Οχι και στο Φ/Β Μεγαλόπολης!

To φωτοβολταϊκό (Φ/Β) Πάρκο στη Μεγαλόπολη, ισχύος 50 MW, θα είναι από τα μεγαλύτερα στον κόσμο. Φιλοδοξεί να καλύψει πάνω απο το 40% της ηλεκτρικής κατανάλωσης των νοικοκυριών του Ν. Αρκαδίας και θα εγκατασταθεί, σε έκταση 2100 στρεμμάτων, 400 μέτρα απο τα όρια του σχεδίου πόλης, εντός του ΛΚΜ (Λιγνιτικού Κέντρου Μεγαλόπολης)στην περιοχή απόθεσης αγόνων εδαφών, δηλ. μια περιοχή που ούτως ή αλλως χρήζει περιβαλλοντικής αποκατάστασης. Στην ουσία αποτελεί μια μορφή αποκατάστασης του ορυχείου και απόδοσης σε άλλη χρήση.
Το βασικό υλικό των Φ/Β Πλαισίων θα είναι κατασκευασμένο από πυρίτιο, που θεωρείται φιλικό προς το περιβάλλον και πλήρως ανακυκλούμενο, ενώ η ΔΕΗ Ανανεώσιμες θα ανακυκλώσει πλήρως τα Φ/Β Πλαίσια μετά τα περίπου 25 χρόνια ζωής. Επιπλέον, οι εγκαταστάσεις Φ/Β Πάρκων δεν έχει διαπιστωθεί μέχρι σήμερα να προκαλούν όχληση από ανακλάσεις φωτός και δεν επηρεάζουν τη θερμοκρασία του περιβάλλοντος και το μικροκλίμα της περιοχής.

Δυστυχώς για την τύχη κι αυτής της επένδυσης, ύψους πάνω από 200 εκατ. ευρω, όπως και σχεδόν για ολες τις μεγάλες επενδύσεις στον τόπο μας, θα κληθεί να αποφασίσει το ΣτΕ. Διότι, όπως επικαλείται η αίτηση ακύρωσης των περιβαλλοντικών όρων στο ΣτΕ, το πάρκο θα αυξήσει ενδεχομένως τη θερμοκρασία, διότι θα επιφέρει ζημία στην πανίδα και στα θηράματα, θα μειώσει αισθητικά και περιβαλλοντικά το τοπίο (της απόθεσης των αγόνων?), θα δημιουργήσει προβλήματα σε διερχόμενους οδηγούς κλπ. Ερωτήματα και ισχυρισμοί που είτε αποτελούν ζητήματα που μόνο επιστήμονες και τεχνοκράτες μπορούν να απαντήσουν είτε αποτελούν γενικούς αφορισμούς που δεν έχουν πρακτική αξία.

Ωστόσο, ακόμη κι αν τα κάνει ολα αυτά, θα έπρεπε κάποτε να γίνει αντιληπτό αυτό που τονίζουμε διαρκώς: η ανάπτυξη έχει τίμημα και καλούμαστε να επιλέξουμε με υπευθυνότητα ποιό τίμημα προτιμούμε..

Κάπου αλλού το έχουν ήδη αποφασίσει αυτό. Για παράδειγμα, στην Ισπανία, στην κωμόπολη Σάντα Kαλόμα ντε Γραμενέτ έξω από τη Bαρκελώνη, η δημοτική αρχή της πόλης αναζητώντας απεγνωσμένα έκταση για να στήσει Φ/Β πάρκο, εισηγήθηκε την εγκατάσταση του στο τοπικό νεκροταφείο, κάτι που εγινε αποδεκτό παρά τις αρχικές αντιδράσεις. Eτσι, 462 φωτοβολταϊκά στοιχεία στήθηκαν στα μνήματα με τρόπο που να μην αλλοιώνουν την εικόνα του χώρου και το «ηλιακό νεκροταφείο» παρέχει ενέργεια πλέον για τις ανάγκες 60 νοικοκυριών ενώ περιορίζει τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα κατά 62 τόνους τον χρόνο.

