Wednesday, June 18, 2008

ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

«ΒΙΟ.ΖΩ» - Πανελλήνια Ένωση Καταναλωτών

"ΒΙΟ-ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΖΩΗ" Αγ. Κωνσταντίνου 12, Ομόνοια, 10431 Αθήνα

Τηλ/Φαξ: 210 522 23 23, Κινητό: 697-9734591

Ηλ.Ταχ: email@biozo.org Ιστοσελίδα: www.biozo.org

Μετά την επιτυχία του μποϋκοτάζ στο γάλα, ο αγώνας ενάντια στην ακρίβεια συνεχίζεται!

Καιρός να το καταλάβουν όλοι:

Καταναλωτής σημαίνει «δύναμη»... όχι μάζα !

Οι Ενώσεις Καταναλωτών μαζί με ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΠΑΣΕΓΕΣ και Τοπική Αυτοδιοίκηση, διοργανώνουν μεγάλο συλλαλητήριο στο Σύνταγμα στην Αθήνα και στις περισσότερες πόλεις της Περιφέρειας, το βράδυ της ερχόμενης Πέμπτης 19 Ιουνίου 2008.

Μοιάζει θαρρείς με ξεθωριασμένη ασπρόμαυρη φωτογραφία η εποχή, που ο καταναλωτής είχε άμεση πρόσβαση στην αγνή τροφή και γνώριζε σε προσωπικό επίπεδο τον παραγωγό που του παρείχε τις πρώτες ύλες.

Με το πέρασμα των ετών πολλά άλλαξαν και ήταν οι μεσάζοντες, που φρόντισαν για την άρδην και προς το χειρότερο αλλαγή των δεδομένων στην αγορά.

Η λιγοστή, έως τότε, παραγωγή βεβαίως αυξήθηκε, παράλληλα όμως ανέβηκε και η τιμή ενώ κατέβηκε η ποιότητα.

Οι μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες στην προσπάθεια τους να καλύψουν τις ανάγκες της αγοράς σε ποσότητα έκαναν σκόντο στην ποιότητα του παρεχόμενου προϊόντος, ενώ μόνιμος στόχος τους ήταν η αύξηση των κερδών με την μείωση του κόστους εργαζόμενου και πρώτης ύλης (τιμή παραγωγού).

Σήμερα πια, οι παραγωγοί είναι δέσμιοι συμβολαίων δουλοπαροικίας. Πωλούν κοψοχρονιά τα προϊόντα τους στα καρτέλ και ο κόπος τους φτάνει στον καταναλωτή σε τιμές αντιστρόφως ανάλογες, που συνήθως είναι 4-5 φορές πάνω από το κόστος αγοράς της πρώτης ύλης. Οι δε εργαζόμενοι καταναλωτές, παρά την αύξηση της παραγωγικότητας, βλέπουν συνεχόμενη πτώση της αγοραστικής δύναμης των αποδοχών τους.

Είναι εμφανές ότι οι μεγάλες παγκόσμιες εταιρείες απευθύνονται στους καταναλωτές σαν σε μάζα. Τόσο η ποιότητα όσο και η τιμή έχουν ως βασικό γνώμονα τα κερδοσκοπικά συμφέροντα και...ως μόνιμο πελάτη ένα τηλεκατευθυνόμενο άβουλο κοπάδι.

Έτσι, όταν αποδυναμώθηκε ο μικρομεσαίος παραγωγός, δεκάδες διατροφικοί Φρανκεστάιν βγήκαν με φόρα στην αγορά. Ανάμεσά τους το χημικά επεξεργασμένο γιαούρτι, το οποίο προωθήθηκε στα ράφια με την ταμπέλα «ζωντανό», το ομογενοποιημένο και παστεριωμένο γάλα, που ενώ ήταν επεξεργασμένο «δήλωνε» φρέσκο, η φούσκα με τις διάφορες χημικές μαγιές, που θα ήθελε πολύ να είναι ψωμί, τα μεταλλαγμένα κ.λπ.

Αλλά ας διερωτηθούμε κάτι βασικό. Είμαστε πράγματι η μάζα, που εκμεταλλεύονται οι κερδοσκόποι και που μας καθοδηγούν να καταναλώνουμε εσαεί ακριβοπληρωμένα σκουπίδια;

Ήρθε η ώρα ο καταναλωτής να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας και να βγάλει από την τσέπη του το μακρύ χέρι των καρτέλ

Ας τους δείξουμε ότι δεν είμαστε μάζα !
Ας πάρουμε μέρος όλοι στο συλλαλητήριο που θα γίνει στις 19 Ιουνίου 2008, 7:30 μ.μ. στο Σύνταγμα.

