Επιχείρηση "Απόλλων"

Στον Απόλλωνα ξανά



ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ


Η Αίγινα είναι το αγαπημένο μου νησί. Η κοντινή απόσταση από την Αθήνα και η προσβασιμότητα με τα πλοία της γραμμής ή με τα flying dolphins την κάνουν προσιτή στους ντόπιους και ξένους επισκέπτες. Από το 1985 έχω ΄΄ κολλήσει ΄΄ σε αυτό το νησί και δεν μου πέρασε η ασθένεια. Ναι ! είμαι πάλι εδώ. Ξανά στο αγαπημένο μου ξενοδοχείο .Η θάλασσα με χαιρετάει και ο παφλασμός των κυμάτων με νανουρίζει. Τα πουλιά, στο διπλανό δάσος, μου υπενθυμίζουν ότι το μόνο που έμεινε όμορφο στην λεηλατημένη μας Ελλάδα είναι η φύση..Ούτε που κατάλαβα το πότε πέρασαν τα δύο χρόνια. Μία χρονιά έφυγε άδοξα με την ιστορία με το στήθος. Ένας εφιάλτης που ευτυχώς τελείωσε .Άλλη χρονιά με το ατύχημα και το κάταγμα στο πόδι. Θέλω να ξεχάσω την ταλαιπωρία με τις πατερίτσες και την καθήλωση μου στην θέση του ανάπηρου. Σκέφτηκα ότι η καλύτερη λύση είναι να έρθω και να χαλαρώσω. Μάζεψα πολύ κούραση ,τις τελευταίες ημέρες αλλά η επαφή με το ακρογιάλι με αναζωογονεί. Νιώθω ανανεωμένη και τα κομπλιμάν που μου λένε οι άνθρωποι του ξενοδοχείου ,ότι δεν άλλαξα καθόλου, μου δίνουν αέρα στα πανιά.

Το ξενοδοχείο χτίσθηκε το 1970 από τον αρχιτέκτονα Βαλσαμάκη που επιμελήθηκε όχι μόνο το χτίσιμο αλλά και την εσωτερική διακόσμηση του. 107 δίκλινα καθαρά και ηλιόλουστα δωμάτια περιμένουν κάθε χρόνο τους επισκέπτες τους .Από τον Απρίλιο μέχρι τον Οκτώβριο ανοίγουν οι πόρτες του και έρχονται δεκάδες χιλιάδες. Το 1970 η σειρά των ξενοδοχείων Ξενία αποτελούσανε έμπρακτη προσπάθεια του κράτους να προελκύσει το ξένο και ντόπιο τουρισμό. Το ξενοδοχείο αυτό δεν ανήκε σε αυτή την κατηγορία .Στυλώθηκε και αναπτύχτηκε σταθερά με πολύ πετυχημένη λειτουργία. Από το 1970 πολλές βελτιώσεις έχουνε γίνει .Η σταθερή πελατεία του ξενοδοχείου οφείλεται κυρίως και στο ότι οι ιδιοκτήτες δεν έχουνε αλλάξει από τότε. Η ανθρωπιά και η ευγένεια του προσωπικού που επίσης έχει ανανεωθεί μόνο στην βάση των συνταξιοδοτήσεων και όχι των απολύσεων. Η επαφή κάθε χρόνο με τις ίδιες ευγενικές φυσιογνωμίες και η οικειότητα που αναπτύχτηκε ,αποτελούν τα μεγάλα ατού της επιχείρησης. Συζήτησα όλα αυτά με μία κυρία 90 ετών που έρχεται ανελλιπώς από το 1971 σε αυτό το ξενοδοχείο. Λυπηθήκαμε και οι δύο όταν μάθαμε ότι πέρσι έπαθε μεγάλη ζημιά .Της αρχές του Σεπτέμβρη με την πλημύρα ,που ήταν συνέχεια μιας νεροποντής ,πλημμύρησε το ισόγειο και όλα τα δωμάτια γέμισαν λάσπη και βρωμιές. Την ίδια ημέρα υπήρχε προγραμματισμένη δεξίωση και όμως δεν αναβλήθηκε. Όλα έγιναν στην εντέλεια. Απτόητοι οι άνθρωποι του ξενοδοχείου αλλάξανε τα πάντα, ξήλωσαν τις μοκέτες που είχανε μουχλιάσει και τα έπιπλα που είχανε σαπίσει. Το θαύμα έγινε και το ξενοδοχείο άνοιξε μετά 12 ώρες ξανά περιμένοντας τους γνωστούς πελάτες τους. Μπράβο τους που το καταφέρανε!.