αν υπάρχει μόνο ένα, και μοιράζονται τις σπιτικές δουλειές. Ο φιλάργυρος αντιπαθείται σε όλο το νησί όσο και ένας ευέξαπτος.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Ένας τρόπος για τους Ifaluk να αποφεύγουν τη βία είναι να ενθαρρύνουν τα συναισθημάτων απέχθειας για αυτή. Σε διάφορες περιπτώσεις από το "Δεύτερο" Παγκόσμιο Πόλεμο [λες και έχει τελειώσει ο πρώτος…], πολεμικά σκάφη των ΗΠΑ σταμάτησαν στο νησί και παρουσίασαν ΗΠαμερικανικές [δεν είναι σωστότερος ο όρος δολαριανές; Γιατί να χρεώνονται την επιθετικότητα οι μη δολαριανοί κάτοικοι των ΗΠΑ και της λοιπής ηπείρου;] ταινίες. Η βία που προβαλλόταν σε κείνες τις ταινίες -- άνθρωποι που χτυπιούνται και πυροβολισμοί — τρόμαξε τους Ifaluk, και μερικοί αρρώστησαν για μέρες. Πολλοί αρνήθηκαν στη συνέχεια να παρακολουθούν δολαριανές ταινίες. Σχολίαζαν συνεχώς τα βίαια σενάρια, ενισχύοντας την αποχή τους από τη βία. Η κοινωφελής στάση των επικεφαλής τους, βοηθά επίσης να διατηρήσουν μια σχεδόν πλήρη απουσία εγκλήματος στην ατόλλη. Ο Edwin Burrows ανέφερε ότι κατά τη διάρκεια έξι μηνών του παραμονής στο Ifaluk, δεν άκουσε ποτέ οποιεσδήποτε εκφράσεις του θυμού, ακόμα και όταν κάποιοι είχαν πιει πολύ. Οι Ifaluk είναι τόσο ευγενικοί και μη-επιθετικοί όσο ακριβώς πιστεύουν και οι ίδιοι ότι είναι.



INUIT των κοινοτήτων UTKUHIKHALIK και QIPISA, υπό την πίεση πολύ ψυχρού κλίματος.
Οι οικισμοί των Inuit στο Utkuhikhalik (ή απλά Utku) και το Qipisa του νησιού Μπάφφιν, στο ΒΑ Καναδά θα αναφέρονται παρακάτω απλά ως Inuit. Πολλές από τις πρακτικές και τις πεποιθήσεις των Inuit αυτών των δύο χωριών είναι παρόμοιες με άλλους Inuit.
Οι Inuit αντιδρούν με απέχθεια, όχι μόνο στην ιδέα τής δολοφονίας ενός ανθρώπου αλλά σε οποιαδήποτε μορφή διαπροσωπικής επιθετικότητας, όπως το να φωνάζει κάποιος κατά κάποιου άλλου. Συνδέουν την επιθετικότητα με τον κίνδυνο (όπως οι θάνατοι ζώων που βλέπουν γύρω τους), και τη συνειδητοποίηση ότι οι άλλοι μπορεί να ανταποδώσουν τα συναισθήματα εχθρότητας.
Αποφυγή και επίλυση των συγκρούσεων.
Οι Inuit προσπαθούν να αποτρέψουν τις συγκρούσεις με το να είναι μετριοπαθείς, προσεκτικοί, και ολιγόλογοι για τις ικανότητές τους. Προκειμένου να αποφύγουν να αντιπαρατεθούν άμεσα, τείνουν να διατυπώνουν αιτήματα ως μη-απειλητικά αστεία. Δεν κάνουν προσκλήσεις ούτε δίνουν υποσχέσεις, και διστάζουν να ρωτάνε, για να αποφύγουν να πιέσουν τους άλλους να δώσουν άμεσες απαντήσεις. Όταν προκύπτουν συγκρούσεις, εκφράζουν συχνά τα συναισθήματά τους με υπαινιγμούς. Ο θυμός εκρήγνυται περιστασιακά, αλλά όταν συμβαίνει ο θυμωμένος απλά απομακρύνεται μόνος του. Η κοινότητα μπορεί να εξοστρακίσει άτομα που αναπτύσσουν τάση να θυμώνουν, αν και ο εξοστρακισμός αυτό θα γινόταν ήπια, με τους ανθρώπους που τον αποφασίζουν να ενεργούν περισσότερο στοργικά από ποτέ.
Σχέσεις φύλων.
Παρουσιάζουν πολύ μικρές εντάσεις μεταξύ των φύλων. Στο σπίτι των Inuit υπάρχει μια ισχυρή αίσθηση ανθρώπινης ζεστασιάς και ηρεμίας, μια φροντίδα για τις ανάγκες των οικογενειακών μελών. Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των γάμων των Inuit, είναι η καθαρότητα των ρόλων των συζύγων. Οι άνδρες κάνουν το πολύ επικίνδυνο και δύσκολο κυνήγι, ενώ οι γυναίκες κάνουν τις ελαφρύτερες δουλειές γύρω από την κατασκήνωση, όπως το μαγείρεμα, την παιδική μέριμνα και το ράψιμο. Και οι δύο σύζυγοι πιστώνουν γενικά ο ένας στον άλλο την ουσιαστική συμβολή τού καθένα τους: κανένας δεν μπορεί να ζήσει χωρίς τις δεξιότητες του κυνηγού, και αυτός είναι πεπεισμένος ότι δεν θα μπορούσε να κυνηγήσει χωρίς τα ζεστά ρούχα που έραψε η σύζυγός του.
Ανατροφή των παιδιών.
Νήπια. Τα μωρά δεν χρειάζεται να τα υποβάλλουν σε πειθαρχία. Τα αγαπούν και τα χαϊδεύουν συνεχώς. Κανονικά όταν το παιδί είναι τριών ετών, γεννιέται το επόμενο, και μετά από μια περίοδο συναισθηματικής ρύθμισης, το παιδί δέχεται έναν αλλαγμένο ρόλο στην οικογένεια.
Παιχνίδια.
Τα παιχνίδια οδηγούν και ενισχύουν την συνειδητοποίηση ότι είναι επικίνδυνο να έχεις αντικείμενα που δεν έχουν οι άλλοι, και ότι πρέπει να αγαπάς και να προστατεύεις τα μωρά. Δημιουργούν μια αίσθηση κινδύνου να θες κάτι που παραβιάζει σαφώς τον κοινωνικό νόμο. Το παιδί μαθαίνει ότι οι ισχυροί εξωτερικοί κοινωνικοί έλεγχοι που επιβάλλουν τη σωστή συμπεριφορά ενισχύονται με τους εσωτερικούς ελέγχους.
Εσωτερικοί έλεγχοι.
Η συνειδητοποίηση ότι μπορεί κάποιος να ικανοποιείται πληγώνοντας κάποιον άλλο, βοηθά να προσέχουν βλαπτικές συμπεριφορές.
Κοινωνικές πεποιθήσεις.
Οι μη βίαιες παραδόσεις των Inuit μπορούν να περιγραφούν από τις βασικές λέξεις που χρησιμοποιούν για να κατανοήσουν τους ίδιους και την κοινωνία τους. Το Ihuma, η λέξη τους για τη λογική, τη συμπόνια και την ωριμότητα, δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να περιορίζονται. Το Naklik για τους Inuit είναι μια εξισορροπητική αξία για το ihuma: αντιπροσωπεύει μια θερμή έγνοια για την ευημερία των άλλων - προστασία από την πείνα, το κρύο και τον κίνδυνο - και μια επιθυμία να είναι με άλλους. Οι άνθρωποι που έχουν ihuma πρέπει να αισθάνονται naklik, να νοιάζονται για τους άλλους. Κάποιος που δεν αισθάνεται naklik προφανώς στερείται ihuma.
Κοινωνικός έλεγχος.
Ο έλεγχος του θυμού ή εχθρικών αισθημάτων οποιουδήποτε είδους, είναι κανόνας για τους Inuit. Τα ατυχήματα, η ανάρμοστη συμπεριφορά, και οι αποτυχίες οδηγούν μόνο σε μουρμουρίσματα ή ευγενικά γέλια - επιβάλλουν ισχυρό αυτοέλεγχο στις συγκινήσεις τους.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Οι παραδόσεις τους, έχουν αναπτύξει μια κυρίαρχη απέχθεια στην επιθετικότητα.


JU/HOANSI (!Kung) Επίσης λέγονται Ju/wasi και !Κούνγκ
Αυτή η κοινωνία των περίπου 15.000 San ζει στις ερήμους της Μποτσουάνα, της Ναμίμπια, και της Αγκόλα. Οι Ju/’hoansi (προφέρεται zhut-wasi) ήταν νομάδες θηρευτές (κυνηγοί) και τροφοσυλλέκτες μέχρι τα τέλη του 20ού αιώνα.
Δεδομένου ότι ζουν σε ένα πολύ δυσμενές περιβάλλον ερήμων, έπρεπε να κινούνται προκειμένου να τρέφονται, αφού η τροφή και οι υδάτινοι πόροι είναι αραιοί. Αντίθετα από τους ανθρώπους σε άλλες ξηρές περιοχές, δεν είχαν οποιεσδήποτε περιόδους αφθονίας και έτσι δεν είχαν κανέναν τρόπο αποθήκευσης τροφών. Αλλά καθώς η έλλειψη τροφής συμβαίνει τοπικά, μείωσαν τον κίνδυνο μέσω διαδεδομένων δικτύων συνεργασίας και μέσω της κοινωνικής αλληλεγγύης των τοπικών ομάδων τους. Στην ουσία, η ειρηνική συνοχή της ομάδας ήταν το αποθηκευμένο πλεόνασμά της. Στις πρόσφατες δεκαετίες οι περισσότεροι Ju/’hoansi έχουν εγκατασταθεί σε μόνιμες κοινότητες όπου καλλιεργούν, διατηρούν κοπάδια, παράγουν χειροτεχνήματα και κάνουν άλλες εργασίες.
Πεποιθήσεις που ενθαρρύνουν την ειρήνη.
Τα ανθρώπινα αντικοινωνικά δεινά είναι ελάττωμα των ανθρώπων, έτσι η ανθρωπότητα πρέπει να εξετάζει τα προβλήματά της για να τα λύνει.
Αποφυγή και επίλυση της σύγκρουσης.
Συζητήσεις ζητημάτων που μπορεί να οδηγήσουν σε συγκρούσεις, όπως η τεμπελιά, η τσιγκουνιά ή το άδικο μοίρασμα του κρέατος διατηρούνται κανονικά στο επίπεδο κουτσομπολιού, ανοικτής κριτικής ή χιούμορ. Περιστασιακά, όταν δυο πλευρές θυμώνουν, οι συνομιλίες κλιμακώνουν στο επίπεδο μιας «κουβέντας» που χαρακτηρίζεται από ξαφνικά, αυθόρμητα, υπερβολικά σχόλια που ξεχύνονται πολύ γρήγορα. Ωστόσο, αν οξυνθούν οι διαθέσεις, όλοι προσπαθούν να επιλύσουν τη διαφωνία προτού ξεσπάσει σοβαρή πάλη, αλλά μερικές φορές είτε ξεσπά είτε η ομάδα διασπάται.
Σχέσεις φύλων.
Ενώ οι Ju/’hoansi εκτιμούν το κρέας που φέρνουν οι άνδρες θηρευτές, οι γυναίκες παρέχουν το 60 έως 80 τοις εκατό όλων των τροφίμων μέσω δραστηριοτήτων συλλογής. Οι γυναίκες άντλησαν έτσι πολύ αυτοσεβασμό από τις συνεισφορές τους στις οικογένειές τους. Οι ζωηρές, γεμάτες αυτοπεποίθηση γυναίκες συνέλεγαν τροφή πολλά χιλιόμετρα μακριά από τους άνδρες, χωρίς όπλα, παρά το ενδεχόμενο να συναντήσουν μεγάλα αρπακτικά ζώα όπως λιοντάρια και λεοπαρδάλεις. Δεν χρειάστηκαν άδεια από τους άνδρες ή τη βοήθειά τους στην τροφοσυλλογή. Οι άνδρες και οι γυναίκες θα μπορούσαν να είναι απόντες από τις κατασκηνώσεις για μέρες την ίδια εποχή, έτσι δεν υπήρξε καμία ανισότητα με τους άνδρες να λείπουν ενώ οι γυναίκες μένουν πίσω. Τα φύλα είχαν ίδια αξία.
Ανατροφή των παιδιών.
Οι Ju/’hoansi σπάνια έχουν επιθετικότητα έτσι τα παιδιά τους έχουν λίγες περιστάσεις να δουν για μιμηθούν επιθετική συμπεριφορά. Όποτε τα παιδιά δείχνουν σημάδια της επιθετικότητας, οι ενήλικοι επεμβαίνουν γρήγορα για να διασκορπίσουν τις εχθρότητές τους. Θα πάρουν τα παιδιά μακρυά από μια διαμάχη και θα προσπαθήσουν να τους αποσπάσουν την προσοχή παρά να τα επιπλήξουν ή να τα τιμωρήσουν για την πάλη. Όταν τα παιδιά προσπαθούν να προσβάλουν ενήλικες, θα αγνοηθούν ή θα τους αποσπάσουν την προσοχή τα μεγαλύτερά τους. Η στενή φυσική εγγύτητα των καλυβών - στενά συγκεντρωμένες γύρω από ένα κεντρικό ξέφωτο - σημαίνει ότι τα παιδιά σπάνια πάνε να παίξουν χωρίς να τα ακούνε οι μεγάλοι, και η επιθετικότητα έχει σπάνια πιθανότητα να αναπτυχθεί.
Κοινωνικές πρακτικές.
Οι θεραπευτικοί χοροί είναι ένα μέρος της καθημερινής ύπαρξής τους, ένα σημάδι των μεταξύ τους συναισθημάτων, και ένα σημαντικό στοιχείο υποστήριξης για τον εξισωτικό πολιτισμό τους. Στους χορούς αυτούς, οι άνδρες χορεύουν γύρω από έναν κύκλο γυναικών που τραγουδάνε χτυπώντας παλαμάκια, οι οποίες μερικές φορές επίσης μπαίνουν στο χορό.
Κοινωνικά οφέλη:
Ο χορός βοηθά στην προώθηση της κοινωνικής συνεκτικότητας, και ενισχύει τον κοινωνικό ιστό με την απαλλαγή από τις έχθρες.
Συνεργασία και ανταγωνισμός.
Υπάρχουν λίγα παιδιά σε μια ομάδα Ju/’hoansi - ίσως 14 και των δύο φύλων, που κυμαίνονται στην ηλικία από τα νήπια ως 14 ετών. Συνεπώς, είναι δύσκολο να οργανωθούν ανταγωνιστικά παιχνίδια, δεδομένου ότι θα ήταν δύσκολο να βρεθεί ένας συνομήλικος για να προκύψει ανταγωνισμός ή να γίνουν ανταγωνιστικές ομάδες. Αυτό ταιριάζει με την πολιτιστική αντίθεση των Ju/’hoansi στην ανταγωνιστικότητα. Ενώ τα παιδιά δείχνουν ευρέως διαφορετικές δυνατότητες στα παιχνίδια τους, δεν ανταγωνίζονται: όλα παίζουν για την καθαρή ευχαρίστηση από το παιχνίδι.
Μοίρασμα.
Βάση της κοινωνίας τους είναι μια απόλυτη προθυμία να τα μοιράζονται όλα, μια πρακτική που επικρατεί γενικά μεταξύ των τροφοσυλλεκτών λαών. Αντιμετωπίζουν την τσιγκουνιά με μεγάλη απέχθεια, και αντιτάσσονται ακόμα περισσότερο έντονα στην υπεροψία. Ένας κυνηγός που ανήγγειλε την επιτυχία του στην κατασκήνωσή του, ή μια γυναίκα που έκανε επίδειξη ενός δώρου της σε μιαν άλλη, είναι αλαζονικοί. Έχουν αναπτύξει εξισωτικές τεχνικές που περιλαμβάνουν δώρα που χαμηλώνουν τους τόνους, σχόλια αυτο-αποδοκιμασίας, τραχύ χιούμορ, κριτική, και σαρκαστικές φιλοφρονήσεις.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Οι συνθέσεις των κατασκηνώσεων των Ju/’hoansi είναι αρκετά εύκαμπτες, και τα εδαφικά όρια καθορίζονται αόριστα και δεν υπερασπίζονται. Ο περιβαλλοντικός λόγος για αυτήν την ευελιξία είναι η ευρεία διαφοροποίηση στις ετήσιες βροχοπτώσεις σε οποιαδήποτε δεδομένη θέση. Η δυνατότητά τους να κινηθούν προς μια άλλη περιοχή που έχει μεγαλύτερες βροχοπτώσεις εξασφαλίζει επιβίωση για όλους. Δεν έχουν καμία μνήμη διαμάχης για εδάφη.

KADAR
Μια μικρή κοινωνία που αριθμεί πάνω από 1.500 ανθρώπους, το 1981, που ζουν στην Ινδία στα σύνορα των κρατών των Ταμίλ του Nadu και του Κεράλα στο νότιο τέλος τής οροσειράς του Δυτικού Ghats. Οι νομαδικές οικογενειακές ομάδες ζουν παό την τροφοσυλλογή και άλλα προϊόντα τού δάσους, την αλιεία, την εκτροφή μερικών ζώων, και μισθωτές εργασίες.
Ανατροφή των παιδιών.
Οι Kadar είναι κανονικά αρκετά επιεικείς και ανεκτικοί προς τα παιδιά τους. Θα παρέμβουν κοινωφελώς όταν χρειάζεται, αποσπώντας τα παιδιά σε άλλες δραστηριότητες όταν αρχίζουν να φωνάζουν ή να μαλώνουν.
Μια μέρα ένα μικρό παιδί φώναζε πολύ χωρίς κανένα προφανή λόγο, και δύο - τρεις γυναίκες δεν μπορούσαν να το ανακουφίσουν. Ξαφνικά, μια νέα γυναίκα άρχισε κι αυτή να φωνάζει, πήρε το παιδί και έτρεξε σε ένα κοντινό δάσος. Η ξαφνική ενέργεια και ο ενθουσιασμός απέσπασαν το παιδί και έχασε την κακή διάθεση.
Τα παιδιά παίζουν χωρίς ανταγωνισμό, κρυφτό ή κυνηγητό. Τα παιχνίδια τους είναι βασισμένα στην απλή απόλαυση της δραστηριότητας της στιγμής. Οι ενήλικοι σπάνια χρησιμοποιούν σωματική τιμωρία στα παιδιά.
Κοινωνικές πρακτικές.
Τα χωριά τους είναι παροδικά: οι κάτοικοί τους είναι άνθρωποι που θέλουν να ζήσουν εκεί προς το παρόν. Οι άνθρωποι κινούνται μέσα στις οικογενειακές σχέσεις καθώς επίσης και μέσα στο χωριό τόσο όσο επιθυμούν, ανάλογα με τις περιστάσεις των προσωπικών σχέσεων και των οικονομικών ευκαιριών. Οι γυναίκες είναι τόσο ελεύθερες να κινηθούν εκτός γάμου όσο και οι άνδρες. Τα χωριά δεν έχουν κανέναν γηγενή προϊστάμενο, εκτός από αυτούς που τοποθετούνται από τις αρχές στα κρατίδια. Ακόμη και αυτοί δεν έχουν καμία εξουσία για να τιμωρήσουν ή να εξαναγκάσουν τους Kadar.
Συνεργασία και ανταγωνισμός.
Τα παιδιά των Kadar συμμετέχουν γενικά στα συνεργατικά και τα μιμητικά παιχνίδια. Δεν έχουν ανταγωνιστικά παιχνίδια, κυνηγητό ή κρυφτό.
Κοινωνικός έλεγχος.
Τα Συμβούλια των μεγαλύτερων ακούνε τα στοιχεία και εκφέρουν τις κρίσεις τους για τους συζύγους που θέλουν να χωρίσουν λόγω διάφορων αιτιών όπως η μοιχεία ή η ασυμφωνία. Τα συμβούλια μπορούν να τιμωρήσουν τους παραβάτες, όπως ένα άτομο που έπρεπε να φέρει σαράντα φορτία άμμου ως τιμωρία στο σπίτι ενός που προσέβαλε. Όποιος δεν υπακούει στην κρίση των συμβουλίων εξοστρακίζεται: αναγκάζεται να αποχωρήσει από την κοινότητα και να ζήσει μόνος στο δάσος.
Οι Kadar δεν έχουν σχεδόν ποτέ διαπληκτισμούς. Δεν υπήρξε καμία ανάμνηση μεταξύ τους δολοφονίας ή βίαιων πράξεων εκδίκησης, και δεν είχαν κανένα τόξο και βέλος ή έστω ανάμνηση κατοχής τους. Οι τοπικοί ανώτεροι υπάλληλοι δασονομίας και αστυνομίας επιβεβαίωσαν τη συνολική απουσία εγκλήματος.


