Σπισισμός ίσον Φασισμός

48 χιλιάδες εκατομμύρια ζώα - ναι, 48 δισεκατομμύρια πλάσματα - υπολογίζεται πως πεθαίνουν κάθε χρόνο ως αποτέλεσμα της ανθρώπινης δραστηριότητας, ξεκινώντας από τις εντατικές κτηνοτροφικές φάρμες και το κυνήγι, μέχρι το εμπόριο γούνας, την εμπορική εκμετάλλευση κάθε είδους, και την βιοιατρική έρευνα. Αυτό μεταφράζεται σε 120 εκατομμύρια πλάσματα κάθε ημέρα, περιλαμβανομένων πουλιών, αγελάδων, και γουρουνιών, ζώα που θεωρούνται από τα πιο κοινωνικά.

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το σκοτωμό των ζώων αυτών, είτε βρίσκονται ή κρατούνται, στη στεριά, τον αέρα ή τη θάλασσα - τη δολοφονία και το βασανισμό θα έπρεπε να γράψουμε - είναι πραγματικά απίστευτος. Το κάνουμε τόσο ανέμελα,, και με τόσο θεσμοθετημένους 'παραδοσιακούς' τρόπους που μόνο η μειοψηφία συνειδητοποιεί το μέγεθος της τραγωδίας. Από την εποχή που άρχισε η σύγχρονη αλιεία , τα τελευταία 200 χρόνια, έχουμε αποδεκατίσει τους ωκεανούς, φαινομενικά αστείρευτες δεξαμενές ζωής, μετατρέποντας πολλές θαλάσσιες περιοχές σε αυτό που ο Farley Mowat πολύ σωστά χαρακτήρισε " θαλάσσια σφαγεία".

Στις ΗΠΑ μόνο, κάθε έτος, σχεδόν 50 εκατομμύρια γαλοπούλες σκοτώνονται μόνο την ημέρα των Ευχαριστιών, για να τιμήσουν τη μνήμη μιας ημερομηνίας που είναι αμφισβητήσιμης ιστορικής αξίας, και που, παρόλο που τα θύματα πλέον έχουν αυξηθεί από μία χούφτα σε δεκάδες εκατομμύρια, δεν ανακινεί καμία διάθεση ενδοσκόπησης. Δυστυχώς, τέτοια γεγονότα είναι μία σταγόνα στην αόρατη θάλασσα της κακοποίησης, της οποίας οι ρίζες ξεκινούν από τα πρώτα χρόνια της ύπαρξής μας ως είδος, όταν πήραμε το δικαίωμα μόνοι μας να είμαστε οι 'κυρίαρχοι' πάνω στη φύση.

48 δισεκατομμύρια ζώα είναι ένα νούμερο που προκαλεί εντύπωση, και όμως, σύμφωνα με ειδικούς, είναι σκανδαλωδώς μέτριο, και δεν περιλαμβάνει τα ζώα που κακοποιούνται ή θανατώνονται λόγω καταστροφής του οικοσυστήματος που ζουν, από την αυξανόμενη ρύπανση, τις εμφανείς 'αθώες' δραστηριότητες του ανθρώπου όπως ψάρεμα, ή από τη σύγκρουσή τους με το σύγχρονο τρόπο ζωής. (Πάνω από 250 εκατομμύρια ζώα κάθε χρόνο πεθαίνουν χτυπημένα από κάποιο αυτοκίνητο στις λεωφόρους των ΗΠΑ.) Δεν έχουμε γίνει μόνο η πιο απεχθής τυραννία σε βάρος κάθε πλάσματος του πλανήτη, περιλαμβάνοντας και ομάδες του δικού μας είδους, αλλά και ένας μαινόμενος καρκίνος που εξαπλώνεται σε κάθε γωνίτσα της γης.

-----------------------------------------------------------------------------------------
Προοδευτικοί όλων των χώρων, ήρθε η ώρα για επενεξέταση...
-----------------------------------------------------------------------------------------
Σήμερα, ως αποτέλεσμα της βιομηχανοποίησης, η καταστροφή του περιβάλλοντος και όλα τα σχετικά, δεν είναι υποθέσεις που μπορούν να αγνοηθούν από τα δήθεν προοδευτικά μυαλά. Ούτε και να αντιμετωπιστούν ως ένα περιφερειακό θέμα χωρίς μεγάλη σημασία.

Όλα ξεκινούν από όσα κληρονομήσαμε από τον 18ο αιώνα και τον άκρατο ουμανισμό του. Ιδέες βαθειά ριζωμένες που κανείς δεν επανεξετάζει σήμερα, ιδέες που παρουσιάζουν τον άνθρωπο ως κυρίαρχο της πλάσης, και υπεύθυνο για τη ζωή και το θάνατο πλασμάτων και περιβάλλοντος. Ιδέες που ούτως ή άλλως διαμορφώθηκαν σε ένα πλαίσιο εντός του οποίου ίσχυε ακόμη αυτή η 'αφύσική' σχέση μεταξύ υποκειμένου και θεού-βασιλιά. Ακόμη και η Αριστερά σήμερα συνεχίζει να επικυρώνει και να συναινεί στην υπεροπτική ανθρώπινη στάση απέναντι στα ζώα. Αυτή η ηθική τύφλωση δεν δικαιολογείται για αυτούς που θεωρούν εαυτούς την εμπροσθοφυλακή στον αγώνα για την ανθρωπότητα (βλ. το άρθρο Rethinking Revolution: Animal Liberation, Human Liberation, and the Future of the Left By STEVEN BEST.)

Το συμπέρασμα είναι πως ο σπισιμός - μία ύπουλη και πρωτόγονη μορφή φασισμού που ασκείται στα ζώα και στη φύση γενικά - είναι με διαφορά η παλαιότερη και πιο κυρίαρχη μορφή βάρβαρης τυραννίας που γνώρισε ο πλανήτης. Δεν χρησιμοποιώ τη λέξη 'φασισμός' ως υπερβολή ή για να δημιουργήσω δραματική εντύπωση. Εύχομαι να ΗΤΑΝ υπερβολή. Αλλά γεγονός είναι πως ο φασισμός διακρίνεται για τις μονομερείς προκηρύξεις ανωτερότητας μίας ορισμένης φυλής ή ράτσας, όπου αυτή η 'πλασματική' ανωτερότητα δίνει το δικαίωμα στη φυλή ή τη ράτσα να εξουσιάζει, να εκμεταλλεύεται, και να εκμηδενίζει κατά βούληση κάθε ομάδα που θεωρεί 'κατώτερη'. Αν αυτό δεν περιγράφει εύγλωττα την αξιοκαταφρόνητη συμπεριφορά μας προς τα μη-ανθρώπινα ζώα, τότε δεν ξέρω τι μπορεί να το κάνει.

Και για εκείνους που προσποιούνται ότι κολλάνε στη λέξη "φασισμός", σκεπτόμενοι ότι η χρήση της σε αυτό το πλαίσιο αποτελεί κατάχρηση της γλώσσας, καλύτερα ας το ξανασκεφτούν. Κάνεις κακή χρήση της γλώσσας όταν την αντιστρέφεις, και προσπαθείς να εκπληρώσεις το αντίθετο από αυτό που οι λέξεις σημαίνουν στην πραγματικότητα. Ο Μπους και ο τρόπος που χειρίζεται τις λέξεις είναι ένα κλασσικό παράδειγμα : στα χείλια του οι λέξεις ελευθερία, δημοκρατία και δικαιοσύνη, δεν είναι τίποτα άλλο παρά εργαλεία χειρισμού για να προάγει την ημερήσια διάταξη μιας διαταραγμένης και εγκληματικής πλουτοκρατίας. Αλλά τι προτείνω εδώ; Κάτι που όλοι σας θα έπρεπε να προσπαθήσετε, να επεκτείνετε το αίσθημα οίκτους σας, ή τουλάχιστον να ανοίξετε ένα παραθυράκι αμφιβολίας για την πρακτική να στέλνονται εκατομμύρια πλάσματα στο θάνατο. Πού είναι η αντιστροφή του μηνύματος εδώ; Πού είναι η κατάχρηση της γλώσσας; Ή κατόρθωσα ακριβώς να προσβάλλω με το άρθρο μου αυτό τις ευαισθησίες πολλών στενόμυαλων 'καθαρών' μυαλών;

Αλλά περιμένετε! Δεν τελείωσα ακόμη. Ακριβώς όπως υπάρχουν ποικιλίες καπιταλισμού, σοσιαλισμού και κομμουνισμού, έτσι έχουμε επίσης ευδιάκριτες ποικιλίες φασισμού. Σε μερικές περιπτώσεις, όλα τα καμπανάκια χτυπούν και δείχνουν 'κλασσικό φασισμό' -- όπως τον έχουμε μάθει από την ιστορία. Σε άλλες περιπτώσεις, πρόκειται περισσότερο για ένα σύνολο ιδεών, μία κοσμοθεωρία, ένα σύστημα αξιών, μία ιδεολογία που δικαιολογεί έναν κώδικα συμπεριφοράς. Αλλά εδώ είναι το επίκεντρο της ερώτησης. Οι μπότες, οι πορείες, οι ατελείωτοι πόλεμοι, η βία και όλα τα σύνεργα του φασισμού και η γοητεία του θανάτου --- όλα αυτά δεν μπορούν να συμβούν αν έχουμε απουσία ιδεολογίας που δικαιολογεί την καταπίεση τρίτων προκειμένου να εξυπηρετηθούν οι ιεροί σκοποί όσων θεωρούν τους εαυτούς τους ανώτερους. Νομίζετε πως κάπου τα έχετε ξανακούσει αυτά; Ναι, το είπα νωρίτερα.

Δυστυχώς, ο ανθρώπινος σοβινισμός κόβει πολύ βαθιά και εισχωρεί σε κάθε γωνία και σχισμή αυτού που με υπερβολική αισιοδοξία αποκαλούμε ακόμη πολιτισμό, και το κάνει αυτό για χιλιετίες τώρα. Κανένας δεν είναι προστατευμένος από τη μόλυνση αυτή, συμπεριλαμβανομένων πολλών ατόμων που θεωρούν τους εαυτούς τους άψογα προοδευτικούς. Πράγματι, συχνά είναι από τη δική τους ομάδα ακούμε τα χειρότερα επιχειρήματα. Το πιο σύνηθες επιχείρημα είναι πως οι προοδευτικοί άνθρωποι αυτού του πλανήτη, έχουν καλύτερα πράγματα να κάνουν από το να ασχολούνται με τη μοίρα κοτόπουλων και αγελάδων. Ο οίκτος σε τέτοια άτομα, φαίνεται πως έχει εγκαταλείψει από νωρίς. Ο οίκτος γι αυτούς αξίζει μόνο σε άτομα με συγκεκριμένο επίπεδο νοημοσύνης, και κανείς άλλος.
Προφανώς δεν βλέπουν - ή αρνούνται να το κάνουν - τον παραλληλισμό μεταξύ των θεμάτων για τα οποία ξοδεύουν την ενέργειά τους και του αγώνα για τα δικαιώματα των ζώων. Δεν βλέπουν πως η απελευθέρωση των μη-ανθρώπινων ζώων, είναι ένα αναπόσπαστο τμήμα κάθε σοβαρής περιβαλλοντικής θεωρίας. Όχι, εδώ βάζουν τα όρια, και έτσι η λογική, η ευγένεια και η πιο στοιχειώδης αίσθηση δικαίου, απλά εξατμίζεται.

Ωστόσο τέτοιες στενόμυαλες και οκνηρές στάσεις ζωής αργά η γρήγορα θα ξεσκεπαστούν και θα κριθούν στη βάση που τους πρέπει. Γιατί τώρα, στην εποχή της βιομηχανοποίησης των πάντων, με ένα πλανητικό σύστημα που ωμά διακηρύσσει το κηνύγι του κέρδους με κάθε τίμημα, η τυραννία των ανθρώπων πάνω στη φύση έχει πάρει τερατώδεις διαστάσεις. Οι κολοσσιαίες διαστάσεις της εκμετάλλευσης των ζώων από την βιομηχανία και ο θάνατος ενός είδους μετά το άλλο, είναι το πιο τρανταχτό παράδειγμα ότι οι δήθεν προοδευτικές θεωρίες είναι λειψές.

Με τόσα αδιάσειστα στοιχεία στη διάθεσή μας, κανείς που διαθέτει έστω και ένα μικρό δείγμα αξιοπρέπειας, δεν πρέπει να γυρίσει την πλάτη σε αυτή τη γνώση. Είναι καθήκον όλων των ανθρώπων που δεν το έχουν κάνει ακόμη, και ιδιαίτερα αυτών που θεωρούνται 'προοδευτικές δυνάμεις', να επανεξετάσουν τις απόψεις τους σχετικά με τα μη-ανθρώπινα ζώα, σχετικά με την καθημερινή τους επιλογή σε φαγητό, ένδυση και μετακίνηση, και να συνταχθούν με τις δυνάμεις που παλεύουν ενάντια στην πρώτη τυραννία που υπήρξε στη γη. Αυτή του ανθρώπινου ζώου πάνω στο μη-ανθρώπινο ζώο. Κάνοντας αυτό, θα δώσουν νέα σημασία στο περιβαλλοντικό κίνημα, καθιστώντας το πιο συγκεκριμένο και δυναμικό, γιατί ενώ ο αγώνας για τη φύση είναι ένας ευγενής και επείγον σκοπός, ο αγώνας για τα καταπιεσμένα πλάσματα της φύσης είναι ζήτημα δικαιοσύνης.

-------------
Ο Patrice Greanville, είναι συντάκτης
της εφημερίδας Cyrano's Journal (http://www.cjonline.org ]