Τακτική τύπου Δον Κιχώτης η κλιματολογική & περιβαλλοντική υποκρισία

Ένα μήνα πριν περίπου σχολίαζα το γεγονός, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε θέσει ως στόχο της την υπογραφή του νέου δεσμευτικού νομοσχεδίου για την "καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής" έως τα τέλη της χρονιάς και σίγουρα πριν τις ευρωεκλογές του 2009...
(τακτική τύπου Δον Κιχώτης: "ορμάτε γενναίοι μου στον φανταστικό εχθρό"... "τώρα που προλαβαίνουμε και δεν μας πήραν πολλοί χαμπάρι"...)

Χθες παρακολουθούσα με προσοχή τις δηλώσεις αντιπροσώπων του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με τις δεσμεύσεις που προωθούνται, αλλά και τις πιέσεις που ασκούν μεγάλες βιομηχανίες της Ευρώπης -όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες- για ελαστικότερα μέτρα σχετικά με τις εκπομπές...

Πόση υποκρισία αναρωτιέμαι... και πόσο θέατρο!

Ενώ οι πολίτες που κατανοούν πλέον τη διαφορά ανάμεσα στις πραγματικές αιτίες και εστίες μόλυνσης (ανθρωπογενή μόλυνση) και την δήθεν "ανθρωπογενή υπερθέρμανση" αυξάνουν ολοένα, κάποια λόμπι, αλλά και εκλεγμένοι εκπρόσωποι μας, συνεχίζουν να "εργάζονται" με ασίγαστο πάθος και σχεδιάζουν τα όπλα που θα χρησιμοποιηθούν για να "πολεμήσουν" το κλίμα! τη μόλυνση όμως, που είναι και το πραγματικό πρόβλημα, ούτε να την αγγίξουν δεν τολμούν, αφού οι "μολυντές" είναι ταυτόχρονα το μεγάλο κεφάλαιο... και αυτό δεν το αγγίζει κανείς... (να μην πω πως αυτό έτσι κι αλλιώς κυβερνά και αποφασίζει...)

Το ότι το ενδιαφέρον κινείται με βάση τα συμφέροντα και το χρήμα είναι οφθαλμοφανές. Αυτοί που πραγματικά μολύνουν, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας τους και εννοείται, ότι τα όποια έξοδα βρεθούν να πληρώνουν για "δικαιώματα ρύπων" θα τα μετακυλίσουν σε όλους τους απλούς καταναλωτές... (ΔΕΗ, βιομηχανίες κτλ). Θα αλλάξουν τις μεθόδους και τις τεχνολογίες τους, μόνο όταν είναι εξασφαλισμένο ένα επιπλέον κέρδος...

Το ότι οικονομικά είναι και τα προωθούμενα συμφέροντα -και όχι περιβαλλοντικά- φαίνεται και από την αντιμετώπιση των υπο-ανάπτυξη χωρών, που δικαίως δεν συμφωνούν με τα μέτρα-φρένα που τους βάζουν οι περιορισμοί εκπομπών ρύπων. Έτσι ελέγχονται οι οικονομίες τους καλύτερα...

Από την άλλη πλευρά είχαμε στη χώρα μας και το πρόσφατο χωροταξικό σχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (σχετικό Δελτίο Τύπου από το Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων Αιγαίου: εδώ), όπου για άλλη μία φορά φάνηκε ξεκάθαρα με βάση ποιά κριτήρια γίνονται οι σχετικοί σχεδιασμοί... Όχι τα περιβαλλοντικά και ενεργειακά λογικά κριτήρια, αλλά το μοίρασμα της "πίττας" των κερδών από την κερδοφόρα αγορά των ΑΠΕ είναι που κρίνουν τους τελικούς σχεδιασμούς... Οι επιχειρηματίες δηλαδή αποφασίζουν. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός της υπερβολικής, και μη λογικής στρατηγικά, προώθησης της αιολικής ενέργειας, σε μια χώρα όπου θα έπρεπε να υπερέχει τουλάχιστον η ηλιακή ή η κυματική ενέργεια... (για τη γεωθερμία δε ούτε λόγος να γίνεται...) Άρα που καταλήγουμε πάλι? Τα οικονομικά συμφέροντα αποφασίζουν αν, σε ποιό ποσοστό και ποιές θα είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που θα προωθηθούν. Λέτε να ενδιαφέρονται για το περιβάλλον? Αμφιβάλλω... ακόμη και να ενδιαφέρονται όμως... τι μετράει πρώτα? το κέρδος τους -ως επιχειρηματίες- ή η προστασία του περιβάλλοντος?

Οι πραγματικές λύσεις υπάρχουν, αλλά το θέμα είναι ποιός τις διαχειρίζεται και με ποιό σκοπό...

Ανάλογη είναι και η μοίρα της ανακύκλωσης, όπου οι πολίτες έχουν μεν συνειδητοποιηθεί και συμμετέχουν, αλλά οι υποδομές δεν μπορούν να τη στηρίξουν ή κρινόμενη από τους επιχειρηματίες ως μη κερδοφόρα... υπολειτουργεί ώστε τελικά υποβαθμίζεται ο ρόλος της.

(Ας μη συζητάμε βέβαια για το θέμα πρόληψης: στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες περιορίζεται ο όγκος απορριμμάτων ήδη στη φάση της συσκευασίας των προϊόντων, εδώ δεν υπάρχει καν σχετική μέριμνα για πρόληψη...)

Από τη μία δηλαδή ξοδεύονται χρήματα για καμπάνιες και από την άλλη οι ίδιοι οι φορείς δεν στηρίζουν τις προσπάθειες... εν τω μεταξύ όμως κάποιοι έξυπνοι επιχειρηματίες δεν χάνουν την ευκαιρία να προσθέσουν σοβαρότατα ποσά στις τσέπες τους, εκμεταλλευόμενοι τις περιβαλλοντικές "μόδες"...

Είναι μετά να μην στολίζουν οι εξαπατημένοι πολίτες τα χριστουγεννιάτικα δέντρα με σκουπίδια?...

Το πιο ωραίο ανέκδοτο όμως είναι ο νέος ηγέτης στον "πόλεμο κατά της κλιματικής αλλαγής"... μιας και ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" δεν ευδοκίμησε αρκετά...
στο ρόλο του Δον Κιχώτη τώρα... οι ΗΠΑ με τον Ομπάμα...

...κι όλοι εμείς εξαναγκασμένοι θιασώτες στο κλιματικό-περιβαλλοντικό θέατρο του παραλόγου με ακριβότατο εισητήριο στο χέρι...