LADAKHI της περιοχής Leh
Οι άνθρωποι του Ladakh ζουν πολύ ψηλά στις κοιλάδες μεταξύ των οροσειρών των Ιμαλαΐων και του Καρακορούμ, στο βόρειο ινδικό κρατίδιο Jammu και Κασμίρ. Το Ladakh διαιρείται στην κυρίως μουσουλμανική περιοχή Kargil και στην κυρίως βουδιστική περιοχή Leh, στην οποία εστιάζει το μεγαλύτερο μέρος της βιβλιογραφίας για την ηρεμία των Ladakhi. Η απογραφή του 2001 βρήκε 117.000 ανθρώπους στην περιοχή Leh.
Πεποιθήσεις που ενθαρρύνουν την ειρήνη.
Οι άνθρωποι που θέλουν πραγματικά να βοηθάνε τους άλλους πρέπει να είναι αφοσιωμένοι να καθαρίζουν το μυαλό και την καρδιά τους, γιατί μόνο όταν το μυαλό είναι καθαρό από ψευτιά, πλεονεξία και κτητικότητα μπορεί να καθοδηγήσει τις ενέργειες κάποιου. Ένα τέτοιο καθαρό μυαλό εσωτερικής δύναμης και ειρήνης είναι απαραίτητο ώστε η αγάπη κάποιου να έχει αποτέλεσμα και να φέρνει ειρήνη και δύναμη στους άλλους.
Ανατροφή των παιδιών.
Τα μωρά των Ladakhi φροντίζονται συνεχώς και στοργικά, συνήθως από τις μητέρες αλλά και από άλλους στην οικογένεια. Όσο μεγαλώνουν τα παιδιά, εμπλέκονται σε όλες τις δραστηριότητες και σπάνια είναι χωρισμένα από την οικογένεια. Οι ενήλικοι είναι απείρως υπομονετικοί με τα παιδιά, και υφίστανται τις παρεμβολές τους χωρίς παράπονο. Παρά τη σταθερή αγάπη και προσοχή που δέχονται τα παιδιά, δεν κακομαθαίνουν. Από μικρά θα μοιραστούν τα τρόφιμά τους αυθόρμητα με τα υπόλοιπα παιδιά.
Κοινωνικές πεποιθήσεις.
Οι Ladakhis φαίνονται κανονικά να είναι ασυγκράτητα ευτυχισμένοι - δε γίνονται εσωστρεφείς λόγω θλίψεων, φόβων ή ανασφαλειών. Συνδυάζουν μια ισχυρή αυτοπεποίθηση και ένα βαθύ αυτοσεβασμό, με μιαν αξιοπρόσεχτη έλλειψη υπερηφάνειας.
Συνεργασία και ανταγωνισμός.
Λόγω του αντίξοου ορεινού περιβάλλοντός τους, η βοήθεια και η συνεργασία μεταξύ των οικογενειών είναι ουσιαστικές για την επιβίωση. Οι Ladakhis δημιουργούν συνεταιριστικές ομάδες αποκαλούμενες phasphuns, στις οποίες διάφορες ανεξάρτητες οικογένειες διατηρούν φιλία, συνεργασία και αλληλοβοήθεια.
Αν πέθαιναν και οι δύο γονείς σε μια οικογένεια, άλλοι ενήλικοι στο phasphun θα υιοθετούσαν τα μικρά παιδιά.
Κοινωνικός έλεγχος.
Όταν κάποιο άτομο παραβιάζει τους κοινωνικούς κανόνες ή απειλεί τη ζωή της κοινότητας, η τελευταία μορφή κοινωνικού ελέγχου είναι ο εξοστρακισμός, αν και πολύ σπάνια χρησιμοποιείται. Αν το πρόσωπο δεν σταματά την επιθετική συμπεριφορά, κανένας δεν μπορεί να επισκεφτεί τον παραβάτη, κανένας δεν θα βοηθήσει τον παραβάτη ή την οικογένεια σε οποιαδήποτε προσπάθεια, κανένας δεν προσφέρει ή δέχεται τα τρόφιμα από τον παραβάτη και δεν υπάρχει καμία δυνατότητα γαμήλιων με άλλες οικογένειες. Αυτή η σκληρή τιμωρία μπορεί μόνο να σταματήσει όταν επιδιώξει ο παραβάτης τη συγχώρηση.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Οι Ladakhis είναι γνωστοί για την υπομονή, την ανοχή, την τιμιότητα και την αξιοπιστία μεταξύ τους. Παρόμοια, φέρονται στους ξένους κατά τρόπο απλό, ειρηνικό. Οι Ladakhis της περιοχής Leh είναι πολύ ειρηνικoί: σοβαρά εγκλήματα είναι άγνωστα, επιθετικότητα και αντιδικίες σπάνιες, και τα παραδοσιακά κοινωνικά συστήματα ελαχιστοποιούν την παρεκκλίνουσα συμπεριφορά όπως το ψέμα, την κλοπή, και τις κακογλωσσιές. Μια μακροχρόνια παρατηρήτρια και κάτοικος στο Ladakh, η Helena Norberg-Hodge, σημειώνει ότι σε ένα χωριό οι άνθρωποι της είπαν ότι «δε θυμούνται κανέναν τσακωμό στο χωριό».


LEPCHAS
Περίπου 65.000 Lepchas ζουν ψηλά στις ορεινές κοιλάδες του Sikkim, στη βόρεια Ινδία, κοντά στο βουνό Kanchenjunga, από τα ψηλότερα των Ιμαλαΐων. Μερικοί ζουν επίσης στα γειτονικά Νεπάλ και Μπουτάν. Οι Lepchas καλλιεργούν μια ποικιλία σπαρτών -καλαμπόκι, ρύζι, καρδάμωμο, κηπευτικά - και εκτρέφουν κατσίκες, βοοειδή και χοίρους.
Αποφυγή και επίλυση της σύγκρουσης.
Όταν εμφανίζονται συγκρούσεις, νοιάζεται ολόκληρο το χωριό, το οποίο τις χειρίζεται με ποικίλες στρατηγικές. Φίλοι μπορεί να προετοιμάσουν γιορτές για να προσπαθήσουν να σταματήσουν τα προβλήματα.
Αν δεν πετύχουν, οι επιδιαιτητές του χωριού μπορούν να αναμιχθούν ως κριτές. Αν είναι ανεπιτυχείς κι αυτοί, μπορεί να πουν στους εμπλεκόμενους ότι και οι δύο θα πρέπει να πληρώσουν βαριά πρόστιμα καθώς επίσης και να προετοιμάσουν ακριβές γιορτές. Δεδομένου ότι τα άτομα δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά τα πρόστιμα και τις δαπάνες, αποφασίζουν γρήγορα να αφήσουν τις εχθρότητές τους. Μετά από αυτόν, οι κριτές θα φάνε και θα πιουν με τους εμπλεκόμενους, και θα τους μιλήσουν για την αξία της ειρηνικής εν την ειρήνη.
Σχέσεις φύλων.
Οι άνθρωποι είναι ιδιαίτερα ανεκτικοί στις σεξουαλικές δραστηριότητες των άλλων, και αισθάνονται πολύ λίγη ζήλια. Όταν προκύπτουν διαφωνίες λόγω ενός εξωσυζυγικού δεσμού στον οποίο ο ένας σύζυγος αντιτίθεται, ως αιτίες θεωρούνται οι ανεξέλεγκτες ιδιοσυγκρασίες των ατόμων.
Αν γίνει μοιχεία διακριτικά, ο άλλος σύζυγος γενικά δεν θα δώσει προσοχή. Μόνο αν ασκείται ανοιχτά, ο άλλος σύζυγος θα απευθυνθεί στον εκλεγμένο ηγέτη του χωριού.
Ανατροφή των παιδιών.
Κρατούν τα μωρά συνεχώς και οι μητέρες τα περιποιούνται. Ώσπου να τα παιδιά γίνουν τριών ετών, μαθαίνουν να προσφέρουν στους ηλικιωμένους.
Κοινωνικές πεποιθήσεις.
Οι Lepchas είναι ιδιαίτερα ανεκτικοί στις διαφορές ιδιοσυγκρασίας. Εφ' όσον οι άνθρωποι δεν είναι επιθετικοί ή φιλόδοξοι, παραμένουν ειρηνικοί, τηρούν τους κανόνες τής κοινωνίας, και εκτελούν τα κοινοτικά καθήκοντά τους, η ησυχία τους θα είναι σεβαστή από τους άλλους.
Συνεργασία και ανταγωνισμός.
Η συνεργασία είναι μια τέτοια ουσιαστική πτυχή τής κοινοτικής ζωής των Lepcha, ώστε οι διαφορές μεταξύ πλούσιων και φτωχών δεν είναι πολύ μεγάλες. Η βοήθεια στις αγροτικές δουλειές ανταποδίδεται πάντα με βοήθεια. Πληρώνονται μόνο άνθρωποι που δεν έχουν δική τους γη.
Μοίρασμα.
Οι Lepchas είναι πολύ γενναιόδωροι με όλους: όποτε ο Geoffrey Gorer, ένας ανθρωπολόγος, έδωσε σε κάποιον, ενήλικο ή παιδί, ένα δώρο που θα μπορούσε να μοιραστεί, ο παραλήπτης το μοίραζε προσεκτικά σε όλους τους παρόντες. Μαλώνουν σπάνια για την ιδιοκτησία των υλικών αντικειμένων, και ακόμη και τα παιδιά τριών ή τεσσάρων ετών θα αντάλλασσαν τα δώρα από τον Gorer με δικά τους δώρα.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Όταν Lepchas αντιμετωπίζουν επιθετικότητα από ξένους, έχουν υποχωρήσει ιστορικά και κρύβονται στα δάση. Στη μυθολογία τους, νικούν τον καλύτερο των εχθρών τους με εξυπνάδα παρά με βία. Ο πολιτισμός Lepcha καταστέλλει την επιθετικότητα και τον ανταγωνισμό σχεδόν εντελώς.


MALAPANDARAM
Περίπου 2.000 Malapandaram, που ονομάζονται επίσης Pandaram των Λόφων, ζουν στα δασωμένα βουνά του δυτικού Ghats στο κρατίδιο Κεράλα της νότιας Ινδίας. Η νομαδική τροφοσυλλογή και το κυνήγι στο δάσος παρέχουν τη βάση της οικονομίας τους, η οποία συμπληρώνεται με ανταλλαγή δασικών προϊόντων με τους καλλιεργητές χωρικούς των πεδιάδων, στους οποίους επίσης, περιστασιακά, προσφέρουν αμειβόμενη εργασία.
Πεποιθήσεις που ενθαρρύνουν την ειρήνη.
Οι Malapandaram πιστεύουν έντονα στην ισότητα των φύλων, της προσωπικής αυτονομίας, του συχνού χωρισμού και σχηματισμού νέων ομάδων, της απουσίας κοινωνικών σχηματισμών πάνω από το οικογενειακό επίπεδο, και της έλλειψης εδαφικής ιδιοκτησίας. Η πολιτική της μη βίας και η αμυντική στάση είναι η απάντησή τους, πρώτιστα, στη φοβέρα και την παρενόχληση που υφίστανται από τους καλλιεργητές των πεδιάδων.
Αποφυγή και επίλυση της σύγκρουσης.
Επιδεικνύουν συχνά την έλλειψη επιθετικότητάς τους με τη φυγή από τις συγκρούσεις. Δεν έχουν επίσημα μέσα για να επιλύουν τις διαφωνίες, εν τούτοις ορισμένα άτομα ενεργούν ως μεσολαβητές ανεπίσημα. Αυτοί θα παρέμβουν στις φιλονικίες για να προσπαθήσουν να ηρεμήσουν τις ανήσυχες καταστάσεις, και αν οι δυο πλευρές δεν μπορούν να ηρεμήσουν, χωρίζουν.
Σχέσεις φύλων.
Στις γυναίκες φέρονται ισότιμα με τους άνδρες, χαρακτηριστικά αντίθετοι με τους Ινδούς των πεδινών. Ενώ οι γυναίκες Malapandaram συλλέγουν φυτά, μεταφέρουν το νερό, βρίσκουν καυσόξυλα και μαγειρεύουν, οι άνδρες κυνηγούν και μαζεύουν άγριο μέλι. Οι ασχολίες δεν είναι, ωστόσο, αυστηρά χωρισμένες: οι άνδρες μπορεί να βοηθήσουν στο μάζεμα καυσόξυλων και να βοηθήσουν στο μαγείρεμα του κρέατος, ενώ οι γυναίκες μπορεί να βοηθήσουν να κυνηγήσουν μικρά ζώα. Η απλότητα της τροφοσυλλογής και του κυνηγιού ενθαρρύνει την αυτάρκεια, έτσι οι κοινωνικές σχέσεις βασίζονται στα θετικά συναισθήματα παρά στην οικονομική εξάρτηση. Οι σύζυγοι δείχνουν συχνά αρκετά θερμά συναισθήματα ο ένας προς το άλλο, και αν η ζεστασιά χαθεί, τελειώνει η σχέση.
Ανατροφή των παιδιών.
Τα νήπια μεταφέρονται σχεδόν συνέχεια από τις μητέρες τους, οι οποίες τα περιποιούνται. Τα παιδιά έχουν την ελευθερία να εξερευνούν χωρίς περιορισμό και να χειρίζονται αιχμηρά εργαλεία όπως τσεκούρια και κλαδευτήρια. Όταν τα παιδιά μεταξύ δύο έως τεσσάρων ετών φωνάζουν, καταπραΰνονται γρήγορα, και αν η μητέρα είναι πάρα πολύ απασχολημένη για να ανταποκριθεί, βοηθάνε άλλοι ενήλικοι ή παιδιά. Ώσπου να γίνουν πέντε ή έξι ετών, τα παιδιά έχουν κοινωνικοποιηθεί. Οι ενήλικοι ελέγχουν σταματώντας μόνο ενδεχόμενη επιθετικότητα των παιδιών ενάντια σε άλλα παιδιά ή ενηλίκους.
Κοινωνικές πεποιθήσεις.
Οι Malapandaram είναι πολύ συνεσταλμένοι, μη βίαιοι, και λιγομίλητοι στις σχέσεις τους με τους ξένους. Οι πράκτορες των δασικών εργολάβων περιπολούν συχνά στα εδάφη τους και προσπαθούν να τους καλοπιάσουν, μερικές φορές να εξαναγκάσουν, και, κατά περιόδους, επιτίθενται στους Malapandaram για να τους αναγκάσουν για να συλλέξουν περισσότερα δασικά προϊόντα για τους εργολάβους. Οι δασόβιοι έχουν μάθει έτσι τη συστολή τους ως απάντηση σε κείνες τις πρακτικές, και τείνουν ακόμα να κρυφτούν από τους πράκτορες όταν έρχονται.
Συνεργασία και ανταγωνισμός.
Οι Malapandaram ζουν μαζί σε μικρές ομάδες που αποτελούνται από μια ως έξι οικογένειες. Άτομα από διαφορετικές οικογένειες μπορεί να συνεργαστούν καθημερινά στην αναζήτηση τροφής. Το κρέας και το μέλι που μαζεύονται από τις συλλογικές αποστολές μοιράζονται.
Στρατηγικές για την αποφυγή εχθροπραξιών και βίας.
Οι Malapandaram αντιμετωπίζονται συνήθως με περιφρόνηση και χλευασμό από τους ανθρώπους των πεδιάδων, οι οποίοι ελεεινολογούν τη δασική οικονομία, τις μεθόδους παραγωγής τροφίμων και το νομαδικό τρόπο ζωής τους. Έτσι, οι Malapandaram αποφεύγουν τους γειτονικούς λαούς. Κάποιοι Malapandaram ζουν αρκετά κοντά στους ανθρώπους των πεδιάδων και είναι σε θέση να αλληλεπιδράσουν καλά, αλλά άλλοι, που ζουν εξ ολοκλήρου στα δάση, προσπαθούν να αποφύγουν όλες τις επαφές με τους ξένους. Αυτοί που αλληλεπιδρούν με τις γειτονικές κοινότητες Ταμίλ ή Malayalam, αλλάζουν εντελώς τους τρόπους τους, κόμμωση και ντύσιμο πριν βγουν στον έξω κόσμο. Όπως όταν αφήνουν το δάσος αλλάζουν ρούχα, έτσι οι γυναίκες παρουσία ξένων συμπεριφέρονται υποτακτικά...


(ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)


Περισσότερα στο:
http://klimatika.blogspot.com/2007/07/blog-post_5407.html





7. Η ΕΙΡΗΝΙΚΗ ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ !
(Περίληψη εκτεταμένης έρευνας των καθηγητών τού πανεπιστημίου τής Ζυρίχης Μπρούνο Φρέϊ και Αλόϊς Στούτσερ, που δημοσιεύτηκε στην Οικονομική Εφημερίδα (Economic Journal) τον Οκτώβριο του 2000)

Μελέτες για το τι κάνει τους ανθρώπους ευτυχισμένους έχουν διαπιστώσει ότι η απασχόληση και ο χαμηλός πληθωρισμός είναι δύο βασικοί παράγοντες, αλλά μέχρι τώρα δεν έχει υπάρξει καμία έρευνα για την επίδραση της άμεσης δημοκρατίας. Στην πρώτη συστηματική εμπειρική ανάλυση της επίδρασης των διαφορετικών πολιτικών συστημάτων στην ευτυχία (από την εποχή τού κατασυκοφαντημένου και αιματοκυλισμένου, από τους αρχομανείς ολιγαρχικούς δουλεμπόρους, Χρυσού Αιώνα των Μεσογειοευξείνιων δημοκρατιών, και του διακριτικά δημοκρατικού-αντιαυταρχικού Αριστοτέλη και των γι΄ αυτό το λόγο κατεστραμμένων "Πολιτειών" του, σ.τ.μ.), οι καθηγητές Φρέϊ και Στούτσερ δείχνουν ότι όσο πιο εκτενή είναι τα πολιτικά δικαιώματα συμμετοχής των πολιτών, τόσο πιο ικανοποιημένοι είναι με τις ζωές τους. Η έρευνά τους χρησιμοποιεί τα στοιχεία από 6.000 κατοίκους τής Ελβετίας για να δείξει ότι οι άνθρωποι είναι ευτυχέστεροι όσο μεγαλύτερο είναι το τοπικό επίπεδο δημοκρατίας. Και είναι ακόμα περισσότερο σημαντική γι΄ αυτούς η άμεση συμμετοχή στη δημοκρατική διαδικασία απ΄ ό,τι η έκβαση της διαδικασίας.
Επειδή οι συνταγματικές ρυθμίσεις είναι αρκετά σταθερές κατά τη διάρκεια του χρόνου, οι αναλύσεις τής επίδρασης των πολιτικών θεσμών στην ευτυχία μπορούν να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονα. Το πρόβλημα είναι ότι πολυάριθμοι άλλοι παράγοντες ποικίλλουν και είναι δύσκολο να απομονωθεί μόνo η επίδραση των πολιτικών συστημάτων. Οι ερευνητές υπερνικούν αυτό το πρόβλημα μέσω μιας διαπεριφερειακής σύγκρισης που χρησιμοποιεί τα στοιχεία ερευνών από τις 26 διαφορετικές περιοχές τής Ελβετίας. Λόγω της ομοσπονδιακής δομής τής Ελβετίας, οι πολίτες ελέγχουν σημαντικούς τομείς τής λήψης αποφάσεων (π.χ. μεταβαλλόμενοι κρατικοί νόμοι, δημοψηφίσματα για να αποτρέψουν νέες δαπάνες, κλπ), με βαθμό ελέγχου που ποικίλλει πολύ μεταξύ των περιοχών. Σε μερικές, οι πολίτες έχουν πολλές ευκαιρίες άμεσης δημοκρατικής συμμετοχής μέσω των δημοψηφισμάτων και των πρωτοβουλιών ενώ σε άλλες αυτές οι δυνατότητες είναι σοβαρά περιορισμένες.
Η έρευνα πραγματοποιήθηκε μεταξύ του 1992 και 1994. Ο βαθμός ευτυχίας που αποδίδεται σε αυτούς τους ανθρώπους είναι βασισμένος στις απαντήσεις τους στην ακόλουθη ερώτηση: Πόσο ικανοποιημένοι είστε με τη ζωή σας συνολικά αυτές τις μέρες; Οι ερωτώμενοι μπορούσαν να επιλέξουν από μια κλίμακα 10 σημείων των προκαθορισμένων απαντήσεων που κυμαίνονταν από το "εντελώς ικανοποιημένος" ως το "απολύτως δυσαρεστημένος". Σύμφωνα με τους ψυχολόγους, οι απαντήσεις σε τέτοιες ερωτήσεις αντιστοιχούν στις πραγματικές εκδηλώσεις τής προσωπικής ευημερίας όπως το συχνό χαμόγελο και οι επιτυχείς κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.
Οι απαντήσεις σ΄ αυτές τις ερωτήσεις συγκρίνονται προς τα οικονομικά και δημογραφικά στοιχεία και το βαθμό πιθανής άμεσης δημοκρατικής συμμετοχής. Όπως δείχνουν και άλλες μελέτες, η επίδραση που έχει ένα υψηλό εισόδημα στην ευτυχία είναι σχετικά μικρή και στατιστικά αδύναμη.
Αλλά η επίδραση που η άμεση δημοκρατική συμμετοχή έχει στην ευτυχία είναι μεγάλη. Παραδείγματος χάριν, τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η ευτυχία ενός πολίτη που κινείται από τη Γενεύη (την περιοχή με τις χαμηλότερες δυνατότητες συμμετοχής) προς το έδαφος της Βασιλείας (την περιοχή με τις υψηλότερες δυνατότητες συμμετοχής) αυξάνεται αρκετά.
Οι καθηγητές Φρέϊ και Στούτσερ επισημαίνουν ότι «η ευτυχία εξαρτάται κυρίως από το πόσο καλά είναι αναπτυγμένη η δημοκρατία. Το κύριο εύρημα της μελέτης καθιερώνει την πολιτική συμμετοχή ως σημαντικό καθοριστικό παράγοντα της ευημερίας των πολιτών».
Υπάρχουν δύο πιθανοί λόγοι για τους οποίους ένας υψηλότερος βαθμός άμεσης δημοκρατίας μπορεί να αυξήσει την αίσθηση της ευημερίας στους ανθρώπους. Κατ' αρχάς, λόγω του πιό ενεργού ρόλου των πολιτών, οι πολιτικοί επιτηρούνται καλύτερα και ελέγχονται, και οι κυβερνητικές αποφάσεις είναι στη συνέχεια πιό κοντά στις επιθυμίες των ανθρώπων. Δεύτερον, οι θεσμοί τής άμεσης δημοκρατίας επεκτείνουν τις ευκαιρίες τους να αναμιχθούν στην πολιτική διαδικασία. Τα πειραματικά στοιχεία δείχνουν ότι οι άνθρωποι εκτιμούν αυτή τη διαδικασία πέρα από την έκβασή της.
Για να ανακαλύψουν ποιος από τους δύο λόγους φέρνει την ευτυχία με την άμεση δημοκρατία, οι ερευνητές σημειώνουν ότι η πολιτική συμμετοχή στα δημοψηφίσματα είναι περιορισμένη στους Ελβετούς υπηκόους και επομένως κυρίως αυτοί μπορούν να συγκεντρώσουν τα οφέλη από την επίδραση της συμμετοχής. Οι αλλοδαποί δεν έχουν άμεση πολιτική συμμετοχή αλλά δεν μπορούν να αποκλειστούν από τα ευνοϊκά αποτελέσματα της άμεσης δημοκρατίας.
Μια άμεση σύγκριση του αντίκτυπου της άμεσης δημοκρατίας στους αλλοδαπούς και τους πολίτες, αφότου έχουν αφαιρεθεί άλλοι παράγοντες, δείχνει ότι τα οφέλη για τους πολίτες είναι περίπου τρεις φορές μεγαλύτερα από τα οφέλη για τους αλλοδαπούς. Αυτό δείχνει ότι περίπου τα δύο τρίτα από τα οφέλη της άμεσης δημοκρατίας προκύπτουν από την ανάμειξη απλά στην πολιτική λήψη αποφάσεων. Οι Φρέϊ και Στούτσερ καταλήγουν ότι πραγματικά,
"Η άμεση δημοκρατία πρέπει να προτιμάται όχι μόνο επειδή αναγκάζει τους πολιτικούς να ακολουθούν τις επιθυμίες των πολιτών, αλλά και επειδή οι άνθρωποι ευεργετούνται από την άμεση συμμετοχή στην πολιτική διαδικασία."


Κι αφού σε όλες τις ειρηνικές κοινωνίες, όπως βρήκε ο Κέλι,

"Οι πόλεμοι [δηλ. οι οργανωμένες επιθέσεις ορισμένων θολωμένων λόγω συσσώρευσης εντάσεων μετά την εμφάνιση του ανεξέλεγκτου υπερπληθυσμού, στμ] άρχισαν πριν από 10.000 χρόνια.
Το δήθεν "εφιαλτικό παρελθόν", όπου ο Χομπς θεωρούσε ότι οι άνθρωποι ζούσαν με συνεχή φόβο ΔΕΝ ΥΠΗΡΞΕ ΠΟΤΕ. Οι αφοβικές, μη ιεραρχικές [αντιαυταρχικές] κοινωνίες δείχνουν μια έντονη τάση για επίλυση των συγκρούσεων.
"Δίνουν μεγάλη έμφαση στην εγκαθίδρυση συνεργατικής, κοινοτικής ηθικής, γενναιοδωρίας και καλής θέλησης. Γίνονται συνεχείς προσπάθειες για τη διατήρηση σχέσεων "θετικής" ειρήνης [όχι απλά μεσοδιαστημάτων σε εχθροπραξίες] με τις γειτονικές ομάδες και με συνδυασμό επαρκούς ξεκούρασης, γάμων και συγγενικών σχέσεων, υιοθεσιών, επισκέψεων, ανταλλαγής δώρων και γιορτινών συναντήσεων με τραγούδια και χορούς. Έτσι προκύπτουν ειρηνοποιοί θεσμοί. Η πρωταρχική προδιάθεση των ανθρώπων για ειρήνη προμηνύει το μέλλον μας".
Raymond Kelly, Prof. at the University of Michigan, http://www.press.umich.edu/titleDetailDesc.do?id=11589

Καθόλου "σκοτεινός", λοιπόν, ο Ηράκλειτος˙ μάλλον πολύ διαφωτιστικός, γι΄αυτό λογοκριμένος:
"πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστι, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους", και σε απόδοση ταιριαστή στα σημερινά: "(ο εθισμός στο φόβο και τον εκφοβισμό=πτοείν, από το οποίο ξεκινά –όπως εννοούσαν αρχικά, ο επιθετικός πτόλεμος>) πόλεμος είναι η αιτία και ο κυρίαρχος των παρακάτω: άλλους έκανε να φαίνονται θεοί, άλλους αδύναμοι άνθρωποι, άλλους έκανε υποτακτικούς, άλλους άφοβους".

"Ευτυχισμένοι οι θαρραλέοι ! "

8. ΕΛΒΕΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΑΣ ΛΙΣΤΑΣ

Παράλληλα με τα συχνά δημοψηφίσματα, το εκλογικό σύστημα της Ελβετικής Συνομοσπονδίας δίνει την ευκαιρία στους πολίτες (όχι υπηκόους των φοβικών βολευτικών ή μη δικτατοριών που αυτοκαταστρέφονται εκφοβίζοντας) να διαμορφώνουν το ψηφοδέλτιο επιλέγοντας πρόσωπα από διαφορετικούς χώρους, όσο και να καταψηφίζουν σε αυτό ανεπιθύμητους υποψήφιους. (Στον ελλαδικό χώρο το εφάρμοσαν με προκριματικό γύρο των υποψήφιων τις παραμονές και ένα, ενιαίο ψηφοδέλτιο στις "κανονικές" δημοτικές εκλογές τού 2002 στη Μελίβοια, πρώτη φορά ίσως από το 1824 !)
Έτσι ούτε διαπλοκή ούτε προεκλογικά παραληρήματα και σπατάλες ούτε κομματικοί ανταγωνισμοί και διχόνοια βασανίζουν τους αμεσοδημοκράτες Ελβετούς. Κι αν εκείνους τους προστατεύει το υψόμετρο και διεθνείς συμφωνίες μη επέμβασης, γιατί να μην αγωνιστεί ο καθένας και η καθεμιά για το στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα να ελέγχουμε τους νόμους μας και τους εντολοδόχους μας πάντα και παντού; Αυτό πρότεινε ο Ρήγας, το ίδιο προέβλεπαν τα αποσιωπημένα 3 πρώτα ελληνικά Συντάγματα και κάποτε πρέπει να μοιραστούμε με τις νέες γενιές αυτή τη γνώση και συμφιλιωτική προοπτική, πόσο μάλλον που ωφελεί και αυτούς τους ανασφαλείς που την εχθρεύονται !

Περισσότερα στο http://klimatika.blogspot.com/2007/07/blog-post_4319.html

9. Η απλή τέχνη τής ευδιαθεσίας
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ


ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΓΙΑ ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΕΘΙΣΜΟ ΚΑΙ ΦΟΒΟ !

ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟ ΥΠΝΟ
ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΥΠΝΟΥ

ΟΙ "ΑΤΑΞΙΕΣ" ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ

ΤΑ ΕΘΙΣΤΙΚΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ Ο Λ Ε Σ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ

80 ΠΑΙΔΙΑ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΦΩΤΟΕΠΙΛΗΨΙΑ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΒΙΝΤΕΟMΑΝΙΑ

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ ΟΘΟΝΟΠΛΗΞΙΑ

ΤΑ ΜΑΤΙΑ

ΟΠΟΙΟΣ ΤΡΩΕΙ ΗΡΕΜΑ, ΣΠΑΝΙΑ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ, ΕΝΩ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΗΡΕΜΑ, ΣΠΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗΣ
"Κάλλιο λάχανο με αγάπη, παρά ζάχαρη με γκρίνια"

ΥΔΡΟΠΟΣΙΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ - ΥΓΡΟΜΑΝΕΙΣ 'Η ΜΕΣΑΤΟΙ ;

ΔΙΚΤΥΑ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ !

ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΗ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑΣ

ΟΠΟΥ ΓΛΕΝΤΙ ΚΑΙ ΕΛΠΙΔΑ !

Η ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ

TO ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ TO ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ TOY

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ΤΟΞΙΚΗ ΔΥΣΒΙΩΣΗ : ΥΠΟΥΛΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ 1.500 ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ, ΤΩΝ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ- ΧΟΡΩΝ-ΓΛΕΝΤΙΩΝ-
ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΗΡΩΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΟΥ ΠΕΝΘΟΥΝ

ΝΗΣΤΕΙΟΞΕΚΟΥΡΑΣΗ !

: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.

ΑΠΟΤΟΞΙΝΩΤΙΚΗ ΞΕΚΟΥΡΑΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΑΠΟΣΙΩΠΗΜΕΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΑΤΡΙΚΗ !

ΥΠΝΟΣ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ, ΤΑΚΤΙΚΗ ΝΗΣΤΕΙΟΞΕΚΟΥΡΑΣΗ, ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΕΥΔΙΑΘΕΣΙΑ !

ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΑΙ

ΑΚΡΙΒΕΙΣ, ΜΟΝΑΚΡΙΒΕΣ ΕΚΦΡΑΣΕΙΣ: ΑΛΦΑΒΗΤΑ, ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΥΡΑΜΙΔΕΣ, ΑΡΕΝΕΣ, ΜΥΡΟΛΟΪ

ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΕΣ ΣΥΝΗΘΕΙΕΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΕΣ ΑΠ΄ ΤΗΝ ΤΡΟΦΗ !

ΚΟΡΤΙΖΟΛΗ, ΚΑΡΔΙΑΓΓΕΙΑΚΟ, ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΚΑΙ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ

ΜΗ ΦΟΒΑΣΑΙ !

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ο ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ

ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΞΟΥΘΕΝΩΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ

EΦΕΣΤΙΟΙ 'Η ΑΝΕΣΤΙΟΙ "ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΕΣ";

ΣΑΛΟΝΙΑ ΟΠΩΣ ΑΛΩΝΙΑ
ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ
ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ !


Όσοι δεν έχουν νιώσει αρκετή αγάπη στη βρεφική τους ηλικία, εθισμένοι στον φόβο, εχθρικοί και ανασφαλείς, χρησιμοποιούν νεορωμαϊκές μεθόδους εκφοβισμού-επιβολής τύπου "διαίρει και βασίλευε", που οδηγούν στον εξουθενωτικό και διχαστικό ανταγωνισμό των ανθρώπων και παρεμποδίζουν τη συναδέλφωση και την αναγκαία συνεργασία, τη δημιουργία ευεργετικών εγκεφαλικών συνάψεων και φιλικών σχέσεων ανάμεσα σε όλα τα μέλη κάθε κοινωνίας. Έτσι αναπαράγεται μια παθητική στάση απέναντι στις αντικοινωνικές εξελίξεις. Με συνέπεια την οργή, των νέων ιδίως, την παραβατικότητα, τη ροπή στα εξαρτησιογόνα (από το πρώτο και χειρότερο, που οδηγεί στα υπόλοιπα, τον φόβο, την τηλεόραση και τη ζάχαρη ως το οινόπνευμα και τα λοιπά ναρκωτικά), τη γενικευμένη ανασφάλεια και τη δυστυχία. Αν, πάντως, για τα λάθη μας ζητάμε συγγνώμη από τα παιδιά, τα διευκολύνουμε στον αναπροσανατολισμό τους, για να μην τα εθίσουμε στην απαισιοδοξία και ξεχάσουν να χαίρονται, αλλά να γίνουν πρόσχαροι διασώστες και θεραπευτές !

Πώς μπορεί να αντιστραφεί αυτό το ανθυγιεινό από κάθε άποψη κλίμα και να απεγκλωβιστούμε; Η πολύτιμη συσσωρευμένη εμπειρία χιλιετιών των αιωνόβιων διεθνώς, η οποία καταγράφεται στις συνεντεύξεις τους και στις έρευνες τού Μέτσνικοφ ("Κάθε θάνατος ανθρώπου πριν τα 100 είναι βίαιος") στον Καύκασο, του Κέντρου Ερευνών Δημόκριτος για τους υπεραιωνόβιους στην Ελλάδα, των κατοίκων τής Οκινάουα, καθώς και οι πολυάριθμες ειρηνικές παραδόσεις των λαών, μας οδηγούν στην επιτυχή εφαρμογή των κοινών αρχών τους: αλληλοβοήθεια, ύπνος από νωρίς το βράδυ και γενικότερα προτεραιότητα στην ξεκούραση, ήρεμα - ελαφριά γεύματα, καθημερινό περπάτημα και δημιουργικές (=για χάρη τού Δήμου, δηλαδή όλης τής κοινωνίας) ασχολίες.
Επειδή η κούραση με το συνακόλουθο άγχος προκαλούν υπερέκκριση κορτιζόλης, έντονη δίψα, λαιμαργία, πολυ/ταχυφαγία και οι άνθρωποι ζουν όσο ξεκουράζονται, (σε πρόσφατο συνέδριο ανακοινώθηκε ότι οι εργαζόμενοι με νυχτερινές βάρδιες έχουν 5 χρόνια λιγότερο προσδόκιμο επιβίωσης...) πρέπει να ενθαρρύνουμε συνεχώς τα παιδιά και τους γονείς για ύπνο από νωρίς το βράδυ: 8-9μμ οι μικροί, 9-10μμ οι μεγάλοι-χωρίς το άπεπτο, τοξικό βραδινό, για να μπορούν ξεκούραστοι να έχουν αυτοέλεγχο στη ζωή, τη διατροφή και τις συνέπειές της: "ΚΑΛΛΙΟ ΥΠΝΟ, ΠΑΡΑ ΔΕΙΠΝΟ!". Σημειώνουμε τα παρακάτω για το θέμα τής επαρκούς ξεκούρασης και του αναγκαίου ύπνου από νωρίς το βράδυ (οι μεγάλοι με άδειο στομάχι), ώστε να ξυπνάμε ευδιάθετοι χωρίς ξυπνητήρι ή έγνοια και με όρεξη για ένα ήρεμο πρωινό γεύμα: Οι ερευνήτριες της Ιατρικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών Δ. Μ. Μιχαηλίδου και Π. Γαλανοπούλου-Κούβαρη σε άρθρο τους στο περιοδικό "Ιατρική" 2001, (79 / 1: 48-59) αναφέρουν σχετικά με τη ρυθμίστρια του ύπνου "μητέρα"-ορμόνη μελατονίνη, ότι συντίθεται μόνο όταν επικρατεί σκοτάδι, ανάμεσα στη δύση και την ανατολή, θέλει αρκετό χρόνο για να δράσει πλήρως και έχει ακόμα τις εξής σημαντικότατες ιδιότητες: 1. ε ν ι σ χ ύ ε ι το α ν ο σ ο π ο ι η τ ι κ ό [γι΄αυτό και πολλές "εποχιακές" λοιμώξεις μετά από τα ξενύχτια θερινών, χειμερινών και εαρινών διακοπών...]
2.συλλέγει επικίνδυνες ελεύθερες ρίζες κι έχει επιπλέον ιδιότητες:
3. ογκοστατικές (αντικαρκινικές) 4. αντιοξειδωτικές
5. αντιγηραντικές
6. νευροπροστατευτικές [ξενύχτια και αύξηση εντάσεων, ατυχημάτων κοκ...]
7. ορεξιορυθμιστικές [ξενύχτια και υπερφαγία, διαβήτης, εξαρτησιογόνα...]
8. καρδιαγγειοπροστατευτικές [ξενύχτια και νεανικά εμφράγματα...]
9. θερμορυθμιστικές και 10. αναλγητικές. Επιβεβαιώνονται, λοιπόν, οι πρόγονοί μας που μας έμαθαν ότι ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ ΤΑ ΚΑΜΩΜΑΤΑ ΤΑ ΒΛΕΠΕΙ Η ΜΕΡΑ ΚΑΙ ΓΕΛΑΕΙ ΠΙΚΡΑ..: ραγδαία αύξηση εντάσεων, ατυχημάτων, καρδιαγγειακών, μαθησιακών, συμπεριφορικών κοκ προβλημάτων... Μετά από ξενύχτι ο οργανισμός θέλει 4 μέρες σωστού ύπνου για να ξαναρυθμίσει το βιολογικό του ρολόι! Κι "αλί στο νιο που δέρνεται (βασανίζεται να κοιμηθεί)". Το συνεχές ξενύχτι είναι θανάτου δίχτυ...
ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΒΡΑΔΙΣ, Ο ΥΠΝΟΣ ΘΡΕΦΕΙ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΕΥΕΙ!
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟ ΥΠΝΟ
1. Να έχουμε περπατήσει τουλάχιστο μισή με μια ώρα την ημέρα
2. Να μην έχουμε φάει τίποτα μετά το, πάντα ξεκούραστο, μεσημεριανό οι ενήλικες, και
3. Να προετοιμαστούμε χωρίς φώτα, τηλεόραση και άλλες εντάσεις, που ανεβάζουν την εοχλητική κορτιζόλη σε βάρος τής υπναγωγού μελατονίνης.

ΤΑ ΤΡΙΑ ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ ΥΠΝΟΥ
1. Ξυπνάμε πάντα πριν από την ανατολή,
2. Ευδιάθετοι και γελαστοί και
3. Χωρίς ξυπνητήρι ή έγνοια τής ώρας!

: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.

ΟΙ "ΑΤΑΞΙΕΣ" ΣΤΟΝ ΥΠΝΟ

Το ποσοστό των παιδιών προσχολικής ηλικίας που εμφανίζουν προβλήματα ύπνου είναι εξαιρετικά αυξημένο, σύμφωνα με μελέτη αμερικανών επιστημόνων, οι οποίοι επισημαίνουν ότι η έλλειψη ύπνου καθώς και η κακή ποιότητα ύπνου έχουν σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική και πνευματική ανάπτυξη των παιδιών. Ειδικότερα η καθηγήτρια Παιδιατρικής Τζούντιθ Οουενς και οι συνεργάτες της στο Πανεπιστήμιο Μπράουν μελέτησαν τις συνήθειες ύπνου 494 παιδιών προσχολικής ηλικίας και διαπίστωσαν ότι το 37% αυτών εμφάνιζε τουλάχιστον ένα πρόβλημα ύπνου. Στα προβλήματα ύπνου συγκαταλέγονται η καθημερινή άρνηση των παιδιών να πάνε στο κρεβάτι τους, η δυσκολία να αποκοιμηθούν και να διατηρηθούν κοιμισμένα, ο διακοπτόμενος ύπνος, η ενούρηση κατά τη διάρκεια του ύπνου, το ροχαλητό ή τα αγκομαχητά κατά τη διάρκεια του ύπνου, η υπνοβασία και τέλος η υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Προκειμένου να διαπιστώσουν την παρουσία αυτών των προβλημάτων στα παιδιά οι αμερικανοί ερευνητές μίλησαν με τα ίδια τα παιδιά, με τους γονείς τους, αλλά και με τους δασκάλους τους στους παιδικούς σταθμούς. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα παιδιά ανέφεραν περισσότερα προβλήματα από όσα είχαν αντιληφθεί οι γονείς τους και ότι οι εκπαιδευτικοί υπήρξαν ιδιαίτερα καλοί στο να ανιχνεύουν τα προβλήματα αυτά καθώς είναι εκείνοι που διαπιστώνουν τα αποτελέσματα της έλλειψης ύπνου ή της κακής ποιότητας ύπνου των παιδιών. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσαν ορισμένοι εκπαιδευτικοί, πρόκειται για κάτι το οποίο είναι εύκολο να παρατηρηθεί, αφού πολλά παιδιά έχουν δυσκολίες να "κρατήσουν τα μάτια τους ανοιχτά" κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα αποτελέσματα της μελέτης των αμερικανών ερευνητών δημοσιεύονται σε σχετικό άρθρο στο τεύχος Φεβρουαρίου της ιατρικής επιθεώρησης "Developmental and Behavioral Pediatrics". Σύμφωνα με το άρθρο, η ανάγκη ενημέρωσης των γονέων για το τι είναι ένα πρόβλημα ύπνου των παιδιών και πώς αυτό μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξή τους τα καταστρεπτικά αποτελέσματα της συνεχούς έλλειψης ύπνου είναι πολύ καλά τεκμηριωμένα τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ενηλίκους είναι επείγουσα. Η αμερικανίδα γιατρός δήλωσε χαρακτηριστικά: "Αν, π.χ., ένα εξάχρονο παιδί δεν έχει μια συγκεκριμένη ώρα κατά την οποία πηγαίνει στο κρεβάτι του και αντίθετα παραμένει μπροστά από την τηλεόραση ώσπου να εξαντληθεί, οι γονείς του πρέπει να ανησυχούν. Και πρέπει να γνωρίζουν ότι, αν επιθυμούν αυτό να είναι υγιές και να έχει καλές επιδόσεις στο σχολείο, αυτό θα πρέπει να κοιμάται 10-12 ώρες κάθε βράδυ, αλλά και να πηγαίνει στο κρεβάτι του σε συγκεκριμένη ώρα". ΑΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 8-9μμ.
ΙΩΑΝΝΑ ΣΟΥΦΛΕΡΗ - ΤΟ ΒΗΜΑ


ΤΑ ΕΘΙΣΤΙΚΑ ΞΕΝΥΧΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ
ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΖΟΥΝ Ο Λ Ε Σ ΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ Ο.Η.Ε

ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΚΗ ΟΘΟΝΟΠΛΗΞΙΑ ΜΕ ΒΑΣΗ ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ Ε.,

Έρευνα μας αποκαλύπτει ότι όσο πιο πολλή τηλεόραση βλέπουμε, τόσο λιγότερο ικανοποιημένοι απ' τη ζωή και απαισιόδοξοι δηλώνουμε...

Η TV ΤΗΣ ΜΙΖΕΡΙΑΣ

ΟΣΟ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΒΛΕΠΕΙΣ, ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΕΙΣΑΙ ΑΠ' ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ! Οσο περισσότερη τηλεόραση βλέπεις, τόσο λιγότερο ικανοποιημένος είσαι απ' τη ζωή σου! Οι φανατικοί μάλιστα του καθοδικού σωλήνα -οι πιστοί της TV- ανησυχούν συχνά για την οικονομική τους κατάσταση, δίνουν μεγάλη βαρύτητα στα πλούτη, δεν αισθάνονται ιδιαίτερα ασφαλείς, δεν πολυεμπιστεύονται τους γύρω τους και δεν διακρίνονται για τον ευρύ κύκλο των κοινωνικών επαφών τους.

Δεν τα λέμε εμείς όλα αυτά, τα λέει μια έρευνα των διδασκόντων στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, Μπρούνο Φρέι, Κριστίν Μπενές και Αλόις Στούτζερ. Και η Ελλάδα μοιάζει με κλασικό παράδειγμα, που αποδεικνύει αυτοστιγμεί τα λεγόμενά τους. Αν κοιτάξουμε τους σχετικούς πίνακες που παραθέτουμε σήμερα, θα δούμε ότι Η ΧΩΡΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΡΩΤΗ ΑΠΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΖΟΜΕΝΕΣ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟ ΤΗΛΕΟΡΑΣΟΠΛΗΚΤΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΣΤΟ ΒΑΘΜΟ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗ ΖΩΗ, που "ζουν". Τόμπολα!

Ορισμένοι ξενύχτηδες υπόσχονται ακριβώς το αντίστροφο. Αρα; Αρα, όπως και στις περιπτώσεις του αλκοόλ, του καπνού, των ναρκωτικών, καταναλώνουμε σε μεγάλες δόσεις ένα προϊόν που γνωρίζουμε πολύ καλά ότι δεν μας κάνει καλό. Ήτοι, έχουμε σοβαρό πρόβλημα αυτοελέγχου.

Το έχουμε το πρόβλημα αυτό, γιατί Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΑΣ ΥΠΝΩΤΙΖΕΙ. ΜΑΣ ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΛΙΓΑ ΛΕΠΤΑ. Τα πληρώνουμε, βέβαια, στο μέλλον τα κάλλη της TV, καθώς ΧΑΝΟΥΜΕ ΥΠΝΟ, ΧΑΝΟΥΜΕ ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΕΠΑΦΕΣ, ΧΑΝΟΥΜΕ ΧΡΟΝΟ ΠΟΛΥΤΙΜΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΡΙΕΡΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΜΑΣ. Και πού είναι εκείνοι οι λίγοι ακριβώς που νοιάζονται για το μέλλον και τη διάσωση των εξαρτημένων;

* Ακριβώς ανάμεσα σε όσους βλέπουν λιγότερο από μισή ώρα τηλεόραση καθημερινά και είναι πιο ικανοποιημένοι από τη ζωή τους σε σχέση με όσους βλέπουν από μισή έως δυόμισι ώρες. *Κι όσοι βλέπουν πάνω από δυόμισι ώρες, αφήστε το καλύτερα, είναι μάλλον απαισιόδοξοι και ζοφεροί.

*Ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο των ερευνητών: Όσοι απασχολούνται σε δουλειές με ευέλικτο ωράριο (και μπορούν να ελέγχουν ευκολότερα τον "ελεύθερο" χρόνο τους) μειονεκτούν σημαντικά στον τομέα «ικανοποίηση» σε σχέση με όσους απασχολούνται με σταθερό ωράριο, έχουν συνταξιοδοτηθεί.

*Γιατί; Γιατί ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΥ ΚΑΙ ΤΡΕΧΟΥΝ ΣΤΗΝ TV ΚΑΘΕ ΤΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΙΓΟ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΕΠΗΡΕΑΖΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΟΛΑ ΤΑ ΔΥΣΑΡΕΣΤΑ: ΑΠΩΛΕΙΑ ΥΠΝΟΥ, ΑΠΩΛΕΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΩΝ ΕΠΑΦΩΝ, ΑΠΩΛΕΙΑ ΠΟΛΥΤΙΜΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΓΙΑ ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΣΚΕΨΗ.

ΟΠΟΙΟΣ ΤΡΩΕΙ ΗΡΕΜΑ, ΣΠΑΝΙΑ ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΕΙ, ΕΝΩ ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΤΡΩΕΙ ΗΡΕΜΑ, ΣΠΑΝΙΑ ΕΙΝΑΙ ΥΓΙΗΣ

"Κάλλιο λάχανο με αγάπη, παρά ζάχαρη με γκρίνια"

Η χώνεψη του φαγητού είναι μια διαδικασία που γίνεται από τα πεπτικά όργανα που συντονίζονται και ενεργοδοτούνται από το αυτόνομο νευρικό σύστημα. Άρα για να γίνει η χώνεψη σωστά, ανώδυνα, πρέπει αυτά τα δύο συστήματα να είναι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση.

Προετοιμασία για την ιερή διαδικασία τού γεύματος

Δυο βασικές προϋποθέσεις για να χωνέψουμε είναι να είμαστε ΗΡΕΜΟΙ και ΑΚΜΑΙΟΙ. Για παράδειγμα:
Το πρωί, πριν από την ανατολή τού ήλιου, μπορεί να είμαστε ήρεμοι αλλά δεν είμαστε ακόμα σε πλήρη εγρήγορση, δηλαδή δεν είμαστε ακμαίοι. Αφού όμως κάνουμε κάποιες δουλειές, ίσως ένα περίπατο ή ένα κρύο ντους και αφού ξημερώσει, το πεπτικό μας σύστημα ξυπνάει και, αν αισθανόμαστε ευδιάθετοι, μπορούμε να γευματίσουμε. Το φως τής ημέρας αφυπνίζει τόσο το αυτόνομο νευρικό, όσο και το πεπτικό σύστημα για την πέψη. Το σκοτάδι αντίθετα αναστέλλει την ετοιμότητα τους να αντιδράσουν στο ερέθισμα του φαγητού.

Για το "ξύπνημα" του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι επίσης πολύ κατάλληλη η επαφή με κρύο: Ένα σύντομο κρύο μπάνιο (30") ή κρύο ντους (30"), ένα σύντομο ξυπόλητο περπάτημα (3') πάνω σε κρύα ή βρεγμένη γη ή πάνω στη πρωινή πάχνη, ένα περπάτημα σε κρύο αέρα (20'). Αυτά όλα, μόνον εφ' όσον το σώμα είναι πριν ζεστό.

Το ξύπνημα που γίνεται έτσι στο αυτόνομο νευρικό σύστημα συνοδεύεται από μια ευχάριστη διέγερση του πεπτικού συστήματος που τώρα αναγγέλλει: "Τώρα μπορώ να δουλέψω". Μπορούμε να φαντασθούμε το αυτόνομο νευρικό σύστημα σαν έναν καβαλάρη και το πεπτικό σύστημα σαν ένα άλογο. Πριν να κάνουν μία δύσκολη και γρήγορη διαδρομή μετ΄ εμποδίων (πέψη), πρέπει να έχουν ξεκουραστεί καλά (με ύπνο, ή ζεστό μπάνιο, ή χαλάρωση) και εν συνεχεία να έχουν προθερμανθεί (π. χ. φως τής ημέρας, επαφή με κρύο). Τότε λένε: "Τώρα είμαστε έτοιμοι για κάθε διαδρομή (πέψη κάθε τροφής) ακόμα και την πιο δύσκολη".

Το μεσημέρι, γυρίζοντας από τη δουλειά, είμαστε σε ένταση και κουρασμένοι. Αυτή είναι ακατάλληλη ώρα για γεύμα. Αν ξεκουραστούμε (ένα τέταρτο της ώρας είναι συνήθως αρκετό, εκτός αν χρειάζεται να κοιμηθώ, ώστε ξυπνώντας να), αισθάνομαστε ήρεμοι και ακμαίοι! Τώρα μπορούμε να φάμε ευδιάθετοι.

Επίσης ένα χαλαρωτικό μπάνιο, ένα παρατεταμένο ζεστό και στη συνέχεια κρύο ντους, μπορούν να φέρουν αυτή τη στροφή από την κούραση στην ευδιαθεσία.

Είναι ώρα φαγητού, αλλά ξαφνικά κάτι έκτακτο μας αναστατώνει. Αναβάλλουμε το γεύμα, ώσπου να ηρεμήσουμε.

Το βράδυ συνήθως είμαστε κουρασμένοι και επιπλέον από τις 4μμ σταδιακά ως τις 7μμ η διαδικασία τής πέψης σχεδόν αναστέλλεται. Αν υπάρχει αίσθημα πείνας αυτό οφείλεται στη δράση τής κορτιζόλης ή σε κακοχωνεμένο προηγούμενο γεύμα, οπότε στους ενήλικες ιδιαίτερα το βραδυνό γεύμα να αποφεύγεται. Ανάπαυση και ελαφρύς ύπνος θα μας προετοιμάσουν άριστα για το πρωινό!

Πριν να πάρω το (πρωινό ή μεσημεριανό) γεύμα πρέπει πάντα να αναρωτιέμαι: Σε τι κατάσταση είμαι; Αν μέσα μου δεν αισθάνομαι ήρεμος και ακμαίος, πρέπει οπωσδήποτε να φέρω το σώμα μου σ' αυτήν την κατάσταση. Αλλιώς είναι καλύτερα να αναβάλω το γεύμα για αργότερα ή για την άλλη μέρα. Το σώμα δεν έχει πρόβλημα. Μπορεί ακόμα και με ένα γεύμα να καλύψει τις ανάγκες μιας ή και δύο ημερών. Αρκεί να είναι το γεύμα σωστό. Αντίθετα ένα γεύμα σε λάθος ώρα δηλ. με το αυτόνομο νευρικό μου σύστημα κουρασμένο ή και ανήσυχο έχει σαν αποτέλεσμα τη σήψη τής τροφής στο έντερο με δραματικές συνέπειες για όλο το σώμα. Άρα είμαστε έτοιμοι να γευματίσουμε μόνο όταν νιώθουμε ευδιάθετοι, όχι ανυπόμονοι, δηλ. θα μπορούσαμε και να το αναβάλλαμε!

Μία άλλη βασική προϋπόθεση είναι να έχει χωνευτεί το προηγούμενο γεύμα. Στους ενήλικες χρειάζεται γύρω στις 6-8 ώρες. Στα παιδιά γύρω στις 5 ώρες και στα βρέφη γύρω στις 3-4 ώρες.

Αν ένα γεύμα δε γίνει ήρεμα, για να μασηθεί πολύ καλά μέχρι πλήρη ρευστοποίηση πριν από την κατάποση και με επαρκή χρόνο και δραστηριότητα για την πέψη, μπορεί να περάσουν μέχρι και 24 ώρες για να χωνευτεί!

Αυτό σημαίνει πρακτικά ότι για τους ενήλικες είναι αρκετό 1 γεύμα την ημέρα, ή 2 γεύματα σε απόσταση 6 - 8 ωρών (πρωινό και μεσημεριανό ως τις 3-4, μετά από ξεκούραση). Για τα παιδιά αρκούν 3 γεύματα την ημέρα και για τα βρέφη γύρω στα 5 γεύματα ανάλογα με τις επιθυμίες τους. Μαγειρεύουμε σιγο-βράζοντας/σιγοψήνοντας, όχι τοξικά τηγανητά- τσιγαριστά - καβουρδιστά και χύτρες ταχύτητας, φούρνοι μικροκυμάτων. Λάδι - σάλτσες αφού χλιαρύνει το φαγητό.

Γ ε ύ μ α

1. Τρώω σε απόλυτη ηρεμία χωρίς να μιλάω και χωρίς να πιέζομαι χρονικά. Η διάρκεια του κάθε γεύματος είναι περίπου μισή έως τρία τέταρτα της ώρας.

2. Πολύ καλή μάσηση: Παίρνω μία μπουκιά άσπρο παξιμάδι ή ξερό άσπρο ψωμί με λίγο λάδι και αλάτι. Την μασάω μέχρι πλήρους υγροποίησης. Τότε δεν αισθάνομαι πλέον κανένα ψιχουλάκι και η μπουκιά έχει μεταμορφωθεί σε ένα λεπτόρρευστο γλυκό υγρό. Αυτό δεν το καταπίνω, αλλά προσθέτω μία κουταλιά γιαούρτι ή ό,τι άλλο τρώω και ξαναμασώ αρκετές φορές. Εδώ εκπτύσσεται η πλήρης γεύση τής τροφής που πρέπει να είναι διαφορετική από την αρχική και προέρχεται από την ένωσή της με το σάλιο. Καταπίνω ήρεμα και περιμένω να αδειάσει το στόμα τελείως πριν να πάρω την επόμενη μπουκιά.

