Ο ήλιος που μας αγαπά δημιουργεί την φύση...

 

Σας καλώ σε μία
χαρούμενη αγκαλιά μαζί του
γιατί θΕΛΟΥΜΕ
από βάθος της ψυχής
να δημιουργούμε κι εμείς!
Το πράσινο είναι το χρώμα της καρδιάς...

Κλιματική αλλαγή: Η Αρκτική θερμαίνεται με γρήγορο ρυθμό

Η τελευταία εικόνα από την webcamera στον βόρειο Πόλο,
λίγο πριν πέσει το μακρύ σκοτάδι του χειμώνα

Την ετήσια αναφορά της κατάστασης της Αρκτικής εξέδωσε η αμερικανική υπηρεσία ωκεανών και ατμόσφαιρας ΝΟΑΑ (National Oceanic and Atmospheric Administration) στην οποία αποτυπώνονται οι ραγδαίες αλλαγές στο κλίμα, αλλαγές που επηρεάζουν άμεσα την Αρκτική αλλά και το βόρειο ημισφαίριο. Η Αρκτική "ανεβάζει" θερμοκρασία και αυτό έχει επιπτώσεις στον τοπικό πληθυσμό και οικοσύστημα αλλά και το μεγαλύτερο κατοικημένο ποσοστό του βόρειου ημισφαιρίου. 
Στην αναφορά ξεχωρίζουν τα εξής:

• Υψηλές θερμοκρασίες, λιώσιμο πάγων και μείωση της επιφάνειας των παγετώνων στην Γροιλανδία
• Συνεχής μείωση της έκτασης και του βάθους του θερινού πάγου. Η συνολική επιφάνεια πάγων είναι η τρίτη χαμηλότερη από το 1979.
• Ελάχιστη χιονοκάλυψη, η μικρότερη από το 1966.

Οι αλλαγές στην θερμοκρασία του αέρα στην Αρκτική επηρεάζουν άμεσα την ατμοσφαιρική κυκλοφορία με επιπτώσεις που φτάνουν έως τα μεσαία γεωγραφικά πλάτη, γεγονός που παρατηρήθηκε τον περσινό χειμώνα με εξαιρετικά χαμηλές θερμοκρασίες.

Η Αρκτική παίζει μεγάλο ρόλο στην διαμόρφωση του παγκόσμιου κλίματος και οι αλλαγές σε αυτό
εμφανίζονται πρώτα σε αυτή την πολύ ευαίσθητη περιοχή και σε μεγαλύτερο βαθμό απ' ότι στον υπόλοιπο πλανήτη. Οι ετήσιες αναφορές του ΝΟΑΑ, που ξεκίνησαν το 2006, έχουν ως σκοπό την μελέτη και παρακολούθηση της κατάστασης και εκδίδονται κάθε Οκτώβριο.

http://www.arctic.noaa.gov/reportcard/index.html

Zωή και θάνατος κάτω από τη γη: για μια ακόμα φορά, η τηλεόραση δεν έδειξε την αλήθεια

http://antigoldgreece.wordpress.com

Τα μέσα ενημέρωσης επικεντρώθηκαν στη διάσωση των Χιλιανών μεταλλωρύχων, όμως ο πραγματικός φόρος αίματος στα μεταλλεία παρέμεινε στο σκοτάδι

Πηγή άρθρου: http://thetyee.ca/Mediacheck/2010/10/19/ChileanMiners/.

Την ώρα που ολόκληρος ο κόσμος παρακολουθούσε τους 33 μεταλλωρύχους να βγαίνουν από τα έγκατα της γης μετά από μια περίοδο δύο μηνών στην αβεβαιότητα και το σκοτάδι, τέσσερις οικογένειες από άλλη περιοχή της χώρας, θρηνούσαν την απώλεια των αγαπημένων τους προσώπων, επίσης μεταλλωρύχων, που δεν ήταν τόσο τυχεροί.

Καθώς εξελισσόταν η υπόθεση των 67 εγκλωβισμένων μεταλλωρύχων στο ορυχείο του Σαν Χοσέ, κοντά στην πόλη Κοπιαπό, η κάλυψη από τα διεθνή ΜΜΕ είχε λάβει επικές διαστάσεις. Κάποια στιγμή υπήρχαν 1.000 δημοσιογράφοι που καλύπταν την ιστορία από το σημείο του ατυχήματος. Το BBC δαπάνησε 160.000 δολάρια στην κάλυψη της υπόθεσης, ενώ εκτιμάται ότι 13 εκατομμύρια άτομα συντονίστηκαν στους τηλεοπτικούς τους δέκτες για να παρακολουθήσουν τη διάσωση.