Δεν ξέρω αν το Φ/Β Πάρκο Μεγαλόπολης αποτελεί την απάντηση της ΔΕΗ Ανανεώσιμες στην μεγάλη πρόκληση για την μετάβαση στην μεταλιγνιτική αποχή (για τον Ν. Αρκαδίας).
Ξέρω όμως ότι η μετάβαση προς τη βιώσιμη κοινωνία περνάει μέσα απο τις ΑΠΕ. Οχι σαν πανάκεια ή σαν πασπαρτού λύση, εφόσον και αδυναμίες έχουν και περιβαλλοντικά προβλήματα δημιουργούν. Αλλά σαν τη βέλτιστη λύση που αυτή τη στιγμή διαθέτουμε.

Ας περιμένουμε λοιπόν το ΣτΕ για μια ακόμη φορά να εκδικάσει τις αιτήσεις ακυρώσεως που έχουν υποβληθεί! Hic rhodus, hic saltus!

Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ Sustainable Development is the Real Global Challenge

Κάτι «άβολο» για τον Al Gore, αλλά και για μας!

[του Σάκη Γαλιγάλη] [by Sakis Galigalis]

Ξεφυλλίζοντας τους New York Times (9.11.08), κατά τη διάρκεια μιας αεροπορικής πτήσης, διάβασα ένα άρθρο του πρώην αντιπροέδρου των ΗΠΑ, Al Gore, με απόψεις του για την κλιματική αλλαγή και τις ανανεώσιμες μορφές ενέργειας. Πρόκειται για τον παραγωγό του κινηματογραφικού έργου «Μια άβολη αλήθεια». Είναι ο ίδιος, που τιμήθηκε πέρσι με το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης, μαζί με τον Ινδό Rajendra Pachauri, πρόεδρο της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ, για την Αλλαγή του Κλίματος (IPCC).
Το άρθρο συνιστούσε στην Αμερική, τώρα με την εκλογή του Barack Obama, την χρηματο-πιστωτική κρίση και το πρόβλημα της κλιματικής αλλαγής, να «γυρίσει την πλάτη» της στην ενέργεια από ορυκτά καύσιμα (πετρέλαιο, φυσικό αέριο, κάρβουνο) και πρακτικά, «να τα δώσει όλα» στις ανανεώσιμες. Παρουσίαζε, τη στροφή στις ανανεώσιμες σαν πανάκεια, δηλαδή σαν αναγκαίο φάρμακο «...δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν». Όσοι ενδιαφέρεστε και είστε εξοικειωμένοι με το διαδίκτυο αναζητήσετε το άρθρο στο www.nytimes.com.
Δεν άντεξα και έστειλα στο συντάκτη της εφημερίδας το μήνυμα, που ακολουθεί.

Πλήρες άρθρο στο Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τακτική τύπου Δον Κιχώτης η κλιματολογική & περιβαλλοντική υποκρισία

Ένα μήνα πριν περίπου σχολίαζα το γεγονός, πως η Ευρωπαϊκή Ένωση είχε θέσει ως στόχο της την υπογραφή του νέου δεσμευτικού νομοσχεδίου για την "καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής" έως τα τέλη της χρονιάς και σίγουρα πριν τις ευρωεκλογές του 2009...
(τακτική τύπου Δον Κιχώτης: "ορμάτε γενναίοι μου στον φανταστικό εχθρό"... "τώρα που προλαβαίνουμε και δεν μας πήραν πολλοί χαμπάρι"...)

Χθες παρακολουθούσα με προσοχή τις δηλώσεις αντιπροσώπων του Ευρωκοινοβουλίου σχετικά με τις δεσμεύσεις που προωθούνται, αλλά και τις πιέσεις που ασκούν μεγάλες βιομηχανίες της Ευρώπης -όπως οι αυτοκινητοβιομηχανίες- για ελαστικότερα μέτρα σχετικά με τις εκπομπές...

Πόση υποκρισία αναρωτιέμαι... και πόσο θέατρο!

