Η οπλοφορούσα φυσιολατρία

Του Κωστή Παπαϊωάννου

Δεν κατάφερα ποτέ να συμμεριστώ τη χαρά του κυνηγού. Πρωτίστως για λόγους αισθητικούς και δευτερευόντως ιδεολογικούς. Ανήκω σε εκείνους που οι κυνηγοί εγκαλούν για εμπάθεια, αφού δεν εννοώ να καταλάβω την προαιώνια σχέση κυνηγού- θηράματος καθώς το ένα από τα δύο μέρη σε αυτή τη σχέση συμμετέχει χωρίς τη θέλησή του. Δηλώνω λοιπόν εκ των προτέρων πως μεροληπτώ. Άλλωστε πώς να διεκδικήσει κανείς εχέγγυα αμεροληψίας μπροστά στο θέαμα των πάνοπλων κυνηγών που ξεχύνονται στα δάση σαν να ζουν στην κατάφυτη και γεμάτη θηράματα Ευρώπη περασμένων αιώνων; Η τεχνολογία χρησιμοποιείται απέναντι σε ζώα που δεν κατάφεραν να παρακολουθήσουν τη δική μας «εξέλιξη» και αγωνίζονται να επιζήσουν σε ένα περιβάλλον όλο και πιο εχθρικό, με τα ίδια φτωχά μέσα αιώνες τώρα. Έτσι κι αλλιώς, η καταναλωτική φυσιολατρία, τα υπερσύγχρονα 4Χ4 και η βιομηχανία των χόμπι ντύνουν την ανία της αστικής καθημερινότητας με ένα επίχρισμα περιπέτειας. Μόνο που στην περίπτωση του κυνηγιού το επίχρισμα αυτό έχει θύματα.
Αυτό όμως που υπερβαίνει την κοινή λογική είναι η συστηματική προσπάθεια να εμφανιστούν οι κυνηγοί ως διωκόμενοι, ως θύματα οργανωμένης προσπάθειας κατασυκοφάντησης και παραπληροφόρησης. Όλοι γνωρίζουν πως δεν πρόκειται για μια ανυπεράσπιστη ομάδα που πέφτει θύμα των κατηγόρων τους οικολόγων. Αντίθετα. Οι κυνηγοί αποτελούν το πιο οργανωμένο, ίσως, λόμπι στην ελληνική κοινωνία, με ισχυρές κομματικές διασυνδέσεις, σαφέστατη υποστήριξη από μερίδα του Τύπου, μεγάλη καταναλωτική ισχύ. Απόδειξη τρανή, το ζήτημα της απαγόρευσης του κυνηγιού λόγω των πυρκαγιών. Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας για προσωρινή απαγόρευση μέχρις ότου γίνουν οι απαραίτητες περιβαλλοντικές μελέτες ξεπεράστηκε αμέσως με μια «ντρίμπλα» του αρμόδιου υφυπουργού. Όσοι τονίζουν πως οι επιπτώσεις των πυρκαγιών στην πανίδα δεν περιορίζονται στις καμένες εκτάσεις κατηγορούνται ως φανατικοί οικολογούντες. Η εξυπηρέτηση των συμφερόντων και ενστίκτων του κυνηγετικού λόμπι είναι πιεστικότερο αίτημα. Σαφείς οι αναλογίες με το ζήτημα της δημιουργίας υπουργείου Περιβάλλοντος, που κατά τον κ. Σουφλιά πρέπει να ιδρυθεί αλλά... όχι ακόμα (σε πείσμα των κουτόφραγκων που το θεωρούν προϋπόθεση για τη χάραξη και εφαρμογή περιβαλλοντικής πολιτικής). Προφανώς προέχει η εξυπηρέτηση του σημερινού μοντέλου ανάπτυξης με τις ολέθριες επιπτώσεις στο περιβάλλον. Όπως προέχει, άλλωστε, και το έντονο αποτύπωμα των ταγμάτων της «οπλοφορούσας φυσιολατρίας» στον εκλογικό χάρτη. Αφελείς όσοι πίστευαν πως η περιβαλλοντική καταστροφή του καλοκαιριού θα στεκόταν εμπόδιο στις πάγιες προτεραιότητες πολιτείας και κοινωνίας. Οφείλουμε όλοι να αποδεχθούμε άλλη μία φορά πως κυνηγοί, μεγαλοεργολάβοι, δήμαρχοι τύπου Ζαχάρως και πολιτικοί των «μεγάλων έργων» βιάζονται. Οι μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων θα προκαλούσαν αδικαιολόγητες καθυστερήσεις στην υλοποίηση των «μεγαλεπήβολων οραμάτων» τους!
Ο Κωστής Παπαϊωάννου είναι πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

Από τα ΝΕΑ

Δεξιά στο template θα βρείτε την στήλη με τις διαμαρτυρίες. Γράφτε επιστολές διαμαρτυρίας. Για να σταματήσει το κυνήγι ΤΩΡΑ!