Η ιστορία από την ημέρα της διάσωσης κυριάρχησε στα τηλεοπτικά δίκτυα σε όλο τον κόσμο. Ο ένας μετά τον άλλον οι εργαζόμενοι αναδύονταν στην επιφάνεια της γης και συναντούσαν τους αγαπημένους τους. Μερικοί απομάκρυναν το τσίρκο των μέσων ενημέρωσης που τους περιέβαλε, αφήνοντας να φανεί η προέλευσή τους από την εργατική τάξη που τόσο σπάνια φαίνεται στην τηλεόραση.

Στην πορεία προς τη διάσωση, οι 300 συνάδελφοι των 33 εγκλωβισμένων μεταλλωρύχων απολύθηκαν από τις δουλειές τους στο ορυχείο του Σαν Χοσέ. Απολύθηκαν χωρίς αμοιβή, όμως αγνοήθηκαν σχεδόν ολοκληρωτικά από τα μέσα ενημέρωσης.

Για πολλούς ανθρώπους που οι εμπειρίες της ζωής τους είναι ίσως πλησιέστερες προς εκείνες των οικογενειών των διασωθέντων μεταλλωρύχων, η διάσωση ήταν σχεδόν σίγουρα γλυκόπικρη. Ανάμεσά τους είναι δεκάδες οικογένειες μόνο στη Χιλή που έχασαν συγγενείς τους που εργάζονταν σε μεταλλεία μέσα στο τρέχον έτος , και οι εκατοντάδες των οποίων τα αγαπημένα προσωπα έχουν σκοτωθεί σε μεταλλεία της Χιλής κατά την τελευταία δεκαετία.

Σύμφωνα με στοιχεία από την κυβέρνηση της Χιλής, μεταξύ Ιανουαρίου και Αυγούστου του τρέχοντος έτους, 31 μεταλλωρύχοι σκοτώθηκαν στο χώρο εργασίας τους. Έντεκα από αυτούς σκοτώθηκαν από τα μηχανήματα. Έξι πέθαναν παγιδευμένοι στα υπόγεια. Επτά βρήκαν το θάνατο από πτώση. Άλλοι σκοτώθηκαν από πτώση βράχων, ηλεκτροπληξία, ασφυξία ή έγιναν κομμάτια από ανατινάξεις.

Γνωρίζετε για την Αντοφαγκάστα;

Στις 7 Σεπτεμβρίου 2010, τέσσερις μεταλλωρύχοι σκοτώθηκαν σε ώρα εργασίας στην Aντοφαγκάστα, την επόμενη μεγάλη πόλη βόρεια του Κοπιαπό, όταν το φορτηγό τους συγκρούστηκε με ένα όχημα που μετέφερε εκρηκτικά για το μεταλλείο. Αυτή η υπόθεση δεν αναφέρθηκε σχεδόν καθόλου στα Βορειοαμερικανικά μέσα ενημέρωσης.

Το ξέσπασμα της αλληλεγγύης προς τους διασωθέντες μεταλλωρύχους της Χιλής που ήρθε από άλλες χώρες της Λατινικής Αμερικής ήταν επίσης ανάμικτο με θυμό και θλίψη.

Αν και οι μεταλλωρύχοι του Μεξικού δήλωσαν ενθουσιασμένοι με τη διάσωση, είπαν επίσης ότι έριξε λίγο φως στο γεγονός ότι όταν 67 μεταλλωρύχοι έχασαν τη ζωή τους στα υπόγεια στις 19 Φεβρουαρίου 2006 στο ορυχείο Πάστα ντε Κόντσος στην πολιτεία της Coahuila, δεν υπήρχε τέτοια προβεβλημένη προσπάθεια διάσωσης.

Στις 14 Οκτωβρίου, το Συνδικάτο Μεταλλωρύχων του Μεξικού έγραψε μια ανοικτή επιστολή προς τον νυν και τους πρώην πρόεδρους του Μεξικού, κατηγορώντας τους ότι άφησαν τους αδελφούς τους να πεθάνουν μέσα στο ορυχείο.

