Monday, September 27, 2010

Εγκληματική αδιαφορία για την Χαραυγή...

Στην Κοζάνη, υπήρχε ένα χωριό που λεγόταν Χαραυγή. Το όνομα με το οποίο ήταν γνωστό το χωριό αυτό ήταν Τζουμάς. Λέξη τούρκικη που σημαίνει αγορά (παζάρι). Το 1928 ονομάστηκε Αμύγδαλα λόγω της μεγάλης του παραγωγής σε αμύγδαλα. Αυτή ήταν και η πρώτη ελληνική ονομασία που πήρε το χωριό.
Επειδή όμως υπήρχαν και άλλα χωριά με το ίδιο όνομα το 1961 πήρε το όνομα Χαραυγή. Πρόκειται για ένα παλιό χωριό που η ιστορία του αρχίζει από την εποχή της τουρκοκρατίας ίσως και νωρίτερα. Είναι χτισμένο στους πρόποδες του Βερμίου και κατοικήθηκε από Έλληνες μετά την μικρασιατική καταστροφή το 1922-1924, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών. Εγκαταστάθηκαν σ' αυτό πρόσφυγες από τη Θράκη (κυρίως από τα χωριά Κερμένι και Νεοχώρι-Νιχώρι), από τη Μικρά Ασία (Μενεμένη - Σμύρνης) και από τον Πόντο (Καύκασος - Καρς της Ρωσικής Καυκασίας). Αυτή ήταν λίγο ως πολύ και η σύσταση πληθυσμού των διπλανών χωριών. Οι πρόσφυγες που ήρθαν από διαφορετικά μέρη του ξεριζωμένου Ελληνισμού μετέφεραν μαζί τους και διαφορετικούς τρόπους ζωής και εργασίας, ήθη και έθιμα. Από τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του 1950 άρχισαν οι διαδικασίες για την εκμετάλλευση της περιοχής, που σύντομα κατέληξαν στη δημιουργία των εργοστασίων ηλεκτροπαραγωγής και παρασκευής λιπασμάτων με τη χρησιμοποίηση του λιγνίτη σαν πρώτη ύλη για τα λιπάσματα και καύσιμη κινητήρια δύναμη για την ηλεκτροπαραγωγή. Όλος ο χώρος μεταβλήθηκε. Εκεί όπου λόφοι και χωράφια και χερσότοποι, υψώθηκαν καμινάδες κι' άπλωσαν σε χιλιόμετρα οι ταινίες μεταφοράς λιγνίτη στο χώρο των εργοστασίων. Χιλιάδες μηχανήματα κι' εργάτες μπήκαν στα σπλάχνα της γης και αναποδογύρισαν τον τόπο κι' έγιναν όλα αγνώριστα. Μέσα στη λιγνιτοφόρο περιοχή βρέθηκε και ο οικισμός της Χαραυγής και όλα σχεδόν τα κτήματα του χωριού, καθώς και τα μικρότερων χωριών: Εξοχή, Κλείτος, Καρδιά, Κόμανο, ενώ θα ακολουθήσουν σύντομα και άλλα. Έτσι άρχισαν οι διαδικασίες των απαλλοτριώσεων τόσο των αγροκτημάτων όσο και των σπιτιών και άλλων κτισμάτων και τέθηκαν προθεσμίες μέσα στις οποίες έπρεπε να εγκαταλειφθεί το χωριό. Οι κάτοικοι πρόσφυγες του 1922, βρέθηκαν και πάλι μπροστά σε καινούργιο ξεριζωμό και ξεσπίτωμα, σε μια καινούργια προσφυγιά. Καινούργιες πάλι στενοχώριες και περιπλανήσεις και ταλαιπωρίες. Όπως ήταν φυσικό, το γεγονός προκάλεσε αναστάτωση και γενική έντονη ανησυχία για τη μελλοντική επιβίωση. Στα καφενεία και σε κάθε χώρο συγκέντρωσης αναπτύσσονταν και ζωντάνευαν οι συζητήσεις γύρω από το θέμα και αναζητούνταν λύσεις και τρόποι αντίστασης κατά των όποιων θα επιχειρούσαν τη διάλυση και τη ζημία τους. Η ΔΕΗ σαν Δημόσια Επιχείρηση προβάλλοντας το "είναι έργο κοινής ωφελείας" προχωρούσε στις διαδικασίες σύμφωνα με το νόμο, χωρίς δισταγμούς και χωρίς κάποια ιδιαίτερη φροντίδα για τη μελλοντική τύχη του χωριού, θεωρούσε αρκετή την αποζημίωση των κτημάτων με την τρέχουσα αξίας του όπως την καθόριζαν τα δικαστήρια και ελάχιστα απασχολούσε ότι τους πετούσε ανεπάγγελτους και ακτήμονες στους δρόμους. Στην αντίληψη αυτή της ΔΕΗ αντιπαρατάχθηκε η αντίσταση των κατοίκων που βρέθηκαν αντιμέτωποι πολλές φορές με τα ΜΑΤ. Η ΔΕΗ ανέλαβε πρόσθετες υποχρεώσεις ως προς την αποκατάσταση των πληττομένων με την πρόσληψή τους στα εργοστάσια και επήλθε συμφωνία για τη μεταφορά των χωριών σε άλλες εκτάσεις. Πέρασαν εννέα χρόνια αφότου, οι βουλευτές του ΠΑ.