Μας συμφέρει...

· Να συσπειρωθούμε και να συνεχίσουμε την μάχη ενάντια στην ακρίβεια με κάθε μέσο.

· Να αλλάξουμε το βουλιμικό καταναλωτικό ατομικό πρότυπο σε συλλογικό, ανατρέχοντας στις επιτυχίες της παράδοσης.

· Να υποστηρίξουμε αγορές σε τοπική κλίμακα, από μικρούς ποιοτικούς παραγωγούς της φυσικής είτε της βιολογικής γεωργίας, που γίνονται στα πλαίσια του «δίκαιου» εμπορίου.

· Να σταματήσουμε τις οργανωμένες αυξήσεις των τιμολογίων της ΔΕΗ και των υπόλοιπων ΔΕΚΟ, ανακόπτοντας την κατρακύλα του κοινωνικού ρόλου της πολιτείας.

Όλοι μαζί μπορούμε καλύτερα!

Αθήνα 12 Ιουνίου 2008

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΒΙΟΖΩ
ΣΥΝ ΒΙΟΖΩ ΚΑΙ ΧΕΙΡΑ ΚΙΝΕΙ...

5 Comments:

Blogger ΑΠΟΤΡΟΠΗ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΜΠΛΑΚΑΟΥΤ & ανατίναξης πυρηνικών εργοστασίων said...

Ναι στο συλλαλητήριο, μόνο που "ανατρέχοντας στις επιτυχίες της παράδοσης", πώς γίνεται να αγνοούν την Αυτάρκεια;
ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ την αποκέντρωση;
Η άγνοια των αιτίων που οδηγούν σε κατάρρευση τους εχθρούς τής Αυτάρκειας, παρασέρνει, δυστυχώς, και τα χλωρά.
Είναι αυτή παρακαταθήκη για τις νέες γενιές τώρα που τελειώνει το πετρέλαιο;

June 18, 2008 at 9:00 AM  
Blogger Harmonic Ecology = MI VIA said...

προσωπικά, μέσα σε τόση μηχανικότητα και παραπληροφόρηση που γίνεται από παντού, το γεγονός πως θα αντισταθούν στην ίδια τη καταναλωτική μανία τους με κάνει να συμβιβάζομαι με τη πρωτοβουλία, ίσως αντιληθφούν πως αυτή η δύναμη δεν είναι μόνο όπλο, αλλά και φάρμακο για πολλά-πολλά που μαστίζουν τη χώρα κι όλο το πλανήτη..
Ας ελπίσουμε....αν ανοίξουν οι συνειδήσεις, οι ορίζοντες, θα κατανοηθεί κι η αυτάρκεια κι η ανάγκη της αγνής φυτικής διατροφής.
http://www.ecology-salonika.org/talk/
viewtopic.php?t=217

http://www.box.net/shared/5fad2j4vek

June 18, 2008 at 5:57 PM  
Blogger resident said...

http://www.medium.gr/articles/121388679725297.shtml

June 19, 2008 at 12:46 PM  
Blogger resident said...

Οι σοσιαλιστικές μας παραδόσεις

Τελικά, κάθε χώρα έχει τις παραδόσεις της. Στη Βόρεια Αμερική, για παράδειγμα, οι Ινδιάνοι χόρευαν για να βρέξει. Εδώ διαδηλώνουμε για να πέσουν οι τιμές. Και γιατί όχι; Εδώ κάποτε διαδηλώναμε επειδή η τιμή του καφέ ήταν χαμηλά -με αποτέλεσμα να στενάζουν οι παραγωγοί της σοσιαλιστικής Κούβας-, δεν θα διαδηλώσουμε τώρα που ο καφές είναι ακριβός με αποτέλεσμα να στενάζουν οι καταναλωτές της σοσιαλιστικής Ελλάδος; Η διαδήλωση είναι βασικό στοιχείο της ελληνικής παράδοσης. Απόδειξη, ο αριθμός των ημερών που κλείνει το κέντρο της Αθήνας. Ολοι διαδηλώνουν για τα πάντα. Ακόμη και όταν δεν υπάρχει πρακτικό αίτημα. Συστατική συνιστώσα της σοσιαλιστικής παράδοσης της χώρας είναι η διαρκής εγρήγορση του λαού.

