"Κατηγορώ" για τον δράκο που κατάπιε το χωριό τους...

Ενα βιβλίο γεμάτο ζωγραφιές με εργοστάσια, φουγάρα και μαύρο καπνό έστειλαν ως... δώρο στον πρόεδρο της ΔΕΗ οι μικροί μαθητές, με αφορμή την Ημέρα Περιβάλλοντος «E» Κλήθηκαν να ζωγραφίσουν για το περιβάλλον, τα παιδιά του δημοτικού σχολείου Ποντοκώμης Κοζάνης, και δεν χρειάστηκε να χρησιμοποιήσουν πολλά χρώματα για να το κάνουν.
Με τη μαύρη ξυλομπογιά αποτύπωσαν στο χαρτί τη γη που τους περιβάλλει, με το γκρίζο του μολυβιού σχεδίασαν τον καπνό που αναπνέουν και το χρώμα του ουρανού που αντικρίζουν από τα παράθυρά τους.
Αντί για δέντρα, λουλούδια, εύφορες πεδιάδες και ποτάμια, τα παιδιά ζωγράφισαν εργοστάσια ηλεκτροπαραγωγής, καμινάδες, ατελείωτα ορυχεία λιγνίτη και μαύρο καπνό. Τύπωσαν την εργασία τους, την εμπλούτισαν με παραμύθια, ποιήματα, θεατρικό σενάριο και προσωπικές επιστολές, και το «Βιβλίο της Ποντοκώμης» που προέκυψε στάλθηκε ως δώρο πριν από λίγες μέρες στον πρόεδρο και διευθύνοντα σύμβουλο της ΔΕΗ ΑΕ, Π. Αθανασόπουλο, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος.
Κατηγορώ για τον δράκο που κατάπιε το χωριό τους...

«Μας περιβάλλουν ορυχεία»
«Περιβάλλον είναι καθετί που μας περιβάλλει, αυτό που υπάρχει δίπλα μας. Και εδώ στην Ποντοκώμη μας περιβάλλουν ορυχεία, ΑΗΣ, Κέντρα Υπερυψηλής Τάσης κ.λπ., μια δραστηριότητα τέτοια της ΔΕΗ ΑΕ που δημιουργεί ρύπανση, που στενοχωρεί τους κατοίκους του χωριού, μα κυρίως πληγώνει το πιο ευαίσθητο τμήμα του οικισμού μας, που είναι τα παιδιά», γράφει στον πρόλογο ο διευθυντής του σχολείου Αθ. Νούσιας.
Το βιβλίο ξεκινά με ένα θεατρικό έργο της Ε Δημοτικού που φέρει τον τίτλο «Ηταν κάποτε ένα όμορφο χωριό». Μιλά για ένα χωριό που το έλεγαν «Ομορφοκώμη», γεμάτο με χαρούμενους ανθρώπους και παιδικές φωνές, σπίτια όμορφα βαμμένα, δέντρα, περιβόλια και λαχανόκηπους.
Ξάφνου εμφανίζεται ο καπνός, που παίρνει τη μορφή σιδερένιου δράκου και αρχίζει να καταπίνει ένα ένα τα χωράφια.
Ο δράκος υπόσχεται δουλειά και χρήματα σε όσους γίνουν υπάλληλοί του και είναι συνεπής σε αυτό, αλλά γρήγορα το χωριό αλλάζει χρώμα και γίνεται Γκριζοκώμη.
Τα παιδιά ήταν κλεισμένα στα σπίτια, ο αέρας μύριζε, τα δέντρα έγιναν γκρίζα, όπως και ο ουρανός, ενώ οι άνθρωποι σπάνια χαμογελούσαν.
Αρρώσταιναν συχνά, έβηχαν, πονούσε το στήθος τους, ένιωθαν δυσφορία.
Οι κάτοικοι έκαναν συνέλευση και κάλεσαν το τέρας για εξηγήσεις. Εκείνος απόρησε και τους κατηγόρησε ότι ζητούν τα ρέστα αντί να τον ευγνωμονούν, αυτόν που τους χάρισε δουλειά και προκοπή.
Με τα πολλά, τους υπόσχεται πως θα βρέχει τους δρόμους για να φύγει η σκόνη και ότι θα φέρει γιατρούς για να γιατρέψουν τους αρρώστους, αλλά δεν πείθει κανέναν. Το θεατρικό κλείνει με το σύνολο του χωριού να φωνάζει εν χορώ ότι δεν θέλει πλέον το τέρας, θέλουν τη ζωή τους πίσω.

Ποιότητα ζωής
Στις επόμενες σελίδες του βιβλίου ο αναγνώστης μπορεί να διαβάσει παραμύθια, ποιήματα και αγωνιώδη ερωτήματα των μαθητών για το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής τους.
«Γιατί δεν προσέχετε και μας φέρνετε σκόνη και βρωμίζονται τα ρούχα και αναγκαζόμαστε να τα ξαναπλένουμε;», «Γιατί μολύνετε την Ποντοκώμη;», «Γιατί δεν μας αφήνετε να έχουμε καθαρό αέρα για να αναπνεύσουμε;», και άλλα πολλά.

ΤΟ 2008
«Πράσινο» από τη ΔΕΗ για τη μετεγκατάσταση του χωριού

Τον Σεπτέμβριο του 2008, η ΔΕΗ έδωσε το «πράσινο φως» για τη μετεγκατάσταση της Ποντοκώμης, ικανοποιώντας το πολύχρονο αίτημα των κατοίκων.
Αυτό έδωσε μια αχτίδα αισιοδοξίας στα παιδιά, που αρχίζει να αχνοφαίνεται μέσα σε κάποιες από τις σελίδες του βιβλίου.
Σε ορισμένες από τις ζωγραφιές τους, οι μαθητές χρησιμοποίησαν χρώματα για να αποτυπώσουν το νέο τους χωριό, όπως το ονειρεύονται: πράσινο για τη γη, μπλε για τον ουρανό, κόκκινο για τις στέγες των σπιτιών, κίτρινο για τον λαμπερό ήλιο, ενώ απουσιάζουν απ αυτές τα εργοστάσια, τα φουγάρα και τα ορυχεία.

Πηγή: Εφημερίδα Έθνος-ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