“Σαν σύγκριση, στο Μεξικό, από το 2006 και μέχρι σήμερα, ούτε ο ιδιοκτήτης του ορυχείου της Πάστα ντε Κόντσος, ούτε οι συνέταιροι του στην επένδυση, ούτε ο τότε πρόεδρος Βισέντε Φοξ ούτε η σύζυγός του, πάτησαν πόδι κοντά στο ορυχείο για να υποστηρίξουν τις προσπάθειες διάσωσης, ή τουλάχιστον να δώσουν τα συλλυπητήριά τους προς τις χήρες και τους συγγενείς των θυμάτων των νεκρών ανθρακωρύχων, ” αναφέρει η επιστολή

“Ο Θεός δεν θα το επέτρεπε αυτό”

Στην Αργεντινή, η πρόεδρος Κριστίνα Κίρχνερ επικρίθηκε έντονα επειδή έγραψε στο Twitter σχετικά με τους παγιδευμένους μεταλλωρύχους στη Χιλή: “Φανταστείτε για μια στιγμή, αν αυτό όνειδος είχε συμβεί εδώ (ο Θεός ποτέ δεν θα το επέτρεπε αυτό)”.

Η Kίρχνερ επικρίθηκε επειδή δεν παραδέχθηκε ότι μια παρόμοια καταστροφή έχει λάβει χώρα στην Αργεντινή, σε μια μικρή πόλη ανθρακωρύχων που ονομάζεται Rio Turbio στο νότιο άκρο της χώρας. Τον Ιούνιο του 2004, 14 ανθρακωρύχοι έχασαν τη ζωή τους μέσα στα ανθρακωρυχεία.

Πέρασα αρκετό καιρό στην πόλη δύο χρόνια μετά το ατύχημα και συναντηθηκα με επιζώντες του περιστατικού, με την τοπική αυτοδιοίκηση, καθώς και με τις χήρες και τα ορφανά.

Ένα πράγμα που έγινε σαφές ενώ ήμουν στο Ρίο Turbio ήταν ότι η σειρά των μοιραίων λάθων που οδήγησαν στο θάνατο 14 ανδρών δεν μπορούσε να ονομάζεται “ατύχημα”. Η πυρκαγιά που προκάλεσε ασφυξία στους 14 άνδρες στα υπόγεια μπορούσε με βεβαιότητα να έχει προληφθεί – αυτό δεν ήταν ατύχημα. Ήταν αποτέλεσμα της ιδιωτικοποίησης των ορυχείων από το καθεστώς του Κάρλος Μένεμ. Τα αιτήματα των συνδικάτων για μεγαλύτερη ασφάλεια κατά τα έτη που προηγήθηκαν του ατυχήματος αγνοήθηκαν συνολικά.

Απαιτούνται μεταρρυθμίσεις στους όρους ασφάλειας

Μέχρι να αποκτήσουν οι μεταλλωρύχοι ασφαλείς συνθήκες εργασίας και ασφάλεια των θέσεων εργασίας, θα συνεχίσει να θεωρείται ένα συχνά θανατηφόρο επάγγελμα. Η προσοχή των μέσων ενημέρωσης για τις 33 εργαζόμενους που ήρθαν στην επιφάνεια, μας επιτρέπει να σκεφτούμε για μια στιγμή για τις ιστορίες οι οποίες αγνοούνται.

Ως παράδειγμα, την επομένη της διάσωσης, τέσσερα άτομα είχαν παγιδευτεί σε ένα ορυχείο στο Εκουαδόρ. Είναι ακόμα παγιδευμένοι στα υπόγεια. Την επόμενη μέρα, 26 άτομα σκοτώθηκαν σε έκρηξη σε ορυχείο στην Κίνα. Στα Βορειοαμερικανικά μέσα ενημέρωσης δεν αναφέρθηκε τίποτα.

Τίποτα από αυτά δεν έχει σκοπό να μειώσει την προσπάθεια που έσωσε τις ζωές τριαντατριών εργαζομένων ανδρών στη Χιλή. Όμως όσο αυτό το επίπεδο σεβασμού για την ανθρώπινη ζωή και ειδικά για τις ζωές των εργαζομένων θα θεωρείται η εξαίρεση αντί να είναι ο κανόνας, δεν υπάρχουν πολλά για να πανηγυρίσουμε.

Και μια ακόμα ενδιαφέρουσα άποψη:

Capitalism Would Have Killed the Chilean Miners, από τη Huffington Post

Την 1η θέση σε παγκόσμιο διαγωνισμό φωτογραφίας με θέμα την υπερθέρμανση του πλανήτη κατέλαβε η φωτογραφία του Χρήστου Λαμπριανίδη...

