Φραγκοσυκιά για την διάβρωση του εδάφους

Φραγκοσυκιά, παυλοσυκιά (Κέρκυρα), μπαρμπαροσυκιά (Κεφαλονιά), παπουτσοσυκιά (Κύπρος και Κρήτη), συκιά, φαραοσυκιά είναι μόνο μερικά από τα ονόματα της ινδικής συκιάς που κατάγεται απο το Μεξικό (οι Αζτέκοι τη θεωρούσαν ιερό φυτό).

Σήμερα καλλιεργείται σε πολλά μέρη του κόσμου, είτε για τους καρπούς της είτε για τα σαρκώδη φύλλα της, που είναι εξαίρετη ζωοτροφή. Στην Ευρώπη την βρίσκουμε στις μεσογειακές χώρες, Ισπανία, Σικελία, Β. Αφρική, Ελλάδα, κ.λπ. Πρόκειται για ένα κάκτο ύψους έως και 4 μέτρα, με καρπούς σφαιρικού - ωοειδούς σχήματος με αγκάθια. Η φλούδα των καρπών του, όταν ωριμάσει, είναι κιτρινοκόκκινη, ενώ η σάρκα τους πορτοκαλιά έως κόκκινη.

Εχει αρκετούς σπόρους (που φθάνουν και τους 300, σε ένα φρούτο 160 γραμμαρίων) και γλυκιά γεύση. Τους βρίσκουμε στην αγορά από τον Αύγουστο έως τα μέσα Σεπτεμβρίου.

Στην Ελλάδα δεν καλλιεργείται συστηματικά, αλλά χρησιμοποιείται κυρίως ως φυτοφράκτης σε περιοχές της Ν. Πελοποννήσου, της Κρήτης, των νησιών, κ.α. Συστηματική καλλιέργεια στην Ε.Ε. γίνεται κυρίως στην Ιταλία (Σικελία).

Η φραγκοσυκιά, λόγω του επιφανειακού αλλά εκτενούς ριζικού της συστήματος, μπορεί να βοηθήσει ουσιαστικά, στην προστασία των εδαφών από τη διάβρωση. Επίσης, μπορεί να βοηθήσει στη βελτίωση πολλών φτωχών εδαφών, με την οργανική ουσία που δημιουργεί (το επιφανειακό ριζικό της σύστημα, ανανεώνεται σε σχεδόν ετήσια βάση). Είναι ένα φυτό που χρειάζεται ζεστό κλίμα και δεν έχει απαιτήσεις σε νερό. Πλατείς φράκτες με φραγκοσυκιές μπορούν να λειτουργήσουν ως φυσικά εμπόδια για την επέκταση των πυρκαγιών καθώς, λόγω της μεγάλης περιεκτικότητας του φυτού σε νερό, δεν καίγεται εύκολα.

Ο καρπός, στην πλήρη ωρίμασή του, είναι αρκετά πλούσιος σε βιταμίνη C, σε σημείο που στο παρελθόν, τον χρησιμοποιούσαν οι ναυτικοί στα υπερπόντια ταξίδια τους, για την πρόληψη του σκορβούτου. Επίσης, περιέχει ικανοποιητικές ποσότητες σε ασβέστιο, φώσφορο και κάποιες ποσότητες σε σίδηρο, ενώ τα 100 γραμμάρια, έχουν μόλις 40 θερμίδες.

Από το ΟΙΚΟ της Καθημερινής.