ΣΟ.Κ και της Ν.Δ. ανάμεσα στους οποίους και οι βουλευτές του νομού Κοζάνης (και οι 5 που εκπροσωπούν το νομό), ψήφισαν το Νόμο 2941/2001 με τον οποίο αντικατέστησαν το άρθρο 1 του Ν. 1280/82, δίνοντας νομική κάλυψη στη ΔΕΗ για την υφαρπαγή των περιουσιών των κατοίκων του Ν. Κοζάνης (πάνω από 300.000 στρέμματα αγροτικής γης και 5 αστικούς οικισμούς). Ο Ν. 183 Α/1955 ήταν η σύμβαση με την οποία η ΛΙΠΤΟΛ έπαιρνε με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις τα χωράφια για να εκμεταλλευτεί για Δημόσιο όφελος τον λιγνίτη που είχαν στο υπέδαφος τους, με τη ρητή όμως υποχρέωση μετά το πέρας της εξόρυξης να αποκαταστήσει τα εδάφη και να τα αποδώσει για γεωργικές και άλλες χρήσεις στις τοπικές κοινωνίες. Ο Ν. 1820/82 ψηφίστηκε το 1982 όταν η ΛΙΠΤΟΛ απορροφήθηκε από τη ΔΕΗ και επαναδιατύπωνε και συμπλήρωνε το Ν. 183 Α/1955 με πλήρη σαφήνεια ως εξής :
Ν. 1820/2.9.1982 (ΦΕΚ Α΄ 108)
Παραχώρηση αγροτικών εκτάσεων ιδιοκτησίας ΔΕΗ
Άρθρο 1 : Αγροτικές εκτάσεις που αποκτώνται με οποιοδήποτε τρόπο από την ΔΕΗ για κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων ή για εκμετάλλευση στερεών καυσίμων (λιγνίτης, τύρφη κ.λ.π.) και παύουν να είναι αναγκαίες για την εκπλήρωση των σκοπών της, παραχωρούνται κατά κυριότητα στο Δημόσιο
χωρίς αντάλλαγμα με αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ εγκρινόμενες από τον Υπουργό Ενεργείας και Φυσικών Πόρων. Η μεταβίβαση πραγματοποιείται με αποδοχή της απόφασης από τους Υπουργούς Οικονομικών και Γεωργίας που μεταγράφεται στα οικεία βιβλία μεταγραφών. Η κατά την παρούσα παράγραφο παραχώρηση απαλλάσσεται από κάθε φόρο ή τέλος υπέρ του Δημοσίου ή τρίτου.
2. Οι εκτάσεις που σύμφωνα με την προηγούμενη παράγραφο παραχωρούνται στο Δημόσιο μπορούν : α) να διατίθενται σε ακτήμονες ή, σύμφωνα με τις διατάξεις της αγροτικής νομοθεσίας, σε γεωργικούς ή κτηνοτροφικούς συνεταιρισμούς, για ομαδική καλλιέργεια ή άλλη ομαδική γεωργική εκμετάλλευση, β) να κηρύσσονται ολόκληρες ή τμήματα αυτών αναδασωτέες δασικές εκτάσεις, σε περίπτωση που δεν είναι κατάλληλες για γεωργική η κτηνοτροφική εκμετάλλευση, γ) να διατίθενται τμήματα αυτών για οικιστική αποκατάσταση των μελών των γεωργικών και κτηνοτροφικών συνεταιρισμών και των ακτημόνων στους οποίους διατίθεται η εκμετάλλευση των εκτάσεων, καθώς και άλλων ατόμων που εγκαθίστανται μόνιμα στον οικισμό, για την εξυπηρέτηση των αναγκών της λειτουργίας του οικισμού και δ)να διατίθενται στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης για χρήσεις που εξυπηρετούν τους σκοπούς τους.
Για να καταλάβει κανείς το μέγεθος της αδικίας που συντελέστηκε σε μία νύχτα (μεταμεσονύκτια Συνεδρίαση του θερινού τμήματος της Βουλής) σε βάρος κυρίως της Εορδαίας και των κατοίκων της, παραθέτουμε την αμαρτωλή τροπολογία N. 2941/2001.