Το Ιούνιο του 2010 δημιουργείται στο www.deviantart.com ένα group με το όνομα Coolclimate που θα αναλάμβανε να διοργανώσει έναν διεθνή διαγωνισμό με θέμα την υπερθέρμανση του πλανήτη. Συγκεντρώνονται περίπου χίλιες δουλειές μεταξύ των οποίων φωτογραφίες, αγάλματα, γραφικά και ζωγραφιές. Οι συμμετέχοντες ήταν από όλες τις γωνιές του πλανήτη.
Ένα πάνελ από αξιόλογους εμπειρογνώμονες Τέχνης επιλέγουν τις 20 finalist οι οποίες δημοσιεύονται στη Huffington Post σε δημόσια ψηφοφορία μέσω της οποίας θα αναδεικνύονταν οι 5 καλύτερες. Οι κριτές ήταν :
• Jackson Browne (μουσικός)
• Chevy Chase (κωμικός) και Jayni Chase (φιλάνθρωπος)
• Mel Chin (καλλιτέχνης)
• Dianna Cohen (καλλιτέχνης)
• Philippe Cousteau (οικολόγος)
• Agnes Gund (συλλέκτης και φιλάνθρωπος)
• Van Jones (Ακτιβιστής)
• Carrie Mae Weems (Καλλιτέχνης)
• David Ross (Επιμελητής)

Οι “top 5 Climate Artists του 2010” όπως ονομάστηκαν και ψηφίστηκαν είναι:

1η θέση: No Pollution Please από τον Λαμπριανίδη Χρήστο (Ελλάδα)
2η θέση: AIR από τον David Criado (Βολιβία)
3η θέση: Oil Spill Duck Sculpture από τον Donald Gialanella (Wisconsin, Η.Π.Α.)
4η θέση: Donʼt Trash It από το Starkman Design Group (California, Η.Π.Α.)
5η θέση: Tick Tock από την Juliet McIver (California, Η.Π.Α.)

Οι νικητές τιμήθηκαν στης 7 Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον, στο «Κέντρο για την Αμερικανική Πρόοδο», και τα έργα τους θα εμφανιστούν στο show “Green Planet 100”. Μεταξύ των άλλων, τα έργα θα διανεμηθούν παγκοσμίως σε οργανισμούς για το περιβάλλον με τις οποίες θα υποστηρίξουν επικοινωνιακά τις ανακοινώσεις τους.
Ο Van Jones, ακτιβιστής, σύμβουλος του Ομπάμα σε θέματα οικολογίας κατά το 2009 και ένας από τους κριτές του διαγωνισμού δήλωσε «Αυτές οι εικόνες μιλάνε για τον αέρα, το νερό και την γη που μας συντηρεί. Και μας αποκαλύπτουν την επικίνδυνη εξάρτηση μας από το πετρέλαιο και το κάρβουνο. Η ανθρώπινη εφευρετικότητα δημιούργησε αυτά τα προβλήματα, και η ανθρώπινη δημιουργικότητα – όπου την βλέπουμε εδώ να είναι εμφανής - μπορεί να μας οδηγήσει στη λύση τους. Παροτρύνω τους περιβαλλοντικούς ακτιβιστές να χρησιμοποιούν αυτές τις εικόνες για τις δράσεις τους .»

Το blog που δημιούργησε η Huffington post για τον Λαμπριανίδη Χρήστο μπορείτε να το δείτε εδώ : http://www.huffingtonpost.com/christos-lamprianidis/coolclimate-art-contest-w_b_754929.html

Οι πέντε καλύτερες φωτογραφίες του διαγωνισμού : ttp://coolclimate.deviantart.com/favourites/?41307675#_41307675
Σπόνσορες
• 1Sky
• 350.org
• Artillery Magazine
• Big New Ideas
• The Canary Project
• The Center for American Progress
• Chesapeake Climate Action Network
• Clean Energy Works
• Climate Change Education
• Creative Visions Foundation
• Defenders of Wildlife
• deviantART
• Earth Day Network
• Ecorazzi
• Energy Action Coalition
• Environmental Defense Fund
• Green Community Schools
• Green For All
• Hip Hop Caucus
• Huffington Post
• Kaze Design
• Metropolis Magazine
• National Wildlife Federation
• Oceana
• Planet100
• Plastic Pollution Coalition
• Rock the Vote
• Sierra Club
• Student PIRGS
• Southern Energy Network
• SustainUS
• World Wildlife Fund

Tο κείμενο που απέστειλε ο Χρήστος Λαμπριανίδης στην Huffington post (μεταφρασμένο στα ελληνικά) και διαβάστηκε στην τελετή απονομής βραβείων

Πρώτα απʼ όλα θα θελα να σας ευχαριστήσω. Εσάς και όλους τους συμμετέχοντες σʼ αυτό τον διαγωνισμό. Ήταν μια πραγματική πρόκληση κι ένα διαβατήριο για μας να θίξουμε ένα σημαντικότατο πρόβλημα που μας αφορά όλους. Σε όποια γωνιά του πλανήτη κι αν ζούμε. Μας αφορά όλους κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο πιο δραστικά μέτρα μπορούμε να πάρουμε.

