Επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Πρωθυπουργό

Το παρακάτω κείμενο, του οποίου την πατρότητα δεν γνωρίζω, αποστέλλεται σωρηδόν από συμπολίτες μας στη διεύθυνση του πρωθυπουργού, info@primeminister.gr.
Κίνηση δυναμική. Μήπως αρχίζουν επιτέλους να φωτίζονται τα μυαλά των ανθρώπων;

Προς τον Πρωθυπουργό της Ελλάδας
κ. Κώστα Καραμανλή

Κύριε Πρωθυπουργέ,

Μόλις πριν 15 ημέρες, μαζί με τον Αλ Γκόρ κάνατε θερμές διακηρύξεις περί της προτεραιότητας που έχει το περιβάλλον για την κυβέρνηση σας. Την επόμενη κιόλας μέρα αναγκαστήκατε να αποσύρετε κακήν-κακώς νομοσχέδιο του Υπουργού Γεωργίας με το οποίο η κυβέρνηση σας είχε την πρόθεση να νομιμοποιήσει τα αυθαίρετα σε δασικές περιοχές.

Είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς ποια ήταν τότε η πραγματική στάση, μια που οι συνθήκες της δημοσιότητας ήταν εντελώς ακατάλληλες για ένα τέτοιο νομοσχέδιο. Πολλοί όμως, όχι αδικαιολόγητα πιστεύουν πως οι επίδοξοι καταπατητές είδαν για μια ακόμη φορά την κυβέρνηση να τους κλείνει το μάτι.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σε μια από τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές που έχει ζήσει η Ελλάδα. Δεν είναι μόνο η περιβαλλοντική της διάσταση. Είναι και η θεσμική, είναι και η πολιτική. Όχι μόνο το περιβάλλον της πρωτεύουσας πλήττεται τελειωτικά και ανεπιστρεπτί, αλλά με την καταστροφή του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας διαλύεται ότι είχε απομείνει από το θεσμό των προστατευόμενων περιοχών στην Ελλάδα. Οι πολίτες βλέπουν ένα κρατικό μηχανισμό αδύναμο να παρέμβει αποφασιστικά και αποτελεσματικά σε μια κρίση.

Για το περιβάλλον έχουν γραφτεί πολλά. Το μοναδικό ελατοδάσος όλοι ξέρουμε ότι δεν υπάρχει τρόπος να αποκατασταθεί με ανθρώπινες ενέργειες. Οι πιθανότητες να αναγεννηθεί, μέσα σε συνθήκες κλιματικών αλλαγών είναι ελάχιστες. Ένας πληθυσμός ελαφιών σε απόσταση μόλις 30 χιλιομέτρων από την πρωτεύουσα αποδεκατίστηκε και έχασε το μοναδικό βιότοπό του, οδηγούμενος σε συρρίκνωση αν όχι σε αφανισμό. Η τελευταία πηγή δροσιάς και καθαρού αέρα για την πρωτεύουσα χάθηκε για δεκαετίες. Οι αφόρητες συνθήκες του καύσωνα θα βρίσκουν πλέον ανοιχτές τις πόρτες της πόλης. Οι πλημμύρες του Κηφισού που ξεκινάει από τους πρόποδες της Πάρνηθας θα γίνουν συχνότερες και εντονότερες. Πως θα προστατευτούμε απ' όλα αυτά - με περισσότερα ενεργειοβόρα κλιματιστικά και πανάκριβα, αναποτελεσματικά αντιπλημμυρικά έργα;

Για την απώλεια του συμβόλου όμως ακόμα δεν έχουν ειπωθεί αρκετά. Η Πάρνηθα θεσμοθετήθηκε σας Εθνικός Δρυμός ακριβώς γιατί ήταν ένα μνημείο της φύσης, ένα σημαντικό κομμάτι του εθνικού πλούτου όλων των Ελλήνων. Η αδυναμία της προστασίας του έκανε στάχτες και θλίψη την όποια ψευδαίσθηση ότι στη χώρα ετούτη το κοινό όφελος έχει κάποια σημασία, ότι υπάρχει έστω και λίγη ευαισθησία για αυτά που ο Έλληνας πολίτης πιστεύει πως δεν πρέπει να θυσιαστούν, να βγουν στο σφυρί, να γίνουν αντικείμενο συναλλαγής. Η αποτυχία της πολιτείας εδώ και χρόνια να κάνει το παραμικρό για την προστασία της φύσης - το βασικό της θέλγητρο μαζί με τον αρχαίο πολιτισμό μας για τους επισκέπτες - επιβεβαιώθηκε με τον χαρακτηριστικότερο, τραγικότερο τρόπο.

