Τα ελαφάκια της Λήμνου
Στο νησί της Λήμνου πάνω από την πρωτεύουσα την Μύρινα υπάρχει ένα κάστρο. Αν το επισκεφθεί κανείς,κυρίως το σούρουπο, θα αντικρύσει ένα κοπάδι από ελάφια. Αυτά τα ελάφια δεν υπήρχαν από παλιά στο νησί.
Τα παλιά χρόνια υπήρχε στο κέντρο της Μύρινας ένας κινηματογράφος. Στη θέση του παλιού κινηματογράφου (που δεν υπάρχει πια) σήμερα θα βρείτε μια εκκλησούλα που δίπλα της υπάρχει μια πλάκα μνημείο και είναι χαραγμένα πολλά ονόματα. Τα ονόματα αυτά είναι κάποιων που χάθηκαν από πυρκαγιά που ξέσπασε στον κινηματογράφο μια καλοκαιρινή βραδιά (αν θυμάμαι καλά της δεκαετίας του 50).
Ο κινηματογράφος ήταν γεμάτος από ανθρώπους που πήγαν να παρακολουθήσουν την ταινία που παιζόταν εκείνο το βράδυ. Τίποτα δεν προμήνυε την τραγωδία που θα ακολουθούσε. Ξαφνικά μάλλον από εξ αιτίας κάποιου βραχυκυκλώματος ξέσπασε πυρκαγιά. Οι άνθρωποι έντρομοι προσπάθησαν να βγούν για να γλυτώσουν, μα ο πανικός δεν είναι καλό πράμα. Εγκλωβίστηκαν όλοι, άλλοι ποδοπατήθηκαν, άλλοι κάηκαν.
Τα απαρηγόρητα παιδιά κάποιων που έχασαν τη ζωή τους, αποφάσισαν να αφιερώσουν στη μνήμη τους 2 ελαφάκια για να θυμίζουν στους ανθρώπους εκείνη την τραγική βραδιά. Τα ελαφάκια (ένα αρσενικό, ένα θηλυκό) τα μάντρωσαν στον χώρο που υπήρχε ο κινηματογράφος και οι ντόπιοι τα τάϊζαν και καθάριζαν καθημερινά τον χώρο. Τα ελαφάκια όμως μεγάλωσαν και αγαπήθηκαν μεταξύ τους με αποτέλεσμα σιγά σιγά να δημιουργηθεί ένας μεγάλος αριθμός ελαφιών. Επειδή ο αριθμός τους αυξανόταν διαρκώς, οι ντόπιοι σκέφτηκαν πως ήταν άδικο να τα κρατούν φυλακισμένα σε ένα οικόπεδο στην καρδιά της πόλης. Εξ άλλου τέθηκε και θέμα υγιεινής. Το αποτέλεσμα ήταν οι τοπικές δημοτικές αρχές να απελευθερώσουν το κοπάδι στο βουνό που βρίσκεται το κάστρο της Μύρινας.
Σήμερα πια τα ελαφάκια ζουν ελεύθερα σε αγέλη και κυκλοφορούν στα μονοπάτια που οδηγούν προς το κάστρο για να θυμίζουν εκίνη την τραγική βραδιά που χάθηκαν άδικα τόσες ψυχές. Ο Δήμος έχει αναλάβει να τους παρέχει τροφή. Εάν βρεθείτε καμιά φορά στην Μύρινα της Λήμνου αναζητείστε τα. Ισως να σας ψιθυρίσουν την ιστορία τους......
Labels: Ελάφια, Ιστορίες για ζώα
4 Comments:
Ήμουνα 8 μήνες στην Λήμνο (θητεία) αλλά αυτήν την ιστορία πρώτη φορά την άκουσα.
Αρκεί να μην πέσουν στις κάνες λαθροκυνηγών. Τρυφερή ιστορία.
@maroulako
Στα παιδικά μου χρόνια είχαμε μια γειτόνισα που καταγόταν από τη Λήμνο, η οποία είχε χάσει τους γονείς της στην πυρκαγιά. Ετσι όταν επισκέφτηκα για πρώτη φορά την Λήμνο, θέλησα να μάθω περισσότερα για αυτήν την ιστορία και μιλώντας με ντόπιους έμαθα την ιστορία των ελαφιών. Ετσι σκέφτηκα να την μοιραστώ μαζί σας....
@whispering
Και εγώ το εύχομαι....
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home