Ν. 2941/2001 - Άρθρο 9 - Θέματα ΔΕΗ Α.Ε.
1. Το πρώτο εδάφιο της παραγράφου 1 του άρθρου 1 του Ν. 1280/1982 (ΦΕΚ 108 Α΄) αντικαθίσταται ως ακολούθως :
Άρθρο 1: «Αγροτικές εκτάσεις που αποκτώνται με οποιονδήποτε τρόπο από τη ΔΕΗ για κατασκευή υδροηλεκτρικών έργων και παύουν να είναι αναγκαίες για την εκπλήρωση των σκοπών της, μεταβιβάζονται κατά κυριότητα στο Δημόσιο χωρίς αντάλλαγμα με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της ΔΕΗ που εγκρίνεται από τον Υπουργό Ανάπτυξης».
Επί 50 χρόνια η ΔΕΗ «άρπαζε», με αναγκαστικές απαλλοτριώσεις και όχι με ελεύθερες διαπραγματεύσεις, από τους κατοίκους της Εορδαίας τις περιουσίες τους, σύμφωνα όμως με τους όρους των νόμων 183 Α/1955 και 1280/82, τους οποίου καταργεί το 2001. Έτσι στα κρυφά καταργήθηκε το άρθρο 1, παράγραφος 2 του Νόμου 1280/ 82 σύμφωνα με το οποίο η ΔΕΗ ήταν υποχρεωμένη να αποκαταστήσει και επαναποδόσει τις εκτάσεις, όπου ολοκλήρωσε την εξόρυξη του λιγνίτη, στις τοπικές κοινωνίες για αξιοποίηση και επιβίωσή τους στην μεταλιγνιτική εποχή. Αντί αυτού η Δ.Ε.Η. αποφάσισε να δημιουργήσει φωτοβολταϊκά πάρκα, προς όφελος της και προς όφελος τρίτων ( μεγαλοεργολάβων) στις εκτάσεις – που θα έπρεπε να αποδώσει στους πληττόμενους.
Είναι αίτημα των καιρών η δημιουργία ενός ενιαίου μετώπου των κατοίκων των πληττόμενων χωριών, για την προάσπιση των δικαιωμάτων του τόπου και των κατοίκων του, Φτάνει το ακριβό τίμημα που πλήρωσαν επί 50 ολόκληρα χρόνια για να εξασφαλίσει η Ελλάδα την ενεργειακή της επάρκεια και να απολαμβάνουν όλοι οι Έλληνες το αγαθό που λέγεται ηλεκτρικό ρεύμα.
Η αποκατάσταση και προστασία του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος και η δημιουργία νέων θέσεων εργασίας αποτελεί όνειρο απατηλό για τους κατοίκους – κατάργηση του Συλλόγου Πληττομένων από κομματικά ψηφοθηρικά στελέχη των εκάστοτε κυβερνήσεων - καθώς η ανεργία έφτασε σε δραματικά επίπεδα, επειδή η ΔΕΗ δεν αναπληρώνει την εργασία που εκτόπισε από την περιοχή, ενώ παράλληλα η μόλυνση του περιβάλλοντος της περιοχής διαρκώς αυξάνεται με δραματικά αποτελέσματα.
Τα εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας που λειτουργούν με την καύση λιγνίτη, ή του λιθάνθρακα προκαλούν αλόγιστη ρύπανση, στον αέρα, το έδαφος, το υπέδαφος, τον υδροφόρο ορίζοντα, αλλά και στην υγεία των πολιτών. Η ελληνική ΔΕΗ, είναι η 5η μεγαλύτερη εταιρία παραγωγής λιγνίτη στον κόσμο, ενώ οι πιο ρυπογόνοι θερμοηλεκτρικοί σταθμοί στην Ευρώπη είναι
αυτοί του Α.Η.Σ Πτολεμαϊδας, του Αγίου Δημητρίου και της Καρδιάς στην Κοζάνη.