3. Προσέχω σε κάθε μπουκιά να μην καταπιώ πρόωρα, δηλαδή πριν από την πλήρη υγροποίηση. Αυτό απαιτεί λίγη προσοχή! Χωρίς να το καταλαβαίνω μπορεί να ξεφεύγει ένα μέρος τού περιεχομένου τού στόματος και κατεβαίνει, πριν ολοκληρωθεί το μέρος τής πέψης που γίνεται στο στόμα. Σ' αυτό μπορώ να βοηθηθώ ως εξής:

α. Δεν μιλάω όση ώρα διαρκεί η μάσηση κάθε μπουκιάς. Καλό θα ήταν και καθ' όλη τη διάρκεια του γεύματος. Αν αυτό δεν είναι εφικτό, μιλάω ανάμεσα στις μπουκιές, αφού περιμένω να καταπιώ ήρεμα.

β. Κατά τη μάσηση κάμπτω το κεφάλι προς τα μπρος, για να μη διαφεύγει τροφή ή σάλιο προς τα πίσω. Αυτή η στάση διευκολύνει τη συγκέντρωση στη διαδικασία, αυξάνει την παραγωγή τού σάλιου, εντείνει εξαιρετικά την γευστική απόλαυση.

γ. Ο καθένας επιλέγει το μέγεθος της μπουκιάς που του ταιριάζει, ώστε να μασήσει μέχρι το τέλος με άνεση και ηρεμία. Αν η μπουκιά είναι πολύ μεγάλη, δημιουργείται ένταση στο νευρικό σύστημα. Επίσης λόγω της παραγωγής τού σάλιου αυξάνεται υπερβολικά ο όγκος στο στόμα και δημιουργείται δυσφορία. Η πιθανότητα να καταπιώ αμάσητη τροφή αυξάνεται. Αν η μπουκιά είναι πολύ μικρή, μπορεί η μάσηση να διαρκέσει πολύ λίγο και να μην γίνει ικανή έκκριση σάλιου. Η γεύση τής τροφής δεν εκπτύσσεται πλήρως.

Η πολύ μικρή μπουκιά έχει λιγότερους κινδύνους από την πολύ μεγάλη. Μόλις αισθανθώ ένα λεπτό αίσθημα κορεσμού ή και πριν απ' αυτό σταματώ, έστω και αν δεν έχω τελειώσει και το παραδοσιακό "ένα πιάτο φαγητό". Όταν αυτή η ποσότητα τελειώσει, σταματώ ακόμα και όταν δεν έχω αίσθημα κορεσμού. Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να δημιουργηθεί αίσθημα φουσκώματος, δυσφορίας, ή έστω και βάρους στην κοιλιά. Αν φάω περισσότερο απ' ό,τι μπορώ να χωνέψω, είναι πολύ πιθανό να έχω τις επόμενες ώρες πείνα. Αντίθετα, αν η ποσότητα είναι λιγότερη απ' ό,τι μπορώ να χωνέψω, δεν θα παρουσιαστεί πείνα σε καμιά φάση τού 24ώρου. (Δρ Γ. Παπαγιαννόπουλος)

Αν περισσέψει φαγητό, το αφήνουμε για το επόμενο γεύμα. Αρκετά μας ταλαιπώρησε το κατοχικό σύνδρομο...

Κατά συνέπεια ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΩΜΕ ΜΟΝΟ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΗΡΕΜΟΙ ΚΑΙ ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟΙ,
για να μπορούμε να εφαρμόζουμε τη σοφή συμβουλή των αιωνόβιων "πίνουμε το φαγητό και μασάμε το νερό". Έτσι, εστιάζουμε εύκολα στην ήρεμη αναπνοή και δε γευματίζουμε ποτέ πριν από ύπνο, αλλά, αν μας λείπει, καλύτερα να κοιμηθούμε πρώτα για να ξυπνήσουμε και να γευματίσουμε ευδιάθετοι. Μασάμε ήρεμα και αρκετά κάθε μικρή μπουκιά ώσπου να σιελωθεί καλά και να γίνει γουλιά, ώστε και να απορροφηθούν πλήρως τα θρεπτικά συστατικά και να μην πεινάσουμε ξανά σε λίγο, μπλέκοντας σ΄ έναν φαύλο κύκλο νευρικής λαιμαργίας από εξάντληση - αμάσητης τροφής - εντερικής σήψης και τραυματισμού τού πεπτικού - δυσθυμίας - δηλητηριώδη εγωισμού. Παρόμοια κρατάμε λίγο στο στόμα και τις γουλιές των (απολύτως απαραίτητων μόνο, άρα των λιγότερων δυνατών, για ξεκούραση και αποτοξίνωση των νεφρών, του συκωτιού και του εντέρου) υγρών με απομυζήσεις σάλιου. Την ιερή στιγμή τού φαγητού ας θυμόμαστε: ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΟΙ - ΗΡΕΜΑ - ΛΙΤΑ. Η σήψη των κακομασημένων τροφών στο έντερο και ο πλημμύρα τοξινών σ' αυτό προκαλούν τη φλεγμονή / παράλυση / διάτρησή του, διόγκωση κοιλιάς και θώρακα, δυσφορία στην αναπνοή, αύξηση της πίεσης και των σφυγμών, βλάβες στα δόντια και στα ούλα, πρήξιμο ή ατροφία τού προσώπου, κακή στάση τού σώματος, πόνους στη μέση και στον αυχένα, χειροτέρευση αμυντικού συστήματος και ύπνου, ποικίλες οξείες και χρόνιες αρρώστιες, μείωση της πνευματικής διαύγειας, δυσθυμία, εγωισμό, σταδιακό εκφυλισμό. Ο καθηγητής Κοινωνικής Ιατρικής Α. Καφάτος στο βιβλίο τού ΟΕΔΒ "Διατροφή και Υγεία" (2000), αναφέρει ότι εκτός από τον δείκτη μάζας σώματος, καλό είναι να προσέχουμε το πηλίκο "περιφέρεια μέσης : λεκάνη" να είναι μικρότερο από 0,8 ( μεσάτοι
με επίπεδη κοιλιά). Κι αυτό, βέβαια, δεν μπορεί να επιτευχθεί με την άκρατη υγροποσία και το εξοντωτικό τσιμπολόγημα τής μόδας... Αν, όπως λένε οι μελέτες, χρειαζόμαστε περίπου 2 λίτρα νερό ΣΥΝΟΛΙΚΑ κατά μέσο την ημέρα και το 1,5 περίπου το παίρνουμε από τις τροφές των γευμάτων, τότε μπορεί να χρειαστούμε μόνο 1 ποτήρι νερό ή αφέψημα μισή ώρα πριν από το πρωινό και το δεύτερο, το πολύ, γεύμα μας. Αντίθετα, οι κακές βουλιμικές συνήθειες βλάπτουν, καθώς δεν αφήνουν το πεπτικό να ξεκουράζεται και να πλήττονται τα παθογόνα, υδρόφιλα μικρόβια... (βλ. στο τέλος τού παρόντος άρθρου και παρακάτω στη σελ. 26 για την τοξική δυσβίωση).

Καταλαβαίνουμε λοιπόν πώς μπορούμε να ελαττώσουμε κατακόρυφα την παιδική και εφηβική επιθετικότητα (καθώς και τα τροχαία) συστήνοντας τον αποτοξινωτικό ύπνο από νωρίς το βράδυ ώστε να μπορεί να τον ακολουθεί ένα ήρεμο πρωινό κι ένα ελαφρύ μεσημεριανό γεύμα το πολύ για τους ενήλικες, με το παραδοσιακό, αργό μάσημα σπιτικών τροφών των αιωνόβιων και με τον, νόμιμο, αποκλεισμό των επεξεργασμένων θολωτικών "τροφίμων" από τα κυλικεία των σχολείων - με πρώτη την ύπουλη, εθιστική ζάχαρη και όλα τα τεχνητά γλυκαντικά, όπως συμβαίνει στην πολιτεία τής Ν. Υόρκης (!) εδώ και χρόνια - πριν να είναι αργά, όπως συμβαίνει σε όσες χώρες δεν αντιστέκονται στο αδιέξοδο μανιοκαταναλωτικό πρότυπο.

Τα ξεκούραστα γεύματα δε μας εμποδίζουν, αντίθετα μας δυναμώνουν ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε, με ελαφριές εργασίες στην αρχή ή ευεργετικό περπάτημα.

"Κράτα τα πόδια σου ζεστά, την κεφαλή σου κρύα, τον στόμαχό σου ελαφρύ: γιατρού δεν έχεις χρεία!"

Με το χαμόγελο, προσανατολισμό και προτεραιότητα την αποτοξινωτική ξεκούραση και την αλληλοβοήθεια, τις συλλογικές αποφάσεις και δημιουργίες, τις κληρωτές αλλαγές και ομάδες και την ήρεμη, ελαφριά διατροφή απεγκλωβίζεται ειρηνικά η δύναμη της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης, μειώνονται οι συνέπειες του διχασμού και του ανταγωνισμού προς όφελος της ευγενικής άμιλλας, της συντροφικότητας και της συλλογικής ευημερίας, βελτιώνεται άμεσα το παιδαγωγικό και το κοινωνικό κλίμα, φέρνουμε αισιοδοξία, μεγάλη ικανοποίηση από τη συμμετοχή και ενδιαφέρον για τη ζωή και τις χαρές της! ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΤΑ ΚΟΙΝΩΦΕΛΗ !

Παρόμοια με το περιβάλλον στοργής και αυτάρκειας που χρειάζεται ένα βρέφος για να μεγαλώσει ευτυχισμένο και με αφθονία πολύτιμων νευρικών συνάψεων, έτσι έχει παρατηρηθεί, ήδη από τον Αριστοτέλη, ότι και μια ανθρώπινη κοινωνία χωρίς συγκρούσεις έχει περισσότερο ελεύθερο χρόνο, μεγαλύτερη ισορροπία και ασφάλεια για τα μέλη της, που γίνονται έτσι ελεύθερα, άφοβα, γενναιόδωρα, υγιή !

"Όταν αλληλοβοηθιόμαστε, ευημερούμε όλοι και βρίσκουμε βοήθεια στις δυσκολίες, ενώ όταν ο καθένας κοιτάζει μόνο τον εαυτό του, τότε καταστρεφόμαστε".

Από το: Too Much Water May Be Deadly [: ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΥΔΡΟΠΟΣΙΑ ΕΝΔΕΧΟΜΕΝΑ ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ - ΥΓΡΟΜΑΝΕΙΣ 'Η ΜΕΣΑΤΟΙ ;]

By LINDA A. JOHNSON, Associated Press Writer, 14-4-5
Runners, hikers, bikers, even soldiers on long maneuvers should think twice before reaching for that water bottle: A study confirms that drinking too much can be dangerous, even deadly.
Researchers who studied 488 runners in the 2002 Boston Marathon found that 62, or more than one in eight, had a serious fluid and salt imbalance from drinking too much water or sports drinks. Three of them had extreme imbalances.
One 28-year-old woman died after the race from the condition, called hyponatremia, in which the excess water dilutes the salt level in the body too much.
"More is definitely not better when it comes to fluids, but it's a hard message to get across," said Leslie Bonci, director of sports nutrition at Pittsburgh Medical Center.
Endurance athletes have long been warned about getting dehydrated, and many tend to drink more on race day than they do during training.
The study was reported in Thursday's New England Journal of Medicine.
The researchers, led by Dr. Christopher Almond, a cardiologist at Harvard Medical School and Children's Hospital Boston, tested Boston Marathon runners' blood after the race and collected information on their condition, race time and liquid intake.
They found hyponatremia was most serious in runners who gained substantial weight - 4 1/2 pounds to 11 pounds - from drinking lots of water along the route. Extremely thin runners also were at high risk. Runners who drank sports drinks, which contain very little salt, were not less likely to develop hyponatremia.
Bonci and Almond said a good way to prevent problems is for athletes to weigh themselves before and after training sessions. If they gain significant weight, they should cut back on water intake until they find the right balance ... long before race day.
The goal is simply to replace water lost to sweating.
Hyponatremia can begin with confusion and lethargy and progress rapidly to twitching, seizures, stupor, coma and death.
Severe cases are believed to have become more common with the growing popularity of endurance sports. In recent years, hyponatremia has killed several amateur runners.


Η ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ !

Ο καθένας μας έχει μία ιδέα, μία εσωτερική αίσθηση του πόσο ανθεκτικός είναι. Λέμε "το σώμα μου τραβάει" ή "το σώμα μου δεν τραβάει". Με την υπερπροβολή όμως τού ρόλου των γονιδίων σε βάρος τής σημασίας των αρμονικών κοινωνικών συνθηκών, ορισμένοι επιτήδειοι προκαλούν σύγχυση σχετικά με την αλληλεπίδραση κοινωνίας - γονιδίων (Ανρί Ατλάν, Το τέλος τής αυτοκρατορίας των γονιδίων). Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η δύναμη της ιδιοσυγκρασίας είναι η αντοχή (τόσο γενετική όσο και ασκημένη από τις συνήθειες της φιλικότητας, της ξεκούρασης, της άσκησης, τις οποίες μάς μετέφεραν οι προηγούμενες γενιές), που έχω να αντιμετωπίζω τις αντιξοότητες. Όσο μεγαλύτερη είναι αυτή τόσο πιο άνετα ξεπερνώ τις αντιξοότητες και τόσο μεγαλύτερη ευστάθεια έχω. Ας πάρουμε για παράδειγμα το ξενύχτι: Πώς αισθάνομαι την άλλη μέρα; Αισθάνομαι καλά ή είμαι ράκος; Αυτό εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία μου! Αισθάνομαι καλά αν αυτή είναι δυνατή. Αισθάνομαι χάλια αν αυτή είναι αδύναμη. Το ίδιο ισχύει για το πώς αισθάνομαι μετά από πολλή δουλειά, πολύ φαγητό, ταξίδι κ.ο.κ. Ο καθένας μπορεί να "βαθμολογήσει" τον εαυτό του όσο αφορά την ιδιοσυγκρασία με τα παρακάτω κριτήρια:

ΒΑΘΜΟΛΟΓΗΣΗ ΙΔΙΟΣΥΓΚΡΑΣΙΑΣ
Αν αυτοβαθμολογηθώ σε κάθε κριτήριο και αθροίσω, θα προκύψει ένας αριθμός. Όσο πιο υψηλός είναι αυτός τόσο πιο δυνατή είναι η ιδιοσυγκρασία μου. Θα μπορούσαμε να κάνουμε την εξής κατάταξη: 16-20: πολύ δυνατή ιδιοσυγκρασία, 11-15: σχετικά δυνατή ιδιοσυγκρασία6-10: σχετικά αδύναμη ιδιοσυγκρασία, 0-5: πολύ αδύναμη ιδιοσυγκρασία. Η δύναμη της ιδιοσυγκρασίας έχει σημασία για πολλά πράγματα πέρα από την αποτοξίνωση. Για παράδειγμα η ανάρρωση από εγχειρήσεις, από τραύματα, από βαριές αρρώστιες κλπ είναι ταχύτερη στις δυνατές ιδιοσυγκρασίες. Σε περίπτωση υπερφόρτωσης με φαγητό οι δυνατές ιδιοσυγκρασίες τείνουν να παχαίνουν. Μετά από πολυετή κατάχρηση μπορεί να αναπτύξουν συμπτώματα "υπερ-πληθώρας": Υπέρταση, αυξημένη χοληστερίνη, ουρικό οξύ, σάκχαρο, αυξημένο αιματοκρίτη, αυξημένο λεύκωμα στο αίμα, πρηξίματα στα πόδια και στο πρόσωπο, μεγάλη κοιλιά, "φουσκωμένο" θώρακα, δυσφορία στην αναπνοή κ. ά. Αντίθετα, οι αδύναμες ιδιοσυγκρασίες, όταν υπερφορτώνονται με φαγητό δεν τείνουν να παχαίνουν. Μπορεί η κοιλιά να φουσκώσει κάπως αλλά το υπόλοιπο σώμα παραμένει σχετικά αδύνατο. Τα συμπτώματα που μπορεί να παρουσιαστούν μετά από πολυετή κατάχρηση είναι συμπτώματα "αδυναμίας". Ατονίες, υπόταση, έλλειψη διάθεσης για δουλειά, εσωτερική ανησυχία, άσχημος ύπνος, απώλεια μυών, μυοσκελετικοί πόνοι, ατροφία και ρυτίδωση του δέρματος ιδιαίτερα στο πρόσωπο και ατροφία όλου του σώματος. Η δύναμη της ιδιοσυγκρασίας είναι δώρο τής φύσης: Σε άλλους ανθρώπους η φύση δωρίζει δυνατή και σε άλλους αδύναμη ιδιοσυγκρασία. Αυτή η δύναμη της ιδιοσυγκρασίας είναι χαρακτηριστική για τον καθένα και παραμένει βασικά σε όλη του τη ζωή. Βέβαια με την πάροδο της ηλικίας υφίσταται μία αργή, βαθμιαία φθορά που εξαρτάται από τις καταχρήσεις που κάνω: όσο πιο πολλές και πιο βαριές καταχρήσεις κάνω τόσο πιο πολύ και πιο γρήγορα τη φθείρω. Από την άλλη, όσο πιο δυνατή είναι η ιδιοσυγκρασία, τόσο πιο γρήγορος μπορεί να είναι ο ρυθμός τής αποτοξίνωσης. (Δρ Γ. Παπαγιαννόπουλος)


TO ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ TO ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ TOY

Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κριτική: Εθίζεται να κατακρίνει. Αν ένα παιδί ζει μέσα στην έχθρα: Εθίζεται να καυγαδίζει. Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ειρωνεία: Εθίζεται να είναι ντροπαλό. Αν ένα παιδί ζει. μέσα στη ντροπή: Εθίζεται να αισθάνεται ένοχο. Αν ένα παιδί ζει μέσα στην κατανόηση: Χαίρεται να είναι υπομονετικό! Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ενθάρρυνση: Χαίρεται να μη φοβάται! Αν ένα παιδί ζει μέσα στην δικαιοσύνη: Χαίρεται να είναι δίκαιο! Αν ένα παιδί ζει μέσα στην ασφάλεια: Χαίρεται να δείχνει εμπιστοσύνη! Αν ένα παιδί ζει μέσα σε επιδοκιμασία: Χαίρεται να έχει αυτοεκτίμηΑν ένα παιδί ζει μέσα σε παραδοχή και φιλία, Χαίρεται να χαρίζει την αγά(παραλλαγή σ΄ ένα ποίημα του Ρ. Ράσελ)

ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

Ένα χαμόγελο δε στοιχίζει τίποτα και είναι πολύτιμο! Πλουτίζει εκείνον που το δέχεται, χωρίς να φτωχαίνει εκείνον που το δίνει! Δεν διαρκεί παρά μία στιγμή, αλλά η ανάμνησή του διαρκής! Κανενός δεν είναι τόσο πλούσιος, που να μην το έχει ανάγκη, και κανένας τόσο φτωχός που να μην του περισσεύει! Δημιουργεί ευτυχία ! Είναι ένα στήριγμα και μια ορατή ένδειξη φίλιας! Ένα χαμόγελο αναπαύει τον κουρασμένο, δίνει θάρρος στον απογοητευμένο, παρηγορεί μέσα στη λύπη, αναπτερώνει την αισιοδοξία στη ζωή! Είναι αντίδοτο σε κάθε θλίψη! Κι όμως δε δανείζεται, δεν κλέβεται, δεν αγοράζεται, γιατί είναι κάτι που έχει αξία, μονάχα τη στιγμή που δίνεται! Κι αν καμιά φορά συναντάτε κάποιον που δε σας χαρίζει το χαμόγελο που αξίζετε, σταθείτε γενναιόδωροι και δώστε του το δικό σας, γιατί κανείς δεν έχει τόση ανάγκη από το χαμόγελο, από εκείνον που δεν μπορεί να το δώσει στους άλλους.

Τ Ο Ξ Ι Κ Η Δ Υ Σ Β Ι Ω Σ Η : ΥΠΟΥΛΗ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ

(ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΑΙΤΙΑ ΘΕΡΑΠΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΙΚΙΛΑ ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ)
Αν υποφέρετε από: πονοκεφάλους, ανησυχία, ακεφιά, παροξυσμικό εκνευρισμό, κατάθλιψη, κόπωση, κομμάρες, βουλιμία, βασανιστική επιθυμία για γλυκά-πολλά ζυμαρικά-οινοπνευματώδη-αναψυκτικά, δυσκοιλιότητα ή διάρροια, φουσκώματα στην κοιλιά, αιμορροΐδες, κακή μνήμη, έλλειψη συγκέντρωσης. αρθραλγίες, μυαλγίες - μουδιάσματα, χρόνιο βήχα, δύσπνοια, μπουκώματα - μύξες - ωτίτιδες, αλλεργίες, ακμή, εξανθήματα ή μυκητιάσεις στο δέρμα, υποτροπιάζουσες κολπίτιδες, μπορεί να υποφέρετε από δυσβίωση, δηλαδή ανάπτυξη παθογόνων μυκήτων στο έντερο και ιδιαίτερα της κάντιντα (candida), δηλ. μυκητισιακό σύνδρομο (καντιντίαση). Η κάντιντα είναι ένας ζυμομύκητας που ζει στο παχύ έντερο όλων μας σε πιθανή αρμονία με άλλα μικρόβια (πάνω από 400 είδη) τής φυσιολογικής χλωρίδας μας. Η φυσιολογική χλωρίδα παράγει μερικά βασικά αμινοξέα, βιταμίνη Κ, μερικές βιταμίνες τής ομάδας Β, και προστατευτικά για το βλεννογόνο προπιονικό και βουτυρικό οξύ. Αποτελείται από: 85% μη παθογόνα βακτηρίδια και 15% βακτηρίδια που μπορούν να εξελιχθούν σε παθογόνα. Με διατάραξη τής χλωρίδας παράγονται μεγάλες ποσότητες τοξικών ουσιών. Τη διατάραξη της χλωρίδας εκμεταλλεύεται η κάντιντα, πολλαπλασιάζεται και αλλάζει μορφή από μη επιθετική σε επιθετική, που μπορεί να παράγει πάνω από 70 είδη τοξινών. Τα αντισώματα που παράγει ο οργανισμός μας για την κάντιντα, κατά κακή μας τύχη, εκδηλώνουν διασταυρούμενη αντιδραστικότητα με μερικά κύτταρα θυρεοειδούς (και ωοθήκης στις γυναίκες), δηλαδή τούς επιτίθενται καταστρέφοντάς τα. Προκαλούν έτσι διαταραχή τής λειτουργίας αυτών τών ενδοκρινών αδένων και όλου τού οργανισμού με πληθώρα συμπτωμάτων. Τι προκαλεί αυτή τη διαταραχή με τις τόσο σοβαρές συνέπειες; 1. Ανεπαρκής ύπνος και ξεκούραση, αντικοινωνικές-ανθυγιεινές πιέσεις (στρες) και έλλειψη άσκησης, που αδυνατίζουν το ανοσοποιητικό, όπως και τα: 2. Λάθη διατροφής: βιαστικό μάσημα / κατάποση, το χλωριωμένο νερό, όλα τα είδη ζάχαρης - τεχνητών γλυκαντικών, ο καφές, το οινόπνευμα, οι πολλές ζωικές πρωτεΐνες και λίπη και η έλλειψη φυτικών ινών. 3. Χρήση αντιβιοτικών που παίρνουμε εμείς και τα ζώα (που τρώμε). 4. Χρήση κορτικοειδών, αντισυλληπτικών και μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ασπιρίνη, βολταρέν, λοναρίντ, μπρουφέν), γέννες, εκτρώσεις, χειρουργεία, χημειοθεραπεία. Με ποιο τρόπο και γιατί η κάντιντα προκαλεί τόσες ενοχλήσεις; 1. Παράγει πολλές τοξίνες που προσβάλλουν πολλά συστήματα ή όργανα. 2. Ερεθίζοντας το έντερο το κάνει πιο διαπεραστικό για τοξίνες και μόρια ατελούς πέψης που εισέρχονται στο αίμα και σχηματίζουν με τα αντισώματα του ορρού ανοσοσυμπλέγματα που γίνονται στόχος τού ανοσοποιητικού συστήματος. 3. Εκτοπίζει τα καλά μικρόβια που είναι απαραίτητα για τη λειτουργία τού παχέως εντέρου, αναπτύσσοντας παθογόνα μικρόβια που οι τοξίνες τους συμβάλλουν σε αυτοάνοσες ασθένειες όπως του θυρεοειδούς (νόσος τού Χασιμότο), είδη αρθρίτιδας. εντεροκολλίτιδας, οζώδους ερυθήματος, σύνδρομο του Reiters, μερικά είδη μηνιγγίτιδας και μυασθένειας και πολλά άλλα συμπτώματα όπως ημικρανίες, επιθετικότητα, εκνευρισμό, κατάθλιψη, κομμάρες, υπνηλία, μυαλγίες κ.ά. 4.Τα αντισώματα που παράγει ο οργανισμός μας για να πολεμήσει την κάντιντα δείχνουν διασταυρούμενη αντιδραστικότητα με μερικά κύτταρα ωοθηκών και θυρεοειδούς προκαλώντας ζημιά αυτών, και αναστάτωση στην ορμονική ισορροπία. (Παρόμοια συμπτώματα μπορεί να δώσει η ύπαρξη στο έντερο μερικών πρωτόζωων).

ΣΥΧΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ

Είναι συχνή ασθένεια. Πρώτη επιστημονική περιγραφή τής ασθένειας έγινε το 1975 από τον Οράιον Τρας (Truss) και μετά από τον Ουίλιαμ Κρουκ (Crook). Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που μια ασθένεια με τόσο πλούσια συμπτωματολογία διαγνώσκεται τόσο σπάνια και που πολλοί δεν γνωρίζουν την ύπαρξή της. Η υπερειδίκευση μας έκανε να μελετάμε χωριστά τα συμπτώματα από τα γαστροπεπτικά, χωριστά ψυχισμό, ταχυπαλμίες, σβησίματα, αστάθεια, πονοκεφάλους, κι αν κάποιος δεν ξέρει ότι η κάντιντα μπορεί να προκαλέσει τόσα συμπτώματα, δεν το ψάχνει. Η θ ε ρ α π ε ί α με την επίβλεψη γιατρού περιλαμβάνει: 1. Να τρώμε πάντα μόνο ήρεμοι και ξεκούραστοι, ποτέ πριν αλλά καλύτερα μετά από ύπνο (αφού όταν είμαστε κουρασμένοι είναι κουρασμένο και το πεπτικό' άλλωστε, αν δε μας λείπει ο πολύτιμος, αναζωογονητικός ύπνος, αρκεί μισή περίπου ώρα για να ξεκουραστούμε) και να μασάμε πολύ καλά και αργά την τροφή μας, ώστε η μπουκιά να γίνεται γουλιά και έτσι, πλήρως ρευστοποιημένη, να είναι ευκολοαπορρόφητη και όχι να σαπίζει στο έντερο (γι΄ αυτό δεν πρέπει να τρώμε πριν κοιμηθούμε, οπότε σταματάει και η πέψη), με πλήθος τις δυσάρεστες συνέπειες: τοξίνωση του σώματος, εχθρικότητα, βουλιμία, άγχος και λοιπές ασθένειες, δηλ. σταδιακή εκφύλιση. Ευεργετική, χαλαρωτική επίδραση στο συκώτι, το έντερο και το νευρικό σύστημα και μάλιστα πριν από το γεύμα, έχει το ηπατικό επίθεμα από μια θερμοφόρα με πολύ ζεστό νερό τυλιγμένη με ελαφρά βρεγμένη πετσέτα κάτω από το δεξιό μαστό για 20 λεπτά ή και όλη τη νύχτα. 2. Πίνουμε όσο το δυνατό λιγότερο μη χλωριωμένο νερό ανάμεσα στα γεύματα ή καλύτερα καθόλου, ώστε να ξεκουράζονται νεφρά - συκώτι. Η έντονη πείνα και δίψα είναι συμπτώματα εξάντλησης και δράσης τής κορτιζόλης. 3. Ά σ κ η σ η, π.χ περπάτημα, χορός, βοηθάνε να αποβάλουμε τοξίνες. Τα αποτελέσματα τής θεραπείας είναι σε πολλές περιπτώσεις θαυματουργά: ασθενείς που τους φεύγουν οι πονοκέφαλοι, δυσκοιλιότητα, φουσκώματα που είχανε από μικρά παιδιά, χρόνια εξανθήματα, να κόβουν ψυχοφάρμακα, να φεύγουν οι κομμάρες και να βελτιώνεται η έλλειψη ερωτ. επιθυμίας, να χάνουν βάρος, να υποχωρούν οι ενοχλήσεις δυσμηνόρροιας, κλπ. Η επιτυχία εξαρτάται από τη διάρκεια της ασθένειας και κυρίως από τη συμμόρφωση του ασθενούς στη θεραπεία, στην οποία δεν χρησιμοποιείται ούτε ένα φάρμακο.

pdf: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.

ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΕΝΤΥΠΩΣΕΩΝ 1.500 ΠΕΡΙΠΟΥ ΜΑΘΗΤΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΑΡΧΩΝ ΤΗΣ ΑΛΛΗΛΟΒΟΗΘΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ ΑΠΟ ΝΩΡΙΣ, ΤΩΝ
ΤΡΑΓΟΥΔΙΩΝ- ΧΟΡΩΝ-ΓΛΕΝΤΙΩΝ-
ΘΕΑΤΡΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΛΗΡΩΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΩΝ ΠΑΙΚΤΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ

(η έρευνα παρουσιάστηκε σε επιστημονικά συνέδρια και περιοδικά) -Από τότε που άρχισα να κοιμάμαι από τις 9 η ώρα, ξυπνάω εγώ το πρωί το ξυπνητήρι !
Το πρωί τώρα ξυπνάω ευχάριστα, είμαι ξεκούραστος και όλα στη μέρα μου ξεκινάνε καλά! -Το παιχνίδι με τους κλήρους μού αρέσει πολύ. Μ' αυτό κανείς δε μαλώνει. -Με το να βλέπω λίγη τηλεόραση έχω περισσόότερο χρόνο να παίζω με τον αδερφό μου και τις φίλες μου, να διαβάζω ευχάριστα βιβλία, να πηγαίνω βόλτα με τους γονείς μου και να είμαι πιο χαρούμενη κι ευτυχισμένη. -Κοιμάμαι νωρίς, αντέχω πιο πολύ, τελειώνω πιο γρήγορα τα μαθήματα. -Έκανα όλες τις αλλαγές και ένιωσα πιο καλά. Έτσι έχω δύναμη για το σχολείο. -Όταν τραγουδάω στο πουλί μας, αρχίζει κι εκείνο να κελαηδάει. -Χτες το βράδυ δεν είδα καθόλου τηλεόραση και σήμερα ξύπνησα ευτυχισμένη, χωρίς να με ξυπνήσει η μαμά. -Έχω καταλήξει να τρώω σιγά-σιγά και τώρα δεν πεινάω πάλι μετά το φαγητό. Όταν παίζουμε και μαλώνουν, τους λέω να κάνουμε κλήρωση. -Όταν κοιμάμαι νωρίς δε νυστάζω το πρωί. -Έχω κάνει όλα τα πράγματα που πρέπει. Είμαι αγαπητή με τους φίλους και όλο γέλιο. -Τον ελεύθερο χρόνο προτιμώ να παίξω παρά να βλέπω τηλεόραση. -Όταν κάνουμε κλήρωση, δεν κάνουμε ζαβολιέές κι αισθάνομαι καλύτερα. -Στο χωριό μου κάναμε κλήρωση: πρώτα παίξααμε κρυφτό και μετά κυνηγητό. -Παλιά κοιμόμουνα αργά και το πρωί δεν ξυπνούσα με όρεξη. Ενώ τώρα πέφτω νωρίς, ξυπνάω νωρίς και με όρεξη. Καταλαβαίνω πιο πολλά στο μάθημα. Δοκίμασα την κλήρωση με τα αδέρφια μου και είδα μεγάλη διαφορά, δεν τσακωνόμαστε. -Όταν δεν έκανα τις οδηγίες, έκανα τα μαθήματά μου αργά, ξυπνούσα αργά, έτρωγα βιαστικά και είχα νεύρα. Σήμερα που κάναμε την κλήρωση δεν τσακωθήκαμε και ήταν η καλύτερη μέρα τής ζωής μου. -Πόσο ευχαριστήθηκα με την αλληλοβοήθεια! Βλέποντας τον αδερφό μου να μη βρίσκει το μολύβι του, του έδωσα το δικό μου και χάρηκε. Βοήθησα ένα παιδί που έπεσε κάτω στο διάλειμμα. Χάρηκα που ήμουν η νοσοκόμα του. -Η κλήρωση είναι σαν παιχνίδι και πολλές φορές παίζουμε μόνο την κλήρωση! Επίσης κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ τραγουδάω ένα τραγούδι και χαλαρώνω. Με όλα αυτά τώρα πια δεν έχω νεύρα. Με έχουν βοηθήσει πολύ και θα συνεχίσω να τα κάνω. -Μια φορά με τις φίλες μου είχαμε τσακωθείί ποια θα είναι πρώτη στη γραμμή. Στο τέλος είχε γίνει κουραστικό! Πιο πολύ χρόνο τρώγαμε στη γραμμή παρά να κάνουμε μια κλήρωση! Τι πιο δίκαιο! -Με τις αλλαγές που κάναμε άρχισα να βλέπω ωραία όνειρα.-Τραγουδούσα στη βεράντα και όταν σταμάτησα για λίγο, μία κυρία από το απέναντι σπίτι μου φώναξε: "συνέχισε καλό μου παιδί να μας κελαηδάς"![ύστερα από συζήτηση για τις βλάβες από τον εθισμό στο ξενύχτι και τις ωφέλειες του ύπνου από νωρίς:] -Γι΄ αυτό το καλοκαίρι, στο γάμο τής ξαδέρφης μου, Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΤΗΣ ΝΥΦΗΣ 102 ετών ΧΟΡΕΥΕ ΣΑΝ ΕΙΚΟΣΑΡΗΣ, ενώ Ο ΓΑΜΠΡΟΣ ΣΕΡΝΟΤΑΝΕ !
-Ήμουνα δυστυχισμένη και πολύ αγανακτισμένη! Έτρεχα για να προλάβω, τις δουλειές να μην τις θάβω! Κι όσο για τα μαθήματα, ξανά τρανά προβλήματα! Μα μια μέρα ξαφνικά, να τα καλά τα μυστικά: Ύπνος από τις εννιά, γεύματα ήρεμα, λιτά κι όλους να τους αγαπάμε, όλους να τους βοηθάμε! Να χαρίζουμε χαρά, να χαιρόμαστε διπλά! Με τραγούδι με χορό, η ζωή είν΄ όνειρο! Τα τήρησα κι εγώ αυτά και είμαι τώρα μια χαρά! -Η μουσική με το χορό έγινε μια κατοικία στη ζωή μας, μας κάνει να χαιρόμαστε. -Με τη μουσική νιώθεις σαν πουλάκι που φτερουγίζει στον ουρανό. Μάθαμε όργανα, τραγούδια, χορούς και να μην είμαστε εγωιστές. Δε με ενοχλεί που αντιγράφουμε τα τραγούδια από τις φωτοτυπίες ή από τον πίνακα. Τα θυμόμαστε καλύτερα. -Τώρα έχουμε συνεργασία και παίζουμε τραγουδώντας. -Το γλεντούσαμε πραγματικά με τη μουσική αυτή. Δε μου άρεσαν οι επιδιορθώσεις αν και ήταν για το καλό μας. -Μου αρέσει πολύ που τραγουδάμε και χορεύουμε αγαπημένοι όλοι μαζί. Μες στου Αιγαίου, Τηλλυρκώτισσα, Τα ματόκλαδά σου λάμπουν, Τιτί, Κοιμήσου μέρα όμορφη, Σου το 'πα μια και δυο και τρεις κ.ά. -Αυτά τα παλιά τραγούδια και τα νανουρίσματα είναι υπέροχα. Θα ήθελα να είναι περισσότερες οι ώρες τής μουσικής και να είχαμε όλοι όργανα. -Έγινα πιο ευγενική και με πιο μεγάλη όρεξη για μάθημα, παιχνίδι, διάβασμα, χωρίς να διαμαρτύρομαι. Προλαβαίνω να κάνω όλες μου τις δουλειές δίχως νευρικότητα και όταν η αδερφή μου ήθελε καυγά, δεν έδινα σημασία κι έτσι δε χάλαγε η μέρα μου. Επίσης κατάλαβα ότι όταν βοηθάς κάποιον, από ΄κει και πέρα σε εμπιστεύεται και σε βλέπει σαν ένα καλό φίλο. Βοηθώντας τη μαμά, μου δόθηκε η ευκαιρία να φροντίσω το μωρό και τώρα μου γελάει, ενώ παλιά δε μου γέλαγε, γιατί δεν με ήξερε. Και όλες μου οι δραστηριότητες γίνονται πιο ολοκληρωμένες και πιο σωστά. -Τα παιχνίδια που κάνουμε κλήρωση είναι τέλεια. Παίζουμε με τις ώρες. Ελπίζω να το διδαχτούν όλοι. -Όταν κοιμάμαι νωρίς ξυπνάω με καλή διάθεση και σκέφτομαι πιο λογικά. Όταν έχω καλή σχέση με τους φίλους μου η συνείδησή μου είναι ήσυχη. Έτσι πρέπει να βοηθιόμαστε για να είμαστε χρήσιμοι στην κοινωνία.

ΝΗΣΤΕΙΟΞΕΚΟΥΡΑΣΗ !

: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.

