λάσπη

Χιλιάδες τόνοι λυματολάσπης μιας από τις μεγαλύτερες μονάδες βιολογικού καθαρισμού της Ευρώπης στη Ψυττάλεια, δεν επεξεργάζονται όπως θα έπρεπε και μολύνουν όλους μας κάθε λεπτό που περνά…
Είχαμε χαρεί τόσο όταν μάθαμε για το νέο έργο που θα καθάριζε τον Σαρωνικό και θα έκανε εμάς και τα παιδιά μας να νιώθουμε ασφαλής.
Η κατάσταση είχε ξεφύγει, η θάλασσα έμοιαζε πηχτή σαν βούρκος και από τότε που άρχισε να δουλεύει ο βιολογικός στο μικρό νησάκι ανάμεσα στη Σαλαμίνα και τον Πειραιά την βλέπαμε να καθαρίζει, χρόνο το χρόνο γινόταν πάλι μπλε..
Αλλά το έργο ήταν μισό και το όνειρο κράτησε λίγο… μια πρόσθετη μονάδα ξήρανσης της λάσπης για να μειώνεται ο όγκος της 90% και να χρησιμοποιηθεί σαν καύσιμη ύλη ή ως βελτιωτικό εδάφους(!) έπρεπε να κατασκευαστεί, κάτι που δεν έγινε ποτέ..
Και μαζεύτηκαν τόνοι λάσπης, και σπάνε το κεφάλι τους οι ειδικοί τι να την κάνουν..
Να την θάψουμε, σκέφτηκε ο πιο έξυπνος… αλλά πού? Κανείς δεν την θέλει.

Να την κάψουμε μήπως? σκέφτηκε ο πιο όμορφος, αλλά χρειάζονται ένα σωρό νέες εγκαταστάσεις..
Να την πάμε σε άλλο τόπο, σκέφτηκε ο πιο πονηρός, αλλά ακόμα εκεί κάπου στη Κυνοσούρα είναι αραγμένα πλοία γεμάτα λάσπη που θα πήγαιναν στην Γερμανία, πράγμα που δεν έγινε ποτέ.
Και κάπως έτσι με καταγγελίες, διαφωνίες, τσακωμούς, απεργίες, προσφορές μεγαλοεπιχειρηματιών, απάτες, αδιαφορία είμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο που ξεκινήσαμε… πνιγμένοι στη λάσπη..
Ζούμε άνθρωποι εδώ κοντά, ξέρεις...

φοτο και διάφορα εδώ