Να τρώνε και να μην χορταίνουν !

Όλες οι γιαγιάδες κάποτε μας έλεγαν παραμύθια. Δεν ξέρω ακριβώς τώρα τι γίνεται, θα πρέπει να το ερευνήσω το θέμα. Καμιά φορά το χειμώνα λοιπόν ψήναμε ψωμί πάνω στη σόμπα, δηλαδή το φρυγανίζαμε. Όπως είναι γνωστό σε όλους μας, είτε σε σόμπα το ψήνουμε τώρα είτε το αρτευόμαστε με τα κουβέρ στα ταβερνεία, όχι μόνον και νοστιμότατο είναι το άτιμο, αλλά χράτσα και χρούτσα το δαγκωμασάμε ακατάπαυστα με αποτέλεσμα όταν θα ‘ρθουν τα πα’ι’δάκια και οι αστακομακαρονάδες να τα βλέπουμε με μισό μάτι. Ιδού λοιπόν το παραμύθι της γιαγιάς.

Συνομιλούσε λέει το σιτάρι με τον Θεό. Και του έκανε παράπονα, έλεγε τον πόνο του.

- Πατέρα, με σπέρνουν!
- Καλά σε κάνουν !
- Πατέρα, με θερίζουν !
- Καλά σε κάνουν !
- Πατέρα, με αλωνίζουν !
- Καλά σε κάνουν !
- Πατέρα, με αλέθουν !
- Καλά σε κάνουν !
- Πατέρα, με ζυμώνουν !
- Καλά σε κάνουν !
- Πατέρα, με ψήνουν !
- Καλά σε κάνουν !
- Πατέρα, με τρώνε !
- Καλά σε κάνουν !
- Πατέρα ! Με ξαναψήνουν!...
- Ε, να τρώνε και να μην χορταίνουν !...
.
.
.