"Από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα υπήρξαν και υπάρχουν, σε κάθε χώρα, σε ολόκληρο τον κόσμο, εξέχουσες φυσιογνωμίες στον ιατρικό χώρο, που εφάρμοσαν και εφαρμόζουν την ολική είτε και τη μερική νηστεία ως κύρια θεραπευτική αγωγή για μεγάλο αριθμό σωματικών και ψυχικών νόσων, με εντυπωσιακά αποτελέσματα". Γράφει ο Καθηγητής Φυσιολογίας Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Ιωάννης Χατζημηνάς [προσαρμοσμένο] "Διατροφή και Υγεία" ή τι θα λέγατε για το "Διατροφή και νόσος" ή "Διατροφή και μη υγεία". Κι ακόμα παρακάτω: "Μη διατροφή και υγεία!" (κατά το "μη πόλεμος!"). Εδώ εξαντλείται, για την ώρα η γκάμα των δυνατών συνδυασμών των εννοιών "διατροφή" και "υγεία", αλλά για στάσου! Τι θα πει "μη διατροφή;" Προφανώς αυτό σημαίνει τη μη λήψη τροφής, ή ασιτία, ή ΝΗΣΤΕΙΑ. Και με το δεύτερο σκέλος τι γίνεται; Μπορούμε να έχουμε "Νηστεία και Υγεία"; Η έννοια της νηστείας δεν είναι και τόσο εύκολο να καθοριστεί. Αυτό γιατί με τη νηστεία μπορεί να εννοούμε την πλήρη αποχή, εκούσια είτε ακούσια, από κάθε τροφή για ορισμένο χρονικό διάστημα ακαθόριστης διάρκειας. Για παράδειγμα, από τις 21.00 ως τις 8.00 την άλλη μέρα (ενδεκάωρη), ή ως το μεσημέρι της άλλης μέρας (δεκαπεντάωρη), ή ως τις 21.00 (εικοσιτετράωρη) ή ακόμα και για δυο ή τρεις μέρες και για μια βδομάδα. Η πλήρης αποχή από τροφή, για χρονικά διαστήματα πέρα από το 24ωρο, με μόνη ενδεχόμενη πρόσληψη νερού, και ενδεχόμενα και λίγου αλατιού, χρησιμοποιήθηκε από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. 1. Με τη διακοπή της λειτουργίας τής πέψης, αλλά και από το γεγονός ότι ο άνθρωπος με τη νηστεία παύει να ασχολείται με το τι θα φάει και το τι θα πιει, έχ ει την ευκαιρία και την καθαρότητα του πνεύματος να ασχολείται με θέματα που έχουν ανώτερο πνευματικό περιεχόμενο και εγγίζουν τα ανώτατα επίπεδα της διανόησης. 2. Ως κύριο, είτε και επικουρικό θεραπευτικό μέσο, για την αντιμετώπιση πάρα πολλών νόσων και νοσηρών καταστάσεων. Έτσι, στα περίφημα "Ασκληπιεία," στην αρχαία Ελλάδα, οι ασθενείς υποβάλλονταν υποχρεωτικά σε τριήμερη τουλάχιστο νηστεία, η οποία συνοδευόταν και από διάφορες τελετουργίες, για την ψυχική και τη σωματική προετοιμασία του ασθενούς για την κύρια θεραπευτική αγωγή που θα ακολουθούσε. Η πρακτική αυτή στηρίζεται στη βασική παρατήρηση ότι σε όλα σχεδόν τα ζώα, παρατηρείται, εντελώς φυσιολογικά, μια πλήρης αποχή από τροφή σε περιπτώσεις νόσου, που σε μερικές περιπτώσεις διαρκεί για αρκετές μέρες. Εξάλλου, η ίδια τάση παρατηρείται και στον άνθρωπο που στις περισσότερες περιπτώσεις νόσου δεν έχει καμιά όρεξη για φαϊ, και μόνο με την επιμονή και με το ζόρι τον μπουκώνουμε με ό,τι νομίζουμε πως του κάνει καλό. Βέβαια δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, για ορισμένες καταστάσεις όπως είναι η παχυσαρκία και όλα τα συνακόλουθά της, π.χ. η αρτηριακή υπέρταση, ο σακχαρώδης διαβήτης, οι διάφορες αρθρίτιδες, κλπ., η νηστεία, ολική είτε και μερική, αποτελεί ρεαλιστική και φυσιολογική αντιμετώπιση της κατάστασης, που ασφαλώς μπορεί να αποδώσει θεαματικά αποτελέσματα. Ποια είναι η Φυσιολογία της νηστείας; Παρακάτω θα προσπαθήσω να σας δώσω μια απλοποιημένη γενική εικόνα του τρόπου λειτουργίας του σώματος κατά την ολική νηστεία. Κατά την ολική νηστεία που διαρκεί πέρα από ένα 24ωρο, ο μεταβολισμός του σώματος μεταβάλλεται σε σημαντικό βαθμό, γιατί τρέπεται σχεδόν αποκλειστικά, στην άντληση ενέργειας από λιπαρά οξέα που προέρχονται από το λίπος των λιπαποθηκών, καθώς και από αμινοξέα που προέρχονται από τα λευκώματα των οργάνων του σώματος, και κατά κύριο λόγο από τους μυς. Κατά συνέπεια προκαλείται περιορισμός του ποσού του λίπους τού σώματος. Πόσο "φυσιολογική" είναι η κατάσταση της ολικής νηστείας; Η ολική νηστεία που διαρκεί μέχρι και λίγα 24ωρα, φαίνεται ότι αποτελεί κατάσταση που προβλέπεται από τον ενδογενή προγραμματισμό του οργανισμού των ζώων και του ανθρώπου. Μη ξεχνάμε ότι τα ζώα στο φυσικό τους περιβάλλον, - αλλά και στον πρωτόγονο άνθρωπο, πριν από την εγκατάστασή του σε μόνιμη κατοικία - η εξεύρεση τροφής αποτελεί (και ήταν) μια διαδικασία και μια περιπέτεια που επαναλαμβάνεται όχι και κατά απόλυτα τακτά χρονικά διαστήματα. Έτσι, ένα σαρκοβόρο ζώο, μετά από ένα επιτυχές κυνηγητό και το συνακόλουθο ικανοποιητικό γεύμα, μπορεί να χρειαστεί να παραμείνει νηστικό για μια περίοδο, ακόμα και αρκετών ημερών, εάν η τύχη δεν είναι και τόσο ευνοϊκή μαζί του. Κατά το χρονικό αυτό διάστημα της νηστείας, κινητοποιούνται όλοι αυτοί οι μηχανισμοί που περιγράφονται παραπάνω, για τη διατήρησή του στη ζωή, και μάλιστα σε καλή φυσιολογική κατάσταση, ώστε να είναι σε θέση να διεκδικήσει και πάλι, με όλες του τις δυνάμεις, την τροφή του!
Συμπέρασμα: Η παράλειψη ενός γεύματος ανά 24ωρο, εφόσον υπάρχει πρόβλημα έστω και ελαφράς παχυσαρκίας, αποτελεί ευεργετική τακτική, γιατί με αυτό τον τρόπο περιορίζεται η πρόσληψη υπέρμετρου ποσού θερμίδων. Πολύ περισσότερο αποτελεσματικό είναι το μέτρο της αποχής από την τροφή για ένα ολόκληρο 24ωρο κάθε τόσο, για παράδειγμα μια φορά την εβδομάδα. Αυτό γιατί με αυτό τον τρόπο δίνεται η ευκαιρία στον οργανισμό, εκτός από τον περιορισμό των προσλαμβανομένων θερμίδων, να πραγματοποιεί κάθε τόσο και μια γενική δοκιμή της κινητοποίησης ολόκληρου του αποθέματος του γλυκογόνου και ενός αρκετά σημαντικού μέρους από το απόθεμα του λίπους. Για τις περισσότερο μακρόχρονες όμως νηστείες, καλό είναι να επιχειρούνται μόνο υπό την επίβλεψη ενός ειδικού πάνω στο θέμα ιατρού.

: Ξεκούραση-Ευδιαθεσία-Ενίσχυση ανοσοποιητικού-Βελτίωση εμφάνισης.

ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ο ΥΠΕΡΠΛΗΘΥΣΜΟΣ

Θ. Π. ΛΙΑΝΟΣ καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.
Ο πληθυσμός τ'ης Γης υπερέβη τα έξι δισεκατομμύρια. Το γεγονός αναφέρθηκε χωρίς πανηγυρισμούς και χωρίς έκφραση ανησυχιών και πέρασε σχεδόν απαρατήρητο. Ισως αυτό εκφράζει και την αμηχανία του κόσμου για τις συνέπειες της αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Οι απόψεις για τις συνέπειες της αύξησης του πληθυσμού διέφεραν και διαφέρουν ακόμη. Ο Μάλθος πίστευε ότι η χωρίς περιορισμούς αύξηση του πληθυσμού θα είναι καταστροφική, ενώ ο Δαρβίνος πίστευε ότι είναι πηγή προόδου. Οι μοντέρνοι μαλθουσιανοί όπως ο Paul Elrlich πιστεύουν ότι όλα τα κακά τής ανθρωπότητας οφείλονται στον υπερπληθυσμό. Αντίθετα, σημερινοί θρησκευτικοί ηγέτες φαίνεται όχι μόνο να μην ανησυχούν αλλά να ευνοούν τις πολλές γεννήσεις. Η ουσία τού προβλήματος βρίσκεται όχι στο απόλυτο μέγεθος του πληθυσμού αλλά στη σχέση του με τους πόρους που διαθέτει ο μικρός πλανήτης μας για την ικανοποίηση των αναγκών των ανθρώπων.
Η επιφάνεια της Γης και οι πλουτοπαραγωγικοί πόροι είναι από τη φύση δεδομένοι. Μπορεί να μην είναι γνωστό το ακριβές μέγεθος αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι πόροι της Γης είναι περιορισμένοι. Είναι πιθανόν νέα εδάφη ως σήμερα ακαλλιέργητα, όπως π.χ. οι έρημοι, να τεθούν στη διάθεση των παραγωγών ή να ανακαλυφθούν νέα κοιτάσματα πετρελαίου ή ακόμη να βρεθεί τρόπος να χρησιμοποιηθεί η ηλιακή ενέργεια, έτσι ώστε να υπάρχει αφθονία ενέργειας. Εν τούτοις, η ανάγκη των ανθρώπων για τροφή και για χώρο θέτει απαραβίαστα όρια στην αύξηση του πληθυσμού. Υπάρχουν επιστήμονες που πιστεύουν ότι ο παγκόσμιος πληθυσμός έχει φθάσει σε αυτό το όριο και ότι οι συνέπειες είναι φανερές. Η φτώχεια σε όλο τον κόσμο, οι συνεχείς τοπικοί πόλεμοι, η καταστροφή του περιβάλλοντος, οι ασθένειες, οι μεταναστεύσεις μεγάλων ομάδων πληθυσμού κτλ., ακόμη και η κυκλοφοριακή συμφόρηση στις πόλεις οφείλονται στη μεγάλη αύξηση του πληθυσμού. Η δυσαναλογία του πληθυσμού προς τα μέσα παραγωγής είναι τόσο μεγάλη που τα κοινωνικά κακά εμφανίζονται ως φυσιολογικά και αναγκαία.
Η αύξηση του πληθυσμού δεν έχει κανένα ευεργετικό αποτέλεσμα στις συνθήκες διαβίωσής μας. Αντίθετα, πιστεύω ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις, η μείωση του πληθυσμού, με έλεγχο των γεννήσεων κάτω από τα 3 παιδιά ανά ζευγάρι, θα είχε θετικά αποτελέσματα. Αυτό ισχύει ακόμη περισσότερο στις χώρες εκείνες στις οποίες ο πληθυσμός έχει υπερβεί το δισεκατομμύριο (Ινδία, Κίνα). Σε αυτές τις χώρες αλλά και σε πολλές άλλες η αύξηση του πληθυσμού ασκεί μεγάλη πίεση στα μέσα διατροφής και διαβίωσης. Ασφαλώς υπάρχουν μεγάλα περιθώρια βελτίωσης της ποιότητας ζωής των ανθρώπων που μπορεί να προέλθει από θεσμικές και οικονομικές αλλαγές. Εχω όμως την εντύπωση ότι οι τεράστιες δημογραφικές πιέσεις δυσχεραίνουν και ίσως αναιρούν αυτές τις αλλαγές. Είναι πολύ πιθανόν στο μέλλον, όταν οι πληθυσμιακές πιέσεις γίνουν ακόμη πιο έντονες, να εμφανισθούν αυθόρμητα ή να δημιουργηθούν βάσει σχεδίου μηχανισμοί σταθεροποίησης ή μείωσης του πληθυσμού. Πάντως, αν εμείς δεν κάνουμε αυτό που πρέπει με τρόπο συστηματικό και ανώδυνο, θα το κάνει η φύση με τρόπο βίαιο και επώδυνο. Συμβολική εικόνα από τη Βομβάη τής Ινδίας.


EΦΕΣΤΙΟΙ 'Η ΑΝΕΣΤΙΟΙ "ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΕΣ";

[με βάση άρθρο Κ. Γεωργουσόπουλου] ΠΟΣΕΙΔΩΝΙΑΤΑΙ (Κ. Καβάφη) Την γλώσσα την ελληνική οι Ποσειδωνιάται εξέχασαν
τόσους αιώνας ανακατευμένοι
με Τυρρηνούς και με Λατίνους, κι άλλους ξένους.
Το μόνο που τους έμενε προγονικό
ήταν μια ελληνική γιορτή, με τελετές ωραίες
με λύρες και με αυλούς, με αγώνες και στεφάνους.
Κι είχαν συνήθειο προς το τέλος τής γιορτής
τα παλαιά έθιμα να διηγούνται
και τα ελληνικά ονόματα να ξαναλένε,
που μόλις πια τα καταλάμβαναν ολίγοι.
Και πάντα μελαγχολικά τελείων΄ η γιορτή τους.
Γιατί θυμούνταν που κι αυτοί ήσαν Έλληνες Ιταλιώται
ένα καιρό κι αυτοί.
Και τώρα πώς εξέπεσαν, πώς έγιναν,
Να ζουν και να μιλούν βαρβαρικά
βγαλμένοι - ω, συμφορά - απ΄ τον Ελληνισμό.
"Στη γωνιά μας κόκκινο τ' αναμμένο τζάκι"... ασμάτια μιας παλαιότερης εποχής, ενός άλλου χρόνου ήθος, άλλα συναισθηματικά φορτία, άλλες προσλαμβάνουσες. Ακούγεται και τώρα σε χορωδίες παιδικές, σε ραδιοφωνικά σποτ και στις τυπικές χριστουγεννιάτικες γιορτές σε νηπιαγωγεία και δημοτικά σχολεία. Μάλλον όμως δεν έχει αντίκρυσμα, δεν ακουμπάει πάνω στην οικειότητα μιας συνήθους καθημερινότητας των παιδιών. Βέβαια, σήμερα σε ορισμένα μεσοαστικά και κατά κανόνα σε μεγαλοαστικά σπίτια υπάρχει τζάκι, αλλά είναι κυρίως αρχιτεκτονικό τέχνασμα, στοιχείο ύφους και σπάνια ανάβει κι όταν ανάβει υπάρχουν κάτι περίεργα πλαστικά κάρβουνα, ακόμη και κούτσουρα με μπαταρία. Εξάλλου, το μεγαλοαστικό τζάκι δεν αποτελεί στοιχείο τής οικογενειακής συνάθροισης, δεν είναι εστία όπου μαγειρεύεται το φαγητό, βράζει το μπρίκι ή γλυκαίνει με τη ζεστασιά του την ομήγυρη. Τώρα είναι εκεί, μακριά, και η θέρμανση έρχεται από σώματα ηλεκτρικά, φυσικού αερίου ή θερμαινόμενου ύδατος. Κεντρική θέρμανση, κατευθυνόμενη από τον διαχειριστή, διαχεόμενη ομοιόμορφα στους ορόφους και στα διαμερίσματα. Έξωθεν θαλπωρή. Όχι, τα σημερινά τζάκια δεν έχουν καμιά σχέση με την παλαιά και αρχαία εστία. H πρώτη εστία είναι η πυρά στο κέντρο τού καταυλισμού ή στο κέντρο τής σπηλαίας κατοικίας. H οικογένεια, πολυμελής, συγκεντρωνόταν γύρω της κύκλω, απολάμβανε τη ζέστη, επιτηρούσε τη χύτρα όπου ετοιμαζόταν το φαγητό, πύρωνε τα διάφορα εργαλεία, κατέστρεφε ό,τι ήταν περιττό ή άχρηστο. H πυρά τής εστίας, αργότερα σε ό,τι εξελίχθηκε, ο βωμός, η κοινή τράπεζα, ακόμα και ο πόλος γύρω από τον οποίο κυκλικά και σπειροειδώς αναπτυσσόταν η πόλις, είναι η εγγύηση της κοινωνικότητας, η κύρωση του συντροφικού βίου. Γύρω από την εστία μοιράζεται η τροφή, τροχίζονται και συνταιριάζονται τα εργαλεία και τα πρόσωπα της κοινότητας συνομιλούν, απολογούνται, εξομολογούνται, λογοδοτούν. Όταν ο άνθρωπος φτιάχνει πλέον κατοικίες, η εστία και η πυρά μεταφέρονται στο κεντρικό δώμα ή στο αίθριον. Βωμός των εφέστιων προγόνων-θεών και συνάμα πόλος και πυρήνας (πυρήν, εκ του πυρός) της οικογενειακής συνάθροισης. Γύρω από τον βωμό, την εστία, το τζάκι, τη γάστρα, τον λάκκο με την πυρήνα των ελιοκούκουτσων, κινούνται οι πρώτοι κύκλιοι χοροί, τα ομαδικά τραγούδια και η υποτυπώδης πρώτη αγορά λαού. Στις εποχές που οι οικογένειες, τα σόγια, τα γένη ήταν πολυάνθρωπα, η κοινή τράπεζα που υποκατέστησε συμβολικά την πυρά έγινε ο τόπος όπου τα μέλη τής κοινότητας ανταλλάσσουν προϊόντα, μοιράζονται την τροφή, ανταλλάσσουν ιδέες και μοιράζονται εμπειρίες. O κύκλος, όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος, δεν έχει αρχή και τέλος. Όπου ορίζεται αρχή είναι και το τέλος τής περιφέρειας. Έτσι και η κυκλικά καθισμένη οικογένεια τιμά ισότιμα όλα τα μέλη της. Ο γιος απέναντι στον πατέρα, ο παππούς στον εγγονό, η νύφη στην πεθερά, ο γαμπρός στον πεθερό, οι γυναίκες απέναντι στους άντρες και οι άπειροι νεανίες απέναντι στους θυμόσοφους γέροντες. Εκεί η διήγηση των προσωπικών περιπετειών, η απολογία για αποτυχημένες επιχειρήσεις, τα σχέδια για το μέλλον, η κριτική των υπερβολών, η ανάπτυξη της προσωπικότητας μέσω των ιδιαίτερων ικανοτήτων καθενός, άλλος απολαυστικός αφηγητής, άλλη παραμυθού, άλλος παραδοξολόγος, άλλη καλλίφωνη και άλλος αποφθεγματικά γνωμικός. Όλη η προφορική δημιουργία τού ανθρώπου ευλογήθηκε από την αναμμένη φωτιά στο μαντρί, στο χαλκείο, στον ταρσανά, στο στρατόπεδο, στη φυλακή και στο κατώι ή στο ανώι των σπιτιών. Γύρω από τη γάστρα που ψήνεται το θρεπτικότατο κρέας ή το ψάρι , στον φούρνο που ψήνεται το καρβέλι, στο καζάνι που βράζει το γάλα, πήζεται το γιαούρτι ή στον κάδο όπου χτυπιέται το βούτυρο, στην αναμμένη πυρά στην αμμουδιά όπου βράζει η κακαβιά, στις αναμμένες φωτιές του Αϊ-Γιαννιού ή των αναστενάρηδων, όλες αυτές οι μεταμορφώσεις της εστίας είναι εγγυήσεις του ομαδικού βίου και του κυκλικού χρόνου. Τις γιορτάδες μέρες τού χειμώνα πράγματι, ως πριν από μισόν αιώνα, το αναμμένο τζάκι, κόκκινο στη γωνιά, ήταν ο ζωντανός μύθος τής οικογενειακής συνάθροισης. Τώρα έλειψε αυτή τουλάχιστον η χρήση. Τώρα βωμός τού μικροαστικού και κυρίως του μεγαλοαστικού σπιτιού είναι το τρέϊλερ του μπαρ, το ξενόφερτο στολισμένο ψυχρό δέντρο και η αναμμένη έγχρωμη στη γωνιά τηλεόραση. Έσπασε ο κύκλος. H περιορισμένη πλέον οικογένεια, αφού η μείζων έχει διασκορπιστεί και επιλέγει διαφορετικές εκδοχές διασκέδασης, κάθεται απέναντι από το κουτί και δεν διαλέγεται πια, δεν αφηγείται, δεν τραγουδά, δεν χορεύει και ασφαλώς, ούτε απολογείται ούτε καμαρώνει, δεν λογοδοτεί. Δεν υπάρχει ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας γύρω από την εστία δούναι και λαβείν. Κι όχι μόνον αυτό. "Απολαμβάνουν" σιωπηλά ό,τι βλέπει και ακούει σχεδόν όλη η οικουμένη. Ο προσωπικός λόγος χάθηκε, ο αυτοσχεδιασμός, η άσκηση ακόμη μέσω της ρητορικής του προικισμένου εξουσίας δραπέτευσε. Τώρα κυριαρχεί μια κοινή, κατευθυνόμενη και κοινόχρηστη δημόσια δημαγωγική ρητορική με την ψευδαίσθηση και ότι κάνοντας ζάπινγκ ασκείς ελευθερία εκλογής, ενώ, έστω τα πολλά κανάλια, άλλα διαλέγουν πριν από σένα γούστο, φαντασία, ενημέρωση, ψυχαγωγία. Μπροστά στο τηλεοπτικό κυκλώπειο μάτι είμαστε ανέστιοι, χωρίς πόλο, χωρίς έρμα, χωρίς κέντρο. Θυμίζω πως ο Κύκλωπας δεν ήταν μονόφθαλμος, όπως νομίζουν μερικοί. Δύο οφθαλμούς είχε, μόνο που συνυπήρχαν στον ίδιο κόλπο του μετώπου, έτσι ώστε να στερούνται την αμφιωπία, δηλαδή τη διασταύρωση του άξονα των δύο ξέχωρων οφθαλμών που εξασφαλίζει την αίσθηση του βάθους και της προοπτικής. Έτσι και η τηλεόραση, από τη μια εξορίζει τους ανθρώπους μιας οικογένειας ή ενός χωριού, μιας γειτονιάς από τον κοινό βίο και την κοινή τράπεζα, την κοινή εστία, και από την άλλη τροφοδοτεί τούς κατά παράταξη απέναντί της ανθρώπους με γνώση μονοδιάστατη. Πόσες ανθρώπινες ομάδες πια ζουν κοινή = κοινωνική ζωή, όπως σχεδόν παντού πριν από το αντικοινωνικό χαζοκούτι;. Όταν οι άνθρωποι είχεαν πού να εστιάσουν τους πόθους τους, πού να ακουμπήσουν τα όνειρά τους, από πού να πάρουν αμπάριζα για να ανοιχτούν στους ανοιχτούς ορίζοντες της δημιουργίας. Χωρίς εστία, χωρίς στη γωνιά τζάκι, χωρίς πυροστιά είναι ανέστιοι, φυγάδες και αλήτες. Έχουν γυρίσει την πλάτη στον ορίζοντα όπου άλλοτε το μάτι τού φυγάδα, του εξόριστου και του πρόσφυγα διέκρινε καπνόν αναθρώσκοντα από τη φιλόξενη εστία. Χρειάζεται συλλογική αντίσταση! ΘΑ ΞΑΝΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΖΕΥΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ;

ΣΑΛΟΝΙΑ ΟΠΩΣ ΑΛΩΝΙΑ

Ό,τι θα ακολουθήσει έχει να κάνει με ήθος, με ανθρώπινες σχέσεις, με ποιότητα ζωής και κυρίως με συναισθήματα
Τα συναισθήματα δεν είναι σαν τα νομίσματα, παλαιάς και νέας κοπής. Δεν διαφέρει το πένθος, ο ενθουσιασμός, η οργή και η επιείκεια είτε κατοικείς σε παλάτια ή καλύβια είτε βρίσκεσαι σε εποχές συρράξεων ή ημέρες συγκομιδής και περισυλλογής. Ο πόνος είναι πόνος, η χαρά χαρά. Ίσως να διαφέρουν τα μέσα, οι μόδες, ίσως οι εντάσεις να είναι διαφορετικές, ίσως να επιστρατεύονται, ανάλογα με τις συνθήκες, άλλα κουράγια. Ο πόνος, το πένθος, η απελπισία μπροστά στον θάνατο αγαπημένων προσώπων δεν άλλαξε ως βίωμα, ως τραύμα, ως εγκαυστική. Απόδειξη οι θρήνοι, στον αντιπολεμικό (στη "μήνιν"= μανία των επιθετικών Αχαιών και Τρώων) Όμηρο, στους τραγικούς (πάλι αντιπολεμικά τα θέματά τους, καθώς οι εναπομείναντες "εκλεκτοί" πολεμομανείς συνομωτούσαν με τους Περσοφοίνικες και τους Καρχηδόνιους, για να τους παραδώσουν τους Έλληνες, όπως έγινε το 407 π.Χ. στη Σικελία και το 387 σε Μικρασία και Κύπρο...) στους ρομαντικούς, στους ρεαλιστές, στους συμβολιστές ακόμη και στους υπερρεαλιστές δημιουργούς. Θα έλεγα μάλιστα πως όσο οι συνθήκες του βίου περιορίζουν τις δυνατότητες να εκδηλωθεί, να εκφραστεί, να σκιστεί το συναίσθημα, τόσο μεγαλύτερη γίνεται η ένταση.
Παλιότερα, κι όχι μόνο στην ύπαιθρο χώρα και στα μικρά μέρη, αλλά και στην πρωτεύουσα και έως πριν από λίγα χρόνια στις «επαρχίες» της Αθήνας, τον νεκρό μας τον ξενυχτούσαμε στο σπίτι, στο κεντρικό δωμάτιο, από εκεί τον κηδεύαμε και επιστρέφοντας από την ταφή επιστρέφαμε (ομηρικότατα) και στη ζωή δειπνώντας με κοινό δείπνο, όπου συγγενείς, γείτονες, φίλοι προσέφεραν σε έρανο τα φαγητά τους. Αυτός ο νεκρόδειπνος (έχει μνημειωθεί από τον Σικελιανό και τον Σινόπουλο) λεγόταν κατά περιοχή «Μακαριά» ή «Παρηγοριά». Τώρα ο νεκρός μας ξενυχτάει μόνος σ' ένα ψυγείο νεκροτομείου και η «παρηγοριά» έχει συρρικνωθεί σε τυποποιημένο καφέ, παξιμαδάκι, κονιάκ που προσφέρεται στο κυλικείο του νεκροταφείου και συνήθως οι πενθούντες διά του Τύπου δηλώνουν ότι δεν θα δεχτούν «συλλυπητηρίους επισκέψεις». Τι σημαίνουν όλα αυτά; Μήπως μειώθηκε το πένθος, η απελπισία για την απουσία των προσφιλών; Όχι, αντίθετα, γίνονται σχεδόν αφόρητα και συνήθως καταλήγουν οι άνθρωποι στον ψυχίατρο, στην κατάθλιψη και στη μελαγχολία. Σ' αυτό οδήγησαν οι συνθήκες του βίου, η επιβληθείσα με πολέμους γενική εξουθένωση, η τυραννία του μεροκάματου, η στενότητα του χώρου (πώς θα κατεβεί το φέρετρο από τον 5ο όροφο μια και δεν χωράει στο ασανσέρ;!), το σκόρπιο σε μεγάλες αποστάσεις συγγενολόι αλλά και οι εργαζόμενοι σύνοικοι, που δεν γνωρίζουμε ούτε ποιοι είναι, που οι θρήνοι και η συρροή σε ώρες κοινής ησυχίας τούς ενοχλούν και συχνά καλούν την αστυνομία!
Και τα γλέντια; Παλιότερα σε γιορτάδες μέρες ή σε επετείους και ονομαστικές εορτές, σε γάμους και βαφτίσια στις αυλές, στα τρίστρατα ή στα αλώνια στρώνονταν τραπέζια, βράζανε καζάνια, καλούσαν κομπανίες και κάθε μεγάλος ή μικρός χώρος γινόταν χοροστάσι, πανηγύρι, μέγα επικοινωνιακό γεγονός με απόλυτη συναισθηματική φόρτιση. Σπονδή στον Διόνυσο και ξόρκι του θανάτου. Πόσοι καταφέρνουν να κάνουν ένα γλέντι ανεκτό από τους σύστεγους στα στενά, τσιμεντένια κλουβιά όπου μετοικήσαμε; Προσπάθειες εξόδου γίνονται με τις συνεστιάσεις συμπατριωτών, συντεχνιών, συναδέλφων ή καλεσμένων φίλων σε οργανωμένους χώρους διασκεδάσεως. Ακραία μορφή εξομοίωσης γλεντιού, αυτά τα νέα εφευρήματα, τα διάφορα «Κτήματα» όπου προσομοιώνεται ο χώρος με χωριό, πανήγυρη, αυλή κ.λπ.
Κι όμως, η λαχτάρα των ανθρώπων να απεκδυθούν από τις πιεστικές καθημερινές μέριμνες, από την καταθλιπτική τυραννία της εργασιακής επανάληψης, τους οδηγεί, έστω κατά τρόπο συναισθηματικής σκηνοθεσίας, να γλεντήσουν μέσα σε χώρους στενούς, αστικούς και να φαντασιωθούν τον αρχαίο τρόπο διονυσιακής εορτής.
Μου συνέβη πρόσφατα. Βρεθήκαμε καλεσμένοι σε σύγχρονο μεγαλοαστικό διαμέρισμα σε υψηλό όροφο προαστίου της Αθήνας, πανεπιστημιακοί, δάσκαλοι, δικαστές, δικηγόροι, συνθέτες - τραγουδιστές, συγγραφείς και φοιτητές, ηλικιακό φάσμα με άνυσμα πενήντα χρόνια. Προέλευση Μωραΐτες, Ρουμελιώτες, Ηπειρώτες. Ο πυρήνας, οι τελευταίοι και οι οικοδεσπότες. H βραδιά ξεκίνησε τυπικά, ως συνήθως. Σκόρπιες παρέες στις διάφορες διαμορφωμένες γωνιές του ευρύχωρου σαλονιού. Οι τυπικές αναγνωριστικές συζητήσεις για να σπάσει ο πάγος, να βρεθούν κοινά ενδιαφέροντα, να αναζητηθούν ευθείς και πλάγιοι δεσμοί, μακρινοί γνώριμοι, φοιτητικές παρέες, συμπεθεριά συγγενών και τα γνωστά. Σ' ένα μικρό δωμάτιο, δίπλα στο σαλόνι, τρεις άγνωστοι και ξεμοναχιασμένοι άντρες έπιναν ουζάκι και τσιμπολογούσαν μεζεδάκια.
Ώσπου ήρθαν τα φαγητά. Από έμπειρα χέρια νοικοκυράς, ηπειρώτικες γεύσεις, πίτες, κρέατα, τυριά, ορεκτικά και κόκκινο κρασί. Τα πηγαδάκια συγκεντρώθηκαν σε δύο εστίες, σε δύο κοινές τράπεζες. Το κρασί έρρευσε, λύθηκαν οι γλώσσες. Και τότε το θαύμα συντελέστηκε. Οι τρεις περίεργοι επισκέπτες του διπλανού δωματίου στρώθηκαν ανάμεσα στα δύο τραπέζια, άνοιξαν τους σάκους τους και αποκάλυψαν τον ρόλο τους. Ένα κλαρίνο, ένα ακορντεόν, ένα ντέφι. Κι άρχισε το γλέντι και άστραψε η μουσική. H ηπειρώτικη, στην πραγματικότητα η βορειοηπειρώτικη, κομπανία από το Αργυρόκαστρο μπήκε μέσα στο στενό τσιμεντένιο μεγαλοαστικό φρούριο και το ανατίναξε. Το σαλόνι σε λίγα λεπτά, όταν ο πρώτος «σκάρος» πλημμύρισε την ατμόσφαιρα, μετατράπηκε σε πλατύ αλώνι, σε χοροστάσι, σε εσωτερική αυλή μοναστηριού μέρα πανηγυριού. Τα αυστηρά έπιπλα μέσα στην αχλύ των μουσικών κλιμάκων έγιναν στασίδια, βραχάκια, θημωνιές, κρασοβάρελα, σούστες, χράμια, βελέντζες, κιλίμια. Κάπου είχες την ψευδαίσθηση ότι καμάρωνε ο αργαλειός, πιο πέρα το πιθάρι με τα παστά, οι κάδοι με τις τσακιστές ελιές, οι πολυέλαιοι μετατράπηκαν ξαφνικά σε πάτερα απ' όπου κρέμονταν μάτσα με χαμομήλια, ρίγανη, τσάι του βουνού και πιο πέρα αρμαθιές σκόρδα, κρεμμύδια, ξερά σύκα, λουκάνικα.
Ναι, η μουσική ξυπνούσε στους αλλοτριωμένους λόγιους, επιστήμονες και στους εξόριστους στο άστυ συγγραφείς και συνθέτες το ρίγος του βυθού, τη ναρκωμένη μνήμη.
Το κλαρίνο κεντούσε μουσικά σιρίτια με χρυσές κλωστές πάνω σε βελουδένιες ποδιές. Το ακορντεόν κελάηδιζε, γουργούριζε και άλλοτε παιζογελούσε και το ντέφι είχε βρει τους σφυγμούς στους καρπούς των χεριών της ομήγυρης και χτυπούσε με τον ρυθμό της καρδιάς μας.
Στην Ήπειρο ακόμη και ο γάμος ξεκινάει με μυρολόι, λες και αυτός ο εδραίος λαός (οι αρχαίοι Σελλοί, οι εδραίοι, οι αυτόχθονες, από όπου και η Ελλάς αργότερα) έκανε γλέντι, τραγούδι και χορό την ηρακλείτεια διαλεκτική, όπου ζωή και θάνατος, πένθος και χαρά, ύπνος και ξύπνιο, γηρατειά και νιάτα, μέρα και νύχτα είναι το ίδιο, το ένα περιέχεται μέσα στο άλλο, παλίντονος αρμονία.
Από τις αρτηρίες στον ρυθμό
Οι τρεις δεξιοτέχνες χειριζόμενοι τους δρόμους τους μουσικούς μεθοδικά, συστηματικά, με την αρχαία σοφία που κουβαλάνε γνωρίζουν πως σιγά-σιγά μπαίνοντας στις αρτηρίες, ακολουθώντας τις παλινδρομήσεις του αίματος, φτάνουν στην καρδιά και επιταχύνουν τους παλμούς της και οι παλμοί κινητοποιούν τον εγκέφαλο στέλνει μηνύματα στα πόδια και τα πόδια μπαίνουν στον ρυθμό και ο ρυθμός οδηγεί τα βήματα στον χορό.
Έτσι όλοι οι πριν από λίγο συγκρατημένοι, ευπρεπείς, σοβαροφανείς συνδαιτυμόνες πετάνε τα σακάκια, τις γραβάτες και με τα πουκάμισα έξω από το παντελόνι και οι γυναίκες χωρίς τα ψηλοτάκουνα, χεραγκαλιά, τελούν τους βαθύρριζους αργούς στην αρχή κύκλιους χορούς πρώτα της Ηπείρου και ο δεξιοτέχνης του ντεφιού τραγουδά και το κλαρίνο χτίζει ξερολιθιές πυρσογιαννίτικες με τις νότες και το ακορντεόν, άλλοτε ειρωνεύεται και άλλοτε χαριεντίζεται ενώνοντας Ανατολή και Δύση, Βαλκάνια και Τυρρηνικό Πέλαγος.
Το πάνε αργά και ο Διόνυσος στο κέντρο του χορού μαίνεται.
Για λίγες ώρες το μεγαλοαστικό σαλόνι έγινε αλώνι, ορχήστρα σατυρικού δράματος, ανοιξιάτικο τσιμπούσι. Ω, έπεσαν και παραγγελιές και οι μουσικοί, ενώ είχαν προς το ξημέρωμα μαζέψει τα όργανά τους, επέστρεψαν γιατί η βαθιά χαρμολύπη κάποιου γλεντιστή επεθύμησε (πριν ξαναφορέσει ίσως το προσωπείο του επαγγέλματος σε λίγες ώρες) ένα λυτρωτικό μυρολόι. Έτσι όπως ένιωσε το όλον πράγμα ο Μακρυγιάννης, που τραγουδώντας ένα λυπητερό τραγούδι είπε πως «είχε κέφια»!
[με βάση ομώνυμο άρθρο Κ. Γεωργουσόπουλου ΤΑ ΝΕΑ ,]

ΔΕΝ ΤΡΑΓΟΥΔΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΞΕΧΩΡΙΣΟΥΜΕ
ΑΛΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΜΙΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ !

Νωρίς κοιμούνται και ξυπνούν και συχνοτραγουδάνε,
αυτοί που πάντα χαίρονται που τη χαρά σκορπάνε !

ΧΑΡΑ Σ΄ ΕΚΕΙΝΟΥΣ ΠΟΥ ΓΕΛΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΠΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ,
ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΓΛΕΝΤΙ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ, ΧΟΡΟ ΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ !

Στη φιλία λέμε ΝΑΙ, και στην περιπέτεια ΝΑΙ !
Στο κολύμπι λέμε ΝΑΙ, στην ξεκούρασή μας ΝΑΙ !
Στα τραγούδια λέμε ΝΑΙ, και στο γέλιο λέμε ΝΑΙ !
ΟΧΙ στις Πομπηίες, ΟΧΙ και στα ξενύχτια τους !
ΟΧΙ και στις αρένες, τις καταστροφικές…

Στην αγάπη λέμε ΝΑΙ, στους χορούς και πάλι ΝΑΙ !
Στους εντάξει λέμε ΝΑΙ, και στο θάρρος λέμε ΝΑΙ !
Στα όνειρά μας λέμε ΝΑΙ, και στο κέφι λέμε ΝΑΙ !
ΟΧΙ, παιδιά, στο φόβο, ΟΧΙ στην εξουθένωση !
ΟΧΙ στις εξαρτήσεις, μανίες, κολλήματα…

Στη βοήθεια λέμε ΝΑΙ, και στα δώρα λέμε ΝΑΙ !
Στις εκπλήξεις λέμε ΝΑΙ, και διακοπές συχνές !
Στο νανούρισμα ΝΑΙ, ΝΑΙ, νωρίς ξύπνημα ΝΑΙ, ΝΑΙ !
ΟΧΙ στους μονομάχους, ΟΧΙ επιθετικότητα !
Άμυνα στη μανία οι παρέες οι γελαστές !


Αν κοιμηθώ αργά, θα σηκωθώ αργά,
και θα 'μαι χάλια παρά πολύ επικίνδυνα…
Αν κοιμηθώ νωρίς, θα σηκωθώ νωρίς,
τη μέρα από την αρχή χαρά θα δίνω στη Γη !