Ενώ οι πολίτες που κατανοούν πλέον τη διαφορά ανάμεσα στις πραγματικές αιτίες και εστίες μόλυνσης (ανθρωπογενή μόλυνση) και την δήθεν "ανθρωπογενή υπερθέρμανση" αυξάνουν ολοένα, κάποια λόμπι, αλλά και εκλεγμένοι εκπρόσωποι μας, συνεχίζουν να "εργάζονται" με ασίγαστο πάθος και σχεδιάζουν τα όπλα που θα χρησιμοποιηθούν για να "πολεμήσουν" το κλίμα! τη μόλυνση όμως, που είναι και το πραγματικό πρόβλημα, ούτε να την αγγίξουν δεν τολμούν, αφού οι "μολυντές" είναι ταυτόχρονα το μεγάλο κεφάλαιο... και αυτό δεν το αγγίζει κανείς... (να μην πω πως αυτό έτσι κι αλλιώς κυβερνά και αποφασίζει...)

Το ότι το ενδιαφέρον κινείται με βάση τα συμφέροντα και το χρήμα είναι οφθαλμοφανές. Αυτοί που πραγματικά μολύνουν, δεν φαίνονται διατεθειμένοι να αλλάξουν τον τρόπο λειτουργίας τους και εννοείται, ότι τα όποια έξοδα βρεθούν να πληρώνουν για "δικαιώματα ρύπων" θα τα μετακυλίσουν σε όλους τους απλούς καταναλωτές... (ΔΕΗ, βιομηχανίες κτλ). Θα αλλάξουν τις μεθόδους και τις τεχνολογίες τους, μόνο όταν είναι εξασφαλισμένο ένα επιπλέον κέρδος...

Το ότι οικονομικά είναι και τα προωθούμενα συμφέροντα -και όχι περιβαλλοντικά- φαίνεται και από την αντιμετώπιση των υπο-ανάπτυξη χωρών, που δικαίως δεν συμφωνούν με τα μέτρα-φρένα που τους βάζουν οι περιορισμοί εκπομπών ρύπων. Έτσι ελέγχονται οι οικονομίες τους καλύτερα...

Από την άλλη πλευρά είχαμε στη χώρα μας και το πρόσφατο χωροταξικό σχέδιο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας (σχετικό Δελτίο Τύπου από το Δίκτυο Οικολογικών Οργανώσεων Αιγαίου: εδώ), όπου για άλλη μία φορά φάνηκε ξεκάθαρα με βάση ποιά κριτήρια γίνονται οι σχετικοί σχεδιασμοί... Όχι τα περιβαλλοντικά και ενεργειακά λογικά κριτήρια, αλλά το μοίρασμα της "πίττας" των κερδών από την κερδοφόρα αγορά των ΑΠΕ είναι που κρίνουν τους τελικούς σχεδιασμούς... Οι επιχειρηματίες δηλαδή αποφασίζουν. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός της υπερβολικής, και μη λογικής στρατηγικά, προώθησης της αιολικής ενέργειας, σε μια χώρα όπου θα έπρεπε να υπερέχει τουλάχιστον η ηλιακή ή η κυματική ενέργεια... (για τη γεωθερμία δε ούτε λόγος να γίνεται...) Άρα που καταλήγουμε πάλι? Τα οικονομικά συμφέροντα αποφασίζουν αν, σε ποιό ποσοστό και ποιές θα είναι οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που θα προωθηθούν. Λέτε να ενδιαφέρονται για το περιβάλλον? Αμφιβάλλω... ακόμη και να ενδιαφέρονται όμως... τι μετράει πρώτα? το κέρδος τους -ως επιχειρηματίες- ή η προστασία του περιβάλλοντος?

Οι πραγματικές λύσεις υπάρχουν, αλλά το θέμα είναι ποιός τις διαχειρίζεται και με ποιό σκοπό...

Ανάλογη είναι και η μοίρα της ανακύκλωσης, όπου οι πολίτες έχουν μεν συνειδητοποιηθεί και συμμετέχουν, αλλά οι υποδομές δεν μπορούν να τη στηρίξουν ή κρινόμενη από τους επιχειρηματίες ως μη κερδοφόρα... υπολειτουργεί ώστε τελικά υποβαθμίζεται ο ρόλος της.

(Ας μη συζητάμε βέβαια για το θέμα πρόληψης: στην Ευρώπη εδώ και δεκαετίες περιορίζεται ο όγκος απορριμμάτων ήδη στη φάση της συσκευασίας των προϊόντων, εδώ δεν υπάρχει καν σχετική μέριμνα για πρόληψη...)

Από τη μία δηλαδή ξοδεύονται χρήματα για καμπάνιες και από την άλλη οι ίδιοι οι φορείς δεν στηρίζουν τις προσπάθειες... εν τω μεταξύ όμως κάποιοι έξυπνοι επιχειρηματίες δεν χάνουν την ευκαιρία να προσθέσουν σοβαρότατα ποσά στις τσέπες τους, εκμεταλλευόμενοι τις περιβαλλοντικές "μόδες"...

Είναι μετά να μην στολίζουν οι εξαπατημένοι πολίτες τα χριστουγεννιάτικα δέντρα με σκουπίδια?...

Το πιο ωραίο ανέκδοτο όμως είναι ο νέος ηγέτης στον "πόλεμο κατά της κλιματικής αλλαγής"... μιας και ο "πόλεμος κατά της τρομοκρατίας" δεν ευδοκίμησε αρκετά...
στο ρόλο του Δον Κιχώτη τώρα... οι ΗΠΑ με τον Ομπάμα...

...κι όλοι εμείς εξαναγκασμένοι θιασώτες στο κλιματικό-περιβαλλοντικό θέατρο του παραλόγου με ακριβότατο εισητήριο στο χέρι...

Μήπως αυτοπαγιδευτήκαμε με τις ΑΠΕ;

Η αναμενόμενη οξύτητα των κλιματικών αλλαγών έφερε το θέμα στο σύγχρονο πολιτικό προβληματισμό. Οι τεχνικοί / επιστήμονες του λεγόμενου αναπτυγμένου κόσμου φέρουμε μεγάλο μέρος της ευθύνης, για το επερχόμενο κακό. Παρασυρμένοι από την τεχνολογία, την επιστήμη δίναμε και εξακολουθούμε να δίνουμε τα κάθε λογής τεχνικά μέσα στον κόσμο, που «διευκολύνουν» τη ζωή του. Δεν μπορέσαμε όμως έγκαιρα να δούμε «πέρα απ’ τη μύτη μας...». Ή τουλάχιστον δεν μας άφησε το τεράστιο οικονομικό σύστημα που αναπτύχθηκε περί αυτά να συνειδητοποιήσουμε τα παρατράγουδα της απίστευτης υπερκατανάλωσης ενέργειας, στην οποία όλα αυτά οδηγούσαν και εξακολουθούν να οδηγούν.

Ας μη γελιόμαστε. Στη γη μας καταναλίσκουμε, δεκαετίες τώρα, πολύ περισσότερη ενέργεια, απ’ όση μπορεί να αντέξει ο πλανήτης κι εμείς, του «αναπτυγμένου» κόσμου, είμαστε πρωταθλητές... Η κατάσταση πηγαίνει προς επιδείνωση. Δισεκατομμύρια κόσμου στην Κίνα στην Ινδία κι αλλού αυξάνουν ραγδαία την ενεργειακή κατανάλωσή τους. Είναι λογική συνέπεια. Το διεθνές οικονομικό σύστημα, που έχουμε στήσει προβάλει και σ’ αυτούς το γκλαμουράτο υπόδειγμα της «Κοινωνίας της Αφθονίας», για να θυμηθούμε και τον πρόσφατα αποβιώσαντα Galbreith.

Περισσότερα στο : Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Climatherm 2008: έχουν μέλλον τα φωτοβολταϊκά στην Ελλάδα

Τα φωτοβολταϊκά συστήματα (Φ/Β) έχουν φυσικά πολλά πλεονεκτήματα ειδικά για την ελλάδα με το γνωστό ηλιακό δυναμικό.

Δεν είναι ομως χωρίς μειονεκτήματα που συνήθως ολοι τα ξεχνούμε. Το υψηλό αρχικό κόστος επένδυσης (που σχετίζεται και με την εκάστοτε επενδυτική πολιτική για επιδοτήσεις), ο σχετικά μικρός βαθμός απόδοσης (14% περίπου) και η απαίτηση για σχετικά μεγάλες επιφάνειες εγκατάστασης (σχετίζεται με το χωροταξικό σχεδιασμό και γενικότερα την περιβαλλοντική πολιτική) είναι σημαντικά μειονεκτήματα που περιορίζουν την άμεση ευρεία διάδοσή τους.

Η συνέχεια: Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ!