Τα λατομεία και η ..τέχνη: δρόμοι αταίριαστοι;

Το μάρμαρο του τόπου μας είναι επίσης ανώτερης ποιότητας και έχει για αιώνες ζήτηση τόσο στην εγχώρια όσο και στη διεθνή αγορά. Εχει δε παράγει ανεκτίμητης αξίας έργα σμιλεμένα από τεχνίτες που διδάχθηκαν τα μυστικά του. Το μάρμαρο, το ίδιο πεντελικό μάρμαρο, που χρησιμοποιήθηκε κάποτε για να δομήσει τον Παρθενώνα, μπορεί να ταξίδεψε μακριά από τον τόπο του για να κοσμήσει τη ματαιοδοξία του λόρδου Ελγιν καθώς και άλλων αλλοδαπών «φιλότεχνων», αλλά σε μεγάλο βαθμό παραμένει στα σπλάχνα της πεντελικής γης. Και σήμερα, το ίδιο μάρμαρο, βλέπω να χρησιμοποιείται σε κάθε είδους αναστηλώσεις και επισκευαστικές εργασίες που γίνονται στον ιερό βράχο.
Κι ακόμα, οι χώροι αυτοί, επιφανειακοί ή υπόγειοι, εφόσον τους αφαιρούμε το «ωφέλιμο» προϊόν και μαζί τα πολλά ή λίγα «στείρα της αποκάλυψης», έχουν ένα περιβαλλοντικό αποτύπωμα. Πάντα είχαν. Όχι ενδεχομένως περισσότερο από άλλες μορφές πρωτογενούς ανάπτυξης. Πρόκειται για ένα αποτύπωμα που είναι ορατό, επηρεάζει κυρίως την συνέχεια του τοπίου, αλλοιώνει την αισθητική του τοπίου δημιουργώντας κεκλιμένες επιφάνειες και ευτυχώς σταματά εκεί.
Πόσο ωφέλιμο και θεμιτό είναι να καταστρέφουμε την μία αισθητική, την αισθητική του τοπίου για να ικανοποιήσουμε μια άλλη αισθητική, μια άλλη ανάγκη: την ανάγκη για την τέχνη, την ομορφιά , την δημιουργία; Μάλλον είναι ένα ερώτημα, συνυφασμένο με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη, που πολύ δύσκολα θα απαντηθεί..
[Τζεφέρης Πέτρος] [by tzeferis petros]
Η ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