Μια πυρκαγιά που ξεσπάει, από οποιοδήποτε λόγο κοντά στον σημαντικότερο ίσως σε επίπεδο συμβολισμού Εθνικό Δρυμό δεν θα έπρεπε σε καμιά περίπτωση να αντιμετωπιστεί χαλαρά, με αναποφασιστικότητα, και να αφεθεί να πάρει διαστάσεις. Αξιολόγησε κανείς ότι η καταστροφή ενός από τους μόλις δέκα εθνικούς δρυμούς της χώρας αντιστοιχεί με τον αφανισμό ενός σημαντικού αρχαιολογικού μνημείου; Αναρωτήθηκε κανείς πόσο φτωχότερη θα ήταν σήμερα η χώρα μας από την απώλεια ενός τέτοιου Εθνικού μνημείου πριν αποφασίσει ότι δε θα ριχτεί στη μάχη με τη φωτιά για να μην υπάρξουν προβλήματα ηλεκτροδότησης για μερικές ώρες;

Η καταστροφή της Πάρνηθας έχει, από περιβαλλοντική και από θεσμική σκοπιά, χαρακτηριστικά κρίσης που αφορά όχι μόνο στους κατοίκους του λεκανοπεδίου αλλά όλους τους Έλληνες. Μπροστά σε μια τέτοια κρίση, όπου οι συνθήκες είναι πράγματι αντίξοες (αλλά στις κρίσεις συνήθως έτσι είναι) μπροστά στην απειλή μια εθνικής καταστροφής, που έκανε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να μιλήσει για εθνικό πένθος, ο πολίτης βλέπει τον κρατικό μηχανισμό ανήμπορο να αντιδράσει, να μην μπορεί να αξιολογήσει τις προτεραιότητες που οι πολίτες του ανέθεσαν να διαφυλάξει, και να αναρωτιέται τι θα γίνει σε μια επόμενη, χειρότερη κρίση.

Δυστυχώς, λόγια παρηγοριάς ότι όλα θα πάνε καλά δεν χωρούν εδώ. Οι διακηρύξεις για το πόσο σημαντικό είναι το περιβάλλον για τον ένα και για τον άλλο είναι τουλάχιστον θλιβερές αυτή τη στιγμή. Οι πολίτες περιμένουν να δουν στην πράξη ότι η πραγματική προτεραιότητα για την Πολιτεία είναι η προστασία των συμφερόντων του καθημερινού Έλληνα πολίτη και του εθνικού του κεφαλαίου, και όχι να ακούσουν μεγαλεπήβολες εξαγγελίες για σχέδια, έργα και δείκτες ανάπτυξης, την ώρα που βλέπουν να συμβαίνει το αντίθετο.

Σημειολογικά θα σας ενημερώσουμε ότι το Σάββατο 30 Ιουνίου, την ώρα που αεροπλάνα και ελικόπτερα ακόμη έσβηναν εστίες φωτιάς στην Πάρνηθα, το Καζίνο λειτουργούσε κανονικά, αλώβητο από την κόλαση που κατέστρεψε τον Εθνικό Δρυμό. Ποιος άραγε φρόντισε να επικεντρώσει τα πυροσβεστικά μέσα στην προστασία του ναού του τζόγου αντί να προστατέψει την κληρονομιά των Ελλήνων; Ποιες είναι οι πραγματικές προτεραιότητες;

Την Κυριακή 1 Ιουλίου εφημερίδα φιλοξενούσε συνέντευξη του Υπουργού Περιβάλλοντος Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων όπου αντί να αναφέρεται οτιδήποτε για τις τραγικές εξελίξεις της Πάρνηθας ο κ. Σουφλιάς αναφερόταν στην εκτροπή του Αχελώου σαν κατεξοχήν περιβαλλοντικό έργο. Εν τω μεταξύ ο Φορέας Διαχείρισης της Πάρνηθας, που ανήκει στην αρμοδιότητα του ΥΠΕΧΩΔΕ φυτοζωεί. Έχει η χώρα Υπουργό Περιβάλλοντος;

Στις αρχές Απριλίου, πριν από τρεις ολόκληρους μήνες, η χώρα έζησε μια ακόμα περιβαλλοντική απειλή με το ναυάγιο του κρουαζιερόπλοιου Sea Diamond στη Σαντορίνη. Παρόλο που οι κάτοικοι του νησιού, δεκάδες περιβαλλοντικοί φορείς και το αρμόδιο Ελληνικό Κέντρο Θαλάσσιων Ερευνών από την πρώτη στιγμή ζήτησαν επίμονα να γίνει άμεσα η άντληση των πετρελαίων από το κουφάρι του πλοίου, ώστε να αποφευχθεί μια ανεξέλεγκτη πετρελαιοκηλίδα που επίσης θα υποβάθμιζε το εθνικό μας κεφάλαιο, τρεις μήνες μετά δεν έχει γίνει απολύτως τίποτε. Ποιος μας λέει ότι όπως και με την Πάρνηθα δεν θα οδηγηθούμε από την αναβλητικότητα, την αδιαφορία, η την ατολμία να θίξουμε τα συμφέροντα των λίγων για το καλό των πολλών σε μια ακόμα κρίση, πιθανόν σε συνθήκες που θα μπορούσαν να είναι και πάλι πολύ αντίξοες (δυνατοί άνεμοι, νύχτα, διαβρωμένα υλικά του πλοίου);

Οι διακηρύξεις δεν αρκούν κύριε πρωθυπουργέ, πράξεις χρειάζονται.