• Λίγα λόγια για μένα και την περιοχή που ζω.
Εγώ είμαι Έλληνας. Κι έχω πιστεύω το προνόμιο να ζω σʼ ένα προικισμένο τόπο. Στη Δυτική Μακεδονία, στην Βορειοδυτική πλευρά της χώρας. Και το πιο παράδοξο για κομμάτι της Ελληνικής γης? Δεν βρέχεται από θάλασσα. Δεν της λείπει όμως. Πυκνά δάση, ποτάμια και λίμνες καλύπτουν σχεδόν το 65% της επιφάνειάς της. Μαζί με τον πολιτισμό και την ιστορία της , έχει κι ένα μοναδικό θησαυρό. Τον πλούσιο ορυκτό της πλούτο. Το υπέδαφός της έχει πλούσια κοιτάσματα λιγνίτη που εδώ και 50 χρόνια αποτελούν πηγή ηλεκτροδότησης όλης της χώρας μας. Ο λιγνίτης είναι πολύ σημαντικός για τον ενεργειακό τομέα της Ελλάδας αφού καλύπτει το 70% των αναγκών της χώρας σε ηλεκτρική ενέργεια. Η εξόρυξη του λιγνίτη γίνεται σε δύο κυρίως περιοχές της χώρας, στη Δυτική Μακεδονία και στην Πελοπόννησο.
Το νόμισμα αυτό όμως έχει 2 όψεις, όπως άλλωστε όλα τα νομίσματα. Η μία όψη λέει «ενεργειακή καρδιά» της χώρας, ανάπτυξη της μεγαλύτερης βιομηχανίας εξόρυξης και παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, της ΔΕΗ, δουλειά σε περισσότερους από 8000 ανθρώπους, υψηλό ΑΕΠ, σημαντικά περιθώρια ανάπτυξης. Για πολλά χρόνια η περιοχή μας είναι συνώνυμη της ενέργειας.
• Η άλλη όψη του νομίσματος - Το πρόβλημα
Η μακρόχρονη παραμονή των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων στην περιοχή έχει επιφέρει τεράστια περιβαλλοντική ρύπανση. Η τέφρα και τα αιωρούμενα σωματίδια που εκπέμπονται από τις υψικαμίνους της ΔΕΗ είναι ιδιαίτερα επιβαρυντικά για τη χλωρίδα και την πανίδα, ενώ καθιστούν την περιοχή ως την πιο επιβαρυμένη περιβαλλοντικά σε όλη την Ελλάδα. Η ελληνική ΔΕΗ, είναι η 5η μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής λιγνίτη στον κόσμο, ενώ οι πιο ρυπογόνοι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί στην Ευρώπη είναι αυτοί του Αγίου Δημητρίου και της Καρδιάς στην Κοζάνη (έκθεση της WWF).
Οι συνέπειες στο περιβάλλον είναι ανυπολόγιστες:
Οι λιγνιτικοί σταθμοί της ΔΕΗ εκλύουν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (CO2)στην ατμόσφαιρα, το οποίο ως γνωστόν είναι η βασική αιτία για την υπερθέρμανση του πλανήτη και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Σύμφωνα με έρευνες που έχουν γίνει οι σταθμοί της ΔΕΗ στην Ελλάδα εκλύουν κάθε χρόνο 43 εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ποσό που αποτελεί το 40% των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα της χώρας.
Και το χειρότερο? Τα σοβαρά προβλήματα υγείας και κυρίως τα αναπνευστικά που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι της περιοχής και ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά. Οι σταθμοί της ΔΕΗ εκπέμπουν υψηλές ποσότητες μικροσωματιδίων, τα οποία σύμφωνα με έρευνες σχετίζονται με σοβαρές ασθένειες, όπως αναπνευστικά προβλήματα, αλλεργίες ακόμη και καρκινογενέσεις. Ακόμη εκπέμπουν μονοξείδιο του άνθρακα, οξείδια του αζώτου, διοξείδιο του θείου, αρσενικό, κάδμιο, νικέλιο, όλα πολύ επικίνδυνοι ρύποι.
