Κι άλλος καθηγητής πανεπιστημίου κατά των ψευτοοικολόγων κερδομανών!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙΣ: ΕΔΩ.
(Και ενώ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ οι ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΕΣ ΧΙΟΝΟΠΤΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΤΑ 2 ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΑ, για πολλοστό εξάμηνο στη σειρά, παρά τις κατάρες των "εκλεκτών" ΑΠΛΗΣΤΩΝ υπερθερμασμένων προς την ανθρωπότητα...)
Παρ' όλο που ο καθηγητής δεν αναφέρεται στους συναδέλφους του που ήδη καλούν σε διεθνή, ΑΝΟΙΧΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ για αποκέντρωση-αυτάρκεια, αξίζει να τονιστεί η καταγγελία του:

Δευτέρα, 18 Μαΐου 2009

Κλιματικές μεταβολές και αλλαγές. ΜΙΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ

Σπύρος Παυλίδης
Καθηγητής Γεωλογίας ΑΠΘ

«ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ στις ΗΝΩΜΕΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, ο πολιτικός διάλογος για την παγκόσμια κλιματική αλλαγή πολώθηκε πριν από μερικές δεκαετίες στον άξονα συντηρητικοί - φιλελεύθεροι. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι διαβόητες για τους τεχνολογικούς νεωτερισμούς τους και θα έπρεπε να έχουν ένα πλεονέκτημα στο να κερδίσουν χρήματα από οποιαδήποτε παγκόσμια αλλαγή στην τεχνολογία που παράγει ενέργεια».

Judith A. Layzer & William R. Moomaw

Τα τελευταία χρόνια έχει κυριαρχήσει (ή κατ’ άλλους έχει επιβληθεί) στο επιστημονικό πεδίο, την κοινωνία και την πολιτική η έννοια της Κλιματικής Αλλαγής, σε μετάφραση του αγγλικού όρου «climate change». Με τον όρο αυτό εννοείται σε πολύ γενικές γραμμές μια μεγάλης κλίμακας, παγκοσμία αλλαγή δραματικών διαστάσεων του κλίματος της Γης, με σοβαρές περιβαλλοντικές και κοινωνικοοικονομικές επιπτώσεις, η οποία βρίσκεται σε εξέλιξη σήμερα. Τοπικές κλιματικές μεταβολές (variations), όσο σημαντικές κι αν είναι, καθώς και αλλαγές που εντάσσονται σε κάποιους πενταετείς, δεκαετείς ή και μεγαλύτερους χρονικά κύκλους δεν εντάσσονται σ' αυτό τον ορισμό. Σήμερα Μετεωρολόγοι και Φυσικοί της ατμόσφαιρας καταγράφουν μεταβολές (variation) αλλά εκτιμούν για επερχόμενες μέτριες έως πολύ μεγάλης κλίμακας κλιματικές αλλαγές, οφειλόμενες κυρίως στην ανθρώπινη επίδραση. Γενικά δεν αμφισβητούνται σήμερα οι αρνητικές ανθρωπογενείς επιδράσεις στο κλίμα του πλανήτη.

Κατά το 1837 ο Louis Agassiz προκάλεσε την οργή του κοινού και τον εμπαιγμό των μελετητών, όταν πρότεινε ότι πολλά γεωλογικά περίεργα σημάδια από γδάρσιμο σε πέτρες και λιθάρια που βρέθηκαν στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη, κατά πολύ μακριά από τα αρχικά βράχια από όπου αποκόπηκαν, θα μπορούσαν να εξηγηθούν από τη μετακίνηση και την υποχώρηση τεράστιων στρωμάτων πάγου (παγετώνες). Αυτό το γεγονός σημάδεψε την απαρχή μιας αξιοθαύμαστης προσπάθειας, γνωστής σήμερα με το όνομα Παλαιοκλιματολογία. Τη μελέτη δηλαδή των κλιματικών αλλαγών στη διάσταση του γεωλογικού χρόνου, για χιλιάδες και εκατομμύρια χρόνια. Οι μεγάλες κλιματικές αλλαγές είναι αυτές του παρελθόντος, παλιότερες των 8.000 με 10.000 χρόνων, τις οποίες σήμερα γνωρίζουμε με ικανοποιητική ακρίβεια. Γνωρίζουμε τουλάχιστον για την περίοδο της βιολογικής εξέλιξης του ανθρώπου ( 1 με 2 εκατομμύρια χρόνια) πολύ ψυχρότερες εποχές, αλλά και θερμότερες από τη σημερινή. Ίσως μόνο αυτές θα μπορούσαμε να αποκαλούμε Κλιματικές Αλλαγές, στηριζόμενοι σε γεωιστορικά κριτήρια.

Η ανθρωπότητα πραγματοποιούσε πάντα τα μεγάλα εξελικτικά και πολιτισμικά άλματα της όταν το περιβάλλον μεταβαλλόταν, συνήθως προς το δυσμενέστερο. Τις μεγάλες κλιματικές αλλαγές ο άνθρωπος τις αντιμετώπισε στο παρελθόν κυριολεκτικά γυμνός, με μαζικές μεταναστεύσεις, αλλαγές του τρόπου παραγωγής (κυνηγός τροφοσυλλέκτης-γεωργός), κατακτητικούς πολέμους, εξοντώσεις λαών κ.α. Σήμερα αν κει είναι τεχνολογικά πιο ισχυρά εξοπλισμένος είναι ταυτόχρονα και πιο ευάλωτος, αυτό τον φοβίζει. Η αντιμετώπιση μιας μελλοντικής κλιματικής μεταβολής αποτελεί τη μεγάλη πρόκληση για την ανθρωπότητα και κυρίως για το άμεσο μέλλον. Οι κλιματικές και γενικά οι αλλαγές του περιβάλλοντος δεν αποτελούν πάντα μειονέκτημα. Μπορεί να γίνουν εφαλτήριο περαιτέρω ανάπτυξης και να μετατραπούν σε πλεονέκτημα. Η ανθρωπότητα θα πρέπει να προετοιμάζεται για να προσαρμοστεί στις καινούριες κλιματικές συνθήκες που διαμορφώνονται στον πλανήτη, στο βαθμό που θα μεταβληθούν, μικρό ή μεγάλο.

Τα υπολογιζόμενα σήμερα μοντέλα για προβλεπόμενες κλιματικές αλλαγές για τα επόμενα 20, 50 ή 100 χρόνια, ακραία ή μη, μπορούν να χαρακτηρισθούν εκτιμήσεις, όχι προβλέψεις, γι’ αυτό και όλοι οι σοβαροί επιστήμονες, αντίθετα με πολλούς δημοσιογράφους και φανατικούς «οικολόγους», δεν περιορίζονται ποτέ σε ένα προγνωστικό μοντέλο, αλλά σε μια σειρά εκτιμήσεων. Απλά και μόνο αυτές οι εκτιμήσεις «κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου» για μια πιθανή, μόνιμη και ολική αλλαγή, τίποτε περισσότερο. Η πολυπλοκότητα που χαρακτηρίζει το παγκόσμιο γήινο κλιματικό σύστημα σηματοδοτεί την αδυναμία ακριβούς πρόβλεψης της μελλοντικής εξέλιξης του. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι υπάρχουν παράγοντες οι οποίοι καθιστούν ορισμένες μελλοντικές καταστάσεις πιο πιθανές από κάποιες άλλες.

Η πλειοψηφία των επιστημόνων που ασχολούνται με τις κλιματικές μεταβολές, η δράση των διεθνών οικολογικών οργανώσεων, των κομμάτων με οικολογικές ευαισθησίες αλλά και η συνολικότερη πίεση που ασκούν τα ΜΜΕ κυρίως (τηλεοπτικές συζητήσεις, ντοκιμαντέρ, αφιερώματα στον τύπο), ημέρες περιβάλλοντος, διαλέξεις, και εκδηλώσεις πάσης φύσεως, δεν φαίνεται να έχουν επαρκή δύναμη ώστε να αναστρέψουν τη ροή των πραγμάτων, γιατί οι αδράνειες των ανθρώπινων κοινωνιών είναι τέτοιες που δεν μπορούν να αντιστραφούν μόνο από την «ευαισθητοποίηση» των πολιτών όσο μεγάλη κι αν είναι.

Ούτε μπορούν να δημιουργήσουν επαναστατικές συνθήκες αλλαγών. Εντούτοις είναι ικανές να γιγαντώσουν το κλίμα ευαισθησίας και οικολογικής παρέμβασης, αλλά παράλληλα και του πανικού και τρόμου ακόμη, της επερχόμενης καταστροφής, και την αίσθηση περί επικείμενου τέλους του κόσμου. Κατά συνέπεια, ενδέχεται να προετοιμάζουν το έδαφος για μια «νέα ενεργειακή επανάσταση» (αντίστοιχη της βιομηχανικής) που πιθανόν να προέλθει από τις κυρίαρχες τάξεις και ελίτ, τα στρατοβιομηχανικά συμπλέγματα των βιομηχανικά και οικονομικά ισχυρών κρατών με επικεφαλείς τις Ηνωμένες Πολιτείες (Γκόρ, νέα πολιτική Ομπάμα- σταδιακή απεξάρτηση από το πετρέλαιο, «Πράσινη Επανάσταση») ώστε να εδραιώσουν την τεχνολογική-οικονομική κυριαρχία τους και να εμφανιστούν ταυτόχρονα και ως σωτήρες της ανθρωπότητας, σώζοντάς την από την «επερχόμενη καταστροφή», κερδίζοντας ταυτόχρονα και στο ιδεολογικό πεδίο. Και είναι πολύ εύκολο να συμβεί, στη χειρότερη περίπτωση, κάτι ανάλογο αν εξελιχθεί η «ιδεολογία της κλιματικής αλλαγής» σε πολιτική ιδεολογία, διαφαινόμενη καταστροφολογική υστερία και «θρησκειοποίηση χιλιαστικού τύπου» τόσο της μεγάλης κλιματικής αλλαγής και γενικά των οικολογικών θεμάτων, για το «επερχόμενο τέλος του κόσμου», όσο και συνεπακόλουθη προσδοκία των «σωτήρων» του πλανήτη και λατρεία των πολιτικών εκπροσώπων τους και της τεχνολογίας. Στην περίπτωση, που ήδη διαφαίνεται, απλά και σταθερά επενδύει η σύγχρονη βιομηχανία στην «Πράσινη Ανάπτυξη» για τη βελτίωση του καπιταλιστικού συστήματος.

Η ανησυχία για τα θέματα περιβάλλοντος και η συνειδητοποίηση των πολιτών είναι φυσικά όχι απλά κάτι θεμιτό, αλλά και απαραίτητο. Η υπερβολή όμως, όπως γίνεται προσπάθεια να παρουσιαστούν οι κλιματικές μεταβολές και η διαφαινόμενη ιδεολογική και πολιτική εκμετάλλευση τους πρέπει να μας προβληματίζουν τόσο ως άτομα, όσο και ως πολιτικούς φορείς.

Σπύρος Παυλίδης
Καθηγητής Γεωλογίας ΑΠΘ

http://climatikesallages.blogspot.com/2009/05/blog-post_18.html

Θυμίζουμε ότι ο κ. Παυλίδης πρόσφατα ανακοίνωσε το πολύ σύντομα αναμενόμενο ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ:

Από ανακοίνωση του Σπ. Παυλίδη, καθ. Γεωλογίας ΑΠΘ: http://www.scribd.com/doc/13971826/Pavlides-09