Στο πλαίσιο της ίδιας σοσιαλιστικής παράδοσης κινείται και η κυβέρνηση. Ετσι, η κυβερνητική επιτροπή αποφάσισε να ιδρύσει Υπηρεσία Εποπτείας της Αγοράς, «ένα σώμα 120 ράμπο», όπως γράφουν και οι εφημερίδες. Λες και δεν υπάρχει η προηγούμενη εμπειρία των «ράμπο», που τελικά έγιναν μέρος του προβλήματος που κλήθηκαν να λύσουν. Αλλά η σοσιαλιστική παράδοση της χώρας επιβάλλει να υπάρχει διοικητική ρύθμιση, ακόμη και αν αυτή είναι ατελέσφορη.

Αλλά και ολόκληρη η συζήτηση για την αγορά στην Ελλάδα γίνεται με σοσιαλιστικούς όρους. Δεν αναφερόμαστε μόνο στους «κερδοσκόπους» και στην «αισχροκέρδεια», όροι που χρησιμοποιούνται συνεχώς χωρίς κανείς να τους προσδιορίζει επακριβώς, αλλά και στην καινοφανή έκφραση «καταναλωτική συνείδηση».

Ας το σκεφτούμε λιγάκι: τι ακριβώς σημαίνει αυτός ο όρος; Οταν κάποιος βρίσκει στο ίδιο ράφι το ένα γάλα προς 0,90 ευρώ και το άλλο προς 1,4 ευρώ, χρειάζεται «καταναλωτική συνείδηση» για να πάρει το φθηνό; Πρέπει να κάνει κοινωνιολογική ανάλυση για να εξυπηρετήσει το προσωπικό του συμφέρον; Στην αγορά οι άνθρωποι βγαίνουν με κοινή λογική ή πολλά λεφτά. Αν έχουν το πρώτο αγοράζουν τα πιο φθηνά. Αν τους περισσεύουν τα δεύτερα, τα ακριβά.

Βεβαίως η ακρίβεια είναι παγκόσμιο φαινόμενο. Οι αντιδράσεις πανευρωπαϊκές. Μόνο που στην Ελλάδα ο επίσημος πληθωρισμός είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος στην Ευρωπαϊκή Ενωση και αυτό το φαινόμενο δεν εξηγείται μόνο από την κερδοσκοπία των επιχειρήσεων. Εξάλλου, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, άπαντες -άτομα και επιχειρήσεις- κερδοσκοπούν. Στην Ευρώπη μάλιστα είναι οι ίδιες εταιρείες που κερδοσκοπούν: οι πολυεθνικές δραστηριοποιούνται και στο Μόναχο και στην Αθήνα. Το γεγονός ότι εδώ η ίδια μαγιονέζα πωλείται 30% ακριβότερα από ό,τι στη Γερμανία σημαίνει ότι υπάρχει πλεονάζουσα ζήτηση που εξασφαλίζει τις υψηλότερες τιμές. Σημαίνει επίσης ότι -τουλάχιστον μέχρι τώρα- υπάρχει ευρύτερη της καταγραφόμενης μεσαία τάξη που μπορεί να στηρίξει αυτή την πλεονάζουσα ζήτηση. Γιʼ αυτό εφευρέθηκε ο όρος της «καταναλωτικής συνείδησης». Το σοσιαλιστικό μοντέλο ανάλυσης χρειάζεται λίγους πλούσιους κερδοσκόπους και πολλούς πένητες καταναλωτές. Οταν η ζήτηση διαψεύδει το μοντέλο εφευρίσκεται η «καταναλωτική συνείδηση». Οι άνθρωποι πεινάνε μεν, αλλά τους λείπει η «συνείδηση» για να αγοράσουν το φθηνό γάλα. Εξ ου και η διαφοροποίηση των αιτημάτων εδώ και στην Εσπερία. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ζητούν μείωση των μονοπωλιακών επιβαρύνσεων, δηλαδή των φόρων. Εδώ πολεμάμε την ακρίβεια. Γενικώς και αορίστως. Οπως γενικώς και αορίστως την αναλύουμε.

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Καθημερινή» στις 19.6.2008

ΠΑΣΧΟΣ ΜΑΝΔΡΑΒΕΛΗΣ

June 19, 2008 at 12:57 PM  
Blogger resident said...

Οι ατέλειες της ζήτησης
Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini.gr

Είναι αλήθεια πως ο ανταγωνισμός στην ελληνική αγορά είναι ατελής και πως οι ατέλειές του καταλήγουν να γίνουν αυτό που ονομάζουμε ακρίβεια ή μεγαλύτερος της Ευρωζώνης πληθωρισμός. Είναι αλήθεια πως υπάρχουν ολιγοπωλιακές δομές στην αγορά, πιθανότατα συμπεφωνημένες πρακτικές, κρυφά κόστη από τα κλειστά επαγγέλματα και τεράστια κόστη από το διογκωμένο αντιπαραγωγικό Δημόσιο. Μόνο που οι ατέλειες στην ελληνική αγορά δεν αφορούν αποκλειστικά το σκέλος της προσφοράς των προϊόντων. Αφορούν και τη ζήτηση, δηλαδή την συμπεριφορά ημών των καταναλωτών.

Υπάρχει ένα παράδειγμα που εκ πρώτης όψεως φαίνεται εξωφρενικό. Η Ελλάδα πριν από μερικά χρόνια είχε την υψηλότερη τιμή φρέσκου παστεριωμένου γάλακτος στην Ευρώπη. Ολοι γκρινιάζαμε γι’ αυτό, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτε. Χειρότερα: όταν μια νέα φίρμα με υψηλότερη τιμή βγήκε στα ράφια κέρδισε σε ένα χρόνο το 17% της αγοράς. Κάποιοι είπαν ότι «είχε καλύτερη γεύση», άλλοι ότι ήταν «από επιλεγμένες φάρμες» (λες και οι υπόλοιπες βιομηχανίες δεν έκαναν κάποια καλή ή κακή -δεν έχει σημασία- επιλογή προμηθευτών) και κάποιοι άλλοι δήλωσαν ότι «για το παιδί μου θέλω το καλύτερο γάλα», που σήμαινε το ακριβότερο. Γεγονός πάντως είναι ότι στους παραγωγούς αυτού του προϊόντος δόθηκε ένα μήνυμα ισχυρότερο από εκείνο της διάχυτης γκρίνιας για το ακριβό γάλα. Στην πράξη αποδείχτηκε ότι οι καταναλωτές ήταν διατεθειμένοι να πληρώσουν ακόμη πιο ακριβά το ακριβότερο γάλα της Ευρώπης και φυσικά πολλοί άδραξαν την ευκαιρία.

Στην Ελλάδα διακινείται ο βολικός μύθος του αισχροκερδούς. Συνήθως, τον διακινούν εκείνοι που (σύμφωνα με το ίδιο σκεπτικό) «αισχρομισθοδοτούνται». Είναι εκείνοι που για να βγουν μισή ώρα στο γυαλί παίρνουν μηνιαίως όσα ένας εργαζόμενος ετησίως και ίσως περισσότερα. Αυτοί, είναι οι φίλοι του λαού και οι εχθροί του κερδοσκόπου. Προωθούν την ιδέα της ρύθμισης της αγοράς διά των κοστολογικών ελέγχων, δίχως ποτέ να αναρωτηθούν «τι θα σήμαινε ένας κοστολογικός έλεγχος για τις υπηρεσίες που προσφέρουν οι ίδιοι;» Πώς και πόσο αποτιμάται κάθε σοφία που εκστομίζουν στις 8.00 μ.μ.; Μήπως κερδοσκοπούν με τις αγωνίες του ελληνικού λαού; Χειρότερα: μήπως πωλούν ακριβά σκάρτο προϊόν, σενάρια για αγρίους αντί πραγματικών λύσεων; Μήπως λαϊκίζουν σε βάρος και των ιδίων των καταναλωτών; Διότι όταν κάποιος πιστέψει ότι όλη η αγορά είναι μια απέραντη συνωμοσία αόρατων κερδοσκόπων, δεν θα ψάξει να βρει το καλύτερο και φθηνότερο, απλώς θα υποταχθεί.

Υπάρχει πρόβλημα στην αγορά, αλλά αυτό έχει δύο σκέλη. Το ένα έχει αναλυθεί και καταγγελθεί δεόντως. Είναι οι επιχειρήσεις που βρίσκουν (την απουσία της Επιτροπής Ανταγωνισμού) και κάνουν. Είναι επίσης οι λατρευτοί μας μικρομεσαίοι που δεν μπορούν να κάνουν οικονομίες κλίμακας και δεν θέλουν να εκσυγχρονιστούν. Τα άλλο σκέλος, επειδή αφορά τη μεγάλη πελατεία των ΜΜΕ, δεν συζητείται ποτέ. Είμαστε εμείς, οι καταναλωτές, που πληρώνουμε τον καφέ 3,5 ευρώ σε άθλιες πλατείες και στριμωγμένα τραπεζοκαθίσματα, και 30 ευρώ τη φήμη μιας μπριζόλας. Πρέπει να καταλάβουμε κάτι: αφού υπάρχουν κερδοσκόποι, τότε αναγκαστικά θα υπάρχουν και οι «ζημιοσκόποι», δηλαδή όλοι εμείς που έστω διαμαρτυρόμενοι τους πληρώνουμε.

June 20, 2008 at 1:17 AM  

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home