Δεν είναι του παρόντος να αναφερθώ περαιτέρω σε στατιστικές και αριθμούς. Αυτό είναι δουλειά των επιστημόνων και των ερευνητών και είναι στη διάθεση όσων πραγματικά ενδιαφέρονται να μάθουν.
Δεν ήταν αυτό που με παρακίνησε. Το πρόβλημα άλλωστε είναι γνωστό.
Εγώ είμαι εκπαιδευτικός. Διδάσκω παιδιά Γυμνασίου. Πάνω από όλα όμως είμαι πατέρας. ΚΑΙ ΦΟΒΑΜΑΙ. Δεν θέλω το περιβάλλον που ζούμε να υποθηκεύσει τη ζωή και το μέλλον των παιδιών. Των δικών μου παιδιών, των μαθητών μου, των συντοπιτών μου.
Είμαι όμως και φωτογράφος. Από χόμπι, από αγάπη. Πως θα μπορούσα άλλωστε να αποτυπώσω καλύτερα την ομορφιά του τόπου μου. Μα και τις ανάγκες του, την φθορά του, την αγωνία των κατοίκων του.
Δεν θέλω ο τόπος μου, που έχει τόσες ομορφιές, να πεθαίνει καθημερινά μέσα από την ανεξέλεγκτη χρήση του ορυκτού του πλούτου με αντάλλαγμα την ευμάρεια της περιοχής. Κι όταν εξαντληθεί ο πλούτος αυτός τι θα συμβεί; Τι γη και αέρα θα αφήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας;
Δεν ζητάμε τίποτα περισσότερο από το να προστατέψουμε τον τόπο μας, το περιβάλλον του, τις ζωές μας. Αυτό μπορεί να γίνει με την εγκατάσταση σύγχρονων φίλτρων, με την συμβολή των εναλλακτικών μορφών ενέργειας, με την απόφαση να υιοθετήσουμε πράσινες πολιτικές που θα προστατέψουν το περιβάλλον που ζούμε, που δημιουργούμε και που θα κληροδοτήσουμε στις επόμενες γενιές.
Είναι εγκληματικό το κόστος αυτών των εργασιών να λειτουργεί ως δικαιολογία για την μη τέλεσή τους. Δεν ανεχόμαστε τα κέρδη να μπαίνουν πάνω από τις ζωές μας και την προστασία του περιβάλλοντος
Αυτή η αγωνία με παρακίνησε.
Με εργαλείο την μηχανή μου έβγαλα μια φωτογραφία. Την δούλεψα σαν να ζωγράφιζα με τα μάτια της ψυχής μου ένα πίνακα. Και του δώσα ένα όνομα. ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΗΝ ΜΟΛΥΝΣΗ! Για να χουμε μέλλον, ζωή, ελπίδα.
Δεν ξέρω αν πέτυχα κάτι, αν κατάφερα να ευαισθητοποιήσω κάποιους. Αν τους έκανα να κοιτάξουν κατάματα το πρόβλημα. Όμως εγώ αυτό ήθελα. Μέσα από την αγάπη μου για την φωτογραφία προσπάθησα να δείξω πόσο αγαπώ τον τόπο μου και πόσο απεγνωσμένα όλοι αυτοί που τον αγαπούν και τον σέβονται ζητούν απʼ όλους όσους ευθύνονται να κάνουν κάτι. Με όποιο μέσο, από κάθε πόστο. Εγώ έχω μόνο την μηχανή μου. Κάποιοι μπορούν πολύ περισσότερα. Αρκεί να το θελήσουν. Ας προσπαθήσουμε όλοι μαζί. Μακάρι να τα καταφέρουμε…
Σας ευχαριστώ πολύ, και ιδιαίτερα την κ. Λιάνα Παπατέρπου που φρόντισε ιδιαίτερα για την οργάνωση και την έκφραση των σκέψεων μου.

Χρήστος Λαμπριανίδης
Κοζάνη 7/10/2010

Πηγή: www.kozan.gr

Αντί να στεναχωριέσαι για το σκοτάδι, άναψε ένα φως

Αντί να στεναχωριέσαι για το σκοτάδι, άναψε ένα φως: η Οικοκοινότητα "Πελίτι" συναντά τον Επίκουρο http://kovontas.blogspot.com/

Χανιώτικα Νέα#movie

Χανιώτικα Νέα#movie