Οι συνέπειες στο περιβάλλον είναι ανυπολόγιστες:
- Οι λιγνιτικοί σταθμοί της ΔΕΗ εκλύουν τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του άνθρακα (CO2)στην ατμόσφαιρα, το οποίο ως γνωστόν είναι η βασική αιτία για την υπερθέρμανση του πλανήτη και το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Oι σταθμοί της ΔΕΗ στην Ελλάδα εκλύουν κάθε χρόνο 43 εκατ. τόνους διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, ποσό που αποτελεί το 40% των συνολικών εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα της χώρας.
- Οι σταθμοί της ΔΕΗ εκπέμπουν υψηλές ποσότητες μικροσωματιδίων, τα οποία σύμφωνα με έρευνες σχετίζονται με ασθένειες, όπως αναπνευστικά προβλήματα, αλλεργίες ακόμη και καρκινογενέσεις. Ακόμη εκπέμπουν μονοξείδιο του άνθρακα, οξείδια του αζώτου, διοξείδιο του θείου, αρσενικό, κάδμιο, νικέλιο, όλα πολύ επικύνδυνοι ρύποι.
- Δραματικές είναι και οι επιπτώσεις στον υδροφόρο ορίζοντα. Καταρχήν γιατί τα ορυχεία μολύνουν τα επιφανειακά νερά, κι επιπλέον γιατί τα εργοστάσια της ΔΕΗ προχωρούν σε υπεράντληση νερού.
- Τα επικίνδυνα μικροσωματίδια στην περιοχή της Κοζάνης ξεπερνούν τα επιτρεπτά όρια σχεδόν κάθε στιγμή της ημέρας, ενώ η μέση ετήσια τιμή είναι σχεδόν διπλάσια της επιτρεπόμενης. Ο μέσος όρος τιμών στην Πτολεμαΐδα και τη Φλώρινα είναι επίσης πάνω από τα επιτρεπτά όρια.
Τα στοιχεία για τις συνέπειες στην υγεία των πολιτών είναι ενδεικτικά:
- Έρευνα της Μονάδας Αιμοστατικής της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ για την Πτολεμαΐδα (που βασίστηκε στη μελέτη 6.457 πιστοποιητικών θανάτων, από το 1950 έως το 2005) δείχνει ότι τα κρούσματα καρκίνου στην περιοχή αυξάνονται κάθε δεκαετία με ρυθμούς γεωμετρικής προόδου. Σήμερα τα κρούσματα καρκίνου φτάνουν στο 30,5%, που πρακτικά σημαίνει ότι ένας στους τρεις θανάτους που σημειώνονται στην περιοχή προκαλείται από καρκίνο! Επιπλέον, μειώνεται ο μέσος όρος ηλικίας θανάτου στην περιοχή.
- Μελέτη που έχει γίνει σε παιδιά ηλικίας 9-12 ετών στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας έδειξε ότι παρατηρούνται ιδιαίτερα υψηλές συχνότητες ρινίτιδας και βρογχίτιδας στην Πτολεμαΐδα, την Κοζάνη και τη Φλώρινα.
- Σύμφωνα με στοιχεία του τοπικού νοσοκομείου της Πτολεμαΐδας, το 80% των μαθητών της Πτολεμαΐδας εμφανίζει κάποιου είδους βλάβη στο αναπνευστικό.

Πηγή: http://www.mediasoup.gr- του Μυρώδη Αδαμίδη

Labels: , , ,

Wednesday, September 15, 2010

ΕΥ-ΩΝΥΜΑ. ΣΥΝ-ώνυμα και ΑΝΤ-ώνυμα.: Δυναμική Αριστερά

Friday, September 10, 2010

Òkó (Ogori) Language: ओ डी;askalos on Oko

Òkó (Ogori) Language: Ethnologue on Oko
οι "μαύροι είναι οι καλύτεροι δάσκαλοι...

Labels: ,

Thursday, September 9, 2010

τι θα γίνει επιτέλους με την βία στα ζώα;

Ιωάννινα: κρέμασαν κύκνο από το λαιμό

Νεκρός, με μία θηλιά στο λαιμό, βρέθηκε το πρωί ένας άγριος κύκνος που ζούσε στην Παμβώτιδα λίμνη των Ιωαννίνων. Σύμφωνα με την Αρχές, στο λαιμό του είχε δεθεί θηλιά και ακολούθως είχε στραγγαλιστεί.
Το πτηνό εντόπισαν νεκρό περαστικοί από την παραλίμνιο περιοχή, που αγανακτισμένοι ειδοποίησαν τις αρμόδιες Αρχές.

από εδώ

Μία ακόμα άρρωστη είδηση ανάμεσα στις τόσες που διαβάζω κάθε μέρα στο Facebook. Κτήνη που βασανίζουν και σκοτώνουν ζώα. Σκυλιά, γατιά, άγρια ζώα. Ολοι θυμόμαστε το τοτέμ με τα κρεμασμένα κυνηγόσκυλα, τους κρεμασμένους λύκους, τον ψυχανώμαλο που είχε κρεμάσει τον αητό στο αυτοκίνητο του ή τα καθάρματα που έσερναν τις αλεπούδες πίσω από το μηχανάκι. Αυτά που δεν γνωρίζουν όμως οι πολλοί είναι όλα αυτά τα σκυλιά και γατιά που κυκλοφορούν στις πόλεις μας και κακοποιούνται ή θανατώνονται βάναυσα από τον κάθε παρανοικό που νομίζει είναι ανώτερο ον και έχει το δικαίωμα της ζωής και του θανάτου απέναντι στ' ανυπεράσπιστα αυτά πλασματάκια.
Ηταν πάντα έτσι άραγε αυτή η κοινωνία; Η μήπως ποτέ δεν τα μαθαίναμε επειδή η πληροφορία δεν έφτανε σε μας; Μήπως το καθήκον μας είναι να προωθούμε αυτές τις ειδήσεις επειδή τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδιαφορούν;
Ποιοί γονείς έχουν μεγαλώσει αυτούς τους "ανθρώπους"; Ποιοί δάσκαλοι τους μόρφωσαν; Ποιοί αδιαφόρησαν γιά την δράση τους και δεν μιλάνε γιά να μην βρουν τον μπελά τους; Και το κυριώτερο, ποιοί κουνάνε αδιάφορα το κεφάλι τους και θα ξεχάσουν την είδηση μόλις την διαβάσουν;

Monday, September 6, 2010

4 ώρες θέριζαν πουλιά

Η υποκρισία των αρμόδιων υπηρεσιών και γενικότερα της πολιτείας που υπόσχεται πράσινη ανάπτυξη και σεβασμό στο περιβάλλον, ξεχείλισαν προχθές στη λιμνοθάλασσα Κοτυχίου που αποτελεί μέρος του Εθνικού Πάρκου Κοτυχίου-Στροφυλιάς και προστατευόμενη περιοχή από τη Διεθνή Σύμβαση Ramsar.

Αποτελεί ένα από τα 26 Εθνικά Πάρκα της χώρας, αλλά ποιος δίνει σημασία...Αποτελεί ένα από τα 26 Εθνικά Πάρκα της χώρας, αλλά ποιος δίνει σημασία...Δεκάδες λαθροκυνηγοί με μικρές βάρκες (μονόξυλα) τις οποίες ξεφόρτωσαν ανενόχλητοι από αγροτικά αυτοκίνητα, εισήλθαν στη λιμνοθάλασσα και προκάλεσαν μια απίστευτη οικολογική καταστροφή σκοτώνοντας αδιακρίτως χιλιάδες μεταναστευτικά υδρόβια πουλιά. Στις συνολικά τέσσερις ώρες που διήρκεσε η σφαγή των πουλιών και παρ' ότι η περιοχή θύμιζε εμπόλεμη ζώνη με πυροβολισμούς και ριπές από κυνηγετικές καραμπίνες, ουδείς από το Δασαρχείο Αμαλιάδας μετέβη στη λιμνοθάλασσα για να σταματήσει την καταστροφή. Ο δασάρχης Αμαλιάδας, δηλαδή της υπηρεσίας που υποτίθεται ότι εποπτεύει και προστατεύει την περιοχή, παρ' ότι αναζητήθηκε τηλεφωνικά μέχρι αργά χθες από την «Ε», δεν βρέθηκε.

Η Γεωργία Καραμπέρου, δασολόγος και συντονίστρια του Φορέα Διαχείρισης του Εθνικού Πάρκου Κοτυχίου-Στροφυλιάς, ιδιαίτερα προβληματισμένη, καταδίκασε με τον πλέον κατηγορηματικό τρόπο την παράνομη εισβολή των λαθροκυνηγών στο Κοτύχι και επισήμανε τις σοβαρές δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο φορέας λόγω της έλλειψης προσωπικού.

Φύλακες

«Υπάρχουν πέντε φύλακες εκ των οποίων οι δύο είναι γυναίκες που αυτή τη στιγμή βρίσκονται με άδειες μητρότητας. Οι τρεις φύλακες που απομένουν καταβάλλουν υπεράνθρωπες προσπάθειες για την προστασία της περιοχής, αλλά φυσικά δεν φτάνουν. Αυτή την περίοδο έχουμε ρίξει όλο το βάρος μας στην προστασία του έλους της Λάμιας, μιας περιοχής που βρίσκεται στο στόχαστρο άλλων λαθροκυνηγών οι οποίοι πρόσφατα επιχείρησαν να το κάψουν στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τα υδρόβια πουλιά που βρίσκονταν εκεί. Δεν αρκεί το φιλότιμο και οι καλές προθέσεις. Χρειάζεται προσωπικό και μέσα για να ελεγχθεί και να προστατευτεί το Εθνικό Πάρκο», δήλωσε στην «Ε» η κ. Καραμπέρου.

Στο θέμα αναφέρθηκαν με κοινή ανακοίνωσή τους χθες οι Οικολόγοι της Ηλείας και της Αχαΐας (Ενωση Πολιτών για την Οικολογία και το Περιβάλλον - ΕΠΟΠ) και (Οικολογική Κίνηση Πάτρας - ΟΙΚΙΠΑ). Οπως καταγγέλλουν οι δύο οικολογικές οργανώσεις: «Με την έναρξη της κυνηγετικής περιόδου το Κοτύχι θυμίζει ξανά πεδίο μάχης. Ο ανύποπτος επισκέπτης, ιδίως τις μη εργάσιμες ημέρες και ώρες, που θα θελήσει να απολαύσει το φυσικό περιβάλλον της λιμνοθάλασσας γίνεται αυτόπτης μάρτυρας μιας απίστευτης σφαγής πουλιών, που οργανώνουν οι λαθροκυνηγοί της περιοχής με τις περιβόητες "κλεισιές".

»Οι επαναληπτικές καραμπίνες σκορπίζουν τον όλεθρο σε οτιδήποτε πετάει στη λιμνοθάλασσα. Και όλα αυτά παρά τη ρητή απαγόρευση του κυνηγιού σ' αυτή την προστατευόμενη περιοχή, δηλαδή την Α' ζώνη του Εθνικού Πάρκου Κοτυχίου-Στροφυλιάς. Φυσικά όλοι οι αρμόδιοι είναι απόντες! Και το δασαρχείο και η θηροφυλακή. Αλλωστε αυτό πράττουν όλα αυτά τα χρόνια, αφήνοντας τους λαθροκυνηγούς ασύδοτους και το Κοτύχι ξέφραγο αμπέλι».

Wednesday, September 1, 2010

GREEK RIDER: Δημιουργικότητα, καινοτομία